Müstəqillik dövrü ədəbiyyatşünaslığımız
elmi-ədəbi təfəkkür işığında
(Əvvəli ötən sayımızda)
Cəfər
Cabbarlı irsini dərindən tədqiq edən Asif Rüstəmli
göstərir ki, böyük dramaturq Azərbaycan
xalqının tarixi taleyi və milli azadlıq mübarizəsini
iki möhtəşəm əsərdə müvəffəqiyyətlə
əks etdirib: "Od gəlini" və "1905-ci ildə".
XX
yüzilin dəhşət və müsibətləri, millətimizin
əsrin ilk 20 ili ərzində keçdiyi
qanlı-qadalı tarixi yol bu dramlarda yüksək bədii səviyyədə
öz əksini tapıb. Əgər "Od gəlini"ndə
çağdaş hadisələr və mübarizələr
bütünlüklə başqa bir dövrə
köçürülüb, tamamilə rəmzləşdirilmişdisə,
müasir gerçəklik tarixi zaman və gerçəklik
kontekstində təqdim edilmişdisə, "1905-ci ildə"
pyesində isə bu bədii-dramatik
"əməliyyat" təxminən, həmin şəkildə
və məzmunda reallaşsa da, müəllif burada konflikt
qütblərini, qarşı-qarşıya gələn
gücləri öz adı və ünvanı ilə təqdim
etməkdən çəkinməyib. Belə ki,
"1905-ci ildə" dramında baş verən hadisələrin
vaxtı və məkanı soyqrımın kuliminasiyası
sayılan 1918-ci ilin martından 1905-ci ilə, Bakıdan
Qarabağa köçürülüb. Bununla
müəllif, həm özünü, həm də əsərini
amansız hücum və zərbələrdən bir qədər
qoruyub, əsərin səhnədə nümayiş etdirilməsinə
nail olub.
Kitabın "Cabbarlı dünyası" bölməsi
müraciət edilən fakt və sənədlərin zənginliyi,
əksəriyyətinin isə yeniliyi ilə diqqəti cəlb
edir. Bu bölməyə daxil olan
"Cabbarlışünaslığın inkişaf mərhələləri"
araşdırması özünün monumentallığı
ilə yadda qalır. Müəllif bu tədqiqatında
1917-ci ildən 2005-ci ilə qədər Cəfər
Cabbarlının həyatı və
yaradıcılığı haqqında qələmə
alınmış, irili-xırdalı onlarla ədəbi, elmi,
publisistik məqalə və tədqiqatları nəzərdən
keçirmiş, onları yüksək professionallıqla dəyərləndirmişdir.
Professor
Vilayət Quliyev "Müdriklik mücəssəməsi"
kitabına yazdığı dərin məzmunlu ön
sözündə professor Asif Rüstəmlinin "Cəfər
Cabbarlı: həyatı və mühiti" tədqiqatını
xüsusi vurğulayaraq yazır ki, hər cür müqayisə
nisbi və zərərli olsa da, deməliyəm ki, akademik Məmməd
Arifdən sonra Cabbarlı irsinin öyrənilməsinə
ikinci ruhu, ikinci nəfəsi Asif Rüstəmli gətirmişdir".
"Müdriklik mücəssəməsi" kitabındakı
əsas bölmələrdən biri "Ədəbi portretlər"
adlanır. Bu bölmədə 15-ə yaxın monoqrafik
xarakterli, dərin araşdırmalara əsaslanan, ədəbi-elmi
üslubda yazılmış məqalə - portret yer
almışdır. Öncədən bu ədəbi
portretlərin ədəbiyyatşünaslıq və ədəbi
tənqid tarixi üçün xüsusi əhəmiyyət kəsb
etdiyini vurğulamaq zəruridir. A.Rüstəmlinin
ədəbi portretlərinin yüksək elmi səviyyədə
və peşəkarlıqla yazıldığını nəzərə
çarpdırmaqla bərabər, onların hər birində
özünəməxsus bir tənqidçi sənətkarlığı
əks etdiyini də vurğulamaq yerinə düşər.
Bu məqalələrdən hər biri maraqlı, biri digərinə
bənzəməyən süjet və kompozisiyaya malikdir.
"Ədəbi portretlər" bölməsinə
daxil olan bütün məqalələr öz predmetinin və
ifadə üsulunun özünəməxsusluğu ilə qəlbinizi
ovsunlayır.
