Qarabağ

Həsrət dağım,

Könül ahım, -

- Qarabağım!..

Səni hər gün soraqladım,

Çatmadı bu soraq sənə...

Çevirdilər düşmənlərin oylağına...

Elə gözəl, mənzərəli

Bir torpağı,

Qəhrəmanlar, sənətkarlar

Yetişdirən bir ocağı.

Səni azad görsün deyə

Neçə-neçə igid ərlər

Can verdilər.

Qız-gəlinlər

Əsir düşdü...

Neçə fidan, neçə pöhrə,

Dil açmayan neçə körpə

Diri-diri basdırıldı, yandırıldı,

Sərt soyuqda donduruldu,

Millət məğlub olsun deyə.

Amma məğlub edilmədik,

Heç bir zaman əyilmədik.

Bir gün mütləq alınacaq

Düşmənlərdən torpağımız,

Yenə də azad olacaq

O gözəl Qarabağımız.

Anam mənim

(Anam Validə Rəcəbovaya)

Vəsmə qaşlım, qara gözlüm,

Anam mənim, anam mənim.

Gülər üzlüm, şirin sözlüm,

Anam mənim, anam mənim.

Məna dolu gözlərinlə

Yolumuza nur saçırsan.

Şirin - şəkər sözlərinlə

Ürəklərə yol açırsan.

Ömür sənsiz heçdir mənə,

Dünya qədər sevgim sənsən.

Sənsən verən ilham mənə,

Qəlbimdəki eşqim sənsən.

Ata

(Atam Səadət Rəcəbova)

Dünyada ən gözəl insandır ata,

Bizlərə arxadır, həyandır ata.

Övlada dost kimi yanaşan ata,

Bizim yolumuzda alışan ata.

Arzu

Ümman kimi arzuların çırağında

Həyat məni aparır öz ağuşuna.

Yaşayıram, ömür keçir, yaş da ötür,

Gün calanır günlərimin sırasına.

Həyat gözəl, dünya gözəl, hər şey gözəl,

Hər bir gün də bir-birindən fərqli, özəl.

Mən çox şadam, bəxtiyaram, çünki varam,

Tanrı məni yaradıbdır, mən insanam.

Mən gözəllik dünyasında pöhrə açan,

Qızılgültək ətir saçmaq istəyirəm.

Bu dünyada, bu cahanda günəş kimi

Əməlimlə şəfəq saçmaq istəyirəm.

Dünya sanki ümman kimi

Dünya sanki ümman kimi,

Donuq-donuq baxıram mən.

Budur, külək səsi gəlir,

Əsir, xəzan yeli əsir.

Pıçıldayır qulağıma

Sən də yaz bir yeni sətir.

Sən də işıqlı dünyaya

Deyilməmiş bir söz gətir.

Təbiəti seyr etdikcə

Qəlbə ilham səsi gəlir.

Qulaqlarıma səssizcə

Yeni şeir səsi gəlir,

Şeirin ilk nəfəsi gəlir.

Bu şeir yeni doğuldu,

O, ilhamımdan yoğruldu.

Yeni həyat verdim ona,

Qoy yaşasın doya-doya.

Sevgi həyatımın bir parçasıdır

Ürəyimin içində

Həzin sevgi səsi var.

Könlümün guşəsində

Məhəbbətin izi var.

Könül çırpıntılarım

Misralarda düzülür.

Ürəkdən yazdıqlarım

Şeirlərə süzülür.

Mən bu sevgi izinin

Sehrinə qərq olmuşam.

Sevgi duyğularımla

Dünyadan tərk olmuşam.

Məhəbbət şeirlərim

Axır kağız, qələmə.

Coşqun, alovlu eşqim

Ruh verir düşüncəmə.

Sevinc Rəcəbova

525-ci qəzet.- 2015.- 23 yanvar.- S.8.