Əhdə vəfa
Fanidən fani dünyada
Bir gün yatıb durmamaq var.
Öz içində kövrək,
pünhan
Öz halına
ağlamaq var.
Əməllərin sorağında,
Ömür gözün qabağında,
Talenin bəxt tabağında
Öz nəfsini
dağlamaq var.
Hər kəs doğruya həsrətdi,
Könül bu həsrətə yetdi?
Yaşanan gün bir möhlətdi
Yolu açıb,
bağlamaq var.
Qəlbini köklə ahəngə,
Ömrünü gətirmə təngə
Əhməd düşməz rəngdən
rəngə
Əhdə vəfa saxlamaq var.
Yolumuz
Bir aləmdən gəlmişik
biz
Yolumuz o aləmədi.
Çəpərlər, daş, kəsək çoxdu
Haqq bizə
uğur dilədi.
Min dəfə də üzə gülsə,
Enmərik heç vaxt nəfsə.
Bu yolda lap ölüm gəlsə
Qəlbimiz Allah ilədi.
Qorxma dünya bu gündədi,
Ənvari nurum öndədi.
Əhməd nə xoşbəxt
bəndədi,
O bu yolda əhd
elədi.
Ümidim, getdiyim yol
Halım
pis, dindirmə məni,
Göylərdən endirmə məni.
Gözüm tutulur yaşdan
Toylara göndərmə
məni.
Yaşamağa həvəs yoxdu
Bəxtim axı necə bəxtdi?
Bu bəlaya niyə düşdüm,
Günahım bu qədər çoxdu?
Çox
qırıldım, yoxam
daha
Gümanım yoxdu sabaha.
Ümidim,
getdiyim yoldur
Bu yolun üzü
Allaha.
Bakı
Bakı
sözünün mənasını
mən ilk dəfə
Sibir tayqasının dərinliyində,
Orxon-Yenisey abidələrinə yaxında
bir türk tayfasının
ağbirçəyindən eşitdim.
Bakıdan olduğumu bilcək,
heyrətlə baxdı
qadın
dodağının altında
dua oxudu... soruşdu:
orada yenəmi
bakı edənlər çoxdu?
təəccübümü görüb,
ətrafdakılar anlatdı
mənə
-”bakı” sözü bizlərdə
göylərlə təmasda
olub taledən
xəbər verməkdi,
dedilər.
bu ağbirçək
Bakını
müqəddəs torpaq bilir, dedilər.
Allah!
Allah!
bəlkə də o
qadın
bizdən
daha düz bilir.
alovların dil açdığı,
nur saçdığı...
insanların ziyarətə
axışdığı
tarixi var Bakının...
ziyarət məkanıdı,
müqəddəs yerdi Bakı!
burda hər nəhs iş tutmaq
günah! günah! çox
günah!
burda xeyir əməllə
açılmalı hər sabah!
yurdumun hər guşəsi
müqəddəs bir məkandır,
tarixlər durulduqca
bu hər kəsə əyandır.
Kükrə, qalx ordum!
Allah qüvvət versin! Kükrə, qalx daha
Qələbə sənindir, müzəffər
ordum!
Düşmən torpağımda batıb
günaha
İt kimi qovala, çal
zəfər, ordum!
Sənin
arxandadır vətəndə
hər kəs,
Düşmən namərd düşmən,
əhədini kəs!
Vətən tapdanıbdı, əzmin
müqəddəs
Sənə qoşulacaq hər
nəfər, ordum!
Bəlamız, iblisdən dolaşıq
hiylə,
Düşmən imkan gəzir, qudursun hələ.
Qoyma qəddimizi qırsın bu nalə
Vətəninə sevgisi saf, ər
ordum.
Qorxma, səninlədir haqqın qüdrəti
Min-min ağlar qəlbdə yurdun həsrəti,
Rədd
elə hər yandan məkri, vəhşəti
Qələbən qəlblərə bir
cövhər, ordum!
