Dini və milli tolerantlıq, millətlərarası
münasibətlərin inkişaf etdirilməsi
ŞEYX
SƏNANIN ÜMUMBƏŞƏRİ AMALLAR AXTARIŞI, YAXUD
DİNİ-MƏNƏVİ YÜKSƏLİŞ YOLUNDAKI
SƏLƏFLƏR VƏ XƏLƏFLƏR
Din fərqli dillərə, mədəniyyətə, dünyagörüşünə malik xalqları yaxınlaşdıran, bir şüur, düşüncə ətrafında birləşdirən amildir.
İnsanlar
din adı altında həm bir-birinə sıx tellərlə
bağlanır, hətta dillərini belə anlamadıqları
insanlarla öz aralarında "dini qardaşlıq"
yaradır, həm də özləri belə hiss etmədən
böyük, getdikcə dərinləşən bir
"uçurum" əmələ gətirirlər. Bu
uçurum onu sonu görünməz, qaranlıq bir
boşluğa yuvarlayır və o, bu boşluqda
çabaladıqca, ordan yaxa qurtarmağa
çalışdıqca gözəgörünməz bir
"əl" onu boşluğun-uçurumun daha dərin
qatlarına çəkir, sonda məhvinə səbəb olur.
Hər hansı bir din nə qədər humanist mövqeyə
sahib olsa da, bəzən insanları bəlalara salır,
onların məhvinə, fəlakətinə gətirib
çıxarır. Xüsusən tarix boyu dinlərarası
mübarizə həmişə aktual olub.
Bu mövzu zaman-zaman ədəbiyyatda da öz əksini
tapıb. Hələ şifahi xalq ədəbiyyatından
başlamış, yazılı ədəbiyyatda ədiblərimiz
öz yaradıcılıqlarında bu mövzuya toxunaraq,
onlarla bərabər çoxsaylı insanları
düşündürən sualları
işıqlandırmağa cəhd ediblər.
Belə sənətkarlardan biri də böyük
şair və dramaturq Hüseyn Caviddir. Xaraktercə
bütöv və qeyri-adi şəxsiyyət olan Cavidin bədii
yaradıcılığı da poetik sənətkarlıq
baxımından bütöv və qeyri-adi idi.
H.Cavidin həqiqət axtaran qəhrəmanları
çoxdur. "İdeal həqiqəti" öz təbii-canlı
istəklərinə cəbr etmək, məşəqqətlərə
dözmək yolu ilə axtaran və dərk etdiyi həqiqətin
büsbütün gözəllikdən, eşqdən ibarət
olduğuna inanan Şeyx Sənan onların içərisində
xüsusi yer tutur. Onun həyatını iki mərhələyə
bölmək olar:
Əvvəlcə Sənan öz xoşu ilə sufilik
yoluna bağlanır, əqidəsinə, mənəvi tələbatına
uyğun saydığı bu fikri cərəyanı
könüllü surətdə qəbul edir. Fanatik bir
icraçı kimi din yolunu tutaraq fəaliyyətə
başlayan Sənan, Allahını, sufiliyin təlim etdiyi
ehkamları qəlbən sevir, bu ehkamlara sadiq olur və bu yolda
irəliləməyi qət edir.
Lakin bu
günə qədər ədəbiyyatımızda rast gəldiyimiz
çox din xadimlərindən fərqli olaraq H.Cavidin qəhrəmanı
seçdiyi yolda kor-koranə addımlamaq fikrindən
uzaqdır. O, gözləri ilə deyil, ağlı ilə
"düşünməyi" bacarır. Məhz
buna görədir ki, 30 yaşına çatmış Sənan
oxuduqlarını həyatla, ətraf aləmlə müqayisə
etməyə başlayır. O, əvvəllər müqəddəslik
yolunu tutaraq övliya əsabələrindən sayılsa da,
sonralar şübhə və idrak fəlsəfəsi
mürşid Sənanı Quranı odda yaxan asi
Sənana çevirir. Bundan sonra qəhrəmanın
qısa ömrünün II mərhələsi-faciəli
dövrü başlayır.
