TÜRK ƏSGƏRİ

Türk əsgəri!

Sən şəhid olma!

Sən şahin ol!

Zirvələr yaraşır sənə.

Zirvələrə qon!

O ziyankar,

o qəddar

Quldurlara - son!

Türk əsgəri!

Sən ki, haqsan!

Dayanmısan keşiyində

Hürriyyətin, ədalətin!

Sən ki, məğlub olammazsan,

Sənə qalib gəlmək-çətin!

Sənə tərəf güllə atan

bir ovucdur.

Sənin kimi ər igidlər-

Milyon-milyon!

O şərəfsiz, əliqanlı

Xainlərə - son!

Türk əsgəri!

Sən qadirsən!

Sən ucasan!

Allah səni

Türk yaradıb!

Düşmənini seç!

Bizdə ermənidi,

Sizlərdəki kim?

O eybəcər alçaqları

Tapdalayıb keç!

Qoy ucalsın zirvələrdən

Ay-ulduzlu bayrağın!

Yad nəfəsdən, yad səsdən

Birdəfəlik

Təmizlənsin torpağın!

Səni səngər çağırmaqda,

Lazım gəlsə

Günəşdə yan!

Şaxtalarda don!

Sağ cinahda-mən hazır!

Dövrəmizdə xainlər var.

Xəyanətə - son!

Cinayətə - son!

QARABAĞ ATLARI

Qığılcım qoparar

Daşlardan nalları.

Dağlardan-dağlara

Uzanar yolları...

Qəzəbdən çeynəyər çayları, otları

Qarabağ atları!

Didərgin düşəli

hayqırar, kişnəyər,

Yo lunu kəsənə

“yolumdan keç” -deyər.

O ülgüc dırnağı xışlayar yadları

Qarabağ atları!

Qızılı, kürəni,

parlayan rəngi var.

Qarşıda hücumu,

döyüşü, cəngi var.

Sıçrayıb keçəsi atəşi, odları

Qarabağ atları!

Üzəngi həm məni,

həm səni gözləyir.

Yəhəri Məmmədi,

Həsəni gözləyir...

“Hardasız?”- soruşar yaylağı, yurdları-

Qarabağ atları?!

Çiynində al-əlvan

dalğalı bayrağım.

Ağdamdan, Şuşadan

gələcək sorağı...

Vətəndir, torpaqdır,

tarixdir adları

Qarabağ, Qarabağ,

Qarabağ atları!

İLK DƏFƏ BAKIYA QƏDƏM QOYAN QIZ

İlk dəfə Bakıya qədəm qoyan qız,

Bakı bayramxana, toyxana deyil.

Gəlmək istəyənə “gəl” - deyər sözsüz,

Amma hər yetənə bir ana deyil!

Nurlu sarayları, bağı, bağçası,

Bu yar-yaraşıqdan adam doyarmı?!

Sənin taleyinsə bir sirr boğçası,

Gələn sabahlardan xəbərin varmı?

Qoru çiçək kimi xəyallarını,

Qoru titrəməsin, ləkə düşməsin.

Sənin zirvədəki duyğularına,

Biganə, yalançı əl yetişməsin!

Qönçələr güllənər sən gələn günü,

Səsini küləklər təki eşitsin.

Allahdan istərəm, Bakı eşitsin,

Sənin ürəyinin döyüntüsünü,

Bakıya ilk dəfə

qədəm qoyan qız!

ƏYİLİB ÜZÜNDƏN ÖPDÜM

Ağdam şəhər 1 nömrəli orta məktəbdə oxuduğumuz vaxtdan tanıdığım unudulmaz Şakir Kərimovu xatırladım

Üzünə baxdım,

Gözləri payız kimiydi...

işığı uçub getmişdi...

Təbəssümü qa ralmışdı...

Yastığa söykənib

dikəlməyə çalışdı,

Bacarmadı, dikələ bilmədi.

-Qapıda qalmışdı gözüm,

yaxşı ki, gəldin-dedi.

İndi get, olma narahat.

Fikir eləmə,

Özündən muğayat ol,

rahat yat...

Hə-dedim, nə vaxt

gedəcəksən Şüvəlana, bağa?

Mən də gəlləm,

Nərd atarıq, çay içərik,

dərdləşərik...

(indi hanı onun kimi

İstiqanlı, canıyanan,

dərdəşərik...)

...Əlini uzatdı

Barmaqlarımı sıxdı.

Əyilib üzündən opdüm,

Otaqdan çıxdım...

O, səhərə çıxmadı...

Həmin gündən elə bil

Sağ əlim mənim deyil...

Keyləşib barmaqlarım...

O əlin arxasına

şütüyür

Ömrün sürət qatarı...

CİBİNİN FİKRİNİ ELƏMƏ

Cibinin fikrini eləmə, dostum.

Heç batma da qəmə, dostum,

Vecinə alma...

Cibdir də

Dolar da, boşalar da...

Günlərin bir günündə

lap elə boş qalar da...

Dünyadır da

Onu da başa düşmək olar...

Boş cib yayda da

üşüyər.

Dolu ciblə

Lap elə cənab Əzraillə

güləşmək olar...

Bu ağzıaçıq ciblər

Kefi kök olanda

Kimlə istəsə

oturub-durar,

Kimləsə “yüz-yüz” vurar...

Ciblər tanıyıram

Haram üçün

Yaxacıran ciblər...

