Eyyubun 50 yaşı...
Eyyub, 50
yaşının tamam
olduğu mənə deyiləndə, vərdiş
üzrə və
"təbrik janrının"
tələblərinə uyğun,
xoş sözlərlə
təbrik etməli, sənə uzun ömür, cansağlığı,
yeni yaradıcııq
uğurları arzulamalıydım
ki, bütün bunları çatdırdım
telefon söhbətimizdə.
Amma qəribə, xoş bir çaşqınlıq
içindəydim. Demək, sənin
50 yaşın oldu.
İnanmaq çətindi. Uşaq ikən, yanımızda bir adamın 30-35 yaşı olduğu deyiləndə, o adamın
çox qoca, həmin 30-35 ilin isə az
qala əsrlərin həmyaşıdı olduğunu
düşünərdik. İndi
mənim çaşqınlığımı
doğuran bir səbəb həmin uşağın hələ
də içimdə gizlənməsi idisə, başqa tərəfdən
və nə qədər ziddiyyətli görünsə də, bir az fərqlə,
elə mənim özümün də
50-nin həndəvərində olmağım və dolayısı ilə məhz öz "qocalığımı"
boynuma almamaq istəyim idi. Amma daha vacib bir
səbəb vardı.
Görünür, sənə
- undulmaz və həmişəcavan Mikayıl
Müşfiqin şah
əsərləri olan
"Yenə o bağ olaydı", "Küləklər"
və "Ana"ya bəstələnmiş mahnıların
özünəməxsus ifaçısına
50 yaş vermək bir az da
Müşfiqi qocaltmaq
kimi görünmüşdü
mənə.
Əziz
dostum!
Rusların bir "neprinujdyonnost" kəlməsi
yadıma düşür.
Sənin ifanda məhz bu var. Peşəkarlıq, ustalıqla
yanaşı sadəlik,
səhnədə özünə
vacib görüntü
vermək və hansısa qəlibə girmək yox, məhz insan qalaraq oxumaq var. Bu səni son 20 ildəki milli musiqi-ifaçılıq
tariximizdə bənzərsiz
edir.
Və bir də, sən şəxsən mənim ünsiyyətdə olduğum
müğənnilərimiz, xanəndələrimiz, ifaçılarımız
arasında həm milli poeziyamız, həm dünya şeiri haqda rahatlıqla, həqiqi tərəf-müqabil kimi
söhbət edə biləcəyim azsaylı erudisiyalı, dərin hisslər və düşüncələr sahibi
adamlardan birisən. Səninlə
Nəsimi, Cavid, Müşfiq, Eliot və Ritsos haqqında danışmaq,
bölüşmək olduqca
maraqlı, bəzən
isə öyrədicidir.
Hələ başlıca mövzusu
Allah, dinlər, gözəllik,
sevgi, xoşbəxtlik
olan uzun-uzun söhbətlərimizdən danışmıram.
Əziz
dostum, səni ürəkdən təbrik
edirəm!... 50 yaşın olduğuna heç cür inana bilməsəm də.
Səlim Babullaoğlu
525-ci qəzet.- 2015.- 5 may.- S.7.