MƏSƏL VAR

Oturur taxtında payız xan kimi,

Torpağı sapsarı xəzəl bələyir.

İldırım səsini qaldıran kimi,

Buludlar gözündən leysan ələyir.

Sarı rəng çəmənin olur hakimi,

Sanki yaşıl boya küsür budaqdan.

Çörəyi diz üstə olanlar kimi,

Yarpaq əlvidasız düşür budaqdan.

Küləklər süpürür ayaq izini,

Çöldən yorğun-yorğun qayıdır naxır.

Bulud elə tutur göyün üzünü,

Sanki günəş yerə durbinlə baxır.

Qarğalar səs salıb, qarıldadıqca,

Kiməsə, nəyəsə, sanki söz vurur.

Şimşəklər hərdənbir parıldadıqca,

Elə bil göy, göydən yerə göz vurur.

Fəsillər dəyişir eyləmədən ar,

Guya bir fəsilə inanmır illər.

Məsəl var:- "insanın bir üzü olar",

Dörd üzlü olsa da qınanmır illər.

DİLİN

Şahmar ilan kimi çalır dinəni,

Umur yox umudan, çox umu dilin.

Bir anın içində dəlir sinəni,

Zalım, Robin Qudun oxumu dilin?

Bəzəmək istəmir el bağçasını,

Nənnitək yellədir, yel bağçasını,

Şumlayıb, yox edir gül bağçasını,

Səpir dava-dalaş toxumu dilin.

Deyən yox, bir kəlmə sözün şirindir,

Dilçəkdən ucacan irin-irindir,

İşə bax günahkar sənin dilindir,

Mənim ərşə çəkir yuxumu dilin.

Anlamır, özünə kəsilir qənim,

Qaçırır yaxının, sinsidir tənin,

Yolunu bağlayır sevincin, şənin,

Cəsusluq eyləyir ahamı dilin?

Beləcə çox qurub Ülviyə tələ,

Bir gün ağzına da olacaq şələ,

Dibdən dəriləcək, olsa da belə,

Min Həsənağanın qohumu dilin.

GECƏLƏR

Nə olub, qəlbini intizar didir?

Niyə çəkir səni dara gecələr?

Gecə var insana ağ gün bəxş edir,

Rəngində olsa da qara gecələr.

Qurtar ovqatını cinin əlindən,

Qoy tutsun imanın, dinin əlindən,

Sənin danlağından, sənin əlindən,

Baş alıb getsinlər hara gecələr?

Məsəl həll olunmaz, həllin tapmasan,

Şər keçər hücuma pəlin tapmasan,

Gündüz gecələrin dilin tapmasan,

Səni qovuşdurmaz yara gecələr.

Qoyub asan yolu, getmə çətinlə,

Heç nə qazanmazsan belə qətinlə,

Elə sev sevginlə, məhəbbətinlə,

Bələnə bilsinlər nura gecələr.

Ay Ülvi, deyilən söz işin görür,

Düz olan əyilməz, düz işin görür,

Başlıca odur ki, öz işin görür,

Meyl etmir dövlətə, vara gecələr.

XOŞBƏXTLİK ODUR Kİ...

Xəyanət eyləmə qoyduğun fəsə,

Yol vermə qarğıyıb, söyənin olsun.

Atalar düz deyib bir deyəndənsə,

Yaxşıdır min nəfər yeyənin olsun.

Zən etmə divanla, divanə dönər,

Zəhmətsiz yağın da yavana dönər,

Baş olsan, başına pərvanə dönər,

Boş olma, başına döyənin olsun.

Qəlb sehri umana, qəlbini aç ver,

Mehdən mehriban ol, mehrinə tac ver,

Qeyrətə, insafa, inama bac ver,

Qoyma təkəbbürdən yüyənin olsun.

Önəmli yeri tut söz gerçəyində,

Boş-boş dızıltısı var milçəyin də,

Dili elə saxla öz dilçəyində,

Nə küsən, nə qəlbə dəyənin olsun.

Neyləsən, fırlanır dünya oxunda,

Sanma bəxtəvərlik varın çoxunda,

Xoşbəxtlik odur ki, evdən çıxanda,

Arxanca sağ qayıt deyənin olsun.

GÖZÜM

Səni nəzərindən bir an buraxmır,

Sənə baxmayanda yük olur gözüm.

Məhrəm olmayana gözucu baxmır,

İynə, sap tikəntək tikilir gözüm.

Udmuşam sevginə sinə gərəndə,

Şübhələr can verir pərən pərəndə,

Çox gözdən yan qaçır, səni görəndə,

Yazın dan yeritək sökülür gözüm.

Yaxın gəl, baxışım özləyir səni,

Hələ çox sürprizlər gözləyir səni,

Görəndə yad baxış izləyir səni,

Bax, onda ovcuma tökülür gözüm.

Çıxır məcrasından sehrini ancaq,

Mehrinə baş əyir, mehrini ancaq,

Səni seyr edəndə böyüyür, ancaq,

Özgəyə baxanda kiçilir gözüm.

Ülvini yaşadır vüsalın dəmi,

Tuş olsa bir anlıq həsrətin qəmi,

Bənövşə boynunu bükdüyü kimi,

Boynu olmasa da bükülür gözüm.

EH, NECƏ DÜNYAYMIŞ...

Bir bahar axşamı ülfət bağladıq,

Döndük bu dünyanın ən xoşbəxtinə.

Mən xoşbəxt qəlbimi çıxardıb artıq,

Hədiyyə eylədim, sən xoşbəxtinə.

Sonra yoxa çıxdın asimanımdan,

Birdən tərsə döndü işlərin sənin.

Məni hiss etmədən keçdin yanımdan,

Yəni belə kormuş hisslərin sənin?

Hanı söylədiyin o sözlər, hanı,

Bilmirsən heç nəyi, sən harda dedin.

Baharda bağlanan əhdi, peymanı,

Elə bil bir günlük naharda yedin.

Sanki məhəbbətin ar anmamışdı,

Arzuma ələdin yazda qarı sən.

Elə bil sevgidən yaranmamışdı,

Bazardan almışdın etibarı sən.

Kökünə daş atdın vüsal çevrənin,

Həsrətin yarasın sağaltdın, amma.

Üzünü ağardar sevən, sevənin,

Sən mənim saçımı ağartdın, amma.

Eh, necə dünyaymış, bu dünya, aman,

Ağrısı, acısı canımdan keçir.

Bir vaxt hisslərindən boy deyən insan,

İndi hiss etmədən yanımdan keçir.

Dönsən, dönüşünə demərəm əhsən,

Daha əfv etməyin vaxtı deyildir.

Endinsə, bir daha qalxa bilməzsən,

Qəlbim "Şahqulu bəy" taxtı deyildir.

EYNƏK ŞÜŞƏSİ

Sildin eynəyimi, eyləyib ərki,

Söylədim, bax belə həyat, həyatdı.

Qəlbimə qayğınla elə yatdın ki,

Qəlbimin özü də qəlbimə yatdı.

Parladı eynəyin şüşəsi par-par,

Elə bil işıqlı göz verdin mənə.

Sanki bəxş eylədim sənə bir bahar,

Sən onu çoxaldıb, yüz verdin mənə.

Tutuldum, deməyə söz tapdım bəyəm,

Bilmirəm nə təhər andıram səni.

İstədim çox sağ ol, razıyam deyəm,

Qorxdum ki, az ola, sındıram səni.

Bəlkə də bu oldu özün bilmədən.

Amma xoş yazıldı şöhrət haqqına.

İşə bax, bir adi eynək silmədən,

Bir ürək qazandın zəhmət haqqına.

Bağışla səhv etdim, eylədim fəna,

Gərək gətirməzdim bunu heç dilə.

Qorxuram xoşuma gəlməkdən yana,

Hər kəs eynəyimin şüşəsin silə.

OLMAZ AXI...

Yenə bulud kimi dolub gözlərin,

Bulud da sən qədər göz yaşı tökmür.

Yoxsa su tuluğu olub gözlərin?

Tuluq da sən qədər göz yaşı tökmür.

Qəhər sularıyla yuyulur üzün,

Yazığam, saçıma qoyma qar atsın.

Bəlkə öhdəsinə götürüb gözün,

Dünyada ən böyük çayı yaratsın.

Başıma gətirmə gəl dərd oyunu,

Bilmirəm nə sayaq duyuluram mən.

Sən Allah, gözünün azalt suyunu,

Sel olar, gözündən yuyularam mən.

Ağlama, təbəssüm qoy olsun nəsib,

Gülsən qaydasına düşər hər işlər.

Yoxsa göz yaşını lələ bənzədib,

Gələrlər yığmağa lələ hərislər.

Sən öz arşınınla hər şeyi ölçmə,

Dünyanı su basar, bu, olmaz, axı.

Saxla mən köçənə, göz yaşı tökmə,

Mənim ağlamağa su qalmaz, axı.

Əbülfəz ÜLVİ

525-ci qəzet.- 2016.- 22 yanvar.- S.7.