Əli
İldırımoğlu - Sözün sadiq sirdaşı
“Ey anıb axtaranlarım! Allaha inamım, ata-babama ehtiramım,
övladlarıma məhəbbətim, elimə-obama
bağlılığım, vətənə sədaqətim,
gücsüzlərə köməkliyim, yazıqlara rəhmim,
yolunu azanlara qəzəbim - əyilən qəddim,
qıyılan gözlərim, pozulmuş səhhətim, yuxusuz
gecələrim, narahat günlərim, gərginləşən
əsəblərim - sevincim, kədərim, tapdığım
və itirdiyim uğurlar, dosta etibarım, gəncliyimin əzabları,
ahıllığımın gileyləri kitablarımın əmanətindədir.
Məni və mənimi bilmək istəsəniz
ömür salnaməmin natamam parçası olan əsərlərimi
vərəqləyin”.
Özü
haqqında belə deyir Əli İldırımoğlu...
Onu ötən
il - 90 illik yubileyi ilə bağlı tədbirlərdən
tanıdım. İlk
qarşılaşmağımız da “Azərkitab”da
keçirilən yubiley tədbirində olmuşdu. Bu nurani, gülərüz, təmkinli kişinin
adındakı “İldırımoğlu” təxəllüsü
ilk diqqətimi çəkənlərdən idi. Ədəbiyyatımızda atasının
adını özünə təxəllüs
götürmüş onlarla şair,
yazıçılarımız var. Onların çoxunda
“oğlu”, “qızı” hissəciyi yoxdur. Əli
müəllim isə uzun və şərəfli
yaradıcılıq yolunu “İldırımoğlu” imzası
ilə keçib. Bu da onun ataya, ailəyə,
soykökünə bağlılığının ilk
nümunəsidir. Onun atasına
bağlılığı yalnız bununla yekunlaşmır.
Bu sevgi, bu bağlılıq və bu ehtiram az
və ya çox dərəcədə əsərlərinin
demək olar ki, hər birində, verdiyi müsahibələrdə,
haqqında hazırlanmış video çarx və sənədli
filmlərin hamısında görünür. O, özü də
tez-tez bunu dilləndirir. Günü bu gün də
atası haqqında danışarkən gözləri dolan
Əli müəllim həyatda ayaqüstə dayanmağı,
yaxşının tərəfində dayanıb pisə
qarşı mübarizə aparmağı, əsl insani keyfiyyətləri
məhz atasından öyrəndiyini dönə-dönə
vurğulayır.
Sonrakı nümunələr isə onun
özünü, ailəsini, öz dünyasını qələmə
aldığı əsərləridir.
Əli
İldırımoğlu haqqında danışarkən, onun
yaradıcılığına bələd olan hər kəsin
söylədiyi ortaq fikir var: “Əli İldırımoğlu
özünü yazır”. Bu fikri daha geniş və dəqiq
şəkildə ifadə edənlərdən biri də
professor Nizaməddin Şəmsizadədir: “Mən Əli
müəllim haqqında beş məqalənin
müəllifiyəm. Onun əsərlərinə
yaxşı bələd olan biri kimi deyə bilərəm ki,
Əli müəllimin bir çox romanları bioqrafikdir.
O, özünü, ailəsini, yaşadığı
mühiti qələmə alır. Onun əsərlərində
sanki yazıçının mənəviyyat gözü
açılır və o, hadisələrə məhz bu
gözlə baxır. Əli İldırımoğlunun
bütün yaradıcılığını belə ifadə
etmək olar: Ata kultu, Vətən əxlaqı”.
lll
İstərdim,
haqq sözü, aydın düşüncəsi, cəsarətli
qələmi ilə Azərbaycan ədəbiyyatına, mətbuatına
“Əli İldırımoğlu” imzasını əbədi həkk
etmiş qocaman yazıçımızın keçdiyi
ağrılı, acılı, şərəfli həyat
yoluna birgə nəzər salaq:
Əli
İldırımoğlu (Məmişov) 1927-ci il
noyabr ayının 17-də Qubadlı rayonunun
Əliquluuşağı kəndində rəncbər ailəsində
anadan olub. Burada orta məktəbin VIII sinifdə
oxuyarkən 1941-45-ci illəri əhatə edən Böyük
Vətən müharibəsi başlanıb. VIII-IX siniflərdə çoxluq təşkil edən
və əsgərlik yaşına çatmış
oğlanlar müharibəyə cəlb olunduğundan həmin
siniflərdə tədris dayandırılmışdı.
Məktəbin direktorluğu onun fəal
şagird olduğunu nəzərə alıb, birbaşa
qızların çoxluq təşkil etdiyi və bu səbəbdən
tədris davam etdirilən X sinfə keçirilmişdi. Beləliklə, Əli İldırımoğlu VIII
sinfi başa vurub, IX sinifdə oxumadan, birbaşa X sinfə
keçir və orta məktəbi müvəffəqiyyətlə
bitirir.
