DEYƏSƏN TƏZƏDƏN UŞAQ OLMUŞAM

Çəkilir tarıma, çəkir tarıma,

Ha yalvar, ha yaxar,sözümə baxmır.

Qalxanda bir yolun ucuna belə,

Qalıram uçuna –uçuna belə,

Daha gücüm çatmır ayaqlarıma,

Döndərib üzünü, üzümə baxmır.

Hardasan, ay ana, gəl tut əlimdən,

Ustufca ora çək,bura çək, öyrət,

Gəl mənə təzədən yerimək öyrət,

Bu yaşda deyəsən uşaq olmuşam.

Vururdum, çıxırdım, bölə bilirdim,

Nə var qədərincə, nə artıq, nə kəm.

Olanlar – olmuşlar xəyaldı daha,

Başıma gəlməmiş nə qaldı daha, –

Hər şeyi bilirəm elə bilirdim,

İndi baxıram ki, heç nə bilmirəm.

Yoxsa mən gərək,

Təzədən əlifba öyrənəm gərək?!...

Heç nədən hazırdı gözümdə nəm ha,

Bir də görərsən ki, dolmuşam nəsə.

Qəfil küsərəm ha, inciyərəm ha,

Yaman dəymədüşər olmuşam nəsə.

Özüm də bilmirəm bu nə işdi ki!

Məni yetmişində kim dəyişdi ki,

Nə dəyişdi ki?!...

Yatmır qulağıma çox səs düyünü,

Yoxsa söz yad olur, yoxsa mən kürəm?

Adam var danışır,nə dediyini

Eşidə bilsəm də, başa düşmürəm.

Lüzumlu-lüzumsuz sözlər yaranır,

Kəlmələr çeynənir, sözlər yalanır,

Di gəl mənə çatmır,

Dilimə yatmır...

Gedir dəyişmələr üzdə, dərində,

Boyanır şəhərlər, seçə bilmirəm,

Yanından biganə keçə bilmirəm:

Bəzəkdi, ya qara-quradı belə?

Qalıram Bakının küçələrində,

Ay Allah, buralar haradı belə?!...

Atalı-babalı dəyərlər itir,

Özgəyə uyanlar bir az da ötkəm,

Çox şey oyuncağa çevrilir nədir,

Ya mən gördüyümü belə görürəm?!...

Bunun ayna tutdum axı nəyinə,

Bəlkə elə – belə gözəldi, bəlkə?

Ay olur- il olur güc alır insan

Ay olur – il olur qocalır insan,

Qayıdır təzədən körpəliyinə,

Elə o axır da əzəldi bəlkə?!

...Vədə o vədədir,

Vaxt o vaxt deyil,

Gördünmü, di buyur hesabını seç.

O qələm, o kağız oyuncaq deyil,

Oynadın bir belə, bəs olmadımı?

Ay uşaq, ay lələ, bəs olmadımı?

Çayın da soyudu,

Ta çayını iç.

O KÜLƏK...

“Səni də, məni də tutan elə bir

küləkdir, deyəsən...”

Bir məktubdan

Daha özümüz də özümüzə yük,

Enişlər – yoxuşlar yorur bizi də.

Baxma ki hərəmiz bir dərədəyik,

Sən orda, mən burda,

Bu vurhavurda

Eyni külək tutur ikimizi də.

Dağ kimi tifaqlar dağılıb gedir

Bəndi – bərəni də qoparır külək.

Bir keçən, keçilən kimsə qalmadı,

Sayılıb – seçilən kimsə qalmadı,

Çör – çöp qurusutək yığılıb gedir,

Qatıb qabağına aparır külək.

Deyirsən gendə dur, axı nə gərək...

Bu qədər çoxluqda biz hələ tək ki.

Qabağa çıxanı tutacaq külək,

Daldada durana dəyməyəcək ki!

Yox, canım, əzəldən o sirr bizimlə,

Düşünmə əyilsən yandan keçəcək.

Bizə dəyən külək gəzir bizimlə,

Kimin ki yurdu yox, yuvası yoxdur,

Dərmanı Vətən yox, davası yoxdur,

Kim ki didərgindir, ondan keçəcək.

O külək, fərq etməz ha küs, ha deyin,

Böyründən biganə ötəndən əsir,

İyirmi il əvvəl atıb getdiyin

Əlçatmaz, ünyetməz Vətəndən əsir,

Həsrət küləyidir, möhnət küləyi,

Töhmət küləyi!...

Özüylə min bəla, min dərd gətirər,

Hardan havalansa bizə tuş gələr.

Bir bomboz məmurun üzündən keçib,

Biganə, miyanə sözündən keçib

Bülövə çəkilər, kəsər götürər,

Hazır xəncər kimi sıyrılmış gələr.

Onda hər aşırım bir sərt dağ olur,

Baş şişir, böyüyür göz görə – görə.

Ömür – gün bir ucuz oyuncaq olur,

Qəfildən qırılıb dağılır yerə...

Vədəli – vədəsiz üzülür dən – dən,

Axşamı belədir, sabahı belə.

Eşidib – bilən də soruşmur görən

Nədir üzülənin günahı belə?

....Ulayır o ac qurd, yenə səbri kəm,

Dərələr – təpələr səs verir səsə.

Qarğışdı, qədərdi, nədi, bilmirəm,

Əsir, əsir elə,

Tələsir elə,

doyub – dolanana oxşamır nəsə.

DEYƏSƏN AĞ ELƏDİM

Ta mən əlləri göydə,

Sən deyənlər düz oldu.

Ha neyləsəm hədərmiş,

Hər şey bura qədərmiş,

Daha dənim torpaqsız,

Torpağım dənsiz oldu.

Nə axtarır bu bəndə?

Nə səndədir, nə məndə.

Sıxılmışıq bir yola,

Kim yeriyə, kim qala,

Özüm burda, vətəndə,

Ruhum vətənsiz oldu.

Dərəni dağ elədim,

Deyəsən ağ elədim,

Kəsib pöhrə ömrümü,

Sözə calaq elədim,

Sözüm də özüm kimi

Yöndəmsiz-yönsüz oldu.

BU DAĞ UCALIĞI

Çox bələd əllərdə çıraq olmuşam,

Çox naşı dillərdə soraq olmuşam,

Dağdan ayrı düşüb dağ – dağ olmuşam,