Dalğalar

Baxıram dənizə - sinəsi mərmər,

Durnatək düzəldir qatar dalğalar,

Elə şahə qalxıb, elə enirlər,

Qorxuram özündə batar dalğalar.

Nəsə can atırlar nağıllayalar,

Yatmırlar, elə bil uğur yayalar,

Sanki zənn edirlər oğurlayarlar,

Suyunu, bir azca yatar dalğalar.

Çıxar məcrasından sahili qoysa,

Sanır ləkə qalmaz dünyanı yusa,

Bilir ki, insanın gözləri doysa,

Hamıya hər şeydən çatar, dalğalar.

Görəndə insanlar baxmır heç nəyə,

Qəzəbdən az qalır cilovun yeyə,

Elimin köksünə batmasın deyə,

Dərdi özü ilə dartar dalğalar.

Dəstə bağlayırlar gör neçə vaxtdı,

Sanki Qarabağda quralar taxtı,

Yəqin düşünürlər vətənin haqqı,

Məntək onları da tutar, dalğalar.

Yaxın durmasın

Gözdən yan etmişəm nəm gəmisini,

Çaşlıq əməlimə yaxın durmasın.

Dəryaza vermişəm qəm zəmisini,

Qəm sözü dilimə yaxın durmasın.

Düz qurdum sevgimin təməllərini,

Danlağa verməyim əməllərimi,

Mən elə sıxmışam dost əllərini,

Tost əli, əlimə yaxın durmasın.

Rəbbə dua edir əsl analar,

Qara geyinməsin əlixınalar,

Dəli tək qəlb sevir, dəlixanalar

Qoy mənim dəlimə yaxın durmasın.

Heç zaman olmayıb nəfsim kəsirdə,

Harama düşməyib canım əsir də,

Haqq söz demirəmsə, heç mürdəşir də,

Ölərsəm, ölümə yaxın durmasın.

Ülviyəm, örtməyib gözümü pərdə,

Ərmağan edərəm qanımı mərdə,

Alsa, beh verəm canımı dərdə,

Xalqıma, elimə yaxın durmasın.

Gəlsin

Ay qardaş, əl gəzdir bir az çaşına,

Əməlin sevilsin, arşına gəlsin.

Rəğbət qat, sevgi at, atsan aşına,

Nifrəti qoymaya qarşına gəlsin.

Qəmi qula çevir, qolunu bağla,

Görsən qul qudurur, qulunu bağla,

Nisgil gələn yolun, yolunu bağla,

Gəlsə də qoy boşu-boşuna gəlsin.

Bilmirsən, öyrən bil yaz nədir, qış nə,

Danışma anmasan göz nədir, qaş nə,

Baş bilə bilmirsə baş nədir, daş nə,

Qoy o baş Tanrının daşına gəlsin.

İbrət ol, ibrətsiz itdiyi yolda,

Gül bitir, tikanın bitdiyi yolda,

Yolçu qəsdən azsa getdiyi yolda,

Yol vermə yolçunun xoşuna gəlsin.

Ay Ülvi, elimə o qədər tənəm,

Bir sirr var, qoy deyim, saxlamır çənəm,

Vallah az qalıram dərdə evlənəm,

Qoymayım heç kəsin başına gəlsin.

Bu, yaşam deyil...

Tanıdığım bir ailənin faciəsindən

Sən ey atasına yumruq atan qız,

O əllər nə vaxtsa quruyacaqdır.

Heç kəs deməyəcək sənə "matan qız",

Yolun cəhənnəmə buyuracaqdır.

Heç yada saldınmı bir vaxtlar atan,

Nə qədər öpübdür o əllərindən.

Sənə bir ləkədir sənin bu xətan,

Bacara bilirsən yu əllərindən.

Çox yığdın üstünə cəhənnəm yükü,

Müqəddəs varlığı zəlil etmisən.

Bəlkə əlillərə çatan pul üçün,

Vurub ata gözün əlil etmisən?

Qoçuluq heç kəsə deyil yaraşıq,

Bilmirəm Rəbb necə vəfa qılacaq.

Ata gözlərində sönən o işıq,

Sənin başın üstə kabus olacaq.

Heç bir davranışın deyil düzünə,

Tamamən şər üstə tamamlanırsan.

Elin ağız suyu qonur üzünə,

Yəqin sən də belə hamamlanırsan?

Vicdanı, insafı, sən ey yatan qız,

Bu yaşam deyildir ondan qaç, qurtar.

Bu gün atasına yumruq atan qız,

Sabah vətənini atoma tutar.

Mənim

Sənə ağuşumu açdım gizlicə,

Sən isə dırmandın belimə mənim.

Min yol öldürürsən dirigözlücə,

Bir yol əlin dəymir əlimə mənim.

Peymanı bağlayıb, əhddən qaçan sən,

Olmadın sevgimə ali məkan sən,

Bu qədər başıma oyun açan sən,

Nə cavab verəcək elimə mənim.

Yolunu azanı dəli sanırlar,

Həsrəti gözlərin mili sanırlar,

Dünyada ən sulu Nili sanırlar,

Yəqin baxmayıblar selimə mənim.

Nə etdin dinmədim, canın sağ olsun,

Qoydun eşq çinarım dönüb tağ olsun,

Dedim məzəmmətlə, üzün ağ olsun,

Sən yaxdın o rəngi telimə mənim.

Tərsliyin Ülvini olaya saldı,

Zirvədən endirib çalaya saldı,

Özümü öz dilim bəlaya saldı,

Atını gəl bağla dilimə mənim.

Dedi

Bir eşqi qıc olmuş ömrümü çaldı,

Yolunda gül əkdim, qara kol dedi.

Soruşdum: - Bəs əhdin harada qaldı?

- O adi rol idi, adi rol - dedi.

Bir məhəl qoymadı könül şəhrimə,

Dedim:- Gəl bürüyüm səni mehrimə,

Gözucu baxmadı mehrin sehrinə,

Mehrə də, sehrə də köhnə çul dedi.

Vermədi qoruyam macal, canımı,

Sanki iki böldü Qacar canımı,

Dedim:- Əzrayılsan gəl al canımı,

- Onsuz alacağam, - hazır ol-dedi.

Sevgi ocağından köz çıxarmadı,

Düzdür dedikləri göz çıxarmadı,

Ağzından bir şirin söz çıxarmadı,

Rişxəndi yağdırdı, bola bol dedi.

Belə gəlməyəydi gərək qapıma,

Fələktək üz tutdu mələk qapıma,

Tənəni vurduqca ürək qapıma,

Sanki futbolçuydu - "ura", "qol"- dedi.

Ay Ülvi, gör hələ nə oldu sonda,

Səsini qaldırdı ən uca tonda,

Dedim: - Cəhənnəmə gedirəm onda,

Bir ona yandım ki, "Yaxşı yol" - dedi.

Əbülfəz ÜLVİ

525-ci qəzet.- 2015.- 13 oktyabr.- S.7.