Cavad ZEYNAL
ÇİLLƏ
Nə yaman bozarıb üzü çillənin,
Açıb ətəyini qırma səpir ki.
Elə bil ac qurddu gözü çillənin,
Bayıra çıxanı evə təpir ki.
Çovğunu adamın bağrını sökür,
Elə bil dünyanın axırı gəlib.
Gah dolu ələyir, gah da qar tökür,
Elə bil sağına naxırı gəlib.
Qarılar tələsmir söz bitirməyə,
Canavar iz tutur cığırda, yolda.
Gəlinlər getməyir un gətirməyə,
Gedənin əlləri donur çuvalda.
Dağ-dərə çilləyə yurda dönübdü,
Şaxtası meydanlar sulayır elə.
Küləklər acıxmış qurda dönübdü,
Süləngi it kimi ulayır elə.
Elə ağardır ki, saz dişlərini,
Sazağı adamı ütür, qurudur.
Hirsindən qıcırdır buz
dişlərini,
Adamı qorxudan titrəmə tutur.
Külək dillərinin bir
çağrışı var,
Görürəm yalandan sovurur, kəsir.
Vallah, bu çillənin bir ağrısı var,
Özünə bir isti yuvacıq
gəzir.
Çillədi, gəlişi, gedişi
belə,
Kim bilir nə qədər bulud sağacaq.
Bu çillə gələndən
yaza hamilə,
Bu çillə axırda
bahar doğacaq.
AYILTMA MƏNTƏQƏSİ
Cərrah dostum professor Mübariz
Əliyevə
Sizi deyə bilmərəm,
Mənim
gülməyim gəlir;
Vallah, belə bir addan
Gülüb, ölməyim gəlir.
Ayıltma məntəqəsi...
Bu addımı, siz deyin?
Duyğusuz yaşamaq da
Həyatdımı, siz deyin.
Bıçaqdan çıxanları
Yığıblar bir otağa.
Bura gəlmək qadağa,
Bura getmək
qadağa.
Ayıltma məntəqəsi...
Qızıldandı burda an.
Həkimlər intizarda,
Qohum-qəblə nigaran.
Deyək
ki, ayıltdınız
Bəxtəvər yatanları;
Pərqu
yorğan-döşəkdə
Güllərə batanları
O yeriyən yatmışı
Oyadacaq kimlər
bəs?
Xəcalət allarına
Boyadacaq kimlər bəs?
İkiyə bölünmüşük,
Ayılmırıq hələ də.
Ayıqlar cərgəsində
Sayılmırıq hələ də.
Hamını çəkin bura,
Yatan, oyaq seçilsin.
Görək nədən nə
qədər,
Ortasayaq seçilsin.
Ayıltma məntəqəsi...
Bilməcədi, deyilmi?
Hissiz, duyğusuz olmaq
Gülməcədi, deyilmi?
Sizi deyə bilmərəm,
Mənim
gülməyim gəlir;
Vallah, belə bir addan
Gülüb, ölməyim gəlir.
O YOL QIRAĞINDA TƏNHA BİR
MƏZAR
Şamaxı yolunun qırağında
bir türk məzarı var. Bu, 1918-ci ildə
Bakını xilasa gəlmiş şanlı türk ordusu əsgərlərindən birinin
məzarıdır.
O yol qırağında tənha bir məzar,
O yol qırağında qərib uyuyur.
Nə əli yetəni, nə gələni var,
Köksünü torpağa gərib uyuyur.
Baharda eşqə bax, güllərə bükür,
Ötənlər dayanır yolüstü elə.
Buludlar göylərdən göz
yaşı tökür,
Küləklər qurudur əlüstü elə.
Doğulub harada, yatır harada,
Baxanlar dayanıb
fikrə dalırlar.
Baharda torağay ötür burada,
Payızda durnalar lələk salırlar.
Zamandan zamana bir xitabdı
o,
Əzəmət timsalı yar-yarağında.
Nəsildən nəsilə bir
kitabdı o,
Yaddaşdı, oxunur yol qırağında.
Hayıma
yüyürən, səsimə
gələn,
Demirəm, demərəm bir olub gedir.
Qəhrəman doğulan, qəhrəman
ölən
Eləcə ellərə pir olub gedir.
Qardaş
harayına hay-səda
verən,
O yenə əsgərdi, yaraqlı əsgər.
Qardaşlıq yolunda can fəda
verən,
Qardaşa azadlıq soraqlı əsgər.
Axtarma kökündən soğulanları,
Əzəldən zamanla qoşadır tarix.
Tarixdə qəhrəman doğulanları
Çöldə də qəhrəman yaşadır tarix.
GÖY SEVGİSİ
Neçə gündü yağır
hey,
Göyün bağrı sökülür.
Yağan
yağış deyil ki...
Aftafadan tökülür.
Çaylar sığmır yatağa,
Gen dərələr hayqırır
Dağlar
düşüb lərzəyə,
Bənd-bərələr hayqırır.
