Günün şeiri

 

Dağlardan, meşələrdən,

  Xəzərdən keçəndə,

Bir qürur dalğası

  oynayır içimdə.

Şad oluram

Uca-uca imarətləri görüncə.

Hamısı yaraşıqlı, al-əlvan,

  ürəyimcə...

Dəxli yoxdur hansı pula tikilib,

  necə tikilib.

Açıq-aşkar tikilib,

  ya gizlicə tikilib...

Onu bilirəm ki,

Bu saraylar

  Quş olub uçası deyil.

Bu torpaqdan heç hara

  qaçası deyil.

Hamısı baxılmalı,

  görməlidi.

Sevinirəm,

 Sevinməyən ermənidi!

 

... Fəqət, telekanallar

la-la - deyib bağıranda

Bizi köhnə paltarları

  Satmağa çağıranda,

Mat-məəttəl qalıram

Dünyanın gərdişlərinə,

Adamların işlərinə...

Görmüşük axı,

  bilirik axı

Geyilmiş paltarları,

Filan, filan şeyləri,

  lap elə papağı

Məscidə yollayarlar,

Kasıblara paylayarlar.

Adət var, qayda var axı...

Ölmədik, bu günü

  gördük, İlahi!

Bəlkə düz demirəm,

  günahım varsa,

Günahımdan keç...

Bəlkə bu şeiri

  yazmayaydın heç!..

 

... Əcəb, yazmışam!..

 

Pəncərəmizdən Günəşə

 

Telefonda

Oğlan qıza pıçıldadı:

- Vaxtdır, evlənək, Birdənəm!

Toy çaldıraq,

  qol qaldıraq, oynayaq.

Bir otaqdı

Sən məni axtarasan,

Mən səni

  axşam, səhər...

Fərəhlənsin bizi qəlbən sevənlər.

Süd qoxusu gələn

  körpəmiz olsun.

Dəxli yoxdur,

 oğlan olsun, qız olsun...

Üz-gözündən sənə bənzəsin,

  boy-buxundan mənə.

Heç bilirsən deyiblər

  bu yaxında mənə?..

Sən demə, ən qəşəng,

  şirin-şəkər balalar

Ən dərin məhəbbətin meyvəsidir...

Göz yaşları - yaz yağışı,

Qığıltısı -

  Ulduzların səsidir...

Gəl, bir olaq,

Öz ocağımız yansın.

Pəncərəmizdən Günəşə

Öz balamız boylansın...

Telefonda oğlan

Az qala qıza yalvardı...

Onda səninlə mənim

Belə vaxtımız vardı...

... Telefonun o başında

Sən deyildinmi onda,

   Birdənəm?!..

 

O axşam olmasaydı

 

Sən Allahına şükr elə,

  o axşam

Qarşına mən çıxmışam.

Bu adamları

        qarışqadan çox şəhərdə

(maşallah, göz dəyməsin...)

Sən-şipşirin qadın məlahətində,

       mən - at üstə yəhərdə...

Heç bilmədim üzüm-gözüm,

  boyum, qamətim

Xoşuna gəldi-gəlmədi...

Tamam yadımdan çıxıb

İlk sözüm oldu,

  hansı kəlməydi?..

Yoldan gəlmişdim -

  saqqal, filan,

Pencəyim köhnəydi...

Amma o axşamın sirri

  bilmədim nəydi...

Deyəsən, bir balaca

 dolaşıq da saldım sözümü.

Amma gözlərinin giləsində

  gördüm özümü...

Allaha şükr eylə ki,

  o axşam

Qarşına mən çıxmışam...

Amma heç indi bilmirəm

O axşamkı görüşdə

Kim uddu, kim apardı...

Bəlkə

o axşam olmasaydı,

Xəyallarım yollarda

Hələ at çapırdı...

 

Yaza bilmədiyim şeir

 

Mürgü tutub onu,

Xəyallar huşunu alıb aparıb...

Ülgüc kimi kəsən şaxta

Elə bil

Köynəyinin düyməsini

bir-bir qoparıb

Taxıb yaxasına

Bumbuz küləklərin,

Yellənir belədən-belə...

Gecənin yuxusu

  yol gəlir hələ...

Yuxusunda görmək istəyir

yumyumuşaq, imisti

  yorğan-döşəyi...

Stolüstü lampası var,

Şəfəqləri - bənövşəyi...

Ətrinə bürünmək istəyir

Onu gözləyən qadının...

Üfüqlərdən-üfüqlərə

Gücü çatar qanadının...

Amma indi başında,

  üstədi.

Çörəkpulu çıxardır

  gecənin cibindən,

  çörəkpulu...

Hələ qarşıdadır

  baharın yolu...

Qışın gücü çatmaz

  Günəşə.

Bahar şaxtadan irəli!

Onun mürgüsü qaçacaq

Tumurcuğa dönəcək,

  gül açacaq

Köynəyinin düymələri...

 

Şər

 

Kişiyə şər atdılar...

Dağ çeşməsi kimi

  bu işıqlı kişinin

Ləkəlisürətini

  yaratdılar”...

Şərin nəfəsi sönsün!

Dili ölsün!

Şər elə şərdi.

