İtaliyaya səfər: keçmişin
əks-sədası və gerçəklik
Telman ORUCOV
(Əvvəli ötən şənbə
sayımızda)
Ada Venetsiyası
hər şeydən əvvəl şəhər-muzeydir. Avropanın ən
iri turist, kino və teatr
mərkəzlərindən biridir.
Burada hər il
keçirilən Venetsiya
kino festivalı Los-Anceles və Kann festivalları cərgəsinə daxildir.
Onun mükafatı isə San
Marko meydanındakı heykəllərin
oxşarı olmaqla, “Qızıl şir” adlanır.
Min il ərzində
Venetsiya bütün Aralıq dənizi dünyasında iqtisadi və siyasi qüdrətə malik olmuşdur. Müxtəlif dillərin, millətlərin
mövcudluğu bu qeyri-adi şəhərin sifətini və xarakterini formalaşdırmışdır.
Dirəklər üstündə tikilən ilk binadan Orta əsrlər füsunkarlığına yol
keçən Venetsiyanı
onun öz yaradıcılıq ustaları
vəsf etmişlər.
Bu şəhər daşlarda
donmuş unikal tarixlə tanış
olmaq həvəsiylə
yaşayan milyonlarla turisti özünə cəlb edir. Ona görə də dəmiryolu vağzalı yanındakı körpüdə
bərəyə bilet
olmaq və oturmaq üçün xeyli gözləməli olursan.
Şəhərin tarixi Venetia adı ilə qədim Roma imperiyasının bir vilayətinə gedib çıxır. Bəzi versiyalara görə,
şəhər VI əsrdə
salınmışdır, o dövrdə isə artıq Qərbi Roma imperiyası mövcud deyildi. İtaliyaya doluşan lanqobardların basqını qonşuluqdakı
şəhərlərdəki sakinlərin öz yaşayış yerlərindən
qaçmasına səbəb
olmuş və onlar laqunanın adalarında məskən salmalı olmuşdular ki, oraya barbar
orduları daxil ola bilməsin.
Güman
edilir ki, ilk sakinlər Yüksək Sularda (Rivo Alto), indiki Rialto rayonunda məskən salmışdılar.
Burada tarixdə ilk dəfə IX əsrin əvvəlində şəhər
dojunun seçilməsi
baş verdi.
O vaxtlar venetsiyalıların
əsas məşğuliyyəti
istehsal etdikləri xörək duzunu materikə ixrac etmək idi. Dəniz quldurlarının basqınları
bu işi çətinləşdirirdi, ona
görə də duzun qiyməti artırdı. Dəniz quldurları
ilə mübarizədə
Adriatik dənizinin şərq sahilindəki Zadar şəhəri üzərindəki qələbə
Venetsiyanın Bizansdan
əlavə imtiyazlar almasına səbəb oldu. Bu döyüşdəki
qələbənin şərəfinə
şəhər sakinləri
hər il
Venetsiya dojunun Adriatik dənizi ilə nişanlanması bayramını qeyd edirlər.
Var-dövlət və hakimiyyətə yiyələnmək istəyi
daim çəkişmələrin
və münaqişələrin
mənbəyi olduğundan,
şəhər buna görə daim əziyyət çəkirdi
və həmçinin,
özü də rəqibini məhv etmək üçün müharibələrə girişirdi. 94 yaşlı doj Dandolo 1203-1204-cü illərdə
IV səlib yürüşü
iştirakçılarını hiyləgərliklə Venetsiyanın
ticarət sahəsindəki
rəqibi olan Konstantinopolu tutmağa təhrik etmiş, Bizans imperatoru öz sarayı ilə birlikdə Trapezunda (indiki Trabzon) qaçmışdı. Dandolo Konstantinopolda
Latın imperiyası yaratmışdı, özü
isə at çaparkən
yıxılıb budunu
sındırmış və
1205-ci ildə ölmüşdü.
Latın imperiyası isə 57 il
ömür sürmüşdü.
Şəhər Konstantinopolun 1453-cü ildə
Osmanlı türkləri
tərəfindən işğalından
sonra, onların təhlükəsi ilə
də üzləşdi
və buna görə də materik İtaliyasında öz mövqelərini möhkəmləndirməyə başladı. Lakin Avropanın yarı
hissəsinin maraqlarına
uyğun gəlmədiyinə
görə Venetsiya qitə üçün təhlükəli daxili düşmənə çevrildi.
XVI əsrin əvvəllərində
çox sayda müttəfiqlərin ona qarşı iştirak etdiyi döyüşdə
isə məğlub oldu.