Yazıçı
uşaqlığını hər zaman xoş duyğularla, həlim
və ilıq hisslərlə xatırlayır: “Bütün
yaranmışlar kimi, mənim də heç kimə bənzəməyən
öz dünyam var. Qaranquş kimi uçub, gözdən itən
dünyam. Ağlım kəsəndə
mömin babamın gündə neçə dəfə
sumağı gəbənin üstündə dayanaraq dönə-dönə
əlini göyə qaldırıb Tanrının dərgahına
üz tutduğuna, dizini yerə qoyub, qəddini əyib,
alnını qarşısındakı möhürə
vurduğuna baxıb avazla dediyi sözləri dinləyirdim.
Kəndimizi əhatə edən dağların,
qayaların əzəmətini, çalın-çarpaz
cığırlar düşən geniş düzlərin
seyrinə dalırdım. Çayların
gur səsini, çeşmələrin xəfif
pıçıltısını, rəngbərəng
quşların nəğməsini dinləyirdim. Yorulmaq bilmədən yal-yamacları
dolaşırdım. Müdriklərdən
dərs alırdım, gecələr üzümü təmiz
səmaya tutub ulduzları sayırdım. Ağacların
quşqonmazına dırmanırdım. Elə
bir qiymətli ətir təsəvvür etmirdim ki, əlindən
kərəntisi, dəhrəsi, baltası düşməyən
atamın tər basmış köynəyinin rayihəsi qədər
mənə xoş təsir bağışlasın. Çılpaq atları yalmanlayıb
tay-tuşlarımla cıdıra çıxardım. Qəbahətim olanda müəllimlərimdən
çox valideynlərimin məzəmmətinə, töhmət
və tənəsinə məruz qalırdım. Xoş əməllərim onların çöhrəsini
məşəl kimi şölələndirirdi”.
Müharibənin gedişi ilə əlaqədar, kəndlərdə
müəllim qıtlığı yaranır. Ona görə də elə
həmin il Əli İldırımoğlu
Şuşa şəhərində açılmış
müəllim kadrları hazırlayan iki aylıq kursa göndərilir.
Həmin kursu bitirdikdən sonra 1941-42-ci dərs
ilində ilk dəfə olaraq Məlikəhmədli kənd
ibtidai məktəbində sinif müəllimi kimi əmək
fəaliyyətinə başlayır. 1946-cı
ilə qədər rayonun Xıdırlı, Novlu, Xəndək
ibtidai, Teymurmüskanlı yeddiillik məktəblərində
müəllim işləyir.
Qiyabi
yolla Laçın Pedaqoji Texnikumunu, 1946-1948-ci illərdə
Ağdam ikiillik Müəllimlər İnstitutunun tarix
fakültəsini bitirdikdən sonra yenidən pedaqoji fəaliyyətini
davam etdirir. Əliquluuşağı,
Dondarlı, Muradxanlı orta məktəblərində
direktorun tədris işləri üzrə müavini işləyir.
1951-ci ildən rayon maarif şöbəsinin
inspektoru, Qubadlıda nəşr edilən “Avanqard” rayon qəzetinin
məsul katibi, sonra isə redaktor vəzifələrində
çalışır.
1955-ci ilin yanvar ayından 1991-ci ilin sonuna qədər
respublikanın ən nüfuzlu orqanı olan “Kommunist” qəzetinin
xüsusi müxbiri kimi Naxçıvan, Qarabağ,
Dağlıq Qarabağ, Mil-Muğan, Sumqayıt-Quba zonaları
üzrə fəaliyyət göstərir.
Sonralar
öz təşəbbüsü ilə respublikada nəşr
edilən “Həyat” qəzetinə işə keçir və il yarım həmin mətbu orqanda eyni zonada
(Abşeron, Sumqayıt, Dəvəçi, Quba, Qusar,
Xaçmaz rayonlarında) eyni vəzifədə işlədikdən
sonra ərizəsi ilə təqaüdə çıxır.
Yüzlərlə
oçerk, felyeton, hekayə və povestlərin,
“Yazım-yazmayım”, “Mayaklar”, “Telepat”, “Çinarlı”, “Dərd”,
“Silinməz izlər” kitablarının, “Həmin adam”, “Közərən
sətirlər”. “Mənim rəncbər atam'”, iki hissədən
ibarət “Zorən jurnalist”, “Aqibət”, “Qarlı gecələr”,
“Daş yağan gün” romanlarının müəllifidir.
“Zorən jurnalist” romanının birinci hissəsi
(“Eşq, qələm və qovğa” adı altında), “Mənim
rəncbər atam”, “Aqibət” romanları türk dilinə,
“Aqibət” romanı rumın dilinə tərcümə edilib
böyük tirajla nəşr olunub. “Mənim rəncbər
atam” romanı İranda ərəb əlifbası ilə nəşr
edilib.
2007-ci ildə onun seçilmiş əsərləri
çapdan çıxıb. Əsərləri barədə
2006-cı ildə tənqidçi Bəsti Əlibəylinin,
2009-cu ildə filologiya elmləri namizədi Qurban Bayramovun
“Milli-mənəvi dəyərlərin bədii salnaməsi”
monoqrafiyaları ərsəyə gəlib.
