Mətbuata həsr olunan
mənalı ömür
İstedadlı jurnalist, səmimi
dost, mehriban insan İsmət Həbibullah oğlu Səfərov ömrünün yarım
əsrini Azərbaycan
mətbuatına həsr
edib.
O, 1937-ci il sentyabrın
10-da Şəki şəhərində
anadan olub. Atası Həbibullah kişi rayonun
adlı-sanlı, sayılıb-seçilən
sənətkarlarından idi.
İkinci Dünya müharibəsi
başlananda İsmətin
cəmi dörd yaşı var idi. Alman faşistləri artıq Qafqaza yaxınlaşanda əli silah tutan digər vətənpərvərlər kimi
Həbibullah kişi
də cəbhəyə
yollandı və bir daha geri
qayıtmadı. Odur ki İsmətin yaddaşında atası haqqında az
epizod qalıb. Onun böyük qardaşı
Yusif Səfərov da müharibənin ilk günlərindən cəbhədə
döyüşdü. Azərbaycan Dövlət Universitetinin
III kursundan könüllü
olaraq cəbhəyə
yollanan Yusif Mozdokdan Berlinədək ağır döyüş
yolu keçdi, sinəsi orden və medallarla dolu qoltuq ağacı
ilə vətənə
döndü. O, yarımçıq
qalmış təhsilini
davam etdirdi, Moskvada aspiranturanı bitirərək 1954-cü ildə
tarix elmləri namizədi kimi universitetin Tarix fakültəsində işə
başladı və ömrünün axırınadək
fakültədə professor kimi fəaliyyət göstərdi.
İsmət isə ailənin sonbeşiyi kimi ibtidai məktəbi Şəkidə, orta məktəbi isə Bakıda başa vurdu. Çünki ailənin vəziyyəti
ağır olduğundan
Yusif hər iki qardaşını - Fərhadı və İsməti yanına gətirmişdi. İsmət Bakının
199 saylı məktəbində
təhsil alarkən ictimai həyatında fəal iştirak etdi və drujina
sovetinin sədri oldu. Hələ şagird ikən
ədəbiyyata, yazıb-yaratmağa
böyük həvəs
göstərdi və bu da istedadlı
pedaqoq, metodist, ədəbiyyat fənninin
gözəl bilicisi Zülfəli İbrahimovun
nəzərindən qaçmadı.
İsmət artıq 10-cu sinifdə oxuyanda təkcə məktəbdə deyil, Yazıçılar İttifaqında,
Kinostudiyada, Azərbaycan
radiosunda tanınırdı. O, Süleyman
Rəhimovun “Su ərizəsi”
hekayəsini Gənc Tamaşaçılar Teatrı
üçün səhnələşdirdi,
ədibin “Şamo” romanından “Qanlı dəsmal” hissəsini radio
üçün işləyib
hazırladı. O vaxtlar
Yazıçılar İttifaqının
sədri işləyən
Süleyman Rəhimov onu bir neçə
dəfə evində qəbul etdi, “Su ərizəsi” və “Qanlı dəsmal”ı ailə üzvləri, Oktay və Şamonun
iştirakı ilə
oxuyub müzakirə etdikdən sonra hər iki əsərə
müsbət rəy yazdı. Daha sonra “Su ərizəsi”ni
Gənc Tamaşaçılar
Teatrına, “Qanlı dəsmal”ı isə radioya göndərdi.
Bundan başqa, İsmət M.S.Ordubadinin “Qılınc
və qələm” romanının ssenarisini işlədi və onu tarixi faktlara
uyğunlaşdırdı. O, bu məqsədlə “Şairin həyatı” monoqrafiyasının müəllifi
Həmid Araslı ilə də görüşdü.
1954-cü ildə M.F.Axundovun
yubileyi ilə əlaqədar o, dramaturqun
“Aldanmış kəvakib”
əsərini səhnələşdirdi
və bu işlə əlaqədar
Yazıçılar İttifaqında
və Gənc Tamaşaçılar Teatrında
oldu. Bu dövrdə o, bir neçə orijinal pyes və
hekayələr də
yazdı.
Heç də təsadüfi deyil ki, İsmət
Səfərov 1954-cü ildə
keçirilən Azərbaycan
Yazıçılarının qurultayına dəvət olundu və o, böyük iftixar hissi ilə bu mötəbər məclisdə iştirak etdi.