Venetsiyanın keçmiş şöhrəti
solmağa başlayanda
burada incəsənət,
paradoksal görünsə
də, öz çiçəklənmə dövrünü
yaşadı. Lakin Venetsiyanın köhnə
ticarət yolları əvvəlki əhəmiyyətini
itirdi.
Şəhərin siyasi hakimiyyəti də başqalarından fərqlənirdi. Patritsilər tərəfindən seçilən doj xeyli hakimiyyətə malik idi.
Orta əsrlər Venetsiyası
müxtəlif bədii
və arxitektura cərəyanları üçün
açıq idi. Bu cərəyanlar həm Bizansdan, həm də qitə Avropasından gəlirdi. San Marko kilsəsi öz qüdrətini nümayiş
etdirən, Bizans üslubunda idisə, şəhərdə həm
də qotika üslubunda çox sayda kilsələr tikilmişdi.
Osmanlıların Bizansı tarixdən silməklə, Şərq
itiriləndə, Avropa
hakimiyyətlərinin nəzəri
yenicə kəşf edilmiş amerikalara dikiləndə Venetsiya XVI
əsr ərzində tədricən iqtisadi durğunluğa düşdü. Renessans ötüb
keçdikdən sonra
Venetsiya indi də rəssamlığın
və elmin yeni yüksəkliyinə qalxdı.
Onsuz da Renessansın meydana gəldiyi XV əsrdə Venetsiya incəsənətə hələ
öz təsirini göstərməmişdi, həmin
cərəyan buraya xeyli gec gəlib
çatmışdı - XVI əsrdə şəhərdə
rəssamlıq istedadları
meydana gəldi, bu dövrdə Titsian, Tyepolo, Veroneze və Tintoretto kimi rəssamlar öz incilərini yaratmışdılar. Böyük arxitektor
Palladio da məşhur
idi. XVII əsr Venetsiya üçün daha çox böyük arxitektura inciləri ilə əlamətdar oldu. Bu vaxt
Qrand kanalda gözəl saraylar və çox sayda dekorativ elementlərlə bəzədilən
kilsələr tikildi.
Əsas arteriya olan Qrand
kanal şəhərin
bütöv ərazisindən
keçməklə adalar
arasındakı ən
geniş su yoludur. Venetsiyanın baş “küçəsi”
olan Böyük Kanalın sahillərini bəzəyən saraylarda
və şəhərin
digər rayonlarında
çox sayda böyük və kiçik muzeylər, şəkil qalereyaları,
kitabxanalar yerləşir.
Burada məşhur Okeanoqrafiya İnstitutu da fəaliyyət göstərir.
Onun sahillərində XII əsrdən
başlayaraq, altı əsr ərzində, ümumiyyətlə, 200 saray,
10 kilsə tikilmişdir.
XV əsrin tarixçisinin
“ən gözəl küçə” adlandırdığı
Qrand kanal 46 tərəflə görüşür.
Ondan böyük kanallar küçələrə çıxır
və onlar daha sonra adalar
arasında şaxələnir.
Bütün bu adalar sistemi Adriatik dənizini Venetsiya körfəzi ilə dar və uzun
ada-zolaqlarla ayırır.
Ada Venetsiyası
sakit şəhərdir. Burada heç
bir quru nəqliyyatı yoxdur.
Venetsiyanın dar küçələri
və qozbel körpücükləri çox
hallarda kiçik meydanlara çıxır.
Şəhərin ən geniş
və gözəl meydanında - piyattsa San Markoda (Piazza San Marco) Venetsiya
qotika elementləri olan Bizans üslubunda
tikilmiş eyniadlı
məşhur kilsə
vardır. Yaxınlıqdakı
kiçik və zərif meydançada - Piattsettada (piazzetta) Dojlar sarayı - Venetsiya respublikasının
keçmiş iqamətgahı
ucalır. Bu saray
özünəməxsus mavritan-qotika
üslubunda tikilmişdir.
İndi burada şəhərin tarixi rəssamlıq muzeyi yerləşir.
San Marko meydanı trapesiya
formasında olmaqla, o qədər də böyük deyildir. Keçmişdə San Marko
kilsəsi ilə Dojlar sarayı arasında bağ yerləşirmiş, həm
də kanal keçirmiş. XVI əsrdə kanal torpaqla doldurmuş, meydana daş döşənilmişdir. Dojlar sarayı göz oxşayır, yunan şəbəkəsi mərmər
gövdələrdən çıxan
pöhrələr kimi
görünür. Binanın içərisindəki
“Qızıl pilləkən”
çox sayda Venetsiya rəssamlarının
əsərlərinin bəzədiyi
otaqlara aparır.
