Ramiz MƏMMƏDZADƏ

BEŞİK HİMNİ

Sən oyaqsan beşiyində

oyaq da qal!

Hücum əmrin eşitmədin

boy at, ucal!

Beşiyinin dəmirindən

Güllə düzəlt, qılınc eylə!

Döyüşlərin, vuruşların

Qarşıdadır sənin hələ...

Sən adını tarixlərin

Qızıl qanlı gününə yaz!

Düşmənin var, ayaqda dur,

Sən oyaq ol,

yatmaq olmaz!

Qurban olum, mənim oğlum,

mənim balam!

Sən əsgər ol, səfərbər ol,

kiçik qalam!

Sən oyaqsan beşiyində

oyaq da qal!

Hücum əmrin eşitmədin,

boy at, ucal?!

Hələ toyu çalınmamış

Gör nə qədər şəhidlər var.

Qələbələr hücumdadır

Hər addımda igidlər var.

Azərbaycan heç bir zaman

Qarabağsız qala bilməz.

İgidlərin baş qoyduğu

Anam torpaq sola bilməz.

Beşikdən düş, tüfəng götür,

söz sənindir!

Düşmənin var, düşməninə

zərbə endir!

Qurban olum, mənim oğlum,

mənim balam!

Sən əsgər ol, səfərbər ol,

kiçik qalam!

YAŞAMAQ OLMAZ

Respublikanın Əməkdar müəllimi hörmətli Səlim Əzimova müraciətlə yazılmış şeir

Hanı, söz tapmıram sapa düzməyə,

Nəyə “əyri” deyim,

deyim “düz” nəyə?

Elə ağrılar var ona dözməyə

Dağlar güc göstərsə,

dağdan dağ olmaz.

Taleyim ləkəsiz, ağ buluddan ağ.

Gecələr yolumda hər ulduz-çıraq.

Uzaqdan görünən üfüqlərə bax,

Şəfəqlər tərtəmiz,

bir yamaq olmaz.

Ömrümüz haçansa yetəsi sona...

İstər yüzü adla,

istər min sana...

Bir dəfə verilir həyat insana

Bu ömrü Şuşasız

yaşamaq olmaz!!!

“AĞDAMIN BAMƏZƏ ADAMLARI” SİLSİLƏSİNDƏN

I. “DƏLİ” DİLBƏR

Günlərin bir günü,

bir yay səhəri

“Dəli” Dilbəri

maşına basıb

Başqa bir şəhərə -

dəlixanaya apardılar...

Yolda Dilbər

çəmkirdi onların üzünə:

“- gedirsən, ya getmirsən

soruşmazlar adamdan?”

...Tez özünü saldı

Baş həkimin otağına

Dedi: “- həkim,

iki dəli gətirmişəm

Ağdamdan”...

II. OXUYAN ELMAN

Ağdamın küçələrini

oxuya-oxuya gəzən

Qonşumuz Elman idi.

Bir gün məni görcək dedi:

- Ramiz, qaqa,

Rus dilini yaman öyrənmişəm,

su kimi içirəm.

Başladı oxumağa:

-”İdi suda” - bura gəl,

“Uxadi” - yeri buradan,

Suya deyirlər - “vada”

Eh, o xoşbəxt günlərdə

Elman vardı dünyada...

Ağ damları ulduz-ulduz

Məkan vardı dünyada...

III. UZUN ƏBİŞ

Ağdam bazarında

“Uzun Əbiş” deyilən

bir kişi vardı...

Yay gələndə

yaylağa köçənlərin

inəklərini qatıb qabağına

pay-piyada

Qarqar çayı boyunca

dağlara aparardı...

Xocalının qənşərindən,

Şuşanın alt tərəfindən,

Zarıslının ortasından

keçib gedərdi.

Dərələrin

yarpızlı sularından

içib gedərdi...

Caydaq ayaqlarına

yaşıl kələf kimi

Doluyardı yolları...

Qalxardı Turşsuya,

Sarıbabaya sarı

Bax, elə beləcə də

Yaddaşımda donub qalıb

Uzun Əbiş:

Çantası çiynində,

çomağı əlində,

“Ohoo!” “Ohoo!” kəlmələri

dilində

Ağdam-Turşsu yolunda...

GÜNAHSIZ

Hakim

eynəyinin altından

“Müttəhimi” süzdü

və dedi: “...boş sözdür,

Guya sən şəhərdə olmamısan,

Filankəs öldürülən gecə?

Bəs onu kim öldürdü,

axı necə?..

Ona neçə yol zəng etmisən?

hə, bəlkə

Dostunun canını alıb

sonra şəhərdən

rədd olub getmisən...

“Məhkum” dik qalxıb ayağa

bağırdı:

Hakim, Allahın olsun,

Nə dost öldürmək, filan,

Bu sözlər tamam yalan,

Mən sadiq olmuşam

Dostluğa həmişə.

Mən heç toyuq başı da

kəsməmişəm...

Əsiri deyiləm

dövlətin, varın,

Mən qatil deyiləm,

Qatili axtarın!

Hakim onu eşitmirdi...

Fikri-xəyalı

ala buludlardaydı:

“İndi yaydı,

“Sarı qaya”, təzə kütüm,

sərin pivə.

Başı xarablar gedər evə,

bağ sərindi...

