AD GÜNÜM

Yadıma saldım ki, ad günümü mən,

Mən də doğulmuşam, uşaq olmuşam.

Ürək həmən-həmən, qəlb həmən-həmən,

Amma uşaqlıqdan uzaq olmuşam.

Yadıma salıram ad günümü ki,

Hələ ölməmişəm, yaşayıram mən.

Hələ çiynimdədir bir ömür yükü,

Hələ ömür yükü daşıyıram mən.

Hələ var həyatda dostum-sirdaşım,

Həyat, ömür adlı qüllədəyəm mən.

Yetmiş beş pillədir, yetmiş beş yaşım,

Hələ zirvədə yox, pillədəyəm mən.

Hələ ki, dövrəmdə istədiklərim,

Hələ ki, təsəlli, ümid yerim var.

Hələ unudulub pis dediklərim,

Hələ ki, dövrəmdə əzizlərim var.

Həmişə açılmır baxtın qapısı,

Sevincim gah olub, gah olmayıbdır.

Yetmiş beş ilimin hələ hamısı,

Taxtında hökm edən şah olmayıbdır.

Vaxt olub, dönməyə geriyə bir də,

Vaxt olub qayıda eləcə qəmli.

Elə günlərim də olub ömürdə,

Qara haşiyəli, qara rəqəmli.

Gün var, ötüb keçib gün həvəsində,

Gün var ki, ömrümdə ayrı dadı var.

Ömrümün hər günü öz növbəsində,

Ötən günlərimdən hesabatı var.

Hərdən öz baxtımdan dad edirəm ki,

Tüstülü bir oda alışmayım mən.

Hər il ad günümü yad edirəm ki,

Özüm öz ömrümə yaddaşmayım mən!

ÜRƏK

Göz gözə hayandır, qulaq qulağa,

Ürəksə tənhadır, bir hayanı yox.

Nə fəryad səsini duyub eşidən,

Nə dərdini dilə bağlayanı yox.

Yazıq ha çırpınır dar sinəmizdə,

O, bərkdən ağlayıb, bərk gülə bilmir.

Milyon illər qalıb sol böyrü üstə,

Bir yol sağ tərəfə çevrilə bilmir.

Təpədən dırnağa qan olub, çatır,

Nədən qanlıdır ki, qan içindədir.

Ürək dediyimiz bəlkə başqadır,

Özü gizli qalan can içindədir.

Gah bahar gətirir, gah da bir xəzan,

Arxayın bir ömür sürə bilməyib.

Yüz il ürəyilə yaşayan insan,

Bir yol ürəyini görə bilməyib.

O, haçan qəfəsdən çıxmaq istədi?

Səməndər quşudur, yurdu od-ocaq.

Deyirik əlimiz ürək üstədir,

Ürəyin yerini kim bilir, ancaq?

Min il də çırpınsa, ürək ürəkdir,

Bircə yol dincəlib yatırmı ancaq?

Deyirlər ki, ürək - yüyrək deməkdir,

Yüyürüb arzuya çatırmı ancaq.

Yumruq boydasa da, Günəştək yanar,

Qanı qaynasa da, qazanı