Uzaq... uzaq...
Mənim incilərim hara daşındı?!
Bəlkə yaddaşımdır, bəlkə yaşımdır;
Sellər sal daşımı yudu apardı,
Xatirə gözlərin çıxıb yadımdan,
İllər yaddaşımı yudu apardı -
Gözümdən yaş kimi üzülüb gedib.
Saçın pəncərədə pərdələnərdi
O da qumaş kimi süzülüb gedib -
Sozala-sozala sönüb o çıraq,
Uzaq... Uzaq... Uzaq... Dünyadan uzaq.
Xatirə ulduza, xatirə aya,
Necə baxacağam mən bu dünyaya?
Daha səndən sonra şöhrət-şanım yox,
Sənə oxşatmağa bir nişanım yox,
Toranlıq içində bir
xəyal sayaq,
Uzaq... Uzaq... Uzaq..
Dünyadan uzaq.
Qalsaydı aynada zərrə
şəfəqin,
İşığı mənə də, bəlkə düşərdi.
Ruhun
yaşamağı yalandır
yəqin,
Olsaydı üstümə kölgə
düşərdi -
Nə yerdə xəbər var, nə göydə
soraq
Uzaq... Uzaq... Uzaq... Dünyadan uzaq.
Bilmirəm, haradansa səsin
gələrdi,
Deyərdim, yuxuma gəlsin, gələrdi.
İndi
gecə uzun, gündüzlər yasaq,
İndi qürub yaxın, indi dan uzaq.
Allah, xatirə də ölərmiş belə,
İllər izimizi silərmiş
belə...
Dünyanın sükutu üstümə
enir,
Nə yarpaq oxuyur, nə çay danışır,
Nə torpaq diksinir, nə cığır dinir,
Yol duman içində, çöl-bayır sazaq,
Qapanıb o qapı, sönüb
o ocaq,
Uzaq... Uzaq... Uzaq... Dünyadan uzaq.
Sənli xatirəmi necə ayıldım?
Mən necə qayıdım evə-eşiyə-
Hicrana qayıdım, qəmə
qayıdım,
Mən hara qayıdım, kimə qayıdım?
Şimal
qütbü kimi xatirə otaq...
Uzaq... Uzaq... Uzaq... Dünyadan uzaq.
Bələd deyiləmmiş yaddaş
sirrinə...
Dözdüm son dözümə, son taba kimi..
Payızlar bənzəmir biri-birinə,
Xınalı barmağın bir
xəzəl üstə
O da əriyibmiş kəhrəba kimi -
Kəsilib o budaq, gedib o yarpaq...
Nə xəzan rəngi var, nə yazdan
soraq -
Uzaq...Uzaq...Uzaq... Dünyadan uzaq.
Göynədi yaddaşı kor
olan sinəm,
Bu hansı özüməm,
bu hansı mənəm?
Mən məndən alınıb,
cismi-can uzaq,
Nə fərqi, ya dünən, ya min il qabaq,
Məzar
növbəsini dəyişdi
torpaq -
Uzaq...Uzaq...Uzaq... Dünyadan uzaq.
Payız-2015
Buynuz
Qoca vələs
Budaqları yorğun düşən,
Yarpağına qırğın düşən,
Gövdən düyün, para-para,
Qabığında balta yeri
Köhnə yara,
İçin qalay, çölün
bürünc,
Sonuncu səs, axır nəfəs,
Qoca vələs!
Bəs hardandı
səndə bu güc? -
Bizə
mətləb anlatmısan,
Kökün üstə kök
atmısan,
Hər şivin bir ağac olub,
Pöhrən qulac-qulac olub -
İmana
bax, amana bax
Güvəndiyim gümana bax.
Taqor deyir,
Hər doğulan təzə uşaq -
Tək Allahın hələ bizə -
İnsanlara
inanmağı
Deməkdir bu,
Yəni
insan tərəfində
Dayanmağı deməkdir bu -
Bu kəlama qulaq asdım,
Ürəyimə səni yazdım,
Qoca
vələs!
Vuran insan, qıran insan..
Amma yenə
İnsanlara inanmısan,
Bu inanca görə sağ ol!
Şiv ağaca görə sağ ol!
Sən deyirsən:
- Mən gedirəm,
Qalanlara
salam olsun!
Mən deyirəm:
- Kök üstə kök
Salanlara
salam olsun!
Sən deyirsən:
- Qırğınlara xitam verən
Mişarlara, baltalara
Dəhrələrə salam
olsun!
Mən deyirəm:
- Bizə qalan bu şivlərə,
pöhrələrə,
Qızılyarpaq çöhrələrə
Salam olsun!
Pöhrənəfəs, yaşılhəvəs
Qoca
vələs!