Bu avaraya da

gərək iş kəsim indi...”

və iş də kəsdi...

Sən də “müttəhim”, qardaşım

And-aman eləmə

daha bəsdi...

Cəza evinə gedəndə

Balaların şəklini də

özünlə apar.

Bəlkə sualları var...

“Nadzor”u da razı sal ki,

Hərdən arvadını yuxuda

görə biləsən...

Həm də məsləhətdi ki,

Hakimi də, qatili də

yaddaşından siləsən!..

Allaha tapşır onları...

VARLI OLMAQ

“Alimin peşəsi -

Pul əndişəsi”...

professor Nizaməddin Şəmsizadə

Nə gözəlmiş varlı olmaq,

mənzilin rahat:

- qonaq otağı, ayrı, yataq otağı, ayrı,

uşaq otağı, ayrı.

Mən hələ heç demirəm

yay otağı, qış otağı,..

yazı-pozu adamına

iş otağı...

Göylərin yaxasına açılan

pəncərəsi,

Qaratoyuğun budaqlardan tökülən

şipşirin səsi...

Qucağı havalı eyvanın,

Beləcə, dincələ canın...

Avqustun qaynarında

Maşınına oturub

dağlara şütüyəsən...

Göyçayın nar çiçəyi rəngində

çayın içəsən,

Göygöldə moruq yeyəsən...

Bir şərtlə ki,

Nizam-tərəzini pozmayasan.

Özündən hoqqa çıxarıb,

Yolundan azmayasan...

İlahi, sən ki, bu qədər

adilsən, qadirsən,

Əzəmətli, səxavətli,

Bu qədər möhtəşəm,

qüdrətlisən,

Hər şey sənin əlindədir!

Mənə də bir diqqət elə,

Adam kimi yaşayım...

Qoy desinlər varlanıb,

Varlılara oxşayım.

Mən də sənin bəndənəm axı...

Varlı olmaq

nə gözəlmiş, İlahi!

Üzü qara olsun

kasıbçılığın!..

MÜRGÜLÜ ADAM

Vallahi, axşam, səhər

onu elə

mürgü vuran gördülər...

Məəttəl qalası işdi,

günlər keçdi,

Mürgüləyə-mürgüləyə

iməklədi,

Elə bil anası onu

mürgülərə bələdi...

Mürgünün qoluna girib

məktəb yollarında

mürgülədi,

Hamı gördü ki,

bu uşaq belədi...

Çalğıçılar mürgü vura-vura

onun toyunu çaldılar.

Özünə oxşayan

mürgülü bir qız aldılar...

Balaları oldu

mürgülü-mürgülü...

Fəqət qəti ayılmadı

mürgüdən bu “maygülü”...

Çoxları onu dindirmədi

mürgülədi - deyə

Çiyninə bir paqon da taxdılar

Paqon da başladı

mürgüyə...

...Dünya onun nə vecinə

Həvəsi nə çəmənə,

nə gülədi,

Gün çıxanda

mürgülədi,

Ay batanda

mürgülədi...

Axı niyə ayılsın ki,

Əzəldən fikri belədi:

“Bu dünyanın işlərilə nə işin,

Sakitəm, dincəm, rahatam”...

Bəlkə də heç

mürgüdən ayılmaq istəmir

bu adam...

HÜNƏR GÖSTƏR

Gün işığım sözdur - odur,

Sözdən közə dönər ürək.

Barmaqlarım dəmir oldu

Söz şeirə dönənədək...

Məndən sonra qalan şeir

Məndən kimə nə sözün var?

Mənə oxşar olan şeir

Səndə məndən çox dözüm var.

Mən - meydanda şansız çapar,

Yox, heç mənə oxşama sən.

Ələ düşən səhər ki, var

Apar, çatır axşama sən.

Bu dünya bir möcüzədir

Dünya bəxtəbəxtdi daha...

Bir də görsən salam verən,

Salam alan yoxdu daha.

Yaşamağın nə mənası?

Yox, qadası,

belə olmaz!

Misralardan kəndir hörüb

Hünər göstər,

özünü as...

MƏLUM QADINA

Mən sənin şəninə şeir yazsaydım

Birinci başlardım baxışlarından.

Bir dəstə bağlardım tərtəmiz, aydın

Baharın bənzərsiz naxışlarından.

Yuxuda görmüşdüm...

Yuxu çindimi?

Yaxın dur, danışım,

istəsən sına...

Ağappaq əllərin göyərçindimi,

Uçurub duraydım tamaşasına...

Yollar sənə sarı açıb qolların

Yollar səni görüb bəxtəvər olsun.

Keçib əziyyətdən bir görün barı,

Bildirçin bildirsin xoşxəbər olsun...

Yay günü buludlar “varam” deyəndə

Dağlarda çətirsiz necə qalarsan...

Göylər ulduz-ulduz çiçəkləyəndə

Bir ulduz qoparıb versəm, alarsan?!

Sən gəzən bağçada gizlənər güllər

Belə yaraşığa hanı, yox əvəz...

Könlündən nə keçər, tək Allah bilər,

Tanrıya yalvarsan,

Səndən söz deməz...

Mən sənin adına şeir yazsaydım...

Yox, mənim deyilsən...

Gözlərin aydın...

Şüvəlan, yay 2017

525-ci qəzet.-2017.-16 dekabr.-S.23.