Şahnaz Şahin: "Yazmağa tələbəlik illərindən başlamışdım, amma..."

"... YAZDIQLARIMI BÖYÜK AUDİTORİYA QARŞISINA ÇIXARMIRDIM"

Müsahibimiz Sabirabad rayonunda yaşayıb-yaradan şair Şahnaz Şahindir.

- Şahnaz xanım, bu günlərdə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi tərəfindən "Rəsul Rza mükafatı"na layiq görüldünüz. Bu münasibətlə sizi təbrik edirik və təəssüratlarınızı öyrənmək istərdik.

- Təşəkkür edirəm. Etiraf edim ki, bu mükafat mənim gözlədiyim, illərlə ona doğru yol gəldiyim bir mükafatdır. Mən hələ uşaq yaşlarımdan Rəsul Rza poeziyasının oxucusuyam. Sonralar bu ailəni daha yaxından tanınıdım və onlara böyük rəğbətim yarandı. Rəsul Rza haqqında yazı yazarkən düşündüm ki, onun həyat yoldaşı və Azərbaycan ədəbiyyatında özünəməxsus yerə sahib xanım şair Nigar Rəfibəyli haqqında yazmamaq günah olardı. Və mən onun haqqında da bir yazı yazdım. Yazı artıq hazırdır və çox güman ki, bu yaxınlarda elə doğma "525-ci qəzet"də çap olunacaq.

Şairlər heç zaman ölmürlər. Mən buna bütün qəlbimlə inanıram. Çünki söz Allahdan yaranıb, ondan bağışlanıb. Şairlər də Yerdə bu sözün daşıyıcıları, yaşadıcılarıdır. Eləcə də Rəsul Rza, Nigar Rəfibəyli kimi şairlərimiz hər zaman yaşayırlar. Mən də necə ki, Rəsul Rza yaradıcılığına sevgim, hörmətim hesabına onun haqqında yeni bir söz demək üçün yazı yazmışdım, sevinirəm ki, bu zəhmətim hədər getmədi. Onun haqqında iki yazı təqdim etdim. Biri "Rəsul Rza poeziyasının çağdaşlığı" adlanırdı. O, məqalə idi. Digəri isə ona həsr etdiyim poema idi. Rəsul Rza şeirlərinin birində "darısqallıq həddi" deyə bir ifadə işlədir. Mən də poemamın adını elə "Darısqallıq həddi" qoydum. Zənnimcə, həm məqaləm, həm də poemam uğurlu alındı ki, bu gün bu mükafata layiq görüldüm. Həm də mükafatı təqdim edərkən Xalq şairimiz Fikrət Qocanın söylədiyi "Şahnaz xanım elə şairdir ki, o, Rəsul Rza haqqında yazmasaydı da, bu mükafata layiqdir" sözləri məni çox qürurlandırdı. Başda birliyin sədri, Xalq yazıçımız Anar müəllim və Fikrət müəllim olmaqla əməyi keçən hər kəsə təşəkkürümü bildirirəm. Belə bir insanlarla çiyin-çiyinə dayanmağıma və onlarla bir yerdə söz demək məqamına çatmağıma görə çox xoşbəxtəm.

- Nə zamandan yazırsınız?

- Adətən, deyirlər ki, uşaqlıq yaşlarımdan yazıram. Amma mən uşaq vaxtı heç nə yazmamışam. Buna baxmayaraq, yaxşı oxucu olmuşam. Yazmağa tələbəlik illərindən başlamışdım. Amma yazdıqlarımı böyük auditoriya qarşısına çıxarmırdım, yalnız universitet jurnallarında, qəzetlərində çap olunurdum. 1996-cı ildən isə ədəbi mühitə qayıtdım. Yenə də üzə çıxarmırdım. İlk dəfə yazdığımı bilən insanların təkidi ilə regionun "Suqovuşan" qəzetinin redaktoru Pakizə xanıma şeirlərimi təqdim etdim. O da, sağ olsun, çap elədi. 1997-ci ildə isə mərkəzi mətbuata ilk çıxışım "525-ci qəzet"lə oldu. Ondan sonra mətbuatla daha sıx əlaqə yaratmağa başladım.

- Həmişə olduğu kimi, indi də ədəbiyyatın əsas mərkəzi paytaxt Bakıdır. Siz isə Bakıdan kənarda yaşayırsınız. Məsafələr ədəbi mühitdə qaynayıb-qarışmağınız üçün çətinlik yaradırmı?