Otuz yaşına çatmış Sənan kamillik
dövrünə qədəm qoyur. O, yarımçıq həyatının
böyük hissəsində aldığı təlimi xarici
aləmlə, həqiqi, kitablardan kənar həyatla üzləşdirdikdə
heyrətdə qalır, ictimai eybəcərlik bu vaxta qədər
xəyalında qurduğu səmimi, pak və müqəddəs
"dünyanı" məhv edir. Onun tərəddüdləri
gələcək inkar və üsyan yollarında ilk
addımlar idi.
Sənan dini uydurmalara kor-koranə inam bəsləmək
istəmir, əksinə, o, idrakın qəbul etmədiyi hər
şeyi mənasız bilir.
Əsərin mövzusunu eyniadlı əfsanədən
götürən sənətkar bu faciədən əvvəl
Tiflisdəki Şeyx Sənan türbəsinin
qarşısında "Şeyx Sənan" şeirini
yazır.
Şeirdən belə məlum olur ki, romantik sənətkar
Şeyx Sənanı ən böyük məhəbbət
simvolu hesab edir:
Nədir mənası eşqin?! - söyləyənlər
nerdə,
bir gəlsin,
Görüb
qüdsiyyəti - Sənanı,
lal olsun
xəcalətdən.
Kamran
Əliyev Cavidin bu obraz ilə əsasını qoyduğu
yenilik haqqında deyir: "H.Cavidin "Şeyx Sənan" əsərinə
qədər sufi dünyagörüşün təşviq və
təbliğinin aparıcı simalarını və şəxsiyyətlərini
oxucu tarixi keçmişin yalnız həyat səhnəsində
axtarırdı. İlk dəfə olaraq şəriət, təriqət,
mərifət pillələrini aşıb həqiqətə
can atan insanın duyğu və düşüncəsinin
iztirab və psixoloji sarsıntısının dramaturji
ölçülərə sığışan poetik
örtüyünü "Şeyx Sənan" əsərində
gördük".
Sənanın
həqiqət axtarışındakı mübarizəsini və
dindən imtina edib, gözəlliyi, məhəbbəti həqiqət
səviyyəsinə yüksəltdikdən sonra dini
ayrı-seçkilik ucbatından düçar olduğu faciəni
ədəbiyyatımızda yer alan bəzi
qəhrəmanların oxşar taleləri ilə müqayisə
edə bilərik.
Sənanın həqiqət axtarışı,
idrakın qəbul etmədiyi müqəddəslərə
qarşı mübarizəsi, şübhəçiliyi bizə
Qabili (Bayron "Qabil"), Xəyyamı (H.Cavid "Xəyyam"),
hətta bəzi məqamlarda İblisi (H.Cavid "İblis")
də xatırladır.
Sənan,
Xəyyam, Dərviş, Qabil və İblisi şübhəçilik
fəlsəfəsi birləşdirir. Lakin estetik
baxımdan Cavid və Bayron şübhəçiliyi ciddi məqamda
fərqlənir.
Başqa tərəfdən Sənan həyatı eybəcərlikdən
təmizləmək, insana zəka işığı vermək
amalı ilə əzabkeşə çevrildiyi nöqtədə
Promoteyə bənzəyir.
Cavidin təqdimatında Sənanın faciəsi dini
ayrı-seçkilikdən, xürafatdan qaynaqlanan faciədir. Bu cəhətdən
də Sənan ədəbiyyatımızda tək deyildi.
Dini ayrı-seçkilik səbəbindən
öz sevgisinə qovuşa bilməyən, bu yolda əzab-əziyyətlər
çəkən, sonda isə həyatdan nakam ayrılan qəhrəmanlar
yetərincədir. Bu baxımdan Sənanın
faciəsi Kərəmin ("Əsli və Kərəm"
dastanı), Əlinin (Q.Səid. "Əli
və Nino"), Bahadırın (N.Nərimanov. "Bahadır və Sona"), Mahmudun (Elçin
"Mahmud və Məryəm") faciələri ilə səsləşir.