Meşəmizin qoca yaşı,
Yurdun ulu vətəndaşı,
Ömür keçir, gün
əriyir,
Doymaq olmur bu dünyadan,
Tamaşadır bu dünyanın
işi
qərəz
Qoca vələs! Qoca vələs!
Payız-2015
Buynuz
Payız
üşüyür
Nə yaman tez gəldi
qışın soyuğu,
Yuvası
üşüdür qaratoyuğu,
Payız
üşüyür...
Bir sərçə sığınıb
quru budağa,
Payızın fikrini çəkir deyəsən.
Sünbülotu yerə dikib başını,
Yaza toxumunu əkir deyəsən.
Payız
üşüyür...
Gün dəyən əbrüşüm
yarpaqlarında
Sanki əllərini isidir
payız.
Qızılı yarpaqlar qaralıb
bir az,
Elə bil Gədəbəy misidir payız.
Payız
üşüyür...
Üryanlar titrəyir soyuq
küləkdə,
Söhbət indi oddan, körükdən gedir,
Qovaq yelpiklənir gümüşü
rəngdə,
Budağın zəhləsi yelpikdən gedir.
Payız
üşüyür...
Yoxdu yarpağında o zövqü-səfa,
Şehotu üstündə buğlanır
hava.
Damlalar böyüyür, düşür
torpağa,
Yapışıb qanadı kəpənəklərin
Arılar özünü çəkir
qırağa.
Payız
üşüyür...
Yığılıb bostandan əllər, ətəklər,
Çürük yemişlərin ağarır
dişi.
Yığıb arısını qaçır
pətəklər,
Şanda
arıların yarımçıq
işi,
Alıb yarısını qaçır
pətəklər.
Payız
üşüyür...
Addımdan qaralan qırov cığırlar,
Əriyə-əriyə yola çıxırlar.
Payız
yoxuşunda sinəm tövşüyür,
Payız
üşüyür...
Payız-2015
Buynuz
Bir də gördüm...
Xətainin qılıncını suvardım...
M.Araz.
Bir də gördüm,
Xətainin qılıncından
Qan əvəzi bal süzülür,
Qılıncının dəstəyinə
Bülbül qonur, gül düzülür,
Qını dönür qələmdana,
Bu qılıncın özü
dönür
Qələm olur yavaş-yavaş.
Qılınc qələm olan
yerdə
Dünya
başqa aləm olur
yavaş-yavaş,
Döyüş yeri çiçəklənir,
Gülüstani-İrəm olur
Yavaş-yavaş.
Bir də gördüm Xətaidi
Bu qələmlə şeir yazır,
Ürəklərə mehr yazır:
“Qızılgül, baği-bostanım
Nə dersən?!
Fəda
olsun sənə canım,
Nə dersən?!”
Nə gözəldir, yarına
Şah yalvarışı...
Şükür, Tanrım, şükür
sənə,
Bir qılıncı qələm
edib
Öldürürsən bir qəzəbi,
Bir döyüşü,
bir savaşı.
Köhnə yaram qövr elədi,
Bir də gördüm,
Xətainin qılıncıdır
Dövr
elədi,
Gəlib
oldu
Məmməd Araz karandaşı,
Göyərdi...
Yay-2015
Buynuz
Qəzəl
Bu necə sevgidir, eşqin cövhəri,
Qanıma,canıma sirayət
eylər.
Füzuli
demişkən Kuyi-yar
vətən,
Könlüm bu vətəni ziyarət eylər.
Ayəti-Kürsünün ucalığından,
Tanrım hər duamı gül ayət eylər.
Könlüm sən tərəfdən
arxayın olsa,
Bütün hicranları nəhayət
eylər.
Hələ ilk sevgiylə qiyamım
qalıb,
Qiyamətə qədər qiyamət eylər.
Nə durub baxırsan xumar baxışlım,
Elə bir baxışın kifayət
eylər.
Mənim
gileylərim mehrimdən
gəlir,
Sənə xırda-xırda şikayət
eylər.
Kürreyi-ərzimiz eşq aləmidir -
Uçub könlüm quşu səyahət eylər.
Musa, məhəbbətin xalq dərgahıdır,
Məni eşq yoluna hidayət eylər.
Payız-2015
Buynuz
Zoğal
ağacı
Mən də yaranmışam, mən də bitmişəm,
Bilmirəm heç hansı
kama yetmişəm.
Demirəm baharla həmişəliyəm,
Sevgidə bir topa bənövşəliyəm.
Olmadım meşənin,
Şip-şumal ağacı, sığal
ağacı,
Çiçəkdə tələsən,
barda gecikən,
Zoğal
ağacıyam, zoğal
ağacı..
Yay-2014
Buynuz
Musa YAQUB
525-ci qəzet.- 2015.- 31 oktyabr.- S.29