Rəfail TAĞIZADƏ
Gecə günahı
Gündüz gümanlardan üzüb
əlini
könlüm gecələrə
vurulub gedir.
Kimsə
söyləmişdi, mən
də inandım:
“Gözəllər yuxuda
durulub gedir”.
Sənli
yuxuların şirinliyində
özüm də bilmədən oyaq olmuşam.
Bilmirəm körpəmi, yoxsa
bu yaşda
yuxunu qaçıran qonaq olmuşam.
Gecənin müqəddəs günahı
məndə.
İlahi, bundan da ağır
dərd olar?
Dərdini çəkənə dərd verən qədər
görəsən, mənimtək
bir namərd olar?
Gözlərimdə yaş
daha
sən mənə yadsan
palma ağacıtək,
yadsan mənə
Ərəbistan qumsallıqları,
Meksika dağlarıtək...
sən mənə yadsan
tapacağıma ümidimi
itirdiyim
itkilərtək,
sən mənə yadsan
görmədiklərimtək.
olanları geriyə
qaytara bilməzsən.
doğrudanmı bu sənsən?
Yaman dəyişmisən
Yaman dəyişmisən
o gündən bəri.
Ala gözlərinə bir həsrət qonub,
saçının tumarı
dəyişib bir az,
əllər sığalını
itirib bir az,
üzündə təbəssüm
azalıb bir az...
Yaman dəyişmisən
o gündən bəri.
Deyəsən, bir az
da solan kimisən.
Bir az da, bir az da
dolan kimisən.
Gecən
bir xoş sözün səsinə möhtac,
gecən bir öpüşün közünə
möhtac,
gecən ehtiyacın
özünə möhtac.
Yaman dəyişmisən
o gündən bəri.
Yanağın allanmır, gözlərin
gülmür,
ürəyin danışmır,
ürəyin dinmir,
qısılıb içinə
bir qonaq kimi,
ağıla uduzan bir qınaq kimi...
Yaman dəyişmisən
o gündən bəri.
Gözlər gözlədiyi baxışı
istər,
əvvəlki, o ərkli
çağrışı istər,
açıb pəncərəni,
açıb qapını
közərən ümidə
boylanar yenə.
Sənin
bu halına dözməz gözlərim:
təzə baxışlarım
dəyişər səni,
üzdə naxışların
dəyişər səni,
ürək alqışların
dəyişər səni-
keçən günlərinə
qaytarar səni.
Daha dəyişərsən
bu gündən belə.
Yaman dəyişmisən, bir bax özünə...
Nar çiçəkləri
Yenə bir baharın qonağı oldum.
Yenə
nar çiçəyi
açdı bir səhər,
(mənim sevgi
gülüm, nar çiçəkləri)
yenə bədirləndi
Ay da bu gecə,
yenə Xəzərimi dalğalı gördüm,
yenə qağayılar nəğmə oxudu,
yenə dəniz mehi vurdu üzümə,
yenə qızılgüllər
açdı səninçün.
Çəmənlər yamyaşıl, ağac yamyaşıl,
yenə uşaqların gözləri gülür,
yenə pəncərədə
pərdə tərpənir,
evimin qapısı döyülür yenə...
Demək,
mən bir il də
yaşadım hələ...
İlahi, bu qız da...
İlahi,
bu qız da eynəyə keçdi!.
Bu qız daha mənə
eynəkdən baxır!
Kiçildim, böyüdüm onun
gözündə,
qaraldım, bozardım
onun gözündə,
enləndim, daraldım
onun gözündə.
Bu qız daha mənə eynəkdən
baxır.
Mən başqa
oluram şüşə
dalında.
Mən başqa
oluram “özgə” halında.
Mənim
baxışlarım dəyib
qayıdar,
duruşum səmtini
əyib qayıdar,
tamım kəsik-kəsik
mənə qayıdar.
Qayıdar üstümə özgələr
kimi.
Qayıdar üstümə kölgələr
kimi...
Yaxşı ki könlünün
eynəyi yoxdu,
yaxşı ki xatirə qalıb yerində,
yaxşı ki yaddaşın hüdudları
çox,
yaxşı ki qəlbinin işıqları
çox,
salıb işığına
aparar məni,
qoparar bu haldan, qoparar məni...
İlahi, bu qız da
eynəyə keçdi.
Mən elə bilirdim belə qalacaq,
on səkkiz yaşında olduğun kimi...
Bəlkə məni böyük görmək istəyib?
Bəlkə onun üçün
keçib eynəyə?....
Bu qız daha mənə eynəkdən
baxır.
Qanadlı quş
Səni
düşüncələr məhv eləyəcək
sənə düşmən
olan kor düşüncələr.
Kövrək ürəyinə qara
dərd yaxan,
sənə düşmən
olan zor düşüncələr.
Dərdə əlac etməz. Dərdə
qərd qatar
sənə düşmən
olan kor düşüncələr.
