Bağışla...

Bağışla, bilməmişəm,

Mən özüm də bilmədən

Qəlbinin içindəki

Közləri qoparmışam...

Həsrətli bir nəğmənin

Ən gözəl sözlərini

Ruhuna hopdurmuşam.

Sızlayan bir kaman tək

Elə hey çalınmışam...

Çalındıqca mən səni

Səni, səndən almışam...

Bağışla, bilməmişəm

Qəlbinin yarasını

Bilmədən göynətmişəm...

Danışdıqca dərdini

Təzələyib neçə yol...

Yenidən bitirmişəm...

Kədərini artırıb

sən demə dərd vermişəm...

Mən özüm də bilmədən

Bir həzin nəğmə olub,

Səninçün səslənmişəm...

Bəlkə ruhun da bezib

O nəğmənin səsindən

Könlün qaçmaq istəyib

Onun zümzüməsindən...

Bağışla, bilməmişəm

Qəlbin kamanmış demə

Kim bilir, o neçə yol

Sızlayıb tellərində?

Fəryad edib, ağlayıb

Yol gözləyib, dözməyib

Ruhunun qonağına

Gözəl misralar deyib...

Sətirində oxşayıb...

Bağışla, bilməmişəm

Axı, necə kor olub

Mən gözümü yummuşam

Qəlbindəki yaranı

Mən necə unutmuşam...

Bilirdim bu baxışlar

Dərdlidir, kədərlidir

Sənin qəlb evindəki

O gözlərin nəmlidir...

Bilirdim, viran olub

Çoxdan könül otağın

Sevinmir, üzü gülmür

Həsrətdən könül bağın...

Lap uzaqda evində

Tənhasan təksən hələ

Gözləyirsən nə vaxtsa

Bəlkə də bir gün gələ...

İsinməyir ürəyin

Tükənməyir dərdlərin...

Qonaqsan öz evində,

Yadsan sənə canından

Ürəyindən yanana...

Ruhun cisminə sığmır

Səsləndikcə o kaman

Sən də kövrək olursan

Ağlayırsan o zaman...

İstəyirsən baş alıb

Yolda, izdə itəsən

Onun gəldiyi yolda

Bənövşə tək bitəsən...

Sızladıqca o kaman

Göz önündə canlanır...

Xatirələr dil açır,

Yollarına boylanır...

Bağışla bilməmişəm,

Səni qəmləndirmişəm,

Qoparıb qəlbindəki

Yaraları eşmişəm...

Bağışla bilməmişəm,

Kövrəltmişəm mən səni

Qəlb evinin içində

Göyərtmişəm həsrəti...

Bağışla, bilməmişəm...

Səni sənsiz sevmişəm...

Sənə verib qəlbimi

Həsrətindən bitmişəm...

Bağışla... bağışla sən

Səni vaxtsız sevmişəm...

Həyatına gələndə

İcazəsiz gəlmişəm...

Yaşamaq həvəsi

Dağılmış fikirlər alıb köksünə

Dalmışam...

Yenə də qəm dənizinə...

Təbiət ətrini ruhuma sərir

Ağaclar yamyaşıl...

Yenicə açılan yarpaq düyünü...

Var ol... yaşa deyir, ümid var hələ...

Ruhumu oxşayır bir çiçək ətri

Könüldən boy atır, cücərir ümid...

Haradasa sevinir bir körpə uşaq

Dünyadan xəbərsiz,

məndən xəbərsiz...

Gülüşü titrədir insan ruhunu

Həyat gözəlləşir gülər gözündə

Körpə simasının məsum çöhrəsi

Bəxş edir insana yaşamaq eşqi...

Ruhumu oxşayır gur bulaq səsi...

Bir həzin mahnıdır hər zümzüməsi...

Səmaya baxıram, necə də təmiz

Necə də gözəldir

Göy üzü bu an...

Torpaqdan boy atır bir gül rişəsi

Ətrafa yayılır gözəllik səsi...

Rəngini təbiət versə də ona

Varlığı ruh verir ətrin duyana...

Ətrafa baxırsan...

Yaşıllıq, səma...

Bir də lap uzaqda bir körpə səsi

Həyata səsləyən o zümzüməsi...

Sən susurdun

Nə vaxt sevdim səni

bilmirəm...

Necə gəldin həyatıma

bilmirəm...

Bircə onu bilirəm ki,

görməyəndə axtarırdı

gözlərini gözlərim...

Bircə onu bilirəm ki,

sənsizlikdən üşüyürdü,

sənsiz olanda qəlbim...

Necə oldu sevdim səni

bilmirəm...

Bircə onda bildim ki, mən

əziz olub xatirən...

Yazıb səndən gizli onu

Yaddaşımın sənli olan

gününə...

Ən əziz yadigar kimi

Saxlayıram onu mən...

Necə oldu doğma oldun

Mənə sən?

Bəlkə elə doğma gəldin ömrümə

Mən də səni əziz bilib,

Tən elədim sevgimə...

Nə vaxt, necə sevdim səni

bilmirəm!

Bircə onu bilirəm ki,

Sənə yaman vuruldum...

Həsrətindən gecələrdə

Mən yuxusuz olurdum...

Gündüzləri darıxırdım

Səninçün...

Görüşləri gözləyirdim...

Sənsə elə susurdun...

Bitsin artıq...

Gəl bitirək, bu sevdanı,

Nağılını mən yazaram,

Nöqtəsini özün qoy...

Gəl bitirək intizarı, həsrəti

Heç qalmasın baxışlarda

deyilməyən, söhbəti...

Gəl bitirək, biz adlı hekayəti,

Sussun yenə, xatirələr dinməsin...

Gəl bitirək, qoy yox olsun izimiz,

Qoy tükənsin, dillənməsin

daha sevən qəlbimiz...

Gəl bitirək, sən adlı nəqarəti,

Çalınmasın musiqisi, bəstəsi.

Gəl bitirək, mən adlı bu hekayəti,

İçilməsin baldan şirin busəsi...

Gəl bitirək, unudulaq ikimiz,

danışmasın indən belə

birgə vuran qəlbimiz...

Gəl bitirək, gəl qayıdaq geriyə

Çalınmasın bu sevginin nəğməsi...

Gəl bitirək, bu hekayə bitsin qoy,

üzülməsin səni sevən ürəyim.

Bəsdir daha, göz yaşlarım axmasın,

Bitsin artıq, səni səndə saxlasın.

Ruhum yenə qoy qayıtsın evinə,

öz evində qonaq kimi qalmasın!

Dilşad FƏQAN

525-ci qəzet.- 2017.- 13 aprel.- S.8.