İkicə addım

Sevgidən vüsala uzanan yol

ikicə addım,

Addımın biri

sənin ayağına qismət,

biri mənim.

Ayrılıqların içindəki həsrət

uzun,

lap uzun

upuzun bir yol.

O yolun bir ucunda Sən,

bir ucunda mən.

Zamanın qürbətindən

dayanıb baxırıq maddım-maddım.

Ümidlərsə qoşulub durna qatarına

uçur, uçur, uçurlar

isti ölkələrə.

İkimizdəki gümanlarsa

yol gedir, yol gedir

üzü bəlkələrə...

Vüsala qovuşan yol -

ikicə addım.

Addımın biri sənin

ayağında,

Birini

mən atdım...

Hərənin öz dərdi

Sevincə, sevgiyə əl açıb

dərdi, qəmi, kədəri

şələləyib çiyninə

olumundan ölümünə daşımaq.

Falçı yanına getməyə

tas qurdurmağa,

baxt açdırmağa, nə hacət,

Elə budur yaşamaq.

Ayaqyalın gəzənlər var,

ancaq dərdsiz adam yox.

Heç nəyi olmasa da bu dünyanın

sevgisindən, sevincindən

kədəri, dərdi çox.

Ey, alim qardaş,

lap zalım qardaş,

Zəhmət çəkib,

üz-gözümü yandırıb

məni az danla.

Bu dünyada

adama azadlıq

misqalla verilir

köləlik batmanla.

Yığın

bu dünyanın adamlarını bir yerə,

yan-yana düzün.

Mən deməmiş, görəcəksiniz

Hərənin dərdi öz boyundan uzun...

Lal oyunu

Adi bir işdən ötrü

birinin dalıyca

düz on dəfə qaçıram,

Bir o qədər də minnətçi salıb

ona, buna ağız açıram.

Ancaq nə fayda!

Bilmirsən bu nə oyun,

bu necə qayda?!

Qısası,

bircə ağız deyən yox,

ay bala, üzmə özünü,

sənin yiyən yox!

Bu yağan yağışın insafı yoxmuş

Ayrılıq buludu alıb üstümü,

Bəxtim zora düşüb məndən küsdümü?

Söndürüb odumu, qovur tüstümü,

Bu yağan yağışın insafı yoxmuş.

Gahdan həzin-həzin, gah ağır-ağır

Gözümdə lillənir, içimə yağır,

Külümü sovurur, yandırır, yağır,

Bu yağan yağışın insafı yoxmuş.

Bəbəklərim tutmur, daşır gözümdən,

Açdığı cığırlar getmir üzümdən.

Baxıb utanıram özüm-özümdən,

Bu yağan yağışın insafı yoxmuş.

Yağış göydən gələr, torpağa yağar,

Gah düzə əl açar, gah dağa yağar.

Çölümdən içimə baxar və yağar,

Bu yağan yağışın insafı yoxmuş,

Bu yağan yağışın Allahı yoxmuş!

Heyrət içində

Üzüboz dünyada

sonuncu yalan içində

İtirdiyim özümü,

səbrimi, dözümü

əlimdə çıraq,

ay aman,

axtarıb tapa bilmirəm.

dönüb özüm də oluram yalan.

Günün günorta çağı

gözlər görə-görə

qazıyırlar kökümü,

içimə düşür talan.

Allaha da

nə səsim çatır,

nə də əlim.

Durub indi söz danışır

Heyrət içində

ağzına su alan dilim.

Arzularımın gül açan vaxtı

Kim yazıb mənə

Bu taleni, bu baxtı?

Günün günorta çağı-

arzularımın gül açan vaxtı.

Səbrimlə dözümüm

Nə ağlıma baxdılar, nə yaşa.

Mumlayıb ağzımı, dilimi,

Bağlayıb əlimi

atdılar

qorxuyla

ümidin mühasirəsinə,

Di get, xoşbəxt yaşa.

Ümid ayağımdan dartır geri,

Qorxunun dilini öyrənə bilmirəm, Allah,

Qorxuyla ümidin mühasirəsi

arzularımın qürbətidi vallah.

Qürbətdə yaşayanım yox,

mən necə yaşayım?

Nə qədər Vətən! Vətən! - deyim,

nə qədər gözümü döyüm,

nə qədər başımı qaşıyım?

Nə qədər çətinmiş

Vətəndə Vətən həsrətiylə yaşamaq,

qorxuyla ümidin məngənəsində

özünü alıb çiyninə

olumundan ölümünə daşımaq!..

Kim yazıb mənə

bu taleni, bu baxtı,

Günün günorta çağı-

Arzularımın gül açan vaxtı...

Dad bilən

Həsrətimin gözünü

sənin kimi silən yox.

Adımın dadını

sənin kimi bilən yox!

Vətən

Bir ürəkdə döyünən,

Arazla ikiyə bölünən,

o taylı, bu taylı Vətən!

Bir ürəyə sığınar,

Sevilər iki gözlə.

İki əllə bağra basılar,

yenə öyülər bir sözlə:

Vətən, Vətən, Vətən!

Bir ikiyə sığışar,

İki birə yığışar,

Vətən, Vətən, Vətən!

Bu gecə də

Bu gecə də qayğılı gecədi,

Üzü boz,

ancaq sayğılı gecədi.

Bu gecə də

azadlıq

qərib qonaq kimidi

mənim içimdə.

İçim qalsın bir yana,

görən yox,

Pakhapakla qaynayan samovar tək

qorxusundan fit çalır çölüm də.

Yaralı əskər misralarım,

misgər misralarım

durub gözünü döyür

nahaqqın önündə,

Mən boyda, mən biçimdə.

Bu gecə də

qaçıb ulduzların dodağı,

Göz də vurub bir-birinə

Gecənin üzünə gülümsəyirlər.

Gündüzlər günümü

düyüb göy əskiyə.

Ehtiyacla ağrılarım

verib əl-ələ

dözümü yuxularımla mənimsəyirlər.

Bu gecə də

dedi-qoduların toyudu,

Ciblərimdən utanan əllərim

Elə ciblərimdəcə uyudu.

Hərdən ağzıma təpsəm də əllərimi,

barmaqlarımın ucu üşüyür.

Qayğılı-qayğısız getdiyim yerlərdə

Arxamca bir nakam ölüm tövşüyür.

Bu gecə də qayğılı gecədi,

Üzü boz,

ancaq sayğılı gecədi.

Məni məndə əridən həsrətim,

Daha soruşmuram,

halın, əhvalın necədi?

Ramiz ORSƏR

525-ci qəzet.-2018.- 26 iyul.- S.8.