Kenquru  

( Bakıda Yusif Səmədoğlu ilə qəbirüstü söhbət)

 

 

 

Ay qağa, yerin yaman görünür.

- təhər görünür?

- təhər görünür onu dəqiq deyə bilmərəm. Ancaq sənin yerin göründükcə özümə yer tapa bilmirəm.

- ...

- Qağa, ədəbiyyata kenquru torbasında gələnlərə təhər baxırsan?

- Onlara tərəf baxıram ki, deyim təhər baxıram?... Kenquru da Allahın yarımçıq qalmış əsəridi, mənimDeyilənlər gəldi başaromanım kimi. Mənim əsərim üzürlü səbəbə görə yarımçıq qaldı; bu roman mənim gözümdə Kenquruya oxşayır. Görəsən, yarımçıq məsələsində Allahın da üzürlü səbəbi olur? Sən bilirsən?

- Yox, ay qağa, mən hardan bilim ee... Heç əsər Kenquruya oxşayar?! Eh!

- Axırıncı cümləni yaxşı eşitmədim...

- Deyirəm ki, mən hardan bilim, ay qağa...

- Ancaq mən romanımı tamamlasaydım, adını dəyişib Kenquru qoyacaqdımbunu öləndən sonra fikirləşmişəm.

- ...

- Seyran, fikir vermisən, insanın qolları qılçalarından gödəkdi, qısadı; eynən Kenquru kimi. Bəlkə Allah Kenqurunu bizə oxşatmaq istəyirmiş? Niyə dinmirsən?

- bilim ee, ay qağa, bilmirəm ... Onu da bilmirəm ki, sən yazıçısan, yoxsa Kenquruşünas...

- Mən dünyaşünasam... Kenquru da onun içində gedir. İnsanın gərək hər şeydən xəbəri olsun. Sən bilən, təzə doğulmuş Kenquru balasının boyu qədər olar?

- Aşağısı yarım metr...

- Səhvin var, ikicə santimetr.

- Sən allah, düz deyirsən?

- Vallah...

- Ay qağa, iki santimetr üskükdən balacadı eey.

- Olsun ... Onlar doğulanda birbaşa anasının kisəsinə düşür. Sakitcə kisənin içində yaşayıb böyüyür. Süd əmmək üçün özü çıxır kisədən. Doqquz kilo olana qədər kisədə yaşayıb-yaradır. Kenquru kisəlilər nəslinə aiddi. Altmış cürdülər; adamlar kimi ... məsələn, ingilis, alman, fransız, erməni s. Əslən Avstraliyadan, Yeni Zelandiyadandılar. Böyüklərinin çəkisi 90 kilo olur, saatda da 50 km qaça bilirlər. Uzun quyruqları yaltaqlanmaq üçün deyil. Ən çox gecələr gəzib-dolanırlar. Çox mehribandılar. Avropada bir qadın Kenqurunu övladlığa da götürübqadın süfrəyə oturmayınca Kenquru da dilinə heç vurmur. İngilis səyyahı Ceyms Kukun da ən yaxın dostları kenqurulardı, elə mənim ...

- ...

- Menyularında da iki cür yemək olur: ot, bitki yarpaqları; Yer üzü ki, otunan, bitki yarpaqlarıynan doludu... Kefdədilər... Bir ki, Kenqurular heç vaxt balalarının canına and içmirlər, deyirlər ki, qarnımın altındakı bu kisəyə and olsun ki... Bunu da özüm kəşf eləmişəm... Kenquru mənim aləmimdə adamlardan min dəfə maraqlıdı, min dəfə mehribandı, min dəfə ziyansızdı... Bax, Sən Kenquruya oxşayırsan... ancaq bir az... Qarabağ Kenqurusu...

- Qağa, icazə versəydin gələn dəfə Səni ziyarət eləməyə, öz əvəzimə bir Kenquru göndərərdim.

- Çox yaxşı olardı... ancaq sənin ona kişiliyin çatar?

- Çatar... özümü oda-közə vuraram...

- Əgər kişiliyin çatmasa, qırx gün qabaq gəl, sənə yardım eliyərəmhumanitar yardım...

- Qağa, yadındadıİnturist”də işləyən Çiçək adlı xanım?

- Yoox... Sən danışsan yadıma düşər bəlkə ... burda yaddaş da torpaqdandı, demişəm axı, sənə...

