"Hay ver mənə, cənab leytenant"

Ötən il aprel ayının ilk günləri idi... Cəbhədə qızğın döyüşlər gedirdi.

Sosial şəbəkə profillərimizdən tutmuş, eyvanlarımıza qədər hər yerdən Azərbaycan bayrağı dalğalanırdı qürurla. Şəhidlərimiz var idi. Hamımızın qardaşı, hamımızın atası, hamımızın oğlu, hamımızın həyat yoldaşı cəbhədə döyüşürdü, hamımızın ürəyi cəbhədə döyünürdü. Birdən səs-küy qalxdı, üç gəncin yan-yana düzülmüş şəkillərini paylaşıb "Pilotlarımız qəhrəmancasına şəhid olub" dedilər. "Ortada dayanan o oğlanı - Əbu Bəkiri tanıyıram", dedim. Demədim, qışqırdım. Bəlkə də qışqırmadım, pıçıldadım. Hə, mən Əbu Bəkiri tanıyırdım, Əbu Bəkirin uşaqlığını tanıyırdım, Əbu Bəkirin anasını, qardaşını, atasını tanıyırdım. Hə, mən o qəhrəmanla eyni küçədə oynamışdım, eyni rayonda böyümüşdüm. Hə, mən bu balıq yaddaşımla illər sonra Əbu Bəkiri rəsmindən, rəsmindəki duruşundan, üzündəki xalından tanımışdım. Şəkli sosial şəbəkədə öz profilimdə paylaşıb, "Bu bizim Əbu Bəkirdir?" soruşmuşdum. Əlbəttə, bizim Əbu Bəkir idi...

Ötən ilin bu günləri idi... Aprel döyüşləri içimizdə məğrurluq, zəfər, bir o qədər də ağrı izi qoyub tarixə yazılmışdı... Əbu Bəkir İsmayılov və Kürdəmir rayonunun yetirmələri olan digər şəhidlərimiz torpağa tapşırılmış, qəhrəmanlıqları ilə əyalət mühitinin monoton həyatına yeni bir rəng, sonsuz bir ümid, dağ ağırlığında kədər, böyük təsəlli gətirmişdilər. Hər dəfə evimizə zəng edəndə necə olurdusa mütləq söhbətimizin sonu Əbu Bəkirə bağlanırdı. Belə ağır açılan səhərlərdən birində adətim üzrə günə başlayan kimi evə zəng etdim. Dəfələrlə yığdımsa da, nə anam, nə də atamla danışa bildim. Nəhayət, günortaya yaxın anama vurduğum kim bilir neçənci zəngimdən sonra telefonu götürüb zəif səslə, "Bəkirgildəyəm, danışarıq" dedi. Mən onda anamı təkcə eşitmədim, həm də gördüm. Gözündəki yaş bir yana, boğazındakı nəmi də hiss elədim. Bir neçə saat sonra yenidən danışanda "Bəkir haqqında kitab yazacağam" dedi.

Bəkirin cəmi 26 yaşı vardı, bu qısa ömür yolundan bir esse, bir məqalə, bir hekayə, şeir yazmaq, yazıb ürəyini boşaltmaq olardı... amma kitab? Sən demə, olarmış, gəncəcik biri haqqında bir, iki, üç kitablıq da söz yazmaq olarmış. Şəhidliyindən bir il sonra, Yaqut Bahadurqızının müəllifi olduğu "Hay ver mənə, cənab leytenant" kitabını oxuyanda buna əmin oldum. "Çaşıoğlu" nəşriyyatında çap olunan kitab Əbu Bəkirin uğrunda şəhid olduğu Lələ Təpə yüksəkliyinin fonunda təqdim olunub oxuculara. Şəhidimizin uşaqlığından-uzaqlığına insanın bütün hüceyrələrinə qədər göynədən xatirələri, arzuları, uğurları ilə yanaşı, vətənpərvərlik hissləri aşılayan, sevməyi, sədaqəti, dostluğu, mərdliyi tərənnüm edən kitabda anası Rəna xanımın, həyat yoldaşı Şəbnəmin, atasının, qardaşının, dostlarının onun qəhrəmanlığı, vətən, torpaq eşqi haqqında bölüşdüklərini göz yaşısız oxumaq mümkün deyil. Bu kitabın hər bir sətrindəki kədərin mənim üçün bir fotosu da vardı. Bir neçə gün əvvəl Horadizdə Aprel şəhidlərinin xatirəsinə ucaldılan Lələ təpə abidəsinin açılışı münasibətilə keçirilmiş tədbirin şəkillərinə baxırdım. Oradakı əlində oğlu haqqında yazılmış kitabı özündən yüksəkdə tutmuş şəhid anası Rəna xanımın görüntüsü ürəyimə ox kimi batdı. Məncə, bu mənzərə mənim bu yazımın, Yaqut xanımın kitabının və Bəkirin şəhidliyinin foto halı idi. Qəhrəman oğlu haqda yazılmış kitabı, ürəyinin üstündə gəzdirən, kitabdan təsəlli alan, güc alan ana və ömrünün ən gözəl yaşında əbədi yalnızlığa düçar olmuş həyat yoldaşı...

Və bir həqiqət də var ki, şəhidimizə həsr olunmuş bu kitab təkcə onun ailəsinin yox, həm də bütün ictimaiyyətin, rayon əhlinin, dövlət rəsmilərinin marağına səbəb oldu. Aprel döyüşlərinin il dönümü ərəfəsində Kürdəmir rayon ictimaiyyəti rayonun Heydər Əliyev mərkəzində şəhidlərimizin anım və kitabın təqdimat mərasimi üçün bir araya toplandı. Tədbirdə iştirak edənlər, o cümlədən tədbirin aparıcısı, Milli Məclisin Komitə sədri, akademik Rafael Hüseynov ötən ilin aprel döyüşlərində mərdliklə, qəhrəmanlıqla həlak olmuş şəhidlərin, o cümlədən Əbu Bəkir İsmayılovun və Tural Qurbanovun ruhuna vətənə layiqli, igid və qəhrəman övladlar bəxş etmiş şəhid valideynlərinə dərin hörmət və ehtiramını ifadə etdi. O, şəhid adlarının əbədiləşdirilməsini, onlar haqqında mütəmadi olaraq kitablar yazılmasını, filmlər çəkilməsini yüksək dəyərləndirdi, Yaqut Bahadurqızının yazıb ərsəyə gətirdiyi "Hay ver mənə, cənab leytenant" kitabının əhəmiyyətini diqqətə çatdıraraq, müəllifə minnətdarlığını bildirdi.

Nərmin DADAŞOVA

525-ci qəzet.- 2017.-13 aprel.- S.4.