Elm
Bu gün professor heyrət eyləyir
min illər əvvəlin müdrikliyinə.
elə hikmətlər var, bu günə
qədər
heç kim aça bilmir onun sirri nə?
o vaxt zəif idi dünya elmləri,
azdan da az idi hər
alimləri,
amma bir yerdəydi bəsirət ilə
idrakın ahəngdə
olan hünəri...
insan kainatla daha doğmaydı,
zərrə ümmanıyla
nurlanmadaydı
alimlər saflığın,
eşqin gücüylə
göylərdən ilahi sirr almadaydı.
sirlərin hər sirri yalnız ahəngdə
uca kahkəşanda,
dağda, çiçəkdə...
elmlərin ən doğma, ən doğru yolu
ahəngin nurundan gələn gerçəkdə!
Əlimuxtar
BDU-da bir oxuduğumuz
Əlimuxtar bəyin əziz xatirəsinə
indən belə ha axtar,
daha yoxdu Əlimuxtar...
dayandı
ömür adında
qatar....
bir-birinə bağlanan
illər
həzin, kövrək
xatirələrlə ağlar...
uçqunların altında,
qaranlığın qatında
bəzən
bitir
çiçəklərin gözəli,
bir az kövrək, bir az nəşəli.
...gözəl bir insan idi Əlimuxtar,
indi dostlar
xatırladıqca onu
ürəkləri sızlar...
arzuları çox
idi, amma
o arzular
arxa çevirdi ona...
kövrək, gözəl bir insan oldu...
dostları fəxr
ilə dost dedi ona...
hər kəs inandı
etibar
etdi ona...
indən belə ha axtar,
daha yoxdu Əlimuxtar...
dayandı
ömür adında
qatar....
Yağmur
içində bir qız
Çiçəkli ağaclar altda
bir gözəl nur içindədi,
hüsnünə şəfəqlər
aşiq
özü, yağmur
içindədi.
yağmur tökür
narın-narın
o sanki dua oxuyur.
əkir - torpağa qoyur
əlində çiçək
kolların.
telində damlalar ulduz
ona yağmur aşiq olur?
İlahi!
hardan nur
alır
hər yana nur yayan bu
qız?
nədən belə
həvəslidi?
israrının yoxdu sonu.
sevdalar bürüyüb
onu,
ömrünün bahar fəslidi.
torpaqda xalça toxuyur?
ya şeiri çiçək dilində?
sanki hər kola, qəlbində
əkdikcə layla oxuyur.
çiçəkli ağaclar
altda
bir gözəl nur içindədi,
hüsnünə şəfəqlər
aşiq
özü, yağmur
içindədi.
Qəlbindəki nur
Sevgilim!
kədərlərə, həsrətlərə
bükülüm!
sənin qəlbin
bu dünyanın öz qəlbinə oxşayır...
amma bəlalı dövran
sahibsiz, döyülmüş
bir it kimi
düşüb qabağına,
çağırır səni
ulayır, zingildəyir,
yuxlayır
yazıq-yazıq axsayır...
sənin qəlbin
bu dünyanın öz qəlbinə oxşayır...
haqdan axıb gəlir saf bilgilərin,
ahəng içindədi
hər ülgülərin,
doğru, dürüstlüyü
axtarır gözün
ədalət hökmlü
hər işin, sözün.
iman içindədi
ürəyin, beynin...
imana əhd edir toyun, düyünün.
dövran da bir zaman beləydi,
sənin qəlbinə
oxşayırdı...
amma gör insanlar
onun qəddini necə əydi?
nə günə qalıb dövran?
tamah tırtılları,
nəfs həşəratları
nadanlıq tufanları,
burulğanları
məhv edib insanları,
töküb nahaq qanları,
əllərində iblis planları,
Allahın nurunu görməyib,
Haqq səsinə səs verməyib
bu günə qoydu dövranı...
dövran!
bu bizim dövran,
doğmamız dövran!
