Göylərin şəhid oğlu,
qəhrəman övladı - Elşən Səmədov
Vətəni qibləgah edən şəhidlər
Şamaxının ən böyük kəndi sayılan Göylərin bu gün 7424 nəfər əhalisi var.
Azərbaycanın azadlığı və Qarabağ uğrunda vətən döyüşlərində
Şamaxı 93 şəhid
verib. Onun 8 Göylər kəndindən
olan şəhidlərdir.
8-cisi isə Göylər
kəndində 1997-ci ilin
iyun ayının 20-si
dünyaya gəlmiş
Elşən Səlim oğlu Səmədovdur.
O da 2015-ci ildə hərbi xidmətə çağırılan əksər
yaşıdları kimi
Vətən borcunu ödəmək, hərbin
sirrlərinə azca da olsa yiyələnmək
üçün əsgər
getdi. Böyük qardaşı Rəfaelin hərbi xidmətdən qayıtmasına 3 ay qalmışdı...
Göylərin dolanbac yolları ilə gəlib Səlim Səmədovun qaldığı məhəlləni
tapdım. Darvazanın üstündə bu günə kimi də Azərbaycan
bayrağı dalğalanır.
Dəmir
darvazanı açıb
içəri keçdim.
Gəlişimin səbəbini söylədim.
Söhbətləşdik, məlum oldu
ki, Səlim Sadıqovun oğlanları,
əsgərliyə bütün
yaşıdları kimi
ata evindən deyil, ailələrinin kirayə götürdükləri
çadırdan yola düşmüşdülər. Ailənin başçısı Səlim
çobandır. Özünün mal-qara sürüsü olmasa da, mal-qara saxladan sahibkarlara
ailəliklə çobanlıq
edirlər. Çöl-biyaban,
çobanlıq, tərəkəməlik
həyatı onlara ev tikməyə,
yurd salmağa imkan verməyib. Çünki əllərində artıq pulları, gəlirləri olmayıb ki, bir yurd,
od-ocaq sahibi olsunlar. Göylərdəki ata mülklərinə
isə Səlimin bir neçə bacı-qardaşı göz
dikib. Səlim isə 22 il
ərzində ona yoldaşlıq edən həyat yoldaşı Süsən ilə gələcəkdə özlərinə
ev-eşik qurmaq arzusu ilə çabalayıblar. Hər iki
oğlunu da Göylərdən deyil, Saatlıdakı çobanlıq
etdikləri çadırdan
yola salıblar.
Aprel ayının
əvvəllərində Azərbaycan
Ordusunun torpaqlarımızı
azad etmək uğrunda müqəddəs
savaşı başlayanda,
onların dünyadan xəbərləri yox idi. Başları sahibkarın
qoyun-quzusunu rahatlamağa,
otarmağa qarışmışdı.Qardaşından
qəfil aldığı
zəngdən sonra Səlim cəbhə zonasında vəziyyətin
gərgin olmasından
xəbər tutur...
Şəhid Elşən Səmədovun
anası Süsəndən
oğlu barədə danışmağı rica
edirəm. Çaşıb qalıb. Həyətdə
oturan mavi gözlü, təxminən
70 yaşlarında olan
beli sarıqlı, düz qamətli qadın - Fizzət nənə Süsəni dilə gətirmək üçün özü
danışır:
- Danış da, a bədbəxt... Denən, necə çətin günlər görmüsən,
o uşaqları hansı
çətinliklərlə böyütmüsən... Vəziyyətindən, əziyyətindən danış.
Bunların 4 oğlu,1 qızı var. Kasıbın
nəyi olmasa da, uşağı olur, şükür Allaha. Kiçik oğlu Amidi
göndərib Bakıdakı
əmisinin yanına ki, bəlkə məktəb oxuya. Hələ məktəbə gedir.
Elşən də bir pir-peyğəmbər kimi
uşaq idi. Hansı buyruğa göndərsəydin, gedərdi...
Neynək, Vətənimiz
sağ olsun...
Fizzət
nənə bunları
deyib, arada ailənin başçısı
Səlimə acıqlanır:
- Ay kişi, sən də gözünə güc vermə, az ağla, onsuz da sizdə ürək qalmadı. Özün xəstə adamsan. İnfarkt keçirmisən. Deyirsən, indi də sənin dərdini çəkək?! Bax belə, ay qızım, o uşaq şəhid olandan hamımızın növrağı dönüb. Mən bunların həm qonşusuyam, həm də dayıdostuları. Vallah, evdə otura bilmirəm. Keçib gəlirəm ki, sızıldamağa-ağlamağa qoymayım. Heç dayana bilmirlər...