Məsələn, "Bölünmüş Azərbaycanın
bölünməz sərvəti" məqaləsi öz məzmunu
və pafosu ilə yaddaşınızın qatlarına sirayət edir.
Bütöv Azərbaycanın ulu sənətkarı Seyid Məhəmmədhüseyn
Şəhriyarın yaradıcılıq taleyini Azərbaycanın
taleyi və ictimai-siyasi tərcümeyi-halı ilə
müqayisə edən A.Rüstəmli onların arasında
ilk baxışda gözlənilməz, amma son dərəcə
dərin və mənalı bənzərliyi kəşf edir;
onun XX yüzilin əvvəlində və sonunda Azərbaycan
xalqının ictimai-siyasi taleyində şərəfli iz
qoyan iki inqilab arasında yaşamasını xüsusi
vurğulayır. "Böyük şair Güneydə Səttarxan
milli azadlıq hərəkatının qəhrəmanlıq nəğmələrinin
sədaları altında - 1905-ci ilin Novruz bayramında
dünyaya gəlmiş, Quzeydə milli istiqlal hərəkatının
kükrədiyi müstəqillik və hürriyyət himnlərinin
coşub çağladığı ərəfədə -
1988-ci ilin payızında dünyasını dəyişmişdir".
Bu cür ədəbi-elmi, həyati paralelləri
müəllifin başqa yazılarında da müşahidə
edirik.
"Macar alimi Gyula Mesaroş və birinci türkoloji
qurultay" məqaləsi də, özünün obyektinin və
ifadə tərzinin möhtəşəmliyinə görə,
oxucunu dərindən düşündürür. Mövzunun və
problemin xarakteri yazının ifadə xüsusiyyətlərini
də müəyyənləşdirir. Asif müəllim
böyük macar türkoloqu haqqındakı elmi oçerkini
elə türkoloji qurultayla bağlı fikirlərlə
başlayaraq yazır: "Ümummilli əhəmiyyət kəsb
edən tarixi hadisələrin üstündən qərinələr,
əsrlər keçsə də, o unudulmur, bayatlaşmır,
aktuallığını qoruyub saxlayır, ibrətamiz örnəyə
çevrilir. Türk xalqlarının tarixində və
taleyində unudulmaz izlər buraxan, 1926-cı ilin fevralın 26-sından
martın 6-nadək Azərbaycanın paytaxı Bakı şəhərində,
möhtəşəm "İsmailiyyə"
sarayının geniş iclas zalında gerçəkləşən
Birinci Türkoloji Qurultay eyni soydan, kökdən olan
parçalanmış, bir-birindən iraq düşmüş
xalqlar arasında birləşdirici missiyasına görə
ortaq mənəvi dəyərləri ilk dəfə yüksək
səviyyədə gündəmə gətirən,
çoxdan həllini gözləyən problemlərin üzərinə
işıq salan misilsiz bir tarixi hadisə idi".
Məsələ
bundadır ki, türkoloji qurultayın çox fəal
nümayəndələrindən biri, görkəmli macar
türkoloqu, istedadlı etnoqraf, təcrübəli
folklorşünas, antropoloq, muzeyşünas professor Gyula
Mesaroş Türkiyə nümayəndə heyətinin tərkibində
professor Əli bəy Hüseynzadə və Məhəmməd
Fuad Köprülüzadə ilə birlikdə Bakıya gəlmişdi
və məşhur qurultay iştirakçılarının
amansız qətliamından, soyqırımından sonra bu
misilsiz faciəni dünyaya çatdıran, məlum edən
mübariz və cəsarətli alimlərdən biri də məhz
sonralar ABŞ-da məskunlaşıb, orada yaşayan
böyük macar alimi Gyula Mesaroş idi...
Göründüyü kimi, Asif Rüstəmli
böyük macar türkoloqunun həyat və elm yolunu, taleyini
ümumiləşdirərək bütünlükdə XX
yüzilin türkologiyası, bu elmin mürəkkəb və
müsibətlərlə dolu təkrarsız keçmişi
haqqında bütöv və dolğun təsəvvür
yarada bilmişdir.