Ədəbiyyata olan bu böyük
həvəs onu Azərbaycan Dövlət Universitetinə (indiki BDU) gətirdi. 1954-cü ildə o, Filologiya fakültəsinin jurnalistika
şöbəsinə daxil
oldu və elə ilk gündən
1959-cu ilə qədər
qrup rəhbəri kimi fəaliyyət göstərdi.
Üçüncü kursda oxuyarkən universitetin orqanı olan “Lenin tərbiyəsi uğrunda” qəzetinə isə yarımştat düzəldi. Bu, onun
jurnalist kimi yetişməsində gözəl
bir təcrübə məktəbi oldu. Elə o dövrdən də şair dostu Teyyub Qurbanla
birlikdə Nizami Gəncəvi adına
fəxri təqaüdlə
təhsilini davam etdirdi.
1959-cu ildə universiteti
bitirən kimi Azərbaycan Radiosu və Televiziya Komitəsinə təyinatla
işə göndərildi. Əvvəlcə radionun “Son xəbərlər”
redaksiyasında işlədi,
bir qədər sonra Xarici Verilişlər
İdarəsinin İran
redaksiyasına redaktor
vəzifəsinə keçirildi.
Tezliklə idarə rəhbərliyinin
hörmətini qazandı,
bir-birinin ardınca məqalə və oçerkləri efirə verildi. Eyni zamanda respublikanın
müxtəlif mətbuat
orqanlarında da yazıları işıq
üzü gördü.
1961-ci ildə universitetin
jurnalistika kafedrasının
müdiri Həsən
Şahgəldiyev onu kafedrada işə dəvət etdi. O, hörmətli
müəllimi, diplom işinin rəhbəri ilə razılaşaraq getmək üçün
sədrə ərizə
ilə müraciət
etdi. Komitənin o zamankı sədri
Teymur Əliyev onu bu fikirdən
daşındırmaq istəsə
də, o, elmi işlə məşğul
olmaq arzusunda olduğunu bildirdi və sənədlərini
götürüb kafedraya
gəldi. Lakin Həsən müəllim
onu çox pərt qarşılayıb
dedi ki, vəziyyət dəyişib,
yuxarıdan bu vəzifəyə başqa
bir adamı götürməyi xahiş
ediblər.
Və bu dövrdən gənc İsmətin həyatında
sərgüzəştlər başladı. Yarım ilə qədər
işsiz qaldıqdan sonra onu yeni
təyinatla “Şəki
fəhləsi” qəzetinə
göndərdilər. Orada da boş yer
olmadı.
İsmət Səfərov yenidən Bakıya qayıtdı. Bir müddətdən
sonra Respublika Elmlər Akademiyasının
Əsaslı kitabxanasında
(indiki Mərkəzi Elmi Kitabxanada) işə düzəldi.
Əvvəlcə mütəxəssis redaktor, bir müddət
komplektləşdirmə, sonra
isə elmi-biblioqrafiya
şöbəsinə müdir
təyin edildi.
Filologiya
elmləri doktoru, professor Nazim Axundovun rəhbərlik etdiyi bu gözəl
kollektiv onun ürəyinə yatdı.
Çünki bu şöbədə
o, jurnalistik, naşirlik,
kitabçılıq fəaliyyətini
davam etdirə bildi. Müxtəlif biblioqrafik göstəricilərin
naşiri və redaktoru oldu. İlk dəfə onun vaxtında “Azərbaycanın
elmi və mədəniyyət xadimləri”
seriyasından EA-nın
birinci prezidenti M.A.Mirqasımovun şəxsi
biblioqrafiyası işıq
üzü gördü.
Bu yenilik böyük
bir işin əsasını, bünövrəsini
qoydu. Elə o dövrdən də
bu seriya altında neçə-neçə
elmi biblioqrafik vəsaitlər tərtib edildi. Tərtibçi-müəllifi və redaktoru
olduğu neçə-neçə
göstərici ilə
Azərbaycanın görkəmli
alimlərini dünyaya
tanıtdı.
