“Yaddan çıxmaz Qarabağ!”

(Ağabəyim Ağa)

AĞDAM MƏSCİDİ

Eh, bəxtəvər günlərimiz vardı...

Biz - məhəllə uşaqları

Ağdamın birinci məktəbində

oxuyardıq.

Bir az şuluq olsaq da

fikrimiz dərsdədi.

Qoşa minarəli Ağdam məscidini

hər görüncə

özümüzü yığışdırardıq,

yolumuzun üstəydi.

Öyrəşmişdik azançı

Mustafa kişinin

zil səsinə,

Qarabağlı ləhcəsinə.

Məhərrəmlik günlərində

Camaatın harayından

Göylərin bağrı çatlardı.

Bu məscidin

Məhəmməd Ağa dünyası,

Mirheydər Ağası vardı...

Birlikdə ömür sürərdik,

Yaşayardıq bəxtimizi.

Amma nədən qara fələk

Qara günə saldı bizi.

Od ələndi çölə, dağa

Bu Kərbala müsibəti

Hardan gəldi Qarabağa?!

Mənim ana məscidim!

And yerim, imanım, dinim,

İgidlərin tabutunu

Çiynində saxladığını gördüm.

Xocalı həlak olan gecə

ağladığını gördüm...

Yox! Belə getməz qəti!

Mən cəngərə, intiqama

Çağırıram milləti!

Mənim uca məscidim,

Adına and olsun,

Gəlirik!

Səmalardan şahin kimi enəsiyik!

Gəlib sənin başına dönəsiyik!

Kərpicinə, qumuna,

daşına dönəsiyik!

Arifin büllur səsi boğazında,

Ramizin sarı simi qollarında

Bütün Azərbaycan

Qarabağ yollarında. ..

Gəlirik!

Səni başımız üstə qaldırasıyıq

üzü Günəşə sarı.

Sənin qoşa minarəndən

Səpiləcək

bəxtimizin duaları.

Bilsin bütün məscid

qardaşların

Gəlirik!

Adın haqqı Gəlirik!!!

FAYTONÇU ÇƏRKƏZ KİŞİNİN ATLARI

Bir payız səhəri

ova gedib

Evinə qayıtmayan...

İtib-batan,

yoxa çıxan

Faytonçu Çərkəz kişinin

Atlarını yuxuda gördüm

dünən gecə...

Özü də necə?

Atlar kişniyə-kişniyə

qaçırdılar,

Üz tutmuşdular meşəyə, dağa...

Gedirdilər

Çərkəz kişini axtarmağa...

QƏSSAB MƏŞƏDİ NƏRİMAN

Cənnət Turşsu yaylağında

Qəssab Məşədi Nəriman

Alaçıq qonşumuzdu.

Özündən çox-çox cavan

Xanımının yanaqları

Qiyaslı gilasıydı -

ulduz-ulduzdu.

Dişi quzu kəsməzdi,

Kim harasından istəsə

əsirgəməzdi.

Qəribə şakəri vardı -

Müştəridən pul almazdı.

Adlarını dama-dama

dəftərinə yazardı.

Deyərdi ki, yay qurtarır

nə qalıb ki,

Onsuz da hamının

evinədir yolları.

Ağdama qayıdanda

Özləri gətirəsi,

verəsidi pulları...

ZABUTA XALA

Şuşada, mehmanxana müdiri

Zabuta xala

Ağdamlı uşaqlara

yer verməzdi.

- Ağdamlılar nadincdir,

xətakardır - deyib

kiriməzdi.

Bir ətirli yay günü

Rəhmətlik Oqtay

Pasportundakı

“Ağdam” sözünə

Əl gəzdirib,

“M”-nı pozub,

“Ş” eləmişdi...

Zabuta xala bunu bilmişdi.

... Ha yalvardıq-yaxardıq

Zabuta xala

pasportu qaytarmadı.

Bütün yayı

Dilimizdən düşmədi

“Zabuta xala” adı...

Eh, hardan yadıma

düşdü söhbəti

Gör neçə ilin, ayın...

Elə o vaxtdan

Zabuta xalada qaldı

Pasportu cənnətlik prokuror Oqtayın...

KƏRRAR MÜƏLLİM

Əl atıb

Bu qaynar avqustun

Köynəyini parçalamaq

istədim

Hirsimdən, acıqan...

