Allahşükür Ağanın şeirləri

Qış səhəri

Baxırsan uzaqdan tüstülənir kənd,

Açılıb mal-qara örüşə gedir.

Qışın acığına sanki uşaqlar

Məktəbə gülüşə-gülüşə gedir.

Körpə layla bilir çovğun səsini

Ayılır, yenidən yuxuya düşür.

Tülkünün qar üstə qalan izindən,

Səhərlər toyuqlar qorxuya düşür.

Tüstülər bacadan burulub çıxır,

Sanki kənd evləri qəlyan yandırır.

Qar üstə yayılan xoruzun banı,

Bir arıq tülkünü yaman yandırır.

Durna olmaq istəyirəm

Gecələrin ulartusuna qoşulub getmək,

Yazdan qışa

Qışdan payıza, yaya

Qəfil düşüb

Uzaqlığın üzündən öpüb

Bir durna səsi tək yerə

Enmək, necə gözəldi.

Daş kimi yox,

Bir az yayına - yayına,

Yellənə - yellənə

Bir şəhid atasının qulağına düşmək:

- Balan sağdı,

Gələcək,

Qurbanlığını hazırla, - söyləmək,

Necə gözəldi.

Ulduzların işığına qoşulub getmək,

Yığışmaq yer üzündən,

əl - ayağını,

ağırlığnı çəkmək yer üzündən.

Lap acıqca dan üzünü dişləmək,

Qan süzülsün yanağından səs kimi.

O səs ensin bir səhər tamarzı qulaqlara;

Müharibə bitdi, müharibə bitdi-

Nə gözəl!

Bu səsi gətirmək üçün

getmək istəyirəm uzaqlara.

Ağ köynəkli May

Yenə gəldi ağ köynəkli May,

Soyuq dondurmalar,

Ağ çiçəklər fəsli...

Dəstə - dəstə məktəblilər

Məktəb həyətində

kəpənəyə bənzədilər....

dünyamızı bəzədilər.

Ağ köynəkli Mayın

bir köynəyi var,

o köynəyin altında

bir göynəyi var.

Hər dəfə gələndə May,

O köynəkdən,

O göynəydən

Şeir axır,

Axır izi qalır üzlərdə

Təbəssüm kimi.

Gəldi yenə ağ köynəkli May

Açdı ürəyimizin

Qapısını

Taybatay.

Yenə ağ köynəklərin yaxası titrər

Ürəyin döyüntüsündən.

Mənə elə gəlir Mayda

Qızlar ürəklərini kəpənək kimi uçururlar.

Ağ köynəklərə,

Ağ köynəklilərə.

Çayda balıq söhbəti

Çaylar fikirləşir balıqlar ilə,

Yenə də biri kəm gəlir balığın.

Bəlkə çayın fikrindən çıxır,

Balıqların sürəti.

Bəlkə balıqları gizlədir qayaların kölgəsi.

Bəlkə çayın hirsi balıqları güldürür,

Gülüşə - gülüşə

Balıqlar sahilə düşür.

O balığa bax,

Necə gedir fikrimin son ucunda,

Bir az dayanıb yol ayrıcında ,

Dönüb sağa, yenə gedir.

Diqqətim düşüb dalınca,

Mən də diqqətimin,

Mənim dalımca, oğlum, nəvəm,

Gedirik,

Dəlisov bir balığın dalınca.

Əslində, su tordu balığa,

suya tordu çay yatağı.

mənə tordu diqqət,

diqqətə oğul,

oğula nəvə.

Demək, həyat belə.

Hamı elə bilir,

Çaylar içindəki balığın sayını bilmir.

Hayhay,

Əgər çay itirsə bir balığını,

O saat tökər qaş-qabağını.

Uşaq bağçasında düzələn sıra

Keçir küçələri, maşınlar durur,

Tutub bir - birinin əlindən, gedir.

Bir az isti - isti əsir küləklər,

Öpüb körpələrin telindən, gedir.

Körpə cərgəsinə baxıb dayanar,

Əsgər sıraları bu saat, bu dəm.

Şəhərə ağappaq təmizlik yağar,

Uşaq əllərindən, uşaq gözündən.

İlahi, nur elə, gur işıq elə,

Körpə fidanların sabahlarını.

Kiçik fidanlara bağışla, Tanrım,

Böyük adamların günahlarını.

Alıb əllərindən oyuncağını,

Əsgərlər əlində avtomat durub.

Elə bil körpələr komandiridi,

Əsgərlər önündə farağat durub.

Ləpir

Axşam qoyub gəldiyim ayaq izlərimi

Səhər qarşılayıram,

Demək, yaşayıram.

Bir ayaq ləpirim

Axşam yağan yaz yağışından

Bir ovuc su saxlamış içində...

Bir alagöz sərçə su içir

Ayaq ləpirimdən.

Başını yuxarı qaldırdıqca

Sərçənin duasını eşidirəm:

“Allah, sabahımız üçün də

Bir ayaq saxla”.

Elə sevinirəm ki,

əyilib baxıram

ayaqlarıma...

