MƏN BELƏ YAŞADIM

Mən hamı kimi deyil,

Başqa donda,

başqa biçimdə böyümüşəm.

Mən əzab-əziyyətin içində doğulub,

Ayaqlarımın ucunda böyümüşəm.

Heç vaxt bəxtim gətirməyib,

Heç vaxt bəxtim olmayacaq.

Öləndə də qəflətən öləcəyəm,

Vəsiyyətə vaxtım olmayacaq.

Yarı dərviş, yarı vərdiş ömrü sürmüşəm,

Cəhənnəmin özünü Bakıda -

tələbə vaxtı görmüşəm.

Dünyaya öz münasibətim,

öz baxışım olub.

Tələbə dostumun gen pencəyinin içində

Televiziyada çıxışım olub.

Gecə-gündüz oxumaq-öyrənmək olub

Məqsədim, peşəm.

Bütün dərslərdən beş almışam - təkcə

İkiüzlülük, yaltaqlıq

"fənni"ndən kəsilmişəm.

Dostlarım deyir ki, nə olsun!

Fərsizəm, avamam, dişsizəm.

İki ali təhsil diplomuyla

Yeddi ildir işsizəm.

Həyatın hər üzünü görmüşəm,

Həyat məni hərtərəfli

Çəkib dişinə...

Mən də Cavid əfəndi kimi,

Sonuncu mənzilə gedən qatarda

Biletsiz sərnişinəm...

BƏHMƏNİN NAĞIL PAYI

Dərə ilə gedirdim,

Qabağıma dağ çıxdı.

Sıxdım dağın döşünü,

Süd yerinə yağ çıxdı.

Göy göydə, yer yerində,

Arzularım dərində,

Oturub bir sərində,

Qarpız kəsdim, ağ çıxdı.

Tutdum çayda axarı,

Qalxdım üzüyuxarı,

Gördüm gözüm ağarır,

Kiprik sandım, ox çıxdı.

Fikrim eldə, obada,

Gah yerdə, gah havada.

Bir quş tutdum yuvada,

Yumurtası lax çıxdı.

Dedim qalxım qayaya,

Fikrim yata, uyuya,

Dərdi atdım quyuya,

Minib qoçu sağ çıxdı...

İzmirağa TÖHMƏRLİ

525-ci qəzet.- 2017.- 24 oktyabr.- S.7.