Meydanın qərb tərəfində
Köhnə Prokuratsiya
binası yerləşir.
Orada prokurorlar, vəkillər və hüquq sahəsinin digər işçiləri işləyirmişlər.
San Marko meydanına akvatoriya
tərəfdən qoşulan
kiçik meydan - Piattsetta birləşir, bu, Qrand kanaldan
San Marko zəng qülləsinə
gedən cığırdır. Burada Müqəddəs
Markın (o, şəhərin
ilk himayəçisi idi)
və müqəddəs
Teodorun qranit sütunları yüksəlir,
onlar Şərqdən
gətirilməklə, XII əsrdə
qoyulmuşdur.
Müqəddəs Mark Milli kitabxanası Piattsettanın qərb tərəfindədir. Saat qülləsinin yuxarısında
bürünc heykəl
vardır, o, zəngi çalır. Saat çox
mürəkkəb mexanizmə
malikdir, vaxt ilə birlikdə mövsümün dəyişilməsini,
Zodiak bürclərini
və Ay sikllərini göstərir.
San Marko meydanının cənub tərəfində Yeni Prokuratsiya binası yerləşir. Bu bina üç muzeyin məskənidir. Meydanda, həmçinin, “Florian” kafesi işləyir, bu, İtaliyanın ən köhnə kafelərindən biridir və bir sıra məşhur adamlar - Höte, Bayron, Kazanova, Russo, Dikkens, Prust, Modilyani, Heminquey burada olmuşlar. Biz kafenin meydandakı açıq hissəsində nahar etdikdə, xörəklərin üstünü yuxarısı torlu metal qablarla örtürdülər. Bunun nə üçün belə olduğunu soruşduqda, gözəl kontrast rəngli kostyumda və boynunda papillion bant olan ofisiant bildirdi ki, xörəklər bu qaydada qorunmasa, havada şığıyan qağayılar hücum çəkib, boşqabdakını dimdikləri ilə qapıb uzaqlaşırlar. Doğrudan da qağayılar başımızın üstündən uçub keçirdilər.
Çox sayda heykəllərlə bəzədilmiş kitabxana binası isə meydançanın kanala tərəf olan qurtaracağındadır. Meydandakı San Marko kilsəsi (Basilica di San Marco) Venetsiyanın kafedral kilsəsi olmaqla yanaşı, həm də onun vizit kartıdır. Kilsənin arxitekturası qotika, Bizans və roman üslublarının qarışığından ibarətdir. Bazilika apostol Markın cəsədini yerləşdirmək üçün tikilibmiş. Cürbəcür dəyişikliklərə baxmayaraq, binanın fasadı və interyeri əvvəlki tək dəyişilməmiş qalmışdır. Ona görə də şəhərdəki digər kilsələrlə müqayisədə ona üstünlük verilir və fasadın, həmçinin, interyerin bəzədilməsinə də xüsusi diqqət verilmişdir. Kilsə iri ölçüləri ilə fərqlənir. Düzdür, Venetsiyada ondan böyük kilsələr də vardır. Şimal fasadı Piattsetta doo Leonçininin - kiçik meydançanın üstündə ucalır, bu ad ona iki qanadlı şirin heykəltəraşlıq təsvirinə görə verilmişdir. Bu heykəllər XVIII əsrdə qoyulmuşdur. San Marko meydanından kilsəyə giriş qərb tərəfdəndir, ona görə də fasadının buradakı hissəsinə daha çox fikir verilmişdir. Oradakı tağlar heykəllərlə və sütunlarla bir-birindən ayrılır. Kilsənin ən böyük mərkəzi tağı üzərində dörd bürünc at heykəli vardır, onlar, güman ki, IV Səlib yürüşü vaxtı Konstantinopoldan gətirilmişdir. Venetsiya doju və Konstantinopolun işğalına sərkərdə kimi başçılıq edən Dandolo, yəqin ki, öz şəhərini zənginləşdirmək üçün qarəti də məqbul sayırmış.
Dojlar Sarayı (Palazzo Ducale) özünün rəssamlıq əsərləri ilə məşhurdur. Saray təkcə dojların iqamətgahı deyildi, həm də Böyük Şuranın və Senatın iclasları burada keçirilirdi. Qurğuşun damın altında Prombi dustaqxanası yerləşirdi. Saraydakı dustaqxanalar iki növ idi, Prombi ilə yanaşı, Pottsi (quyular) məhbəsi aşağı mərtəbələrdə, laqunanın suyunun səviyyəsində idi.
(Ardı var)
525-ci qəzet 2017.- 23 dekabr .- S.30.