Fiziklər, liriklər

Akademik İsa Həbibbəyliyə

Elm insanı mağaradan çıxartdı,

İnsan çox arzuya elm ilə çatdı.

Ta qədimdən tarix uzun yol gəlir.

Bu yer üzü, elm qurduğu busatdı.

Elm insanın məharəti, hünəri

Bəla gəlsə, güvəndiyi sipəri.

Amma zəka ayrılanda imandan,

Sevincdən çox olur elmin kədəri.

Kainatın ahəngindən gəlmirsə,

Haqqın yolu alimi dindirmirsə,

Allah lənət etsin elə elmi ki,

Şəri qovub, xeyri xilas etmirsə.

“Fiziklər”, “liriklər” deyilir indi,

Biri zəka, biri qəlblə öyündü,

Ahəngdə olmasa qəlb ilə zəka

Bu iblisin qurduğu bir oyundu.

Müqəddəs bir torpaq bu Azərbaycan,

Ulu ruhlar dolaşdığı bir cahan.

Elmin şeir zirvəsidi Nizami,

Belə qüdrət sahibidi bu məkan.

Bəlalar ağladır aləmi zar-zar,

Mükəmməl bir elmə dövran intizar.

Əgər nurlanmasa biri birindən,

“Fizik” də, “lirik” də qalacaq ağlar.

Zaman, vermir aman

mənə bir gözəl

dünya verdilər,

bir azacıq vaxt.

təngənəfəs,

ayaqdan başa qaçdım

bu dünyanı -

qəlbimin işıqlarına

işıq tutan

bir işıq axtardım...

qaçdım, qovaladı,

dayandım, vurdu vaxt.

nəyə gözümü tikdim,

axar çay kimi

götürüb apardı vaxt.

nəfəsi üzümdə,

saçları çiynimdə, sinəmdə

dayanıb durdu

gözəllər gözəli ömür,

siqrlərin sirri ölüm...

Adəm, Həvva

Adəmi torpaqdan yaradıb Allah,

Adəmdən Həvvanı yaradıb sonra.

Bu sözdə hikmət var sirlər içində

Cəhalət olanı qoysaq kənara.

Həvva yaranıbdı bir sübh vədəsi,

Adəmin dünyaya məhəbbətindən.

Eşdən doğulubdu, eşqin gülüdü,

Həvva yaradanın kəramətindən.

Torpağı qorumaq kişinin borcu,

Kişisə qadına olub həvalə.

Qayda pozuldusa, nizam pozulur

Mələklər ağlayıb çəkirlər nalə.

Əzazil arvad

Allah, əzazil arvadı

Yaratmaqda, sirrin nədi?

Əzazil arvad, iblisdən

Aşkara bir nişanədi.

Boş yerdən yüz dava salır,

Nahaq deməkdən həzz alır,

Şeytanla baş-başa qalır

Hər sözü bir bəhanədi.

Həsəd ürəyində dağdı,

Qəlbi qeybət batağıdı,

Fitnə-fəsad çanağıdı,

Könül evi viranədi.

Boş yerə düşür qəhərə,

Ümid edir cadügərə,

Ömrü döndərir zəhərə

Tərslikdə tək, divanədi.

Kasıb qohum yaddı ona

Yaxın gələn düşər qana.

Özü valeh öz ağlına

Adam deyil, əfsanədi.

Əri ruhdan salar hər an,

Arzuları qoyar viran,

Uşaqların qanın soran...

Şəitin, cin, cinganədi.

Allah, əzazil arvadı

Yaratmaqda, sirrin nədi?

Yağmur içində bir qız

çiçəkli ağaclar altda

bir gözəl, eşq bürcündədi,

yağan yağmur içindədi,

xəyalları kainatda.

yağmur tökür narın-narın,

o sanki dua oxuyur.

astaca torpağa qoyur

əlində çiçək kolların.

telində damlalar ulduz

yağmur ona aşiq olur?

İlahi! hardan nur alır

hər yana nur yayan bu qız?

nədən belə həvəslidi?

israrının yoxdu sonu.

sevdalar bürüyüb onu,

ömrünün bahar fəslidi.

torpaqda xalça toxuyur?

ya şeiri çiçək dilində?

sanki, hər kola qəlbində

əkdikcə layla oxuyur.

çiçəkli ağaclar altda

bir gözəl, eşq bürcündədi,

yağan yağmur içindədi.

xəyalları kainatda.

Qorxma...

...cildi oğurlanmış

bir məlakəsən,

qəlbin göy üzündə,

özün bir uçqunda,

tilsim əlində...

ayrılığa dözümün yox...

ürkək, qorxaq ləpələrin üstə

əksin görünür, itir...

ürəyindəki sözlər

dilində pörşələnir,

hələ uzaq qaçır vüsal,

həsrət sənlə nəşələnir...

...sübh üzündə

dənizin ortasında, üfüqdə

günəş sanki,

bir böyük

sarı qızılgüldü,

bir bax, nə doğma

təbəssümlə yüksəlir!..