- Həmişə bizə o xidmət eliyirdi; elə sən özün onun stolunda oturmağa meyilli idin. Bir gün yenə onun stolunda oturmuşduq, yeyib-içirdik. Titrəyə-titrəyə yaxınlaşıb sənə dedi ki, Yusif müəllim, siz dünyanın ən gözəl kişisiniz, çox şirinsiniz, icazə versəydiniz uzun illər qəlbimdə gəzdirdiyim bir neçə kəlmə sözümü deyim. Sən centlemen sayağı dedin ki, buyurun. O xanım da çox gözəl idi buyurdu ki, “Yusif müəllim... bilirəm ki, sizin diriliyinizdən heç vaxt mənə pay düşməyəcək; sizdən artıq dərəcədə xahiş eliyirəm ki, öləndə vəsiyyət eləyin ki, sizi mən öz əllərimlə yuyum... Sizin ölünüzdə gözüm var...” – dedi, qaça-qaça çıxıb getdi, hətta stolun hesabını da başqasına verməli olduq, yadına düşdü?

- Bəs mən edim ona?

- Sən dedin ki, hələ ona çox qalıb, öləndə gələrsən, düzələr...

- Qağa, o qadının dediklərinə əməl elədin?

- Yadıma gəlmir.

- Qağa bəs səni kim yudu?

- Kimin yuduğu yadıma gəlmir, ancaq moyka kimi bir yer idi... ... ... o qadın bax, indi yadıma düşdü, yadıma düşdü...

- Qağa, son olaraq, ənənəvi bir sual.

- Duyuram... de gəlsin. Təəccüblənmə, qulağım elə bil ki, yorulub. Ancaq çox yorulmayıb ee... qulağım elə bil ki, kəkələyir... Sən narahat olma, sualını ver...

- Qağa, Azərbaycan xalqını bütün varlığınla sevirsən. Çünki ondan başqa xalqın yoxdu, gözünün tikəcəyidi; Azərbaycan xalqına arzulayardın?

- Məşhur bir deyim var, aha, qulaqlarım dincini aldı, açıldıdemişdim axı, sənə. , məşhur bir deyim var: uşaqlar valideynlərindən çox mühitinə oxşayır. Mən isə deyirəm ki, adamlar valideynlərindən , mühitindən çox yediyinə oxşayır. Azərbaycan xalqına arzu eliyirəm, xahiş eliyirəm, lap qarşısında diz çöküb yalvarıram ki,qoyun yeməsinlər, menyularını dəyişsinlər... Canavar əti yesinlər... tülkü əti yesinləronda bu xalqın qabağında heç kəs dayana bilməz! Mən buralarda başımı dik tutub gəzərəmkişi kimi...

- Qağa, Allah sənə rəhmət eləsin... mən gedirəm... qəbrin nurla dolsun... Elə öz üzünün nuru da bəsdi...

- Çox sağ ol, Allah ölənlərinə rəhmət eləsin. Bir söz soruşum get.

- Buyur, ay qağa...

- Seyran, bir gün bulvarımızda gəzdiyin yerdə fotoaparatım da çiynimdə qəfil qabağına çıxsam, neylərsən?

- Qaça-qaça gəlib səni qucaqlayaram, bağrımın başına basaram...

- Yalan deyirsən... Qorxursan... Qışqıra-qışqıra elə qaçarsan ki, bütün Bakı səsini eşidər, bütün Bakı sənin arxanca baxar. Mən sənin dalınca baxaram. Mən elə sənin kimi qışqıraram: Seyran qorxma, Seyran qayıt... Seyran qorxma... Seyran qayıt... qayıt... qayıt, qayıt, qa... Axı, sən heç vaxt mənim sözümdən çıxmamışdın, ay Seyran, ay Seyran, ay... Mən... yıxıldım, öldüm. Bu, əsl ölüm idi. Birinci ölüm xəbərim, doğurdan da, zarafat idi. Məni sənin sevgin öldürdü. Sən Yusif Səmədoğlunun qatilisən... Bax, indi mənə demək olar ki, Allah sənə rəhmət eləsin. Bu, məqamında deyilmiş rəhmətdi; məqamında olduğuna görə halal rəhmətdi... Yusif belə getdi, özümün özümə heyifim gəldi... Allah bütün Kenqurulara da rəhmət eləsin...

 

12-13 may 2016-cı il

Seyran Səxavət

525-ci qəzet.- 2016.- 4 iyun.- S.22.