1941-45-ci illərdə arxa cəbhədəki fəaliyyətinə görə “Rəşadətli əməyə görə” medalına, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2007-ci il 16 noyabr tarixli Sərəncamı ilə Azərbaycan ədəbiyyatı və jurnalistikasının inkişafındakı xidmətlərinə görə “Şöhrət” ordeninə layiq görülüb. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür. 1988-ci ildə Əməkdar Jurnalist adına layiq görülüb. “Qızıl qələm”, “Ali Araz”, “Ustad jurnalist”, Ə.Haqverdiyev adına mükafatların laureatıdır. Türkiyənin Türk Dünyası Araşdırmaları Beynəlxalq Elmlər Akademiyası tərəfindən türk ədəbiyyatının inkişafında göstərdiyi xidmətlərə görə Türk Ədəbiyyatına Xidmət beynəlxalq mükafatı ilə təltif edilib.
lll
Əli İldırımoğlu həm yazıçılar, həm də jurnalistlər üçün çox əziz, doğma insandır. Hətta ondan söz düşəndə hər iki tərəf onu öz tərəfində görmək istəyir, fəaliyyətindən, yaradıcılığından misallar gətirərək onun əslində yazıçı, ya da jurnalist olduğunu sübut etməyə çalışırlar. Həm bədii, həm də publisistik yazılarında uğurlu olmaq, xalqın, vətənin, el-obanın dərd-sərini, problemlərini, çatışan və ya çatışmayan tərəflərini böyük ustalıqla açıb göstərməyi bacarmaq, hər yazısı ilə oxucu diqqətini və təqdirini qazanmaq, oxucunu gələcək yazıya qədər özünə aid intizarda saxlamaq hər qələm sahibinə qismət olan xoşbəxtlik deyil. Bunun üçün böyük müşahidə qabiliyyəti, zəngin təcrübə, geniş ürək, istedadlı qələm, ağır zəhmət və təmiz vicdan lazımdır. Əli müəllim bunların hər birinə yüksək səviyyədə sahibdir.
Onun daxili məsuliyyəti, özünə və həmkarlarına öz daxilində qoyduğu senzuralar bir yazıçı, jurnalist kimi yetişməsində ən önəmli faktordur. Bu senzura haqqında Əli müəllim deyir: “Qələm sahibləri, mətbuat gərək öz sözünə dəyər verməyi bacara. Jurnalist çox böyük addır. Onun yazdıqları ilə əməlləri uyğun gəlməlidir. Əgər belə deyilsə, gec-tez özünə qarşı inamı itirəcək, düz sözünə də inanan olmayacaq. Şəxsi qərəz, təmənna qələmi ovxardan salır. Jurnalist öz peşəsi ilə fəxr etməlidir, onu uca tutmalıdır, həmişə haqqın, ədalətin tərəfində olmalıdır. Hər cümlənin arxasında insan taleyi dayanır. Jurnalistlərimiz bunu anlamalı, özlərini haqqında tənqid yazdıqları adamların yerinə qoymağı bacarmalıdırlar. Hər bir faktı əvvəlcə dönə-dönə araşdırmaq, dəqiqləşdirmək jurnalistin vicdani borcudur”.
Əli İldırımoğlu “525-ci qəzet”ə də doğma imzadır. Onun zaman-zaman qəzetin səhifələrində çap edilən müxtəlif mövzulu bədii, publisistik yazıları hər zaman oxucuların diqqət mərkəzində olub. Onun publisistik yazılarını özünəməxsus edən cəhətlərdən biri də odur ki, o, araşdırdığı, haqqında bəhs etdiyi ünvanı ən incəliklərinə qədər araşdırır, öyrənir, özündən də yaxşı tanıyır və yalnız bundan sonra oxucusuna əminliklə tanıdır. Hansı mətbuat orqanında çalışmağına, hansı mövzudan yazmağına baxmayaraq, öncə öz qələminə sadiqliyi ilə seçilir.
O, ədəbiyyatımızda həm də felyeton ustası kimi tanınır. Yazıçı felyetonlarında hər kəsi maraqlandıran, narahat edən problemlərə özünəməxsus dərəcədə işıq tutur, illərdir ədalət naminə qələmini vərəqin geniş sinəsinə “döyəcləyir”.
“Yazıçı həm də sözün rəssamı, memarıdır” - deyən Əli İldırımoğlu bütün ömrü boyu sözə sadiq qalıb. O, sözlə necə davranmağı, sözlə sirdaş olmağı, onun “başına sığal çəkib”, yeri gələndə bir silaha da çevirməyi ustalıqla bacarıb. Buna görə söz özü də onu sevir, əzizi, doğması, ən məhrəm insanı kimi onun qələminə sığınır.
Bu gün sözün sadiq dostu, sirdaşı
Əli İldırımoğlunun 91 yaşı tamam olur. Bu
münasibətlə, “525-ci qəzet”in kollektivi olaraq, Əli
müəllimi ürəkdən təbrik edir, ona möhkəm
sağlamlıq və yeni yaradıcılıq uğurları
arzulayırıq!
Şahanə
MÜŞFİQ
525-ci qəzet.- 2018.- 17 noyabr.- S.14.