Hər şey öz dilində təmiz danışır
Yağış səpələnir kəlmələr kimi,
Küləklər danışır, yellər danışır.
Dənizlər dil açır ləpələrində,
Gur sular dillənir, sellər danışır.
Yarpaqlar danışır pıçıltılarla,
Bulaqlar danışır hıçqırtılarla.
Baxıb ulduzların təlaşlarına
Gecəylə sübhədək danışmaq olur.
İşığın dilində həqiqətləri
Zülmətə şübhətək danışmaq olur...
Lal deyil yollar da,
heç cığırlar
da,
Torpağın sözü var,
daşın sözü
var,
Şehli
çiçəklərin yanaqlarından
Süzülən damlanın, yaşın sözü var.
Otlar söz deyirlər öz dillərində
Yanır
qönçələrin söz
dillərində...
Fikirtək yayılır göydə
buludlar,
Açır sirlərini vaxtın, zamanın.
Sözü var, deməsə
bağrı çatlayar,
Həyatı tor görən çənin,
dumanın.
Dindirsən,dayanıb tez cavab verir,
Hər ləpir
danışır, hər
iz danışır.
Gərək anlayasan,başa düşəsən,
Hər şey öz dilində təmiz danışır...
Azərbaycan bilmişəm
Lap əzəldən, körpəlikdən
Həm anamı, həm vətəni
Bir ürək, bir can bilmişəm,
Başım üstə öz
anamı
Mən Azərbaycan
bilmişəm.
Sığınmışam qucağına,
İsinmişəm ocağına.
Laylasıyla böyümüşəm,
Arzusuyla boy atmışam.
Hər yuxudan oyatdıqca
Bəlkə də, mən anamı yox,
Yer üzünü
oyatmışam.
Gözlərində açılıbdır
Sanki xoşbəxt hər
səhərim.
Sözləriylə ovunubdur
Hər bir acım, hər qəhərim...
Addımlarım addımında
Cığır açıb, iz salıbdır.
Od-alovlu
kəlməsindən
Dodaqlarım söz alıbdır...
Ana sözü, Vətən adı
Bir ünvandır
yollarımda.
Böyüdükcə artıb daim
Ana eşqi ürəyimdə,
Vətən gücü qollarımda...
Tanımadım...
Ömrümə bənzəyən, cığırdan,
yoldan
Keçdim ehtiyatla, addım-addım mən.
Həyatı dərk etdim, vaxtı anladım,
Ancaq insanları tanımadım
mən...
Pozulub mizanı mənəviyyatın,
Qarışıq salınıb baş
yazıları...
Ürəklər, elə bil, daş bağlayıblar,
Oxuya bilmirəm daş yazıları...
Dərdimiş, sən demə,
çəkdiyim ləzzət,
Sevincmiş bir zaman dərd
bildiyim də.
Mərd
çıxdı qarşımda
namərd bildiyim,
Namərdə çevrildi mərd
bildiyim də...
Çaldılar aşkarca, çaldılar
məni,
Dilini həmişə bal sandıqlarım.
Sındılar bir anda, pul-pul oldular
İllərlə büt kimi inandıqlarım...
Dəniz,
səni sevirəm...
Dəniz,
səni sevirəm,
Mavi gözlü
gözəltək.
İzn ver, qucaqlayıb
Səni bağrıma basım.
Ləpələrə baş qoyub
Qəlbinə qulaq asım,
Sözlərini dinləyim.
Dalğaların yaxından
Özlərini dinləyim.
Dəniz,
səni sevirəm
Qağayı qanadları
Xəfif-xəfif toxunub
Sularına dəyərkən.
Sənə pıçıltılarla,
Bəzən hıçqırtılarla
Külək nəğmə deyərkən...
Tıncıxan nəfəsinlə
Darıxanda nəfəsim,
Qarışanda qoynunda
Səninlə mənim səsim
Dəniz səni sevirəm.
Dərin
düşüncələrtək,
Qanadlı xəyallartək,
Susduqca sən lallartək.
Cavabsız suallartək
Səni
sevirəm, dəniz,
Ən sevimli, ən təmiz
Hiss kimi, duyğu kimi,
Gözlərimdə uyuyan
Şirin bir yuxu kimi.
Dəniz ,səni sevirəm,
Çıxdıqca öz məcrandan,
Çaşdıqca həyəcandan,
Tamam coşub-daşdıqca,
Sahilə
hücum çəkən
Dalğaların kükrəyib
Sonra uzaqlaşdıqca...
Hansı vaxtla işləyirsən?
Hansı
vaxtdır sənin vaxtın,
Zülmətdimi, işıqdımı?
Bir gecəmi, sabahdımı,
Min əvvəl zamanlardan
Sonradımı, qabaqdımı?
Hansı
vaxtla işləyirsən,
Göy vaxtında,
yer vaxtında?
Soruşanda dəqiq danış,
Cavabını ver vaxtında...
