Dərddaşım dağlar
Poeziyamızın
inkişaf yolunda məsafə daşlarından olan şair Məmməd
Aslan haqq dünyaya köçdü.
İllərdən bəri "525"də davamlı yer verilən, şeirləri, yazıları ilə qəzetimizdə tez-tez çıxış edən usta qələm sahiblərindən olub Məmməd Aslan.
Hər zaman redaksiyanın qapısını ona çox yaraşan ərklə, ağayanalıqla açar, özünəməxsus koloriti, isti-işıqlı aurasıyla qonağımız olardı. Vəfatı xəbərini dərin kədərlə qarşıladıq, qiymətli söz adamlarımızdan, ədəbiyyat cəfakeşlərimizdən daha birini itirməyin hədsiz hüznünü yaşadıq.
Şairin zəngin poetik yaradıcılığından bu nümunələri yenidən işığa çıxarmaqla onun böyük irsinə və ruhuna sonsuz ehtiramımızı bir daha ifadə edir, Tanrıdan Məmməd Aslana qəni-qəni rəhmət diləyirik.
Sizsiz yaşamağım - zindan əzabı;
Əgər yaşadığım yaşamaqdısa...
Fələklə könlümün qəmxarlığı var,
Göylərin gözündən yaşım axdısa.
Çiçək açmalıydı daşda diləyim;
Çiynimə qonmamış uçdu mələyim.
Hansı mərtəbədən, məqamdan deyim,
Təmələ hördüyüm daşım axdısa...
Mənimlə danışdı dağın hər daşı;
Sirr tutan dağların Məmməd
- sirdaşı.
Bir kömək ummadan dərdini daşı,
Məqsədin dağ yükü daşımaqdısa.
Ürəyə ismarıc
Cənnət Dəlidağda böyütdüm
səni:
Çeşmələr başında, güllər
içində.
Ulular ruhundan fışqırıb
gələn
Bayatı mayalı dillər içində.
Çəmini tez qurdum ərşi-fələklə;
Pərvazın uyuşdu göydə
mələklə;
Köksünə sığmayan bir
dağ ürəklə
Necə bəxtəvərdim ellər
içində.
Mənim
dolub-daşan nəfəsim
idin;
Ləşkərlər pozmağa sən bəsim idin!
Dünyam
batar olsa, qəvvasım idin;
Naçar qoyma məni yollar içində...
Sözün xətrinə
Üçəm nida ilə bitirdim sözü,
Ölgün deyilən söz sədasız qalar.
Ədalı işlərdə çəki-düzən
var,
Mitillər, məğmunlar ədasız
qalar.
Sözü söz kimi de, hədəfə çatsın.
Arif kimsələrin döşünə
yatsın!
İldırım çaxırsa, bir
daş qopartsın,
Təsirsiz deyilən nidasız qalar.
Ömrüm bir gündən
də kəm olur-olsun!
Nakəslər qəsdimə cəm
olur-olsun!
Kimsəyə baş əyməm,
kim olur-olsun!
Gedərəm, imanım xətasız
qalar!
Yerində
Eldən
aldığımı geri
qaytarsam,
Görəsən, nə qalar sözün
yerində?!
Gözün giləsini çalsalar
əgər,
İşartı tapılmaz gözün yerində.
Xalqdan aldığımız göz
işığıdı!
Zülmətin bağrına bir
söz şığıdı!
Hər təşbih kəlamın
yaraşığıdı! -
Bir şüa iş görər yüzün yerində.
Aldığımız kəlmə əgər vacibdi,
Min-min ağlın süzgəcindən
keçibdi!
İncədi, zərifdi, demək:
nəcibdi,
Özdən öz tapılmaz
özün yerində!
Gərək götürdüyün halalın olsun:
Yerinə
düşməsə, ha ləlin
olsun!..
Bir sancaq taxarsan, hal əlin olsun;
Yoxsa kül taparsan közün yerində.
Nə yaman bozartdın üzünü, qafil;
Azarsan, yolunu, izini, qafil!
Sən qurda tapşırdın quzunu, qafil:
Quzun yoxa çıxıb; küzün
yerində.
Əməl, sahibinə aynadı
elə:
Sarsıldı təməllər, oynadı
elə...
Dünya, Nuh gördüyü dünyadı elə:
Əyrini fırladar düzün yerində.
İlham da, əslində, bir zirək quşdu:
Pərvaz öyrətdinsə, zirvəyə tuşdu!
Kiminsə suçundan iqlim qarışdı:
Qış tüğyan elədi yazın yerində.
Məmməd Aslan, yenə bu, nə gileydi?!
Yetmişində hələ bostanın
göydü:
Hansı
kəlmə qəfil qəlbinə dəydi:
Kövrəldin qoşmanın həzin
yerində...
Rübailər
Düşünmə: səninlə ta bitdi dünya;
İnsansız xaraba tabutdu dünya.
Cındırlı pir gördüm
yol kənarında;
Qoynu-qoltuğuyla yaqutdu dünya!
lll
Bu dağların o üzündən
yaz gəlməz;
O yaza qoşulub ötkəm saz gəlməz.
Nə vaxtadək
ərş üzündən
baxacaq?!
Laçınqaya çimçəşməsə,
səs gəlməz!..
Məmməd Aslan
525-ci qəzet.- 2015.- 24 sentyabr.-S.8