üstü başı
hiylə, ağrı,
qan.
sevgilim!
dağa daşa salma indi
sən ümidi, gümanı...
qəlbindəki o nurdu
bu dövranın dərmanı...
Sənsən o sirrdən gələnim
Qırx
məlakə məclisinin
Aləmindən nur alanım.
O nur ilə ürəyimdə
Bir yar, padişah olanım!
Qəlbim
o nura bağlıdı
Ömrüm ona soraqlıdı,
Könlüm tək qaldı,
ağladı
Gəldin? başına dolanım...
Qırxlar aləmi bilir ki,
Yer üzü deyil mənimki...
Gözlərin mənə deyir
ki,
Sənsən o sirrdən gələnim.
Pişvazın - şeir yağmurum,
Səndən necə ayrı durum?
Alışıram burum-burum,
Halımı pünhan bilənim....
Özünü danlama
Ovçuda qaydadır vurar
şikarı,
Vurduğun o ovun halın sor barı.
Gəl gör, qanı axır, düşüb qalıbdı
Üstünə tökülür tənhalıq
qarı...
Oxu sən atmadın, günah kamanın,
Ox dəydi, qəlbimin
kəsdi amanın.
Özünü danlama, bir işdi, oldu
Bilirəm əlaca yoxdu gümanın.
Fani yer üzünün belə tövrü var,
Kim kimə ovçudu, kim kimə
şikar...
Sənə qurban olmaq bir uca məqam
Şikayət etməm ki! bu günah
olar.
Bir az səbrin
olsun
Nə belə
özünü oda yaxırsan?
Qırılırsan, qarıxırsan,
sıxılırsan,
Bir azca küsürəm, tap yıxılırsan
Sən məni
sevirsən, mənsə
səni yox?
Yolumuz müqəddəs, təmkinin
olsun,
Sevgimiz ən doğma həkimin olsun
Özünü ələ al, bir
hökmün olsun
Sən məni
sevirsən, mənsə
səni yox?
Nurumuz Ənvardan nur almaqdadı,
Qəlbimiz ahəngə yar
olmaqdadı,
Görmürsən dünyaya eşq dolmaqdadı?
Sən məni
sevirsən, mənsə
səni yox?
Bir az səbrin
olsun belə tələsmə
Məni
hirsləndirib, səbrimi
kəsmə
Dəlilik eləmə, qəfildən
küsmə
Sən məni
sevirsən, mənsə
səni yox?
Qərar sənindirsə
Bilmirsən sən mənə nələr etmisən?...
Kədərli ömrümü gülər etmisən.
Mələklər əlində qələm olmuşam
Dünyanın halını bilər etmisən.
Gözlərin elədi, nələr elədi
Qəlbinlə göy üzü bir silsilədi.
Ömrümdə qızılgül bitirmisən sən
Səndən şikayətim həmin gülədi.
Qəlbinin telində hilalım olsun,
Məni öldürsən də, halalın olsun...
Qərar sənindirsə, məqamım uca
Olmaz ki, bir mələk bir zalım olsun.
Küsmə...
İlğıma yüyürən suya təşnəyəm
hələ də bilmirəm mən kiməm, nəyəm?
göylərin üzündə bulud kimiydim
yanına dumantək sürünmədəyəm.
ağrıyan alnıma əl qoyarsanmı?
əlindən öpməyə de, qıyarsanmı?
mənə qəzəblənib öldürsən əgər
qəbrimin üstünə gül qoyarsanmı?
qəlbini dindirir, de şeirlərim?
bax, necə utanır səndən kədərim...
qırılır telini gəzən əllərim
məni doğma bilib dinləyərsənmi?
Əhməd
QƏŞƏMOĞLU
525-ci qəzet.- 2016.- 5 noyabr.- S.23.