Mənim həsrət çəkən
yaşım ötüşdü
Daha marağım yox yer kürəsinə,
Dərin dəryasına, gen dərəsinə.
Diskinən deyiləm raket səsinə,
Mənim həsrət çəkən yaşım ötüşdü.
Bu haylar-haraylar heçdi gözümdə,
Min cürə olaylar heçdi gözümdə,
Şahanə saraylar heçdi
gözümdə,
Mənim həsrət çəkən
yaşım ötüşdü.
Daha bizim deyil bizli
sevgilər,
Söhbətli sevgilər, sözlü sevgilər.
Yetər,
üzə çıxın,
gizli sevgilər,
Mənim həsrət çəkən
yaşım ötüşdü.
Nə söz alanım var, nə söz
verənim,
Nə gizlətdiyim
var, nə gizlənənim.
Nə gözlətdiyim var, nə gözlənənim,
Mənim həsrət çəkən
yaşım ötüşdü.
Ayrılaq, əlindən bezdiyim
ömür,
Min-min əzabına dözdüyüm
ömür,
Gəlmə, axtardığım, gəzdiyim ömür,
Mənim
həsrət çəkən
yaşım ötüşdü...
Gedəsən, qarşına bir
qarı çıxa...
Ürəyin ağrıya, üzün
gülməyə,
Hər ağrı,
hər əzab dönə qılınca.
Yatmaq istəyəsən, yuxun gəlməyə,
Geyinib gedəsən
yuxu dalınca.
Nə böyük, nə kiçik ardınca baxa,
Nə itlər,
pişiklər haxlaya səni.
Gedəsən, qarşına bir
qarı çıxa
Yapışıb qolundan saxlaya səni.
Deyə
bir az
dayan, nəfəsini dər,
Bir az dincini
al, tərin qurusun.
Qanın
harda belə bulanıb görən
Bir az dincini
al, qanın durulsun.
Olub keçənlərdən bir
söhbət edə,
Söhbət gedib tapa sevən
çağını.
Sonra yada sala lap ilk sevgidə
Bir kənd
uşağını aldatdığını.
O qarı danışa, sinən alışa,
Bir yanan ocağın közü olasan.
Onun aldatdığı o yetim uşaq,
Elə özgəsi
yox, özün olasan.
Deyəsən mən idim aldanan cavan,
Tikanı
gül bilən o bal arısı.
“Günahkaram” deyib qarı ağlaya,
Sən də ağlayasan gecə yarısı.
Beləcə bir axşam çıxasan evdən
Deyələr əkində, ya biçindədi.
Səhər yatağını yığanda
nəvən
Görə ki, yastığın su içindədi.
Bu dünya oynamaq öyrətdi mənə
Bu dünya oynamaq öyrətdi mənə
Qol açıb
oynadım toyda-mağarda.
Dedim tar
səsinə, kaman səsinə
Bu yaralı könlüm
bəlkə sağala.
Mən ilan oynadan gördüm
həyatda,
Əl çalıb
ilanlar oynatdı məni.
Düz sözüm daş oldu dilimin altda,
Dediyim yalanlar oynatdı məni.
Oynamaq öyrətdi mənə bu dünya,
Çalıb-oxuyanla davam olmadı.
Kim nə hava çaldı
düşdüm ortaya,
Özümün bir fərli havam olmadı.
İçimdə göyərən yetim
ilhamı,
Yandırdım bu alov-köz bəxtim ilə.
Qol-qola,
üz-üzə oynayır
hamı,
Üz-üzə oynadım öz bəxtim ilə.
O kimdir , çağırır məni
meydana,
Nə yaman götürüb məni hədəfə.
Çəkilin qardaşlar, çəkilin
yana,
Ölüm oynadacaq bu dəfə
məni.
Bu yurdun şairi olmağa nə var
Kəmaləddin Qədimə
Oxudum şeirini qərq oldum yasa,
Dərdim dastan olar, əgər
yazılsa.
Danışmaq gümüşsə, susmaq qızılsa,
Bu yurdun şairi
olmağa nə var.
Ürəyimə haçan gur işıq düşüb,
Bəxtimə kədərlə barışıq
düşüb,
Şeirlə hekayə qarışıq
düşüb,
Bu yurdun şairi
olmağa nə var.
Söz üçün sızlatma
kamanı, tarı,
Gedib zirvələrdən gətirmə
qarı,
Daha gözə dəymir söz xiridarı,
Bu yurdun şairi
olmağa nə var.
Feysbuk dostlarıma
Dünya
yalan dünyasa,
Yalanlar necə
olsun?!