Akademiklərdən Mirəli Qaşqay,
Musa Əliyev, Həsən
Əliyev, Mirzə İbrahimov, Heydər Hüseynov, Zərifə Əliyeva, müxbir üzvlərdən Heydər
Əfəndiyev, Xudu Məmmədov, Cəfər
Qiyaslı, Aqil Əliyev və başqalarının biblioqrafik
göstəriciləri məhz
onun əməyinin bəhrəsidir. 1983-cü ildə
çapdan çıxmış
900 səhifəlik “Azərbaycan
ədəbiyyatşünaslığı”nın da redaktoru İsmət Səfərov oldu.
1969-cu ilin martından
onun həyatında yeni dövr başlandı. O, Azərbaycan
SSR “Bilik” Cəmiyyətinin
nəşriyyat işinə
rəhbərliyə dəvət
olundu. 30 ilə
yaxın müddətdə
elmi və siyasi biliklərin təbliğinə dair yüzlərlə kitab və broşur nəşr etdirdi.
40 mindən çox ziyalını öz ətrafında birləşdirən,
sözün həqiqi
mənasında, “ziyalılar
evi” hesab olunan “Bilik” Cəmiyyətinin çap
məhsullarının müəllifləri
EA-nın akademikləri,
müxbir üzvləri,
elmlər doktorları
və namizədləri
idilər.
1970-ci ildə Moskvada keçirilən “Azərbaycan
elm günləri”nin təşkilində
fəallıq göstərdiyinə
görə İsmət
Səfərov Ümumittifaq
“Bilik” Cəmiyyətinin
“Fəal işə görə” medalı və Fəxri fərmanı, o cümlədən,
respublika zəhmətkeşləri
arasında biliklərin
yayılmasında, gənclərin
hərbi vətənpərvərlik
ruhunda tərbiyəsində
apardığı işlərə
görə ÜİLKGİ MK-nın, Sovet Müharibə Veteranları
Komitəsinin fəxri
fərmanları və
döş nişanları,
Fərdi-C Sübhan-C Muğan Beynəlxalq şirkətinin (İran) təşkil etdiyi “Ziya” Mərkəzinin Fəxri diplomu, Sülhün təbliği
sahəsində fəal
xidmətlərinə görə
“Qalib Sultan” Diplomu ilə təltif edildi.
1972-ci ildə SSRİ və AFR arasında bağlanmış Moskva müqaviləsinin ratifikasiyası
ilə əlaqədar
Sovet nümayəndə
heyətinin tərkibində
Almaniya Federativ Respublikasında Azərbaycanın
ləyaqətli təmsilçisi
oldu. Bundan başqa, Almaniyanın
“Rot-Front” və “Rot-Fane” qəzetlərinin
keçici bayraqları
uğrunda Bakı proletariatının tarixi qələbəsi haqqında
Sarbrugen Universitetində
çıxış etdi.
1979-cu ildə SSRİ Jurnalistlər İttifaqının
üzvlüyünə qəbul
olundu.
İsmət Səfərov sonra fəaliyyətini “Respublika”
qəzeti redaksiyasında
davam etdirdi. O, Beynəlxalq
həyat şöbəsinin
müdiri oldu. “Dünya bugün”
gündəlik rubrikası
altında gedən materiallar oxucular tərəfindən rəğbətlə
qarşılanır. Orijinal
yazıları, xüsusən
kitablar haqqında rəyləri ilə “Respublika”, “Azərbaycan”, “Ədəbiyyat qəzeti”,
“Kredo” və “Təhsil problemləri” qəzetlərində çıxış
edir.
Azərbaycan mətbuatının tarixindən bəhs edən “Xalqlar dostluğunun parlaq səhifəsi” kitabının,
bir neçə tərcümə kitablarının,
500-dən çox məqalə
və oçerkin müəllifi, neçə-neçə
biblioqrafik göstəricinin
tərtibçisi və
redaktoru olan İsmət Səfərov
2009-cu ildən Azərbaycan
Dövlət İqtisad
Universiteti Nəşriyyatının
baş redaktoru kimi öz jurnalistlik
fəaliyyətini davam
etdirir.
Aybəniz
ƏLİYEVA-KƏNGƏRLİ
filologiya üzrə elmlər
doktoru
525-ci qəzet.- 2016.- 15 oktyabr.-
S.23.