Haraya çağırır Kəlbəcər səni

Oğlum Nəbiyə

Mənə divan tutur dərdi dağların,

Qoy boğub üzməsin bu qəhər səni.

Buralar bizlərin yurdu deyilmiş,

Haraya çağırır Kəlbəcər səni.

Yurdumuz-yuvamız qaldı yadlara,

Düşmən at oynadır belədən-belə.

Yağılar əlində talanır dağlar,

Düşmən divan tutur çiçəyə-gülə.

Qürbətin bəzəyi başqa bəzəkdi,

Bu kədər yuvası, dərd yuvasıdır.

Sənin də, mənim də bu aldığımız,

Özgə havasıdır, yad havasıdır.

Gecələr yuxumdan əl çəkmirlər ki,

Şəhid qanlarıyla sulandı dağlar.

Sahibsiz dağların səbri tükəndi,

Yad əldə qovruldu, talandı dağlar!

Qan ilə sulandı ata yurdumuz,

Sinəmizi sipər edə bilmədik.

Qoruya bilmədik dağları, oğlum,

Dağlar harayına gedə bilmədik.

Hər gecə bu dağlar gözümə dolur,

Həsrət içindəyəm o vaxtdan bəri.

Görməsəm rahatlıq tapa bilmərəm,

Bağrıma basmasam hər qarış yeri.

Bu dərd baxtımıza yazılan qədər,

Ağrıdı, acıdı, kədərdi, oğlum!

Qürbətdə yaşamaq, ömür deyil ki,

Qürbətdə yaşamaq hədərdi, oğlum!

Dağlara birlikdə gedəsiyik biz,

Ay oğul, sən mənim yaşıma baxma.

Qürbətin verdiyi hədiyyələrdi,

Nisgildən ağarmış başıma baxma.

Hələ təpərim var, hələ gücüm var,

Hələ canımdadır dağlar havası.

Çətində əlini üzmə əlimdən,

Qalıb Kəlbəcərin qisas davası.

Səni elə-belə böyütmədim ki,

Axı elə-belə yetmədin ərsə.

Dağlar əsirlikdən qurtarar,oğlum,

Atalar, oğullar əl-ələ versə.

Qəlbində boy atdı vətən sevgisi,

Öpüb əzizlədim hər səhər səni.

Qisas zamanası gəlibdi, oğlum,

Haraya çağırır Kəlbəcər səni.

Kar olub dünyanın qulağı çoxdan,

Sözümün sorğusu, niyəsi yoxdur.

Gedək yurdumuza sahib çıxaq ki,

Sonra deməsinlər yiyəsi yoxdur.

Qoy vətən yolunda, dağlar yolunda,

Doğrayıb torpağa töksünlər bizi.

Kəfəni, tabutu neynirik, oğlum,

Üç rəngli bayrağa büksünlər bizi.

Burnunun ucunda barıt qoxusu!

35 ildən sonra görüşdüyüm tələbəlik dostum Sabir Mahmudova

Qəlbini dağıdar, didər bu həsrət,

Nisgil yuvasıdır qəlbi əzəldən.

Əsir torpaqların dərdini çəkər,

Söyləyər göylərin üzünə hərdən.

Ağrılar içində köklənib qalan,

Dərdli qoşmaları onun ağısı,

Yükləsə götürməz filə dərdini,

Burnunun ucunda barıt qoxusu!

Dünyanın min cürə oyunları var,

Aləm başdan-başa qat-qarışıqdır!

Sığınıb qalıbdı dağlar dərdinə.

Boynuna biçilən dərd yaraşıqdır.

Gözlərində həsrət qığılcımları,

Ərşə çəkilibdi, itib yuxusu.

Yüz nəğmə gəzdirər dərd havasında,

Burnunun ucunda barıt qoxusu!

Qəlbində yurd dərdi, ağrı-acısı,

Gümüşü telinə dərd sığal çəkər.

Xəyalı dağlardan geri qayıtmaz,

Dərdi Şuşa, Ağdam, Laçın, Kəlbəcər.

Hərdən gözlərində şimşəklər çaxar,

Beləcə ötüşər ömrün çoxusu,

Həsrəti, nisgili gözlərindədir,

Burnunun ucunda barıt qoxusu!

Vətən parça-parça, yurd parça-parça,

Yoğrulub bu torpaq şəhid qanıyla.

Üçrəngli bayrağı basar bağrına,

Hayqırar öz əzmi, öz inadıyla.

Ruhuyla bağlanıb doğma torpağa,

Sevgidən doğulub hissi, duyğusu,

Fikri Qarabağı gəzir, dolanır,

Burnunun ucunda barıt qoxusu!

Bilir haqq nazilər, ancaq üzülməz,

Haqqın, ədalətin öz məqamı var.

Yüz dərdə, möhnətə dözüb, tablaşar,

Qarşıda qisası, intiqamı var!

O qədər yadına düşər ki,dağlar,

Həsrəti Şuşadan, Laçından keçər,

Xəyalı özünü qayadan atan,

Bir dağ gözəlinin saçından keçər.

İstəyər bir dəli türkü oxusun,

Burnunun ucunda barıt qoxusu!

Anamın dərdini duyan olmadı

İsti yuvasından uzaq düşəndən,

Həmişə danışdı el-obasından.

Xiffətini çəkdi doğma yurdunun,

Bir gün də çıxmadı qəm libasından.

Bayatılarında, laylalarında,

Dağlar deyə-deyə kiridi anam.

Gözüm görə-görə.

Kor olsun gözüm,

Hər gün damla-damla əridi anam.

Kədərə büründü analı dünyam,

Cilk-cilik oldu mənalı dünyam.

Deyirlər, qədər var, yazı-pozu var,

Fələyin çərxini saxlamaq olmaz.

Fələyin çərxini hara döndərim.

Gücüm yox, tabım yox,

ta taqətim yox,

Bilmədim anamı hara göndərim!

Yığıb sinəsinə dağlar dərdini,

Belədən-beləyə daşıdı anam,

Dağlar həsrətiylə yaşadı anam.

Göydən insaf umdu,

yerdən mərhəmət,

Yandırdı qəlbini dağların dərdi.

Qucağında qəbir yeri gözlədi.

Çağırdı yanına şair oğlunu,

Bir zəfər, qələbə şeiri gözlədi.

Fələyi qınadı gündə min kərə,

Dərdini aləmə yaydı, danışdı.

Dərdini hər axşam, səhər danışdı.

Göz yaşı danışdı,

qəhər danışdı.

Bu dərddən bir bölük adam danışdı,

Anamdan bir böyük şəhər danışdı.

Bu haqsız dünyanın haqsız işləri,

Bir az da azaltdı ümidlərini.

Xəyalı dağlardan geri dönmədi,

Tablaşa bilmədi yurd həsrətinə.

İnamı azaldı, günbəgün onun,

Bizi yaradanın mərhəmətinə.

Bu geniş dünyada yeri olmadı,

Özünü dünyanın qəribi sandı.

Anama dar gəldi bu böyük şəhər,

Bu şəhər anama həyan olmadı.

Bu qərib şəhərdə bu neçə ildə,

Anamın dərdini duyan olmadı.

Kədərə büründü analı dünyam,

Cilk-cilik oldu mənalı dünyam.

Bir gün gedəcəyik dağlara sarı

Yusif Hüseynin doğum günü münasibətiylə

Ümidini kəsmə, üzmə, ay Yusif,