Səmimi insan, fədakar
tədqiqatçı - Maarif Teymur
Ədəbiyyatımızın və mədəniyyətimizin keçmişi
ilə maraqlanan elə bir jurnalist,
yazıçı və
ya sənət adamı ola
bilməz ki, Maarif Teymuru tanımasın.
Onun adı gələndə hər kəsin üzünə xoş ifadə yayılır, hörmət
hissi duyulur. Əlbəttə, göstərilən münasibət
heç də səbəbsiz deyil. Maarif bəy dərin savadı, yüksək mədəniyyəti, işinə
olan sevgisi ilə qazanıb bu hörməti.
Bəlkə də onun kitaba
olan məhəbbətindəndir
ki, orta məktəbi bitirəndən
sonra əmək fəaliyyətinə “Azərkitab”
birliyində başlayıb. Azərbaycan Dövlət
Universitetinin kitabşünaslıq
şöbəsində təhsil
alıb. 1972-74-cü illərdə Moskvada Tarix-Arxivşünaslıq İnstitutunda
təhsilini davam etdirib. Təhsillə
yanaşı, Dövlət
Ədəbiyyat və
İncəsənət arxivində
1966-cı ildən başlayaraq kiçik
elmi işçi vəzifəsindən elmi işlər üzrə direktor müavininədək
(1983) şərəfli bir
əmək təcrübəsinə
yiyələnib. 1987-ci ildən
isə Salman Mümtaz adına
Azərbaycan Dövlət
Ədəbiyyat və
İncəsənət Arxivinin
direktorudur.
İlk dəfə mətbuatda 1969-cu ildə “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzetində “Müşfiqin naməlum şeirləri” adlı məqaləsi ilə çıxış edib. Ədəbiyyatımızın və tariximizin açılmamış səhifələrinə dair üç yüzədək məqaləsi onlarla qəzet və jurnallarda dərc olunub. Altı yüzdən çox sənətkarın şəxsi arxiv fondunun yaradılmasında fəal iştirak edib. İstiqlal mücahidlərindən Ə.Ağaoğlu, C.Hacıbəyli, Ə.Hüseynzadə, M.Ə.Rəsulzadə, A.İldırım və digərləri haqqında tapıntı və məlumatları dövri mətbuatda müntəzəm işıq üzü görüb. Dəfələrlə ədəbiyyat və incəsənət xadimləri barədə televiziya və radio verilişləri, sərgi və xatirə gecələri hazırlanmasında iştirak edib, şəxsi tərtibi və müqəddiməsi ilə on beşdən artıq kitabı çap olunub. 1990-1995-ci illərdə Bakı Sovetinin deputatı olub. Azərbaycan Teatr Xadimləri, Jurnalistlər və Yazıçılar Birliklərinin üzvüdür. 2005-ci ildə Əməkdar Mədəniyyət İşçisi fəxri adına layiq görülüb...
Tələbəlik illərindən imzasını tanıyırdım, sənətlə bağlı televiziya verilişlərində çıxışlarını izləmişdim, amma onunla şəxsi tanışlığım isə üç il əvvəl baş verdi. Məlumat sorağıyla Ədəbiyyat və İncəsənət Arxivinə getmişdim. Maarif Teymurla görüşmək istədim, otağında yox idi. Dedilər, arxivin saxlancında təmir aparmaq üçün sənədləri, müvəqqəti, üçüncü mərtəbədən beşinciyə daşıyırlar, yəqin oradadır, kömək edir. Göstərilən istiqamətə getdim. Düzünü deyim, gördüyüm mənzərədən heyrətləndim: Maarif müəllim, arxivin fəhlələrinə qoşulub pilləkənlərlə üzüyuxarı qucağı dolu arxiv qutuları daşıyırdı. Hava da bir az isti olduğundan üzündən tər axırdı. Mən onunla görüşüb kömək etməyə çalışdım və eyni zamanda, iradımı bildirdim: - Maarif müəllim, siz nə edirsiniz? Bu yaşda, bildiyimə görə, xəstəliyiniz də var... Sizsiz də daşıyarlar, niyə özünüzə əziyyət verirsiniz?
Cib dəsmalını çıxarıb üzünün tərini sildi, sonra nur saçan gözləri ilə mənə baxıb cavab verdi:
-Bilirsən, özümdən asılı deyil, laqeyd qala bilmirəm...
O zaman ürəyimdə özümə söz verdim ki, bu sadə, həm də işini sevən fədakar insan haqqında, ən azından yubileyində, gərək bir yazı yazam.
Üç ilə yaxın bir vaxt keçdi, sözümün vədəsinin zamanı çatdı: yaxın günlərdə Maarif Teymurun 70 yaşı tamam olacaq. Yadıma ötən illərdə mətbuat orqanlarından birinə müsahibə verərkən tədqiqat fəaliyyəti ilə bağlı dediyi qısa cümlə düşür: “Həyatımız bihudə keçmədi”. Maarif müəllimi tanıyan hər kəs həmin fikrin doğruluğunu təsdiq edə bilər. Odur ki, bu ədəbiyyatşünas, publisist, mətnşünas insanı yubileyi münasibəti ilə təbrik edir, gələcək illərdə də ona hər şeydən vacib olan can sağlığı və yeni tədqiqat uğurları diləyirəm!
Rövşən YERFİ
525-ci qəzet.- 2016.- 7 may.- S.19