Nəşə-tiryək bazarı -
Dalanlar necə
olsun?!
Adamı
yoxdan çalan,
İlanlar necə olsun?!
Mələyi tora salan
Şeytanlar necə olsun?!
Ömrü zəhərdən betər
Olanlar necə
olsun?!
Biz yaşadıq birtəhər
Qalanlar necə
olsun?!
lll
Daha səndən xəbər yox
Döndün ağaca-daşa.
Məktub
yazan deyilsən
Ümid qalıb mesaja.
Bacarmıram quş olub
Sizin hasara qonum.
Nə yazırsan yaz göndər
Açıqdır telefonum.
Təki
bir xəbər eylə
Həsrətin üzür məni.
Çalış ölmə, sən
Allah,
Bezdirib hüzür
məni.
lll
Xanım,
xoş gəlibsən
mənim odama,
Gözəldir bu yerin öz
mürəbbəsi.
İndicə çay dedim sənin adına
Qoy gəlsin,
yanında qoz mürəbbəsi.
Heyif, xoş söz deyib könül almağa,
Nə oram, nədə ki buram qalmayıb.
İndi
durub səni yola salmağa
Cibimdə bir quruş param qalmayıb.
Məndən əsirgəmə şirin
gülüşü,
Baxanlar deməsin
quruca daşıq.
Sanaq, uşaq ikən biz itkin düşüb,
İndicə tapışan bacı-qardaşıq.
lll
Yaxşı bir məclis ola
Yayı-qışı oturaq.
Tələsməyək heç yerə
Yaxşı-yaxşı oturaq.
İçək əcəl zülmünü
Görənlər sağlığına.
İçək, doyunca içək
Ölənlər sağlığına.
lll
İlahi,
sən mənə şirin yuxu ver,
Quzu otardığım
uşaq yuxusu.
O şirin yuxuda burnuma dəysin
Təzəcə biçilən yonca qoxusu.
lll
Zəhməti ömrümə bəzək
bilmişəm
Açmadım səhəri qəm-kədər
ilə.
Alnımın tərini nahaq silmişəm
Alnımın yazısı gedib tər ilə.
lll
Bağlanıb neçə qapı
Bəxtim mənə “yat” deyib.
Dünya
təzə ad tapıb
Qaçqına miqrant deyib.
Miqrantı buraxmırlar
Nə şəhərə,
nə kəndə.
Miqranta zülm eyləyir
Həm
Allah, həm də bəndə.
Miqrantlar
boğulurlar
Dəryada dəstə-dəstə.
Uşaq
ölüsü gördüm
Sahildə-qumun üstə.
Gözləri yarı açıq
Tükənibdi dözümü.
Deyir, Tanrı di gəl
çıx
Sonra yumum gözümü.
lll
Yağış gözləyirdik, göydən
daş gəlib
Tikanlar göyərib
çiçək yerinə.
Bu nə gündür, Allah, bizə tuş gəlib
Adamlar qırılır
milçək yerinə.
lll
Yarpaqlar
arasında
Hörümçək toru gördüm
Bir arı düşdü tora.
Çabaladı, çıxmadı.
O arının gözündə
Dipdiri goru gördüm.
lll
Tanrı
əzabına tuş oldum erkən
Uddum zəhərini
ağrı-acının.
Dünyada bu qədər ağac var ikən
Bağbanı oldum mən dərd ağacının.
lll
Ölüm haqdır, deyirlər
Ölümdən necə qaçım?
Qarşımda bir “heç nə” var
Yol verin heçə qaçım.
lll
Bu qar dənəsitək mən uçasıyam
Uçub gedəcəyəm ölümə
sarı.
Onsuz da içimdə buz parçasıyam,
İlahi, çölümə yağdırma
qarı.
lll
Bu da bir ömür
idi
Demirəm mətin oldu.
Hamı
asan yaşadı
Mənimki çətin oldu.
lll
Kaş hər sözüm diri olsun
Min yaxşıdan biri olsun
İstisi-həniri olsun
Ocaq çat, sözüm altına.
Qəm içində yurdum-elim
Söz tutmayır tuti dilim
Tanrı,
güc ver, sala bilim
Düşməni dizim altına.
Həm dəmirəm, həm də daşam,
Ölümdən qorxmuram, paşam.
Lap çoxdan, çoxdan almışam,
Ölümü gözüm altına...
Tofiq HÜSEYN
Əməkdar jurnalist
525-ci qəzet.- 2017.- 18 mart.- S.22.