Quyusu, kahası

Elə bəşərdi...

Şəri daşqalaq etsən

Donquldanar, kiriməz.

Yalan sözdür deyirlər:

Şər ayaq tutar, yeriməz...”

Şər ayaq açar, yeriyər,

  yüyürər !

İldırıma dönüb

  Təpəndən vurar

Elə durduğun yerdə...

Kişinin boyu, yerişi

    kiminsə xoşuna gəlmədi,

Başqa birisi

  doğulduğu kəndə

  ağız büzdü,

Lap o birisi buyurdu:

Xeyli yaşı olsa da

qabağa çəkmək olmaz,

hələ tezdi...”

Kişi iş-gücünü

  atıb getdi...

Özünün işığını

  götürüb getdi...

Şərə lənət!

 

Adam ol

 

Səni oğlundan soruşdum,

Dedi: “Dəqiq xəbərim yox”.

Xanımın da mizıldandı:

Onsuz gecəm, səhərim yox”.

Bir tanışın gülümsündü:

Əşi, dərtd etməyə dəyməz.

O, öyrəşibiçəriyə”,

Çətin qəm çəkə, “əriyə...”

Sənsə peşəndən qalmadın

Onu-bunu aldatmaqda

  çıxdı adın.

Aydınlığı, təmizliyi

  dərk etmədin.

Əyri yolu tutub getdin,

  tərk etmədin,

Yalanları tərgitmədin,

  oğlan,

  Tərgitmədin...

And içdin gah Allaha,

  gah vicdana.

Çoxlarına kələk gəlib

Qoymusan da yana-yana...

Sən qılıqlı, təbəssümlü

  təhlükəsən!

Sən - ləkəsən!

Od yandırmaz,

  su axıtmaz,

Külək tutmaz bu ləkəni...

Yazıq sənə,

Bilirsənmi, dağıtdılar,

Uçurdular, sökdülər eyy,

Sən dırmaşan pilləkəni...

Adam ol!

 

Kövrək bir ovqat

 

Bu gecə yamanca sənsizləmişəm

Əllərim səninçün göynəyir indi.

Mənim tez küsənim,

 körpə bənövşəm,

Hardasan,

 gündüzüm, gecəm sənindi...

 

Bu gecə kimsəsiz bir uşaq kimi

Bəxtimə qısılıb doluxsunmuşam.

Bu gecə ürəyim bir yarpaq kimi...

Bu gecə göylərdə çırpınan quşam.

Solacaq bu gecə bağda güllərim,

Uzaqsan,

 nəfəsin solana çatmaz.

Dünya qəribədir,

 bəzən əllərin

Səndən beş addımda olana çatmaz...

 

Bu, bəxtin əmridir,

  tale işidir,

Hardasa, nəyisə gözləmək - peşəm...

Bu gecə səsimi Tanrı eşidir,

Axı, sən hardasan,

  sənsizləmişəm...

 

Bu şəhərdə

 

Mən  səndən xəbər tutmuşam,

Sənin məndən xəbərin var?

Həyatımsan - dedin mənə

Mənsiz açan səhərin var?

 

Sən - şah, mən fağır vəzirəm,

Səndən ayrı gəzirəm?

Hər əmrinə müntəzirəm.

Mənim kimi əsgərin var?!

 

Sən göyçək bir türk balası,

Sən sevən xoşbəxt olası...

Dünyaya paytaxt olası

Bakı boyda şəhərin var!

 

Bu şəhərdə bir yerdəyik,

Sənin məndən xəbərin var?!

 

 

Qorxma

 

Sən nədən qorxursan,

  ay bəxti yeyin.

Bir az nazlı-duzlu,

  bir az ərköyün.

Üstündə torpağın,

  altında Göyün

Şükr olsun, sənin tək

  gülüm var hələ.

 

Qarabağ deyilən

  Diyar - mənimki!

Orda qış - mənimki

  Bahar - mənimki!

Yerində, Göyündə

  var - mənimki

Dağım var, dərəm var,

  çölüm var hələ.

 

Gedənlər yolları tapıb getdilər...

Getdilər,

 atları çapıb getdilər...

Su olub

 torpağa hopub getdilər...

Qorxma!

 qarşımızda ölüm var hələ...

 

Gəlirəm, yoldayam

 

Səsləyək məclisə ulduzu, Ayı.

Qaldı yadımızda bu aprel ayı...

Qızıl badələrdə Günəşin payı

İndi hünər-bizim,

  söz - bu dünyanın.

 

Yolumuz Ağdamdan Laçına sarı.

Uçular, qəhr olar həsrət hasarı!

Tutub boğazlarıq qara rüzgarı

Dünya bizim olar,

  biz - bu dünyanın.

 

Qarabağ!

Dərdindən dəli olmuşam.

Sevdası qəfəsdə çırpınan quşam.

Qovuşa bilməsəm mən sənə, Şuşam

Ağzından ataram

  düz bu dünyanın!..

 

Gəlirəm, yoldayam,

  gözlə, Qarabağ!..

 

Şüvəlan, 2016-cı ilin yayı

Ramiz Məmmədzadə

525-ci qəzet.-2016.- 16 iyul.- S.22.