Qəflətən səsini eşitdim

Bizim Kərrar müəllimin

Turşsu yaylağımızdakı

alaçıqan:

- “Ay uşaqlar, hardan belə,

hara belə,

Gəlin, qonağım olun!..”

NÜBAR XALANIN OĞLU REY

Ürəyim partladı axı,

Mənə təsəlli üçün

Bir kəlmə tapın, deyin!

O günü eşitdim ki,

Qaraağacı qəbirstanlığında

Qəzəbindən qapqara qaralıb

Qara bir qurda dönüb

başdaşı

Qonşumuz Nübar xalanın

oğlu Reyin...

... Hər gecə

Başını qaldırıb üzü göylərə

qara tüstülü səslə ulayır...

FAĞIR ƏLFİ

“Keçəl” İsanın

Süd kimi ağappaq qızını

Götürüb qaçan

Qara Əlfini

Yaman aldatdı

o canıyanmış...

Off! Necə də aldatdı,

Onun yanında

şeytan yalanmış...

... Tək bircə gündən sonra

O qız qayıtdı geri

sevinə-sevinə...

Fağır şofer Əlfini apardılar

cəza evinə...

RAC KAPUR

O qəşəng bir qız idi

Ulduz idi, Ay parçasıydı

desəm azdı.

Kölgəsinin işığına,

Hüsnünə, yaraşığına

söz olmazdı.

Qızlar ondan sormuşdular

Kimi tutur ürəyin...

Bir görün nə söyləmişdi

O qənirsiz dağ çiçəyi:

- Hanı mən deyən adam, hanı?

Gərək gəzək dünyanı?

Yenə bir Rac Kapur kimi

Birisi olsaydı əgər

Fikirləşməyə dəyər...

Qızlar ona gizlicə

Rac Kapur deyərdilər,

Zarafata salıb ağzını əyərdilər...

Onda biz tələbəydik.

Fikrət Sadıq demişkən

Bir az eləydik,

Bir az da

elə-beləydik...

O vaxtlar saya gəlməz

istəklərimiz vardı,

Toza dönüb dağıldıq...

Tale aldadıb bizi

arxasınca apardı...

Günlərin bir günündə

Küçələrin birində

Mən o gözəli gördüm,

Gözəl də qocalmışdı...

Ad yaddaşım xarab olub,

Dilim ucunda adı.

O günlərdən çox keçib

məni tanımadı...

Gedirdi,

Ayağını sürüyə-sürüyə,

Gedirdi,

Sağına, soluna

baxa-baxa...

Mənə elə gəldi ki,

O, hələ də Rac Kapuru axtarır...

işi qalıb Allaha...

YALAN UYDURMUŞDUM

Suyunun işığı göz qamaşdıran

Sevdası daşlarda çiçək açdıran,

Kürü cilvələnib şərqi qoşduran

Xəzəri-xəzinə

bu Vətən-mənim!

Kiməsə simsarım, kəsimdir-dedim,

Sərçənin cik-ciki səsimdir-dedim.

Bir ovuc buğdaya bəsimdir-dedim

Bir quş dimdiyindən

düşən dən-mənim.

Dünya bir heç imiş, heç, heçə bilsən,

Olum var, ölüm var, seç, seçə bilsən.

Mən ki günahkaram var, keç, keçə bilsən,

Yalan uydurmuşdum:

- Guya sən - mənim...

ADSIZ ŞEİR

Yaddaşımın quyusu quruyub,

Yollar yorub ayaqlarımı...

Bir də ayılıb gördüm ki,

Özüməm elə

Özümə qalan dövlətim, varım...

Gündüzlərim

Suya dönüb axıb gedir.

Səhərinə nə qalıb ki,

gecələrimin...

Göy qübbəsi-həmin,

Ulduzlar-həmin, kainat-həmin...

Amma nə sən həminsən,

nə mən-həmin...

Biz bu nağılvari ömürdə

səninlə-şərik.

Yəqin ki, qapısını

Eyni vaxtda örtüb

gedə bilmərik...

Torpaq həmişə oyaqdı

Hava təki, su təki

yatmaz

Bizləri gözləməkdə...

Torpağın əlləri-ətəkdə...

... İstəyirəm yanımdaca olasan,

ruhum,

Başqasıyla

soyuq olar...

Yanvar-fevral 2017,

Şüvəlan

Ramiz Məmmədzadə

525-ci qəzet.- 2017.- 4 mart.-S. 22.