Göyün üzü qapqara,
Açılmır ki, açılmır.
Günəş elə gizlənib,
Saçılmır ki, saçılmır.
Hıçqırığı ildırım,
Bəxti qara qız kimi.
Qurumayır göz yaşı,
Ələyir payız kimi.
Göy sevgisi nə dərin,
Silkələyir Yeri də.
Eşqi
daşa dəyibdi,
Kimsəsi yox kiridə.
HARDASAN, AY QARIMIŞ...
Neçə gözəl bəyəndim,
Biri qismət
olmadı.
Qara, çirkin istədim,
Pərvazlandı, qalmadı.
Çilçilinə vuruldum,
Günəş doğdu baxtına.
Yoluna gül döşəndi,
Qondu şahlıq
taxtına.
...Hardasan, ay qarımış,
Hardasan, çıx
bir üzə.
Səni
görüm
yer-yerdən
Elçilər gəlsin sizə.
NƏ DEYİRƏM
Öz harayım, öz hayım,
Hay verən var haylayım?
Nə yığ mışam paylayım,
Yetirirsən, yeyirəm,
Yeyirəm, ilahi, yeyirəm.
Nə əkirəm bitir ki,
Boyu dama yetir ki.
Ömür vəfa eyləyir,
Barlı
budaq əyirəm,
Əyirəm, ilahi, əyirəm.
Döşdə çiçək sayrışır,
Bir-biriylə yarışır.
Diş göynədir bulaqlar,
Əl vururam, keyirəm,
Keyirəm, ilahi, keyirəm.
Qar ələyir quşbaşı,
Qış çölə yorğan
sərir.
Üzümə gülə-gülə
Mənə ağı göstərir,
Bürünürəm, geyirəm,
Geyirəm, ilahi, geyirəm.
Əyilmişəm gün kimi,
Əyləmimi görən - sən.
Vaxtım
haçan bitəcək-
Fərmanımı verən - sən,
Nə deyirəm,
ilahi, nə deyirəm.
KÖHNƏ MAHNI
“Hələ də havada qeydiyyatdayam”
Kəmaləddin
Qədim
Boş əllə boş qoyduq odu, ocağı,
O isti ocaqlar dağıldı
getdi.
Laylaydı, nəğməydi küncü-bucağı,
O layla, o nəğmə nağıldı - getdi.
Çöllərə, düzlərə
pənah gətirdik,
Düzlər bezar oldu, çöl
bezar oldu.
Elə bil ellərə günah gətirdik,
Oba bezar oldu, el bezar oldu.
Axışdıq, yığışdıq şəhərlərə biz,
Şəhəri ən böyük bir arxa sandıq.
Gecədən çıxmadıq səhərlərə
biz,
Ümidə tanındıq, ölüm
qazandıq.
Dağıldıq, söküldük hey içimizdən,
Gələnlər bilmədik heç hara getdi.
Aşındıq, daşındıq bəy
içimizdən,
Gedənlər elə hey məzara getdi.
Söydük bu gərdişi,
söydükcə söydük,
Ötənə, keçənə tov olduq ancaq.
Küçələr dolandıq, qapılar döydük,
Qapıdan-qapıya qovulduq ancaq.
Çəkilmək bilmədi yurd həsrətimiz,
Bağrımız bu həsrət közündə bişdi.
Öyrəşə bilmədik şəhərlərə biz,
Qırıldıq, qəbrimiz şəhərliləşdi.
RƏQƏM DİLİ
Bir dəfə
Akademik dostum Hətəm Quliyevin stolunda bir yazı
gördüm. Dörd səhifəlik yazıda
bir dənə də söz yox idi. Hamısı
rəqəm idi.
Soruşdum ki, bu nədir, dedi sənlik deyil.
Əlində rəqəm bir
muncuq kimi,
Baxıram, sən demiş, heç mənlik deyil.
Əzbər deməsəydin şeirlərimi
Deyərdim şeir də heç sənlik deyil.
Girmədin kölgələr sərinliyinə,
Dost oldu səninlə
“iqriklər”, “zetlər”.
Vardıqca sən elmin dərinliyinə
Açıldı önündə yad planetlər.
Diş kəsmir gözünün
yediklərini,
Daşlanan tərifə davam mən olum.
Düsturlar diliylə dediklərini
Qoy başa
düşməyən avam
mən olum.
Səhəri açıram gözlərimdə
dan,
Qismətim həyatın diki olubdu.
Neyləyim, məktəbdə riyaziyyatdan
Aldığım həmişə “iki” olubdu.
Məsələ-misallar olmayıb mənlik,
O bahar payızla, qışla görüşüb.
Başıma yığdığım bir-iki tənlik
Günbəzə atılan qoz olub düşüb.
Beyində tapıntı - şimşək
çaxışı,
Qələmə gəlməsə, tovuna çıxım.
Sən yarat “Dünyaya yeni baxış”ı,
Mən də ki, təzə söz ovuna çıxım.
525-ci qəzet 2018.- 21 aprel.- S. 23.