Əllərinin titrəyişi

yaşıl yarpaqlar yaxasından

süzülən şəfəqlər tək

üstümə töküldükcə baxışların...

gecənin qoynunda

parlayıb, itən ulduzlar tək

axdıqca göz yaşların...

mən sənin qarşında,

qəlbimin dəli çağında

əriyib itmək istəyirəm

əllərinin titrəyişində...

Nurun mübarək

qeybə vurulmusan gözəl,

ilahi yarın mübarək.

ömrün sirr dolu bir məşəl,

irfanda yerin mübarək.

qəlbin hikmət aləmində,

ariflər sirri dilində,

qırxlar eşqi gözlərində

bu qədər varın mübarək.

kökləndiyin Allah nuru,

üzünün nuru dumduru.

yol gəlirəm sənə sarı

müqəddəs nurun mübarək.

Doğma ellər

göy üzü pərdə-pərdə,

hər tül pərdə sirr dolu...

hər pərdənin o üzü

yeni aləmin yolu...

aləm aləm içində,

hər aləmin aləmi

özünün yetirdiyi

bir qızılgül biçimdə...

...sən də mi darıxırsan, doğma adam?

sən də mi kövrəlirsən tez-tez?...

bəlkə, yad aləmdəyik biz....

...çiskin bir havada,

dərin bir dərənin dibində,

bulağın başında

suya təşnəyəm.....

elə tənhayam ki...

sən də mi tənhasan, doğma adam?

...ey, tarzən,

əlindəki o tarda

tellərəmi kökləyirsən telləri?...

bəs qəlbindəki aləmin

qızılgülləri?

köklə o telləri, köklə, çal,

bəlkə, bitə tənhalıq....

bəlkə, kimsə deyə mənə

hardadı qəlbimin

doğma elləri?...

Naxçıvan lalələri

Naxçıvanda dağlar, yamaclar

yay gələndə istidən

qan ağlar....

bom-boz olar.

...amma bir il

möcüzə oldu sanki...

yaz ağzı o qədər yağış yağdı ki,

yaşıllaşdı dağların

hər yastanı, dərəsi, diki...

elə bil nağıllardan gəlmişdi

rəngbərəng çiçəklər,

hər yanı bürümüşdü

ilk dəfə biçənəklər...

Allahın hökmüydü,

uca, şux lalələr

xalı kimiydi...

...uzun-uzun illər boyu

boz yamaclarda, dağlarda

qəlblərində gül-çiçəklik,

laləzarlıq hünəri olan aləm

səbirlə, əzmlə gözləyirmiş...

qərinələr keçmiş, sonunda

gözlənilən vədə gəlmiş...

qəlbinə eşq dolanlara,

dövranın ögeyliyində

ömrü

cadar-cadar olanlara

nur yağmuru göndər İlahi!

Zalım

ay məni bu qədər qısqanan zalım,

qadanı alım!

mənim hər yanımda sənin nurun var...

o nurun önündə, qısqandıqların

günəşin önündə yoxa çıxan qar.

hətta yuxuda da

ruhumda ruhun,

gülsəm təbəssümüm,

ahımda ahın...

dünyada deyiləm, eşq aləmində

nur dolu üfüqdən qalxır sabahım.

sənin sədaqətin keçilməz səddim,

onun hər şöləsi bir məlakədi.

sənə etibarsız olsa bir anım

insanlıq adına yaman, ləkədi...

baxışın aləmə yaraşıq verir,

sanki yaylım-yaylım nur səpələyir,

səni bircə anlıq nigaran etsəm

qəlbim döyür məni, məğmun eyləyir...

səninlə ömrümə yaraşıq gəlib,

səninlə bu aləm dindirir məni,

mənə etibarın olmayan vədə

həyat gözdən düşür, öldürür məni....

mənim hər yanımda sənin nurun var...

o nurun önündə, qısqandıqların

günəşin önündə yoxa çıxan qar.

ey güc mərkəzləri!

ey güc mərkəzləri!

ey özünə, güclüyəm deyənlər!

baxın əməllərinizə...

yer üzü qorxa-qorxa baxır sizə!

hələ başınız havalıdı

bir dolaşıq fəlsəfənin içində,

şeytana sevdalı dəli biçimdə...

gözünüz dolu qan,

yer üzünün puluna, malına heyran....

utanmadan, Allahdan qorxmadan

canını aldığınız yer üzü...

ananızdı... anamızdı...

dəli qardaşlar, havalı qardaşlar!

üstünə bombalar yağan, canını aldığınız,

hiyləylə kəsdiyiniz başlar

ananızın başıdı, anamızın başıdı...

fitnəylə, fəsadla qollarını bağlayıb,

ağzını bağlayıb

üzüstə yıxmısınız yer üzünü!

dəli qardaşlar, havalı qardaşlar!

anamız yer üzü

məhv olur yavaş-yavaş...

görmürsünüz təbiət dözmür daha,

sizinlə başlayıb bir müdhiş savaş!?.

Əhməd QƏŞƏMOĞLU

525-ci qəzet.- 2019.- 16 fevral.- S.23.