Cavidin "Şeyx Sənan" faciəsinin süjeti və
obrazları ilə "Əsli və Kərəm"
dastanının süjet və obrazları arasında xeyli
yaxınlıq var. Dastan da başdan-başa dini təəssübkeşlik
əleyhinə yaranıb. Burada məhz "dini
təəssüb bu iki gəncin saf və təmiz məhəbbətini
nakam məhəbbətə çevirir". Faciə ilə dastanın müqayisəsi onlar
arasındakı bənzərliyi ortaya çıxarır.
Həm Sənan,
həm də Kərəm Tiflisə gəlib
çıxırlar və maraqlısı budur ki, hər
ikisinin dilindən Tiflisin tərifi verilir.
Bu iki qeyri-adi aşiqin bir-birinə
yaxınlığını və bənzərliyini təsdiq
edən faktlardan biri də onların öz məhəbbətləri
yolundan dönməzliyidir. Bu dönməzlik əsər
boyu bir neçə yerdə qəhrəmanların öz dillərindən
də verilir.
Kərəmin
Əsliyə, Sənanın Xumara sevgisi o qədər dərin,
tükənməzdir ki, aralarında olan "din" adlı
keçilməsi, aşılması mümkünsüz kimi
görünən sədd də onları yollarından döndərə
bilmir. Onlar öz sevgiləri uğrunda axıra
qədər mübarizə aparır və sevgidə sədaqətin
nümunəsini göstərirlər.
Lakin Sənan və Kərəmin məhəbbətləri
uğrundakı fədakarlıqları fərqlidir. Belə ki, Kərəm
Əsli yolunda rahatlığından, elindən-obasından,
azadlığından və ən sonda canından keçdisə,
bir şeyx olan, dinini böyük məhəbbətlə sevən
Sənan bu məhəbbətindən üz döndərdi.
Xristian qızının sevgisi yolunda gecə-gündüz
diyarbədiyar gəzən, lakin yenə də müsəlman
olaraq qalan Kərəmdən fərqli olaraq, Şeyx Sənan
gürcü qızı Xumara qovuşmaq üçün
İslamdan üz döndərib xristianlığı qəbul
edir, şərab içir, boynundan xaç asır və illərlə
donuz otarır. Onun bu fədakarlığını
bir dindən digər dinə keçid kimi qiymətləndirmək
doğru olmazdı. Çünki Xumarı
gördükdən, ona aşiq olduqdan sonra o, dini ətalətdən,
fanatiklik girdabından xilas olub, mənəvi kamillik zirvəsinə
çatır. İnsanlar tərəfindən
yaradılan bütün dinlərin öz mahiyyətini itirdiyi
zamanda onun üçün səcdə ediləcək tək
şey Xumarın məhəbbətidir. Artıq
onun üçün xaç asmaq üzük taxmaq kimi bir
şeydir. Yəni bütün mətləblərin
mahiyyəti formada deyil, məhz məzmundadır.
Bu qəbil qəhrəmanlar sırasına Qurban Səidin
"Əli və Nino" əsərinin qəhrəmanı
Əlini də daxil etmək olar. Əli özündən
əvvəlki obrazlardan fərqli olaraq daha dindar, daha qatı
mühitin nümayəndəsidir. Bu
mühit başqa dini, başqa milləti kəskin olaraq rədd
edir. Eyni zamanda, bu mühit qadına daha sərt
yanaşır, qadına nəinki azadlıq verir, hətta
qadını dar məngənə arasında saxlayır.
Məhz buna görədir ki, Əlinin ailəsi
onun sevib - seçdiyi azad, müasir düşüncəli
xalqın nümayəndəsi - gürcü qızı Ninonu
heç cür qəbul etmək istəmir. Sənan kimi Əli də sevgisinə qovuşmaq
yolunda çox əziyyətlərə qatlaşır. Lakin o, nə öz dinindən, nə də
yaşadığı mühitdən üz döndərir.