Yeni vaxtla dillənirsən,
Köhnə vaxtla adın gəlir...
Özün hələ gəlməmişdən
At üstündə baxtın
gəlir...
Beş dəqiqən saat çəkir,
Saat bir gün rahat
çəkir...
Gün deyirsən, ay dolanır,
Qış deyirsən, yay dolanır.
Sübh
uzanır axşamacan,
Axşam dönüb gündüz olur.
Düz dediyin vaxt əyilir,
Əyri
vaxtın dümdüz
olur...
Bəlkə də, heç
zaman deyil
İşlədiyin vaxtın sənin.
Saat ölçmür anlarını,
Yalanların ölçüb-biçib
Qayçılayıb yanlarını.
İşlətdiyin zamanlara
Ünvan yoxdur, məkan yoxdur.
Yalanına inanmağa
Bil ki, daha imkan yoxdur.
Vaxt
Səs-səsə veriblər cırcıramalar,
Gecədən sübhədək yay cırıldayır.
D ərd yeyir, elə bil, göyün
üzünü,
Ulduz cırıldayır,ay cırıldayır.
Köhnə arabadır keçən
vaxt, zaman
Təkər cırıldayır, yay cırıldayır.
Ömür qapıları çırpılır
qəfil,
Yellənib açılan tay cırıldayır...
Yoxdur
Hər tərəfdən dərd
ələnir,
Çox gizlinlər pərdələnir.
Yer də, göy də hədələnir,
Dünyanın kimsəsi yoxdur.
Hamı
tutub otaqları,
Hamı
tapıb ortaqları...
Vicdanların dodaqları,
Həqiqətin səsi yoxdur.
Dəyişilir tez-tez təblər,
Dost içində artır
qəlplər.
Döyünməyir, sanki qəlblər,
İnsanların nəbzi yoxdur...
Yol dirənir qəbahətdə,
İtir şəfqət, mərhəmət
də.
Sevgi də var, məhəbbət
də,
Zəmanədə əksi yoxdur...
Dincəlmir
Qərib
şəhər kimiyəm,
Sinəm dərd lər meydanı.
Mənim
öz əllərimlə
Hasarlanıb dörd yanı.
Ömrüm döngə-döngədir,
Qarışıb neçələri,
Azıb
qalıb içimdə
Qəlbimin küçələri...
Hər tində, hər dalanda,
Xəyallarım dolanır.
Fikirlərim nabələd
Ünvanlara yollanır.
Uzanır
məsafələr,
Ayrılığın dilində.
Ruhum bir an dincəlmir
Canımın mənzilində.
Yol göstər...
Qovur kədər, qəm məni,
Dərdim başımdan aşır.
Qarşımda əzabların
Sıraları sıxlaşır...
Boğulur bəbəklərim
Göz yaşları
içində.
Çırpınıram quş kimi
Təlaşların içində.
Ürəyimdə nə qədər
Mənim ağrım, acım var.
Ay ata, bu gün
yaman
Sənə ehtiyacım var.
Yolunu
hey gözləyir
Nə vaxtdır
qapım, bacam.
Bu yaşımda hələ də
Sözlərinə möhtacam.
Ağarsa
da, saçlarım,
Qəlbim ələk-vələkdir.
Mənə müdrik kəlamın,
Məsləhətin gərəkdir.
Yol göstər, düşüncənin
İşığına əl açım.
Hər fikrin ümidimdir,
Hər öyüdün əlacım...
Uzun görünür
Anları tam tutmur rəngi zülmətin,
Hər dəfə
həm ağlı, qaralı qalır.
Elə bil, örtülmür vaxtın qapısı,
Həmişə gecələr aralı qalır.
Gizlində hökm edir qaranlıqlara,
Amma ki, zahirdə məhzun görünür.
Sığışmır zamanın ölçülərinə,
Gecələr zamandan uzun görünür.
Özünü axtar
Ey, dərdi içində
Qaynayan qadın!
Saçının ucunu
Dişiylə qırıb,
Gözünün yaşıyla
Oynayan qadın!
Ayların, illərin
Sovuşub gedib.
Yolların həsrətə
Qovuşub gedib...
Kəsilib səbr də,
Çatılıb qaş da...
Səndən nə qalıb ki,
Qəlbindən başqa...
Səndən nə qalıb ki,
Ayaqla yerin,
Əlinlə göylərin
Üzünü axtar.
Tənha
cığırlarda,
Yalqız
izlərdə,
Bəlkə də, tapıldın,
Özünü axtar...
Səhv
Əqrəblə ünvanı,
Yeri çəkilən,
Hər dəfə irəli,
Geri çəkilən
Saat səhv eləyir,
Vaxt səhv
eləmir.
Saatın
həmişə
Düz işləməyi.
Bəlkə də, zamana
Heç
sərf eləmir...
Yəhya
PAŞAZADƏ
525-ci qəzet.-
2015.- 6 yanvar.- S.7.