Vaqif
Aslana həsr olunmuş "Sözün közü və
düzü" məqaləsi də az
sözlə çox və geniş fikir ifadə etməyin
parlaq nümunəsidir. Öncə qeyd edək
ki, A.Rüstəmlinin bütün məqalə və ədəbi
oçerklərinə xas ümdə bir xüsusiyyət var;
onun bütün yazıları səmimi, axıcı və məftunkar
bir üslubda yazılır. Bu oxunaqlılıq
və maraqlılıq alimin əsərlərinin elmi siqlətinə
və dərinliyinə qətiyyən xələl gətirmir.
Elmi yazılar və ya məqalələr
yalnız mürəkkəb, dolaşıq, absurd və
anlaşılmaz bir dillə yazılmalıdır, mifini
A.Rüstəmli söküb-dağıdır. "Sözün közü və düzü" məqaləsində
özünəməxsus bir ədəbi şəxsiyyət
olan Vaqif Aslanın həyat və yaradıcılıq yolu
professional üslubda şərh və təhlil edilir.
A.Rüstəmli cəmi bir neçə şeirin qısa və
lakonik təhlili əsasında Vaqif Aslanın mənəvi-estetik
axtarışları barəsində dolğun təsəvvür
yaratmağa nail olur.
"Ədəbi portretlər" bölməsi orijinal və
son dərəcə maraqlı yazılarla zəngin olduğu
kimi, "Tale yazıları" bölməsi də tamamilə
yeni hadisələr, sənədlər və faktlardan söhbət
açır.
Onların adlarına fikir vermək kifayətdir:
"Patriarxın payızı", "Tale
yazıları", "Məhbəsə sığmayan
azadlıq eşqi", "Qardaşlığın təməli,
dostluğun məhvəri", "Yazarların xocası və
ucası", "Ədəbi ziddiyyətlər məcrasında",
"Mənəviyyat məbədgahı", "Fədakarlıq
mücəssəməsi"...
Professor A.Rüstəmlinin məqalələrini
və bütövlükdə kitabını həssaslıqla
nəzərdən keçirərkən, onların elmi-nəzəri
keyfiyyətindən başqa, ifadə və yazı manerası
ilə yanaşı, həm də sərlövhələri,
istər-istəməz oxucunun diqqətini çəkir. Hər bir alim, şübhəsiz ki, öz əsərinin
formasına və şəklinə, süjetinə və
kompozisiyasına ciddi fikir verir. Amma əsər
adlarının, sərlövhələrin uğurlu
çıxmasına hamı nail ola bilmir.
"Müdriklik mücəssəməsi"
kitabından bəhs edərkən professor Vilayət Quliyevin səmimi
sevgi və sayqı ilə yazılmış ön
sözünə yenidən qayıtmağı vacib
sayırıq.
O, öz həmkarı haqqında
aşağıdakıları vurğulayır:
"Uzun illər sıx ünsiyyət
saxladığım, müxtəlif şəraitlərdə
görüb müşahidə etdiyim Asifin xarakterinin, həyat
tərzinin səciyyəvi cəhətlərindən biri də
onun iddiasızlığıdır. Asif başını
aşağı salıb öz işini görməkdən, ədəbiyyatın
ləyaqətli və məsuliyyətli sıra nəfəri
olmaqdan qürur duyan alimdir. Öz
gördüyü işlərdən daha çox söz sənətimizin,
mədəniyyətimizin böyük simalarını, diqqətəlayiq
hadisələrini təbliğ etməyə can atan vətənpərvərdir.
Bütün bunlar isə fərdi-mənəvi
xüsusiyyətlərlə bir sırada həm də
yaşın, təcrübənin gətirdiyi fəzilətlərdir".
Görkəmli ədəbiyyatşünas alimin professor
A.Rüstəmli haqqında söylədiyi mühüm fikirlərdən
birinə diqqəti yönəltmək istərdik. V.Quliyev alim
dostu haqqında yazarkən, A.Rüstəmlinin mühüm bir
vətəndaş keyfiyyətinə vurğu verir; o,
"sabit, sadiq dövlətçilik mövqeyi ilə
seçilir". Həqiqətən, Vilayət
müəllimin müşahidə etdiyi və düzgün
vurğuladığı bu keyfiyyətdən və xüsusiyyətdən
bəhs etməsəydik, "Müdriklik mücəssəməsi"
haqqındakı qənaət və təəssüratlarımız
tam olmazdı. Söz açdığımız kitabda
və ümumən, A.Rüstəmli
yaradıcılığında "sabit, sadiq dövlətçilik
mövqeyi"nin parlaq təzahürünü
hər bir yazıda hiss edirik. Ümummilli
liderimiz Heydər Əliyevə həsr olunmuş əzəmətli
məqalədən tutmuş, bütün mədəniyyət
və siyasət adamlarına, müxtəlif ədəbi şəxsiyyətlərə
ünvanlanmış məqalələrdə biz həmin
yüksək vətəndaşlıq keyfiyyətini və
dövlətçiliyimizə səmimi qəlbdən
bağlılığı duyur, bununla fəxr edirik.
