MÖHTAC

İstidən qovrulan,

kül kimi

göyə sovrulan

bu torpaq

möhtacdır

bir içim suya.

Möhtacdır bəndələrə,

möhtacdır yerə-göyə.

Mən sənə-

sənin böyüklüyünə,

ürəyindən keçənlərə,

bütün dediklərinə

insanlara söylədiklərinə

möhtac olan kimi.

GÖZ YAŞI

Bu qəfil gurultudan

Diksinər buludlar,

səksənər insanlar.

Mənimçün,

bəlkə də sənünçün

dünyanın

son yağışı yağar.

Küçələrdən.

gecələrdən

sular axar.

Bu nə yaz,

nə payız yağışıdır.

Bu bizləri bir-birindən

ayrı salmaq üçün

ürək çırpıntısı,

göz yaşıdır...

AN

Can verir gecə

sübhün

şəfəqləri altında.

Heç görmüsənmi

bu anı həyatında?

Yaşamısanmı

doğru söylə,

bu qısa zamanı.

Bu bir tablodur,

keçilməz yoldur

ölümlə

həyat arasında.

Yəqin ki, bu an

bizim üçün də

gələcək bir gün

öz sırasında.

XATİRƏ

Bu gecə

hamıdan-

elə səndən də

gizlicə

bir şeir yazmağım gəlir.

Sonra da telefonda

səsinə qulaq asmağım gəlir.

Vaxt gələr

oxuyarsan bu sətirləri,

yadına salarsan,

sevinc, kədər qoxuyan

bu xatirələri.

Onda

qədrimi bilərsən.

İşdir kövrəlib ağlasan

əlinin dalıyla

gözlərini silərsən.

ZAMAN

Zaman

su deyil içəsən.

Köpüklənə-köpüklənə axan

dağ çayının

o üzünü

bu üzü ilə qovuşduran

körpü deyil,

keçəsən.

Zaman

tarixin ölçüsüdür.

Zaman

köçdür.

izdir, səsdir.

Tükənməyən nəfəsdir.

nə əvvəli,

nə də sonu bəllidir.

Bəlkə,

yaşımızın üzərinə

yaş gətirən

aydır,

ildir,

təsəllidir.

İnanın bu həqiqətə,

hər şey

bizə qaranlıq,

ona isə bəllidir.

BƏRƏKƏT

Bitdi yayın

yandırıcı istisi.

Addım-addım

yaxınlaşır bizə

payızın

dumanqarışıq tüstüsü.

Ge

cələr

uzandıqca uzanır.

Körpələrin, uşaqların

süd qoxulu

yuxusu gəlir.

Təbiət sakitləşir,

dincəlir.

İnsanlara

varaqları qaraltmaq,

torpağa toxum əkmək həvəsi,

təbiətə isə

bərəkət vədəsi gəlir.

MƏNİM KƏPƏNƏYİM

Qapıdan

içəri girəndə,

uzun ayrılıqdan sonra

səni görəndə,

nədənsə,

özünü itirdin.

Mənə rahatlıq gətirən,

ruhumu dincəldən,

ağrılarımı azaldan,

elə bil o dadlı

səsini itirdin,

bəlkə də susdun,

ürəyinə qulaq asdın.

Sən

bildiyimdən daha çox

layiq imişsən deyilənlərə.

Bu anlarda

Çiçəyə ilk dəfə qonan

ürkək,

rəngbərəng kəpənəyi

xatırlatdın mənə.

Gözəl kəpənəyim,

bu gündən sənindir

hələ ki,

heç kimin olmayan

qayğıya möhtac

sevinclə, ağrıyla

dopdolu ürəyim!..

AZADLIQ

Bu gün

küçədə gördüm səni,

uzaqdan, çox uzaqdan.

Qələbəlikdi.

Sən isə təkdin,

üz-üzə gəlməməkçün,

səni görməməkçün

geriyə döndüm,

metroya endim.

Çünki sən mənə,

mən sənə

uzun illərdir yadıq.

Rahat, azadıq.

TƏZƏLƏNƏN DÜNYA

Gecə

vaxtında gəlir-

metro qatarı kimi.

Gəldiyi tək də gedir

ömrün baharı kimi.

Dünyanınsa əbədi

çölləri, düzü qalır,

dağları, okeanları,

gölü, dənizi qalır.

Kim bilir kainatda

onun

nə qədər izi qalır.

Biz bir yolluq gedirik,

amma dünya boş qalmır.

Gedənlərin yerinə

hər vaxt təzəsi gəlir.

İSTİ VƏ DƏNİZ

Günortanın

bu istisində

dəniz məni qucaqlayıb,

mən də dənizi.

Təkcə

sən yoxsan,

gen açaraq qollarını,

qucaqlayasan

hər ikimizi.

Ələddin ƏZİMLİ

525-ci qəzet.- 2015.- 7 oktyabr.- S.8.