Yenə də şəhid Elşənin anası Süsənə müraciət edib, danışdırmaq istəyirəm. Axır ki, dillənir:
- İyulun 16-sı onu əsgər yola saldıq. 3 aydan sonra böyük oğlum Rəfail əsgərliyini çəkib qayıtdı, gedib qardaşına baş çəkdi. Elşən fevralın 21-i məzuniyyətə gəlmişdi. Martın 1-nə qədər bizimlə qaldı. Bizimlə qaldı deyəndə ki, günümüz qara oldu. Xəstələnib gəlmişdi. Əlimizdə-ovcumuzda olanı da tökdük Saatlının, Sabirabadın xəstəxanalarının yoluna. Elşən məzuniyyətə gələn gündən burnunun qanı dayanmadı. Bir də ki, nə yeyirdisə, qaytarırdı. Ancaq neyləsək də, həkimlər bir dərdini demədi. Martın 1-i atası aparıb hərbi hissəyə təhvil verdi. Hər axşam bizimlə danışırdı. Ancaq martın axırı zəng edib dedi ki, Mingəçevirə təlimə gedirlər. Aprelin 1-dən sonra isə zəng vurmadı... Nigaran qaldım ki, uşağım xəstə-xəstə əsgərlikdə görən nə əziyyət çəkir. Əlimiz hara çatır ki...
Biz ailənin üzvləri ilə söhbət etdikcə, ata - Səlim tez-tez gözlərinin yaşını silir. Ona baxdıqca, Xaqani Şirvaninin 20 yaşlı oğlunun ölümünə yazdığı şeiri pıçıldayıram:
Firqətində bala, bundan da betər yansın
atan,
Söndü şəmin, kor olub qüssədən odlansın atan.
Kəkliyim, təşnə dodaqlar
ilə uçdun, gözü qan,
Bir turactək sənin arxanca qanadlansın atan...
Səlim
kişini birtəhər
danışdıra bilirik:
- Məzuniyyəti qurtarandan
sonra uşağı apardım sançasta (hərbi hissənin xəstəxanasını nəzərdə
tutur - A.E.). Həkimlərə
dedim ki, bu əsgər xəstə idisə, özünüz sağaldaydınız,
onu niyə xəstə halda evə buraxırdınız,
axı məsuliyyəti
sizin üstünüzdədir.
2 gün sançastda
yatandan sonra, onu yenə hərbi
hissəyə göndərdilər.
Ayın
3-ü Elşəndən bir
xəbər bilməyəndən
sonra hər gün Saatlıdan gedirdim Tərtər, Bərdə, Goranboya.
Aprelin
8-nə qədər axtarmadığımız
yer qalmadı. 6 gün o yollarda balamı axtardım...
Nəhayət, neytral zonadan götürülən şəhidimiz
doğma ocağa tabutda gətirilir.
Atası deyir, Elşənlə yoldaşlıq
edən dostları onun barəsində o qədər xoş sözlər dedilər ki...
- Elə bizim bu Şamaxıdan Nazim Zəkəryayevlə birlikdə qulluq edirdi. Həm də orda dost olmuşdular. Nazimgilin valideynləri yanına gedəndə birlikdə şəkil çəkdirmişdilər. İkisi də şəhid oldu. Fələyin yazdığı yazını poza bilmərik ki... Hələlik yığışıb kənddə bir qarış torpaq əldə edib, oturmaq fikrimiz var. Elşən qapımıza bütün dünyanın adamını axıdıb gətirdi, gərək xeyir-şəri olan adamların borclarını vermək üçün burda qalaq. Amma yaşamağa yerimiz də yoxdur. Bu gördüyün həyət də qardaşımla anamın evidir. Bu evdən bir çöpə də sahib deyilik. Günümüz-güzəranımız qoyun otarmaqla, onun-bunun mal-qarasına baxmaqla keçib. Böyük oğlum əsgər gedib qayıdıb, indi bu il üçüncü oğlum Rövşəni də əsgər aparacaqlar. Şamaxının İcra Hakimiyyətinə, kənd bələdiyyəsinə şəhid atası kimi müraciət etmişəm ki, bir qədər torpaq ayırsınlar, ev tikib içinə yığışaq. Ola bilsin ki, pay torpağı da verəcəklər. İcra Hakimiyyəti bizi ev növbəsinə də yazdı. Deyirəm, bəlkə bundan sonra, balalarımı qapılardan, çadırlardan yığım. Elşənin yas mərasiminə rabitə naziri gəlmişdi. Kəndin poçtunda Rəfaili işlə təmin etdilər. İcra Hakimiyyəti o biri oğlumun da işlə təmin olunması üçün çalışır. Ölənlə ölmək olmur, birtəhər öyrəşəcəyik. Evimdə üç oğlum böyüyür, demirəm ki, onlar da gedib şəhid olsun, ancaq müharibəni başlasalar, onlar da gedib döyüşəcəklər. Çox istəyərəm ki, Elşənin, Nazimin, Samirin qan tökdüyü torpaqlar geri qayıtsın, bu qisas qiyamətə qalmasın...
Kənddən çıxanda əsgər
paltarında bir oğlanla
rastlaşdım. Adını yazmayacağam.
Hərbi sirrdir. Elşəni soruşdum. Dedi ki, onunla süd
qardaşıydıq. Soruşdum ki, müharibəyə
hazırsınızmı? Cavabı belə oldu:
- 2-5 aprel döyüşlərində Azərbaycan
Ordusu 25 illik bir səddi vurub keçdi. Orduda o gündən daha da yüksələn vətənpərvərlik
ruhu bu gün
də davam edir. Hər
bir Azərbaycan əsgərinin ürəyi
torpaqlarımızı azad etmək eşqi və əzmi ilə
çırpınır".
Aida Eyvazlı
525-ci qəzet.-
2016.- 23 iyun.- S.8.