Müstəqillik
dövrü ədəbiyyatşünaslığının
nailiyyətlərinə nəzər salarkən, iki fundamental tədqiqatın
xüsusi ilə diqqəti cəlb etdiyini görürük:
akademik İsa Həbibbəylinin "Cəlil Məmmədquluzadə:
mühiti və müasirləri" və Asif Rüstəmlinin
"Cəfər Cabbarlı: həyatı və mühiti"
monoqrafiyaları ədəbiyyatşünaslığımızda
elmi-nəzəri və metodoloji cəhətdən ciddi yeniliklərdir.
XX yüzil ədəbiyyatımızın iki
böyük nümayəndəsi haqqında
yazılmış bu əsərlər, eyni zamanda, Xalq
şairimiz Səməd Vurğunun yuxarıda
xatırlatdığımız son dərəcə
mühüm mülahizələrini bir daha təsdiq edir.
C.Məmmədquluzadə və
C.Cabbarlını XX əsr mədəniyyətimizin iki əvəzsiz
və nəhəng nümayəndəsi kimi qiymətləndirən
S.Vurğunun dəyərləndirməsini ədəbiyyatşünaslıq
elmi parlaq surətdə isbat etdi.
Onu da xüsusi qeyd etməliyik ki, "Müdriklik mücəssəməsi"
kitabına qədər görkəmli ədəbiyyatşünas-alim
A.Rüstəmlinin 10-a yaxın ciddi elmi tədqiqat əsərləri
və monoqrafiyaları işıq üzü görüb. "Cəfər
Cabbarlı: həyatı və mühiti" (2009) monumental
monoqrafiyası təkcə A.Rüstəmli
yaradıcılığında deyil, ümumən, müstəqillik
dövrü ədəbiyyatşünaslığımızda
yaddaqalan hadisə kimi dəyərləndirilmişdir.
"Müdriklik mücəssəməsi" kitabının daha bir unudulmaz və mühüm fəziləti - onda XX əsr mədəniyyətinə özünəməxsus və bənzərsiz bir yanaşmanın əks etməsidir. Məlumdur ki, ədəbiyyatşünas alimlərimiz köhnəlmiş və saralmış qəzet səhifə-lərində, arxiv sənədlərində, müxtəlif və mürəkkəb əlyazmalarında "gizlənmiş" Azərbaycanı - Azərbaycan həqiqətlərini arayıb, araşdıraraq Vətənin özləri dərk və təsəvvür etdikləri obrazını yaradırlar. "Müdriklik mücəssəməsi"ndə əks edən ictimai-siyasi-ədəbi Azərbaycan Asif Rüstəmlinin araşdırıb kəşf etdiyi, on illərlə yaratdığı və bizə göstərdiyi XX yüzilin Azərbaycanıdır.
Müstəqillik dövrü ədəbiyyatşünaslığının özünün əsas hədəflərinə yönəlmiş inkişaf trayektoriyasını və yaddaqalan zəfərlərini məhz bu kontekstdə izləmək, bizcə, müasir nəzəri-estetik fikrin keyfiyyətini və hüdudlarını müəyyənləşdirmək üçün mühüm əhəmiyyətə malikdir. Zəhmətkeş və vətənpərvər ziyalının uzun illər ərzində, gərgin axtarışlar nəticəsində ərsəyə gətirdiyi bu kitab öz səhifələrində müəllifinin böyük və bütöv Azərbaycan arzusunu yaşadır. Bu isə görkəmli alimin həm ciddi elmi əhəmiyyət daşıyan, həm də milli məna və dəyərə malik qələbəsidir.
Yaşar QASIMBƏYLİ
525-ci qəzet.- 2015.- 8 may.- S.7