Pencəyə, şalvara

Sığışmayan

Havalanıb quduran ciblər...

Odeyy, biri var

Dəsmal kimi qatlayıb

Cibinə qoyub dünyanı...

“Əlin cibində olsun”- deyən

filankəsin

indi səsi-sorağı hanı?...

...Cibinin fikrini

eləmə, dostum!

Cibinin canı sağ olsun!

Üzü ağ olsun!

Gözləri görsün!

Sir-sifətindən

istəklərin tökülsün,

Cibin gülsün, dostum!...

BOŞANMIŞ QADININ HEKAYƏTİ

-Onun sözlərinə inandım...

Onunla çıxmışdı adım

xeyirdə-şərdə...

Amma hərdən

Mənə elə gəlirdi ki,

O, başqa bir planetdən gəlib,

Heç Yer adamına bənzəri yox.

Elə bil Yer üzündən xəbəri yox.

Onu nə toyda şadlanan

Gördüm,

Nə də yasda kədərlənən...

Özüymüş sən demə

Kölgə olub

Başım üstə hərlənən...

Çayını, çörəyini ver,

Getsin, gəlsin,

yesin, yatsın.

İstəmirdim ki,

qanımı qaraltsın.

Aylarla axtarmaz

ata-anasını.

Çoxdan çıxarıb yaddan

Bacı, qardaş dünyasını...

Bir çay məclisinə, filana

Dəvət edəni yox.

Evinə gəlib-gedəni yox.

Bu naməlum vücudun

Məlum tərəfi, gü nahı-bu.

Kimdir, nədir,

nəçidir axı, bu...

...Qollarımı göylərə qaldırıb

Tanrıma çox yalvardım,

Hər gün onu görmək

əzabından qurtardım...

Sən demə,

Əfsanəymiş, nağılmış

Boş ümidim, boş andım...

Çürük bir diş kimi

Çıxarıb atdım onu-

Boşandım!..

YAXŞI Kİ

Uzaq-uzaq üfüqlərdən-

üfüqlərə

Hara uçur bu quşlar?

Bu sonsuzluğa

üz tutmuşlar..

Bəlkə anlayan tapılmadı

Onları bu Yer üzündə...

Ya bir məna görmədilər

Yer üzünün

gecəsində, gündüzündə...

Kimlərsə daşa tutdu,

Kimsə durub çöp uzatdı yuvasına.

Tüstü, duman qatan oldu

havasına...

Yaxşı ki, göylərə əli çatmır

yerdəkilərin...

Yoxsa, Göy üzünə çılpaq çıxan

Ulduzlara əl atıb

sataşardılar...

...Bu quşlar hardasa

bəxtiyardılar,

Mən də bu quşlara qoşulub

uçasıyam bir gün

Sirrimi buludların o üzündə

açasıyam bir gün...

Göy qübbəsi

Quş yuvası deyil.

Yaxşı ki, əlləri çatmır

yerdəkilərin...

Yoxsa, silib pozardılar

Göy üzünü...

DİLETANT

Bu “çoxbilmişi”

Kim eşələyib

Çıxardıb üzə,

İndi “dərs deyir” bizə...

Hardan peyda oldu bu

Şairə, şeirə “yol göstərən”?

Bu cahillər arasında “ən...”

Bu odu-ocağı

samandan qalanmış...

Sən demə, Nizami,

Füzuli,

Nəsimi yalanmış...

Nə Sabir -sənətkar,

Nə Müşfiq, nə Bəxtiyar...

Şairlik -nə sənət?

Sən demə bu bir

oyunmuş, həvəsmiş...

Şairə sənətkar söyləmək-

qəbahət...

...Şairlərə daş atan var.

Ruhumuzun beşiyinə

sataşan var...

Siz Allah!

Ayıq olun!

O bənd-bərəni kəsin

Ən birinci

Hörükləyin qələmini

filankəsin!..

KİŞİNİN SON GECƏSİ

Gecə yarıdan keçmişdi.

Qohum-əqrabası

Çarpayının dövrəsinə yığışmışdı

kişinin...

Xəstə haqq-hesabını çəkirdi

keçmişinin...

-Hə, axır nəfəsimdi,

yol üstəyəm,

Sizdən nə umum, nə istəyim?..

Əmioğlusu Göyə qaldırdı

əllərini:

-Darıxma, səbirli ol,

yaşamısan illərini...

-Filankəsin mənə borcu var,

Mənim borcum yoxdu

heç kəsə...

Oğlu:-Əşi, yaxşı, bəsdir-dedi

Dodağı əsə-əsə...

-Gələn aya qaldımı

Alməmmədin qəbulu

Bir yerdə neçə eylər

işıqpulu, qazpulu...

Hamı bir-birinə baxdı...

Qudası keçdi yan otağa

Deyəsən darıxdı...

-Baxmayın bu boş göstərişə,

söz-söhbətə,

Üçümü, qırxımı

qaydasınca verin ha...

Xanımı dilləndi:

-Yaxşı, a kişi

Sakit ol daha...

...Gecədən xeyli keçmişdi,

Qalanlar mürgü vurmaqdaydı,

Gedənlər tək-tək,

Qoşa-qoşa getdi...

Kişi elə beləcə-

Danışa-danışa

Getdi...

Ramiz Məmmədzadə

525-ci qəzet.- 2015.- 24 oktyabr.- S.28