İsmayıl İMANZADƏ

 

 

Ucal bayrağım, ucal...

 

Sən yurdumun şərəfli

Tarixindən halısan.

Babəkin, Xətainin

Qatlanmayan qolusan.

Anam Azərbaycanın

Azadlıq simvolusan,-

Ucal bayrağım, ucal!

 

Ötüb-keç Savalandan,

Murovdan, Şah dağından.

Qoy ellər xəbər tutsun

Sənin zəfər çağından.

Dünyamıza xəbər ver

Şəhid ucalığından,-

Ucal bayrağım, ucal!

 

Üç rəngin - üç hikmətin,

Ay-ulduz nişanlısan.

Yenilməz vüqarın var,

Şöhrətlisən, şanlısan.

Həyatın özü kimi

Sən həmişə canlısan,-

Ucal bayrağım, ucal!

 

Ucal, düşmən üstümə

Ayaq açmasın bir .

Yayılsın haqq səsimiz

Hər yana pərdə-pərdə.

Sabahımdan söhbət

Ən ali kürsülərdə,-

Ucal bayrağım, ucal!

Yollar üzünə açıq,

Ucalt məğrur səsini.

Alqışlayaq dünyaya

Sığmayan həvəsini.

Gəl birlikdə oxuyaq

Azadlıq nəğməsini,-

Ucal bayrağım, ucal,

Ucal bayrağım, ucal!

 

Türkiyə-Azərbaycan

 

Bir-birinə bənzəyir

Doğma qardaşlar kimi.

Tanınıblar ən əziz

Dostlar-sirdaşlar kimi.

Ləhcələri şipşirin,

Harda var belə sərvət?

Müdriklər yaxşı demiş-

Bir millət, iki dövlət!

Sən bir möcüzəyə bax,

Biri ürək, biri can-

Türkiyə-Azərbaycan!

 

Ay-ulduz nişanlıdır

Möhtəşəm bayraqları.

Şimşək kimi çaxıblar

Tapdananda haqları.

Ləkəsiz bir aynadır

Dənizləri, gölləri.

"Can" deyib, "can" eşidir

Obaları, elləri.

Dağları şah vüqarlı,

Həm sultandır, həm xan-

Türkiyə-Azərbaycan!

 

Yenilməz dar ayaqda

Ərənləri, ərləri.

Şəhid ucalığından

Güc alıb zəfərləri.

Cavad xan, Rəsulzadə,

Kamal Atatürk ilə

Heydər Əliyev adlı

Qibləgahları canlı.

Ulu tarixlərinin

Hər sətri, sözü şanlı.

Böyük türk dünyasının

Cismində dövr edən qan-

Türkiyə-Azərbaycan!

 

Düşmənə göz dağıdır

Şəhərləri, kəndləri.

Bir qala timsallıdır

Bərələri-bəndləri.

Əzəl gündən hər biri

Dosta-dostdur, yada-yad.

Keçmişləri şərəfli,

Çağdaş günləri abad.

Dar ayaqda yan-yana

Dayanıbdılar hər an-

Türkiyə-Azərbaycan.

Azərbaycan  əsgəri

 

Vətənimin qüdrəti,

Xalqımın haqq səsisən.

Könlümdə qanadlanan

Bir zəfər nəğməsisən.

Yeri düşmən üstünə,

Babəkin, Xətainin

Ruhu sənə yar olsun!

Yenilməz hünərinlə

Xalqım bəxtiyar olsun!

Gözlərindən boylansın

Yurdun nurlu səhəri,-

Azərbaycan əsgəri!

 

Qarabağa nicat ver,

Laçında, Kəlbəcərdə

Zəhminlə, qəzəbinlə

Çatlatdüşmənbağrını!

Əllərinlə dart, qopart

Torpağın sinəsindən

Hər dərdi, hər ağrını!

Çağır - qisasa çağır

Səslə igidi, əri -

Azərbaycan əsgəri!

 

Şəhidlərin yaralı

Ruhu and yerin olsun!