İnsanı yaşadan hislərdir ancaq.
Sənin
hislərinin hüdudları
çox,
sənin hislərinin
kənarları yox,
sənin duyğuların
qanadlı quşdu
qonub ürəklərə
kəpənək kimi
oxuyar adamın duyğularını,
dinləyər adamın
qayğılarını...
Elə ki üstündən bir saat ötdü,
elə ki üstündən bir gecə keçdi,
ağıl o hisləri
məhv eləyəcək.
İçində yarımçıq bir
qınaq qalar,
üzündən təbəssüm
itər, yox olar,
ürəyə min cürə
fikirlər dolar...
Səni düşüncələr məhv
eləyəcək.
Sənə düşmən olan kor düşüncələr.
Sənsizliyin adı
Sənsiz
axşamlarda məni axtarmaq hədər
qaranlıqda gözə
görünmür itkilər.
Daha nə o qoxun var duyam səni,
nə o cazibə qüvvən.
Artıq
eyni adam
deyilik,
bir-birimizi dəf edən eyni yüklərik.
Bir-birimizə qara dərdlər yüklədik.
Aramızda bir ömürlük məsafə.
İtirdiyin yerdən çoxdan
getmişəm,
heç özüm
də bilmirəm hardayam, necəyəm.
Ayrılığın cənnət olduğuna inanmıram.
Elə cəhənnəmə
də.
Məni
tapa bilmədiyin yerin
sənsizlikdən başqa
adı nədir səncə?
Gecələri nə qədər
sevsəm də,
yoxam,
axtarma məni gecələrində.
Səni
gətirən yol
Səni
gətirən yol yaman uzandı...
Döngəmi çoxaldı, yolmu daraldı?
Səni
gözləməyə səbirmi
çatar,
yollara baxmaqdan gözüm saraldı.
Yol çəkən
gözlərim ölçür
yolları.
Sənin addım səsin gəlir gümanda.
Yolunu gözləmək yaman çətinmiş
səsini içinə
çəkən zamanda.
Mənə gələn yollar
tanısa səni
yüyürüb qolları
üstünə alar.
Bir sipər bağlayıb yol kənarına,
baxan baxışları
gözlərdən salar.
Yollar etibarlı adam
kimidi.
Qorxusuz, ürküsüz
çatdırar səni.
O yolun sonunda dayanan
kəsin
qoşa qollarına atdırar səni.
Bu qız ürəyimdən baxırmış
mənə
bu qız haralardan baxırmış
mənə:
buluddan, payızdan, yazdan baxırmış,
qonşudan baxırmış...
bir tin o yandan,
açıq pəncərədən,
pərdə dalından,
günəşdən baxırmış,
göydən baxırmış,
gecələr yatmayıb
Aydan baxırmış...
haradan baxırsa, baxışı eyni,
sözü, hər
söhbəti, naxışı
eyni,
mənə hər yönəlik çağrışı
eyni...
bu qız ürəyindən baxırmış
mənə,
bu qız ürəyimdən baxırmış
mənə...
Sükutun səsi
səni göymü apardı
sevmədiyin bu yerdən?
daha işığın
gəlmir
qaranlıq gecələrdən.
gecələr tam qaranlıq,
gündüz sükut
içində,
uçub, gedib səsin də
durnaların köçündə.
boğur yeri qaranlıq,
boğur sükutun
səsi,
boşluğa düşən
kəsin
kəsilibdi nəfəsi.
Qoşa kölgə
dünya dolu şəkildi:
albomu var, divarı var,
sərgi salonları
var...
amma içində
bircə dənə
birgə şəklimiz
yox...
kadramı yerləşmədik,
ya bizi görəndə fotoaparatmı
dondu,
yanaşımı dura bilmədik,
küləkmi keçdi
aramızdan,
dumanmı keçdi
sıramızdan,
ya xəyalıq hansımızsa...
gəl tək-tək şəkillərimizi göndərək
Aya,
gecənin birində
qoşa kölgə salar yola,
qol-qola...
Dərd çəkir
Bu dünya o qədər qarmaqarışıq,
bu dünya o qədər çalxalanır
ki...
qayğılar əlindən
zaman dərd çəkir,
baxıb dünəninə
güman dərd çəkir...
Dərdin
bir-birinə uzantısı
var,
uzanar əlləri özündən qabaq,
xəfif pıçıltıyla,
bir gizli yolla
axtarıb sonunda dərdlisin tapar.
Sevincdən yüyürüb gəlməz
üstünə,
incitsən içini
kürüyər sənin.
Dərdə qucaq açıb
üzünə gülsən
körpətək qoynunda kiriyər sənin.
Hamı
sirdaşını gəzir
beləcə...
Bu da bir sevgidi istəyəni var.
Dərddən bezən qədər
dərdə köklənən
yalvarıb illərlə
gözləyəni var.
525-ci qəzet 2018.- 27 yanvar .- S.23.