Daha doğrusu, buna ehtiyac qalmır. Bu əsərdə daha çox fədakarlığı
Nino edir. Əslində, "Şeyx Sənan"
faciəsindən fərqli olaraq, bu əsərdə nə
Nino, nə də onun ailəsi Əliyə və onun
yaşadığı mühitə qarşıdırlar.
Lakin buna baxmayaraq, dini təəssüb yenə
də hər iki ailəni narahat edir, gənclərin bir-birinə
qovuşmasını gecikdirir. Bu baxımdan Şeyx Sənan
və Əlinin taleyində müəyyən mənada kəsişən
məqamlar az deyil.
Bu mövzu Avropa ədəbiyyatında çox
yayılması da, zaman-zaman Avropanı narahat edən buna bənzər
bir məsələ - irqçilik ortaya çıxıb. İrqi
ayrı-seçkilik uzun müddət xarici ədəbiyyatda
öz əksini tapan başlıca mövzulardan biri olub.
Bu baxımdan XIX əsr fransız yazıçısı
Şatobrianın "Xristianlığın apologiyası"
adlı beş hissəli əsəri təqdirəlayiqdir.
Adlarını sadaladığımız digər
əsərlərdən fərqli olaraq, bu əsərdə
yazıçının məqsədi xristianlığın
mahiyyətini açıb göstərmək və
inqilabın sarsıtdığı dini yenidən bərpa etmək
idi. Lakin əsərdə Allahın
varlığı və ateizmin zərəri haqqında irəli
sürülən mühakimələr olduqca sadəlövh və
qeyri-inandırıcıdır.
Əsərin insanların təfriqə düşməsindən əziyyət çəkən qəhrəmanları vəhşilərdən olan qaradərili Şaktas və onun sevgilisi ağlardan olan Ataladır. Atala Şaktası edamdan xilas edir və onlar meşəyə qaçırlar. Lakin bir-birini saf, təmiz məhəbbətlə sevən bu iki gəncin səadəti uzun sürmür. İrqi ayrı-seçkilik onların bir-birinə qovuşmasını mümkünsüz edir. Sevdiyi insana heç zaman qovuşa bilməyəcəyini anlayan Atala çarəni özünü öldürməkdə görür. Beləliklə, irqçilik iki gəncin məhvinə səbəb olur. Cəmiyyətin bu məhəbbətə barışmaz mövqeyi Atalanın gənc yaşda intiharına, Şaktasın isə ömürlük sevgi iztirabına gətirib çıxarır.
İnsanlığa ideal səadət arzulayan Cavid "Şeyx Sənan" pyesində dəli dərvişin dili ilə
Din bir
olsaydı yer üzündə əgər,
Daha məsud
olurdu cinsi-bəşər-
- fikrini irəli sürür. Dramın
təbliğ etdiyi məhz bu ideya din və mövhumat xadimlərinə
açılan bir atəşdir. Din və cəhalət əleyhinə
Sənanın apardığı mübarizə müəllifin
estetik idealını nümayiş etdirir.
Əsərin yazıldığı tarix nəzərə
alınarsa, böyük ədibin nə qədər cəsarətli
və müdrik fikirlər irəli sürdüyü
görülər.
Biz istərdik ki, indiki gənclər bu əsərlər
vasitəsilə ateist düşüncələri deyil, həyata,
dünyaya açıq gözlə, aydın nəzərlərlə
baxmağı, əsl, həqiqi, ülvi məhəbbəti
öyrənsinlər.
Şahanə
MÜŞFİQ
Azərbaycan
Respublikasının Prezidenti yanında Kütləvi
İnformasiya Vasitələrinin İnkişafına Dövlət
Dəstəyi Fondunun keçirdiyi müsabiqəyə təqdim
edilir
525-ci qəzet 2017.- 6 dekabr.- S.6.