Qələbə əzmin hər an

Ümmandan dərin olsun!

Savaş günü halay vur,-

Düzlən dəstə-dəstə sən!

Göyçədə, Zəngəzurda

Üçrəngli bayrağımı

Qaldır basin üstəsən!

Al yağı əllərindən

Neçə kəndi, şəhəri -

Azərbaycan əsgəri!

 

Dayan düşmən önündə

Yenilməyən dağ kimi!

Yaşa ürəyimizdə

Yurd kimi, torpaq kimi!

Ucalt səsini,  ucalt-

El sığınsın adına!

Son qoyaq hünərinlə

Vətənin fəryadına!

Dön işıqlı sabaha,

Yaramızın üstə yax

Sən qələbə soraqlı

Xoş müdəni, zəfəri,-

Azərbaycan əsgəri,

Azərbaycan əsgəri!

 

Gedirəm

 

Bitməyib cəngim-savaşım,

Sədləri qırıb gedirəm.

Cığırları əldən salıb,

Yolları yorub gedirəm.

 

Ötən hər anım lal haray,

Həyat eşqim ən şirin pay.

Neçə könüldə gah saray,

Gah evcik qurub gedirəm.

 

Tanıdım hər ötən anı,

Xərcləmədim adı-sanı.

Bu boz sifətli dünyanı

Dişimə  vurub gedirəm.

 

Qara deməsəm ağa,

Oldum dərd-qəmə sadağa.

Bəhanəm yoxdur qalmağa,

Səbr edin, durub gedirəm.

 

lll

 

Deyirlər ki, adamın-

adamı olsa yaxşıdır.

Qoy, kim deyir desin,

ancaq bunun əvəzinə

Hər kəsin başının üstə

göy çətiri-

Allaha yaxın

damı olsa yaxşıdır...

 

lll

 

Bəzən xəstəyə

heç kimin canı yanmır-

dərddən-azardan savayı.

Adamın üstünə

ölüm kölgəsi düşəndə

daldalanmağa yer tapılmır-

Bircə qaranlıq

məzardan savayı...

 

Dünya

 

Hər yetəndən aldın bac,

toxsan, ki ac.

Qamətin qulac-qulac-

Arşının uzun, dünya.

 

Kimsəyə catmır nurun,

Dostusan zülümkarın.

Heç vaxt əsgilmir qarın-

Ərimir buzun, dünya.

 

Bağlıdır bəndin-bərən,

Nizamın pərən-pərən.

Kimi yaşatdı görən-

Gecən-gündüzün, dünya?

 

Qat-qatdır çölün, için

Bilinmir "tezin-gecin".

Geriyə dönmür köçün-

De, hanı yazın, dünya?

 

Dedilər

 

İkini vurdum ikiyə,

Hasilə c əmdi-dedilər.

Ovcumdakı son tikəyə

Müftəcə yemdi-dedilər.

 

Nadan çıxanda qarşıma,

Mat qaldılar göz yaşıma.

Yer-göy fırlandı başıma-

Bəxtəvər dəmdi-dedilər.

 

Günlər-aylar gəlib keçdi,

Yetən mənə gülüb keçdi.

Söz sinəmi dəlib keçd-

Məlhəmin qəmdir-dedilər.

 

Zülmət çökəndə izimə,

Hey divan tutdum özümə.

Halallıq gəzdim... üzümə-

Ağıldan kəmdi-dedilər...

 

Dəyməsə

 

Toxunanda quruya yaş,

Aralığa düşər savaş.

Çat verməz qaya, daş-

Bu dağ o dağa dəyməsə.

 

Şehli çəmən ləçək-ləçək,

Hünərin var şəklini çək...

Mayalanmaz açan çiçək-

Budaq-budağa dəyməsə.

 

Xoş sözlə könüllər abad,

Həvəs-istək ən şirin dad.

Şölə saçmaz ürəkdə od-

Dodaq-dodağa dəyməsə...