Gəzir

Ot basıb dağların cığırlarını,

Çəmən ayaq gəzir, çöl ayaq gəzir.

Hamı batıb şirin-şəkər yuxuya,

Göylərin köksündə Ay oyaq gəzir.

Çəkilib əl-ayaq, gəlmir səs - səmir.

Hər şey gizlindədi, hər tərəfi sirr.

Yazdığım nəğmələr ölmək istəmir,

Düşüb səslənməyə dil - dodaq gəzir.

İçində ölçünü, qədərini qur,

Nizamı olmayan yıxılır, uçur.

Sən Allah, gözümün qabağında dur,

Gözlərim özünə bir dayaq gəzir.

Bayraq şəkli

Körpə süd şüşəsindən elə yapışıb,

Elə bil, bir daha süd içməyəcək.

Mən bayraq çəksəydim

o uşağın şəklini vurardım

Bütün ölkələrin bayraqlarına.

Kim istəməzdi bunu?

O uşağın balaca ayaqlarını elə

çəkərdim ki,

Yer üzündə bütün qumbaralar

Bir anda intihar edərdilər.

Generallar döşlərindəki ordenləri

Bir an içində qoparıb atardılar.

Tankın yadına düşər

Bir vaxtlar uşaq oyuncağı olmaq arzusu.

Güllələrin yadına düşər

Uşaq barmaqlarına bənzəməyi.

Və Suriyada uşaqların süd şüşəsinə dəyib

Qollarını üzməyi.

Mən bu bayraq şəklini

Tez çəkə bilsəydim...

Bir it qaçırdı yolla...

Bir it qaçırdı yolla,

Boynunda zənciri sürüyə - sürüyə,

Başqa itlər də itin yanınca

yüyürə - yüyürə,

Uşaqlar da itin arxasınca qaça-qaça

Gedirdi bir kənd.

Əslində, tamaşaydı bu,

adamlar dayanıb baxırdılar

itin qaçışına.

Zəncirini sürüyə - sürüyə

Aparmağına.

O zənciri necə

Qoparmağına.

Heç nəyin fərqində deyildi it,

İt çəkib aparırdı azadlığını.

Bir də onun azadlığını boğan

əllərimizi...

Biz də əllərimizin arxasınca

qaçırdıq.

Təzad

Gözümdə ildırım çaxır,

Ürəyimdə günəş doğur.

Təzad deyilmi?..

Olum və ölüm kimi.

Və yaxud

Əlil arabasında əyləşən qızın

ayaqqabı hirsi,

harasa çıxıb gedən ayaqlarının

yaddaşını yandırır indi.

Bəzi adamlar bilmir,

əlil arabası ilə qolboyun olan

həyatın şirinliyini.

Ayaqları olanla yerimir həyat,

Amma şikəst ayaqları ilə

Dördnala çapır həyat.

Nə qəribə təzad.

Hayıf

Çiçəklər arını sərxoş eylədi,

Çiçəyi xar olan arıya hayıf.

Yoxdur nəvələri nağıl danışa,

Qocalan, sınıxan qarıya hayıf.

Açıb söyləməyə bir söz yoxuydu,

Sinə yandırmağa bir köz yoxuydu,

Barının dalında bir qız yoxuydu,

Ayaq sındırmayan barıya hayıf.

Ulduzlar göylərdə bir toz kimidi,

İynənin gözü də ulduz kimidi.

Dünya gözlərimdə bir qoz kimidi,

Daha hara deyim, haraya hayif?

Vaqon qafiyəsi

Siz gecə qatarlarını duyursunuzmu?

Gecənin bağrını yara-yara

uçduqlarından,

Ürək döyüntülərindən,

İçindəki xorultudan,

Yuxusu gəlməyəndən xəbəriniz olurmu?

Qadın bələdçilərinin

Düz ayaqları

Yol polisinin yola duşlanan ağacı kimi

Necə parıldayır gecələr,

Bilirsinizmi?

Vaqonların yarı işıq korudorunda

Qadın ayaqları

gecə lampası kimi necə görünür,

Xəbəriniz var?

Hardan biləsiniz, ay bədbəxtlər,

İndi yatırsınz.

Vaqon bələdçisinin ayaqlarına görə

mən gecə qatarlarını sevdim...

Vaqon pəncərəsindən düşən ay işığının

Vaqon bələdçisinin ayaqları ilə

necə qafiyələndiyini bilsəydiniz əgər ,

Bir il bundan qabaq yazdığınız şerləriniz

Qafiyə ucundan ölməzdi.

Yağış

Uca göylərdən ayrılıb,

Yerlərə süzülən yağış.

Çırpılıb daşa-torpağa,

Damcısı əzilən yağış.

Bir anda sıxılan kimi,

Buludlar dağılan kimi.

Uşaqlar yıxılan kimi

Dodağı büzülən yağış.

Goynən uçan “qu”ya dönər,

O sirr olan “o”ya dönər.

Yerə düşər, suya dönər,

Haqq kimi nəzilən yağış.

525-ci qəzet 2017.- 29 iyul.- S.23.