Tənha adam

Sıxacaq qəlbimi tənhalıq hissi,

Doğmalıq hissinə özgəyəm, yadam.

Bu qərib gecənin qaranlığından,

Bir işıq gəzirəm sabaha çıxam.

Uşaqlıq illərim xatirə köçü,

Gizlənpaç oynunu sevərdi könlüm.

Həyətdə qarğıdan atımız vardı,

Taxta avtomatla vursunlar, ölüm.

İndi uşaqlığın həsrətindəyəm,

Çörək doldurardım qara teştlərə.

Hərdən göy üzündə ulduz sayardım,

İndi pul sayıram kirəkeşlərə.

Neçə qız gözümdən od götürdülər,

Səhər havasında üşüyüb qaldım.

Şair baxışından pay ötürdülər,

Tənha küçələrdə xəyala daldım.

Bu da taleyimin cavan çağları,

İyirmi beş ildir, tənhayam, təkəm.

Mən Tanrı quluyam, Tanrı eşqinə

Bu qərib şəhərdə bir daxma tikəm.

Sən gəlin köçürsən

Sən gəlin köçürsən, nə danış, nə din,

Telinə düzülsün gül ləçəkləri.

Sənə bəxş etməyə sevdiyin oğlan,

Yaman əzizləyir gül-çiçəkləri.

Boynu bükülüdür xatirələrin,

Gedirsən yollar da sevilir bu gün.

Ata baxışları, ana qayğısı,

Gəlinlik donuna geyilir bu gün.

Səni qərib ocaq gözləyir indi,

Qurbanlıq kəsməyə qoç gətiriblər.

Ayağı qarışqa əzməyən qızın,

Ayağın altına dərd ötürüblər.

Pilləkən-pilləkən düzülən qabı,

Sındıra-sındıra keçərsən, gəlin.

Sənə bəd göz ilə baxan gözləri,

Süzgün baxışlarla seçərsən, gəlin.

Özgə ev qəlbini sıxmasın inan,

Qəriblik bir anda canından çıxar.

Ata ocağında isinən qızın,

Vağzalı səsində üşüməyi var.

Səhv etməmişəm

Deyirəm, nə qədər bəxtiyaram mən,

Seçəndə dostları səhv etməmişəm.

Çətində çoxunu edib imtahan,

Bircə səhvlərini məhv etməmişəm.

Donuq təbəssümü üzdən seçmişəm,

Ürək saflığını sözdən seçmişəm.

Qəlbimə yatanı gözdən seçmişəm,

Dodaqda bir gülüş əfv etməmişəm.

Neçə könüllərə səfərim olub,

Neçə duyğulardan xəbərim olub.

Şəhriyar, mərd sözüm şəkərim olub,

Namərd süfrəsində kef etməmişəm.

Deyiləm

Mən yaşa dolduqca dilək çoxaldı,

Ülvi duyğulardan uzaq deyiləm.

Mən könül istədim, sən cəfa verdin,

Bu da qəbulumdu, qorxaq deyiləm.

Dəyibdir xətrinə mənim bir sözüm,

Gecələr yuxuya həsrətdir gözüm.

Nə qədər dərdim var, çəkərəm özüm,

Sənin sevincinə ortaq deyiləm.

Sən dəli eylədin, el mənə gülməz,

İstər min əzab ver, qəddim əyilməz.

Od tutub yanaram, bir kimsə bilməz,

Atəşi görünən çıraq deyiləm.

Meyvəm məhəbbətim, özüm bir bağam,

Səni sevəcəyəm nə qədər sağam.

Sevsən, səadətdən məst olacağam,

Sevməsən, eşqinə yamaq deyiləm.

Yaşadan gərək

Deyirsən, hicranda vüsal axtaraq,

Möcüzə göstərək sevilənlərə.

Mənim məhəbbətim dillər əzbəri,

Nə cavab verəcəm deyilənlərə...

Axı ürəyimin daş səkisi var,

Uçulub tökülən qırıntılardı.

Sənin ürəyinin ev çəkisi var,

Mənim taleyimdə qazıntılardı.

Bu necə təklifdi gəldi üstümə,

"Barışaq" sözünü nə sayaq dedin.

Mənim əvəzimə mənim yerimə,

Yenidən məhəbbət yaşayaq dedin.

Alışan sevgidi yazı masamda,

Hicranda vüsala qarışan ürək.

Özüm əvvəlkitək yaşamasam da,

Səni əvvəlkitək yaşadam gərək.

Səni sevdim

Səni sevdim!

Günəş kimi

Hərarəti sənə çatsın

Sevmədim ki,

Səhər çıxıb axşam batsın

Səni sevdim!

bir ananın övladına sevgisitək

sevdim səni

dağlar kimi zərvəsində qar olmağa

sevmədim ki,

dağ bildiyim o sevginin

təpəsindən yıxılmağa

sevdim səni

yazdığım hər misraları

sevən kimi

sevməmişəm ad günündə

zəif şeir deyən kimi

sevdim səni

dərdin-qəmin sahibitək

həsrətini sevən kimi

sevmədim ki,

həsrətini çəkə-çəkə

unudarıq sevgimizi

sevdim səni

intizarla gözlədiyim

sabahımda yaşanacaq

o gün üçün.

Şəhriyar SEYİDOĞLU

525-ci qəzet.- 2015.- 20 may.- S.7.