 

Kökü-budağı var sözün

 

Haqqa söykənibdir üzü,

Tükənmir işığı-közü.

Duyan qəlbi, ğörən gözü-

Dili-dodağı var sözün.

 

Saflıq arzusu-diləyi,

İllər xəlbiri-ələyi.

Bir əsim mehi-küləyi-

Odu-ocağı var sözün.

 

Hərdən üzüləndə canı,

Dəyişik düşür ünvanı.

Gizli bir tərəfi-yanı-

Küncü-bucağı var sözün.

 

Qırımından yağsa hədə,

Neçə qəlbə düşər zədə.

Quruyan deyil heç vədə-

Kökü-budağı var sözün.

 

Avazıyan kimi rəngi,

Başlayır savaşı-cəngi.

Vurğusu, ritmi, ahəngi-

Qarası-ağı var sözün.

 

Adam 

 

Gözlə görünməyən pasdı,

Hər yerə damgasın basdı.

İblisdi, qorxunc kabusdu,

Heç kimə qarışmır adam.

 

Soyuq baxışı qış kimi,

Səkir hər yanda quş kimi.

Siri-sifəti daş kimi,

Əzilib qırışmır adam.

 

Güc çatmayanda gücünə,

Heç kimi almır vecinə.

Zülmət çökübdür içinə,

Közərib alışmır adam.

 

Cızığından çıxıb daha,

Batıb çirkaba, günaha.

Əlini açmır Allaha,

Özünə yığışmır adam.

 

Böhtan əkib, yalan biçir

Bilən yox yeyib-içir.

Könlündən Allahlıq keçir,

Adamla danışmır adam.

 

Ürəyim açıq qapıdır

 

Yalqız dayanma sahildə,

Yel əsib üşüdər səni.

Yuxunu sulara danış,

Oyaqdır, eşidər səni.

 

Gözlərində şəkili qalıb

Bu boz sifətli payızın.

Ürəyim açıq qapıdır,

Keç içəri bir az qızın...

 

Ömür

 

Ötüb keçən anların

Hərəsi bir nişanda.

Seldən güclü olur

İnsan səbrı, daşanda.

 

əbədi bahar var,

soyuq qarlı qış.

Dərd özü hardasa

Qəlbdə sellənən yağış.

 

Uralanır arzular,

Bircə anın içində.

Uzaqlara üz tutan

İIlər durna köçündə.

 

Açarı tapılmayır

Pas atan qıfılların.

Damcılayır ürəyə

Göz yaşı narın-narın.

 

Bəxtin qıl körpüsündən

Adlayıb keçmək olmur.

Zülmətin uzununu -

Enini ölçmək olmur...

 

Kədərli-qəmli anlar

Zəhər kimi acıdır.

Həyat tapdanmış cığır,

Ölüm yol ayrıcıdır.

 

Qış lövhələri

 

Ağarıb bənizi torpağın daşın,

Ağaclar dikəldə bilməyir başın.

Sərt keçən ayazlı-şaxtalı qışın

İlahi bir saflıq var havasında.

 

Yamacda zümzümə edir bulaqlar,

Bağlıdır hər yanda yollar-yolaqlar.

Soyuqdan titrəyib əsən budaqlar

Oynayır elə bil qar havasında...

 

lll

 

Səpir nur payını hey çəngə-çəngə,

Hər yanı boyayır ağappaq rəngə.

Dağlarla çıxıbdır savaşa-cəngə,

Qan tutub gözünü qışın elə bil.

 

Şaxtada, sazaqda qovrulur meşə,

Yelli gədik düşür hərdən təşvişə.

Yamacda tufanla gəlir döş-döşə,

Əcəli çatıbdır daşın elə bil.

 

Zülmətə qərq olub duman da, sis

Zümzümə eyləyir bulaq ahəstə.

Sərilib qayanın sinəsi üstə,

Şəlalə itirib huşun elə bil.

 

525-ci qəzet  2017.- 25 iyul.- S.7.