“Yetişdi ayrılıq vaxtı...”

Aygün TOĞRULQIZI

Axtarıram

Rəngli röyalar görən kora bənzəyir arzum

Öz əlimdə olmadı qisməti cızım, pozum

Mənə etdiklərini hansı qanunla yozum?

Bunca zülmə dayanan dözümü axtarıram.

Aləm çölümə düşmən, içim içimi yeyir.

İblis aldadır məni mələk libası geyir,

Hökm eyləyir ruhuma, ürəyimə “sev” deyir

Pisi yaxşıdan seçən gözümü axtarıram.

Hardadı vəd etdiyin xəyallardan sarayım?

Yerini söylə gedim sonsuzlarda arayım.

Niyə yetişmir sənə hıçqırığım, harayım?

Duya bildiyin qədər sözümü axtarıram.

Tanrı qədər bilirdim eşqin hər yasalını

Borc istədim vermədi bir anın vüsalını.

Mən yaşıya bilmədim xoşbəxtlik masalını

Düyünlənmiş bəxtimə çözümü axtarıram.

Hər kəs öz yuvasında, evində, eşiyində.

Mən keçilməz ümidlər, xülyalar keşiyində

Hələ heç doğulmamış körpəmin beşiyində

Səninlə bir yorulan özümü axtarıram.

Son görüş

İlk sevirəm söylədiyim

Həmin o görüş yerimiz,

Bu dəfə ayrılıq üçün

Çağırmışdı bizi dəniz.

Dalğalar fəryad edirdi

Sahildən kömək umaraq.

Sözlər boğazı didirdi

Udqunurduq göz yumaraq.

Günəş qaçıb gizlənmişdi

Görünmürdü gözümüzə.

Özümüz də inanmırdıq

Ayrılırıq sözümüzə.

Bəxtimizi itirmişdik

O çiskinli çən, dumanda.

Ömrümüzü bitirmişdik

Son görüşdən vaxt umanda

Yetişdi ayrılıq vaxtı

Əlin əlimdən üzərək,

Son dəfə gözümə baxdı

Sanki dünyadan bezərək.

Ağır gəldi “getmə” sözü

Sevirəm deyən dilinə.

İnanmırdım mən də düzü,

İllər bir anda silinə.

Xatirə oyanır

Tufan qopur, külək əsir başımda

Fikirlərim zorla dözür dayanır

Silkələnir qayalarım, daşım da

Fırtınalı bir xatirə oyanır.

O xatirə kəsir yolu, gumanı

Fürsət olmur qabağından qaçmağa

Özü ilə bir gətirir dumanı

Vermir aman Günəsə nur saçmağa.

Məhəbbətin qürub çağı qanımda,

Damarımda hava kimi qaralır.

Sübh boylanır üfüqümə, danım da

Gülü solmuş bənizim tək saralır.

525-ci qəzet.-2018.-4 may.-S.7.