Qocalıram

Qocalmağa tələsirəm,

Qalsın arxada

Beynimə sızan həqiqətsiz gözləntilərim.

Bilim: o şey ki, mənə qismət olmalıydı,

Olmadı, hamısı qaldı o tərəfdə,

Bir az dincəlim.

Atları uşaqlar minib getsinlər daha,

Gücüm ona çatar ki, baxışlarım

Atları qamçılasın.

Bilsəniz, əllərim çəliyə qonmağa necə tələsir,

Uçurlar çəliyin başında yuva qurmağa.

Çəlik ağac olduğu vaxtlar,

Başına quşlar qonardı,

İndi də yorğun quş qanadlarına bənzəyən əllər.

Əllərin siniri ölsə də,

Ağaclar Xirosima qışında çəliyə dönsə də

Yaddaşları həmişə keçmişi xatırlayır,

Yaşamaq üçün bəs edər

Ala - toran xatirələr...

Bütün günü qocalmağa tələsirəm,

İşləyən əllərim qocalıq puluna təhvil verilənə kimi-

Qocalmaq.

Gözlərim eynək gətirsin,

Saqqalım qar,

Əllərim çəlik...

Yaşım qocalıq pulu...

Deyirlər, qocalıq pulu da nəvə kimidir,

Əlindən tutmağa,

Səni ora -bura dartmağa,

Aldatmağa.

Günlərin bir günü, Qəşəm,

Qocalıq pulun gecikəndə

Sən də beş - on manatlıq kartının əlindən asılanda

Qoyasan kartını ayağının altına

Çıxasan üstünə ...

Başlayasan ötən illərini ayaqlamağa,

Başlayasan gəncliyinə söyməyə.

Başlayasan ürəyindən

Olan - qalan sevgini çıxartmağa

Baxmayasan,

ayağının altında ağlayan uşağa...

Ayağı göbələkli atlar

Ayağı göbələkli atlar

Gəlib kəndimizin yanından keçdilər.

Çapdılar, çapdılar

Göydə buludlar

Yerdə göy atlar.

Atların nəfəsi ilə darandı

Ağ yovşanlar,

Göy otlar.

Uşaq vaxtı atamdan soruşmuşdum:

Atların alnındakı ağ nədi?

Atam demişdi:

Atlar otlayanda

Alnını qara batırıb

Mart qabağı.

Ayağı göbələkli atlar

Alnını vurdu buludlara

Yağış yağdı səhralara.

Ayağı göbələkli atlar

Getdilər,

Getdilər,

Gözdən itdilər.

Bizdə onların yəhərini,

Yüyənini

Köhnə daxmaların bir küncünə atdıq,

Unutduq.

Bir səhər ayağı göbələkli atlar

Qayıtdılar,

Bizdən yəhərlərini istədilər,

Tapmadıq.

Məni bir az gözlə

Sevdiyim şair Xəqani Həbiboğluna

Məni bir az gözlə, Xəqani müəllim,

Bənövşəyə salam verib gəlirəm.

Bir gül də var, səndən salam gətirib

O salamı güldən dərib gəlirəm.

Hara getdim, qabağıma sirr çıxdı,

Bir sirr açdım, milyon dənə hürr çıxdı.

Bir sevdam var, yatır, üstü açıqdı,

Ürəyimi üstə sərib gəlirəm.

Vəfasızı vəfalıdan çox sevdim,

Gəlsin mənə, dəysin mənə ox, sevdim.

Mən yox oldum, dəli oldum, “yox” sevdim,

Tanımazsan, qərib-qərib gəlirəm.

Mən səni bu qədər uzaq bilməzdim,

Uzaq yolu yaxın bilib gülməzdim.

Bu gecə yarısı durub gəlməzdim,

Ürəyimə şeir gəlib, gəlirəm.

Kənddən gəlmişəm

Mən kənddən gəlmişəm,

kənddən gəlmişəm

Əllini aşırıb

əldən düşmüşəm.

Şəhərə mən atnan, itnən gəlmişəm,

Yovşannan, iydəynən, kolnan,

Araznan, Kürnən gəlmişəm,

Bir az ləpələnib dalğalananda

İçimdən kükrəyib yırğalananda

Sizə toxunuram, sizə dəyirəm

Bir az yerinizi dar eləyirəm,

Bilirəm inciyib

Qoralanırsız

Məni qınayırsınız,

Niyə qınayırsız?

Pəncərə oluram külək açıram

Ağaca dönürəm, çiçək açıram,

Kimi görürəmsə ürək açıram,

Sirr saxlayan deyil, mızıldanırsız.

Mənim də gümanım səsimə çatır

Kənddən gətirdiyim hirsimə çatır,

Arzum dilə düşür, söz eləyirsiz,

Məni nişan verib göz eləyirsiz

Az qala ayağım torpağı yarsın

Az qala neftimiz göylərə yağsın.