- El arasında belə bir söz var, padşah harada yaşayırsa, orada yaşa. Çox çətindir. Mən heç zaman yaradıcı adamları şəhərli və ya əyalət yazıçısı kimi bölmürəm. Amma həqiqətə qalanda o yaradıcı mühit ki var, o mühitdən çox şey öyrənmək olur, həmin mühit də Bakıdadır. Təbii, mühit adamı şair eləmir. Şairlik insanın öz içərisindən gəlir. Poeziya insanın ruhunda olmalıdır. Bu gün rayonda fəal yaradıcılıqla məşğul olan yazarlarımız var ki, onlar ədəbi mühitdə tanınırlar.

- Orada ədəbi birlik fəaliyyət göstərirmi?

- "Aran" ədəbi birliyi var, 4-5 rayonu əhatə edir. Sərvaz Hüseynoğlu rəhbəridir. Bəzən geniş miqyaslı tədbirlər təşkil olunur. Bizim öz rayonumuzda isə vaxtaşırı yeni, gənc yazarlar bir yerə yığılıb ədəbi müzakirələr aparırlar. Buna əsasən "Suqovuşan" qəzetinin əməkdaşı Elçin müəllim rəhbərlik edir. Təəssüf ki, işimlə əlaqədar mən o tədbirlərdə çox iştirak edə bilmirəm. Onlara uğurlar diləyirəm.

- Regionda mətbuatla əlaqə necədir?

- Normaldır. Poçt sistemi vasitəsilə hər gün yeni qəzetlər, jurnallar bizə çatdırılır.

- Oxunurmu?

- Bəli, oxuyanlar var. İstər yerli qəzet, istərsə də Bakıdan gələn qəzet və jurnallar böyük maraqla oxunur.

- Nə zamansa Bakıya gəlməyi istəmisinizmi?

- Bu, mənim ən yaralı yerimdir. Mən hər zaman Bakıda yaşamağı arzulamışam. Bakını bir şəhər olaraq hələ tələbəlik illərimdən çox sevmişəm. İndi də Bakımız gündən günə gözəlləşir, inkişaf edir, müasirləşir. Artıq paytaxtımızın Avropa şəhərlərini ötdüyünü desəm yanılmaram. Ancaq bizim xatirələrimizdə bir köhnə Bakı var. Biz həmişə o Bakının fikrini çəkirik. Orada qoyub gəldiklərimiz var. O zaman mən çox istədim ki gəlim. Ancaq Bakıda qeydiyyatın olmadan yaşamaq mümkün deyildi. Tibb universitetini bitirib təyinatla buradan getdim. Sonralar isə bəzi səbəblərdən geri qayıda bilmədim. Buna baxmayaraq, özümə söz verdim ki, mən rayonda da, kənddə də yaşasam, şəhər havasıyla nəfəs almalıyam və bütün yaşantımla bu havada olmalıyam. Şükürlər olsun ki, kəndlərimiz də əvvəlki kəndlər deyil. Artıq onlar da gözəlləşir, müasirləşir və orada yaşamaq asanlaşır.

- Şahnaz xanım, sizin "Rəsul Rza mükafatı"nın təqdimatından dərhal sonra Yazıçılar Birliyinə yeni üzv olan gənclərin üzvlük vəsiqələrinin təqdimatı keçirildi. Bu mühitə yeni gələn, ədəbiyyatda ilk addımlarını atan bu gənclərə tövsiyələriniz nə olardı?

- Bu gün bu böyük ədəbi ocağın vəsiqəsini alan hər bir gəncimizi təbrik edirəm. Onlar bu vəsiqəni Anar və Fikrət Qoca kimi iki böyük şəxsiyyətin, bu ocağın məhək daşlarının əlindən alıblar. Bu, çox şərəflidir. Mən istərdim ki, onlar sözə çox böyük məsuliyyətlə yanaşsınlar, sözü yerində işlətməyi bacarsınlar və çox da iddialı olmasınlar. Bu gün o iddialar bizim yaralı yerimizdir. Görürsünüz ki, ortaya çıxası bir-iki şeiri var, ya yoxdu, ancaq başlayıb özündən böyüklərə, təcrübəlilərə daş atmağa. Mənim bununla bağlı iki gün əvvəl yazdığım bir şeirim var: "Ay dağa daş atan adam". Dağa daş atmaqla dağ əksilməz, sadəcə mənasız səs çıxartmaqdan başqa. Bu da zamanla insana utanc hissəsindən başqa heç nə gətirmir. Mən o gənclərə uğurlar arzulayıram. Amma unutmasınlar ki, uğur zəhmətdən və təvazökarlıqdan keçir.

Şahanə MÜŞFİQ

525-ci qəzet 2018.- 23 may.- S.7.