Babək Abbaszadənin “Ümid işığı”

“BU FİLMİN MƏNİ BÖYÜK KİNOYA APARAN UĞURLU BAŞLANĞIC OLACAĞINA İNANIRAM”

Bugünlərdə redaksiyamızda çox gənc bir qonaqla həmsöhbət olduq. Dostlardan birinin poçtuma göndərdiyi 20 dəqiqəlik “Ümid işığı” adlı filmə tamaşa etdikdən sonra ilk baxışdan gələcək uğurlar haqqında proqnoz verən bu qısa ekran əsərinin hələlik aztəcrübəli rejissorunu tanıtmaq istəyimi oxucular istedadlı və müvəffəqiyyətə iddialı gənclərin təbliği yönündə bir addım kimi də qəbul edə bilər.

Babək Abbaszadə 1993-cü ildə Bakıda dünyaya gəlib. Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetində kinorejissorluq ixtisasını bitirib. “Keçmişin gələcəyi”, “Onun uğursuz günü”, “Sonuncu qərar”, “Payız” kimi qısametrajlı filmlərin rejissoru olub. “Ümid işığı” B. Abbaszadənin diplom işidir. Sərvər Əliyev, Şəfəq Əliyeva, Firuz Xudaverdiyevin rol aldığı filmin operatoru Fərid Qədirli, prodüserlər Aslan Abbas, Nicat Nəbiyev, montajçı Kamran Məcidovdur. Film Rəşad Məcidin “10 sentyabr” hekayəsinin motivləri əsasında çəkilib: “Əli taksi sürücüsüdür. O, uzun axtarışlardan sonra övladının müalicə olunması üçün tanış bir həkim tapa bilir. Əməliyyat xərclərini nisbətən ucuz razılaşan həkim ona övladının tam sağala biləcəyini vəd edir. Əli kasıb olsa da, qürurludur. Bir dəfə onun maşınına iki xarici müştəri əyləşir. Xariciləri mənzil başına çatdıran sürücü sonradan xəbər tutur ki, onların içində böyük məbləğ olan pulqabı maşında qalıb. Təcili pula ehtiyacı olan sürücünün vicdanı yol vermir ki, özgəsinə məxsus olan qazancı mənimsəsin. Xariciləri tapıb pulu onlara çatdıran sürücü onların zəhməti müqabilində verəcəyi hansısa məbləğə ümid bəsləyir. Digər tərəfdən onun iş yoldaşları olan başqa taksi sürücüləri ondan bu pul müqabilində qonaqlıq verməsini gözləyirlər. Çıxılmaz vəziyyətdə qalan Əli xaricilərdən heç bir pul almadıqdan sonra öz cibindən dostlarına qonaqlıq verir. Onun son ümid yeri Allahdır. O, Allaha sığınır və bir daha heç bir yerdə spirtli içki içməyəcəyinə söz verir”.

B. Abbaszadə söhbət zamanı vurğuladı ki, diplom işi çəkmək ərəfəsində tələbələrə həmişəki kimi öz ssenariləri ilə deyil, hansısa müəllifin əsəri əsasında film çəkmək tapşırığı verilib: “Tapşırıqdan sonra axtarışlara başladım. Xeyli müəllifin əsərini oxudum. Nəsə ürəyimə yatanı olmadı. Bir gün tam təsadüfən Azərbaycan yazıçıları haqqında bir toplu əlimə keçdi. Orada Rəşad Məcidin bioqrafiyasını gördüm. İndiyədək Rəşad Məcidi qəzet baş redaktoru kimi, mahnı mətnlərinin müəllifi kimi tanıyırdım. Həmin avtobioqrafiyadan nəsr və publisistika kitabının olduğunu da öyrəndim. Bundan sonra Rəşad Məcidin “10 sentyabr” kitabını axtarıb tapdım. Eyniadlı hekayəni rejissor gözüylə oxudum. Mütaliədən sonra hiss elədim ki, axtardığım budur: hekayədə film materialı var, ancaq ekranlaşdırmaq üçün kiçik düzəlişlər lazımdır. Özüm də təəccübləndim ki, bu qədər müəllifin sırasından məhz indiyədək heç oxumadığım yazıçının əsəri xoşuma gəldi. O hekayədə bəlkə bir az antiamerika xətti sezilir, burası mənə lazım deyildi, orada məni insanların düşdüyü çətin vəziyyət maraqlandırırdı. Dramaturji nöqteyi-nəzərdən maraqlı mətn idi. Dediyim birinci xətti geri plana atıb ikinci xətti qabartmağa çalışdım. Ssenariyə müvafiq düzəlişlər etdik, bəzi məqamlar əlavə olundu, bəziləri çıxarıldı. Təbii, ssenari yazılanda belə şeylər olur. Ədəbi ssenarini üç variantda müəllimlərlə bir yerdə işlədik. Bu, həm də mənim peşəkar aktyorlarla çəkdiyim ilk müstəqil işim idi. Diplom müdafiəsi də uğurlu oldu - həm haqlı iradlar söylənildi, həm də təqdir olunası məqamlar vurğulandı.

Filmi çəkdikdən sonra hərbi xidmətə yollandım. Ona görə də filmin sonrakı taleyində bir qədər boşluq yarandı. Hərbi xidmətdəykən fikirləşirdim ki, nə isə eləmək lazımdı. Qayıtdıqdan sonra müəllimlərim məsləhət gördülər ki, “Ümid işığı”nı bu il Ailə, Qadın, Uşaq Problemləri üzrə Dövlət Komitəsinin, Heydər Əliyev Fondu və BMT-nin Əhali Fondunun birgə təşkil etdiyi “Azərbaycan ailəsi” 7-ci beynəlxalq film festivalına təqdim edim. Doğrusu, filmi tərəddüdlə təqdim eləmişəm, amma müəllimlərim inandırdı ki, uğura ümid edə bilərəm. İlk dəfə qatıldığım bu festivalda bu ekran işinin hansı nəticəni əldə edəcəyindən asılı olmayaraq “Ümid işığı”nın böyük kinoya aparan uğurlu başlanğıcım olacağına inanıram”.

S. ABDULLAYEVA

525-ci qəzet.- 2015.- 24 oktyabr.- S.14.