Ayaqlarım quyu

Əllərim göyə açılan

neft fəvvarəsi

Neft çıxara -çıxara,

Şeir yaza - yaza,

Qaralır nəfəsim, təntiyir səsim,

Məni qınayırsınız,

Niyə qınayırsınız?

Bəzən söz deyəndə hirsli deyirəm

Ürəkdən keçəni səsli deyirəm,

Uzun danışana “bəsdi” deyirəm,

Hələ üstümə də havalanırsız

Məni tək bilirsiz, davalanırsız

Atı çağıraram bu saat bura

İti çağıraram bu saat bura,

Görərsiz atımın qanadlarını

Batırıb özünü ay işığına.

Görərsiz atımın ayaqlarını

Səkildi, batırıb qışın qarına,

İtimin burnnda aya baxın siz,

Atın ayaqında yaya baxın siz

Açılır, açılır çöl vərəqlənir,

Düzlər axşamlanır, çöl səhərlənir

Məni qınayırsınız,

Niyə qınayırsınız?

Amma

Yaxşı eləyirsiz, düz eləyirsiz,

Mən günü sabahdan dönürəm kəndə.

A yaqlarım quyu

əllərim neft şəlaləsi.

Qoy məni bulaqlar tanımasın

Neft iyi gəlir ağzımdan.

Dəyirman

İstəyirəm gedib kənddə dəyirman tikəm,

Söyüd saçlı arxların üstündə tikəm,

Örkəni doğanaqdan uzaqda tikəm,

Suların içindəki dəli sevdanı oxusun

Dəyirmanın çarxı.

Sonra götürüb dəli sevdanı qatsın

Üyütdüyü buğdaya...

İstəyirəm gedəm, kənddə bir taxıl əkəm,

Sünbüllər boylu olur zəmini ayaqyalın sulayanda.

Sünbüllər yelinləyir

Ayaqlarım balıqlarla burun - buruna

dəyəndə.

İstəyirəm eşşək arabası ilə

taxıl daşıyım dəyirmana,

Un tayları sığal çəksin kürəyimin ağrısına.

Arıq bir dəyirmançı olum

Arılar sevən...

Dul arvadlıar,

Qarılar sevən...

Gecə səhərəcən buğdanın içindəki

sevdalara əyilən.

Sonra, sonra

Üzümü bulayıb una...

Sevgilisinə unun ətrindən bir nəfəs tutan.

Göynən gedən uca quşlar,

Bulud kimi düşsünlər dəyirmanın başına

Uzaqdan keçən atlılar

Əlinə qoyub qaşına,

Soruşsunlar: ay bala, o uzada xal kimi qaralan nədi,

Dəyirmandı, bir şar tikibmiş - desinlər,

Şair sevdası

Eşq xarabası kimi qalıb dünyanın

huşunda.

Qapısında qədim bir yazı varmış

Bu könnə dəyirmanın:

“Can bəslədim,

Eşqim bir də cana gələ.

Neçə şeir yazdım, sevgilim yola gəlmədi,

Bəlkə, dəyirmana gələ”.

Bizimki ayrılıqdan keçdi

Nağıl öyrənirəm ki, sənə danışım,

Lətifə əzbərləyirəm, səni güldürüm,

Ayrılıq öyrənirəm, səni öldürüm,

Bizimki ayrılıqdan keçdi, qorxma.

Ayaqqabılarımı küçənin ortasında soyunuram ki, güləsən,

Dişləri sınmış darağımın göstərirəm ki, qəh - qəh çəkəsən

Sənə uşaq ayaqqabılarını göstərirəm, sevəsən

Gəlinlik paltarına baxıb gülümsəyirəm, kədərlənəsən,

Süd kimi gəlin olasan.

Bu nədi,

Anan səni ayda çimizdirib, nədi?

Araq içirəm ki, sevinəsən,

Siqaret çəkirəm ki, güləsən,

Görürsən ki, böyümüşəm,

Görürsən ki, qocalmışam,

Bir gün də çəliyimlə güldürəcəm səni,

Çəliyimdə bir ağ çiçək var, ağ kəpənəyim,

Uç gəl.

Yemək yeyəndə əllərimi yağa batırıram ki,anam olasan,

Çayı süfrəyə calayıram ki, məni danlayasan.

Küçəni tərs keçirəm ki, qolumdan tutasan.

Hələ çox güldürəcəm səni

Belim əyiləndə,

Gəl düzəlt məni

Gör qarnımı qucaqlayıb hansı lətifəyə gülürəm?

Qəşəm NƏCƏFZADƏ

525-ci qəzet.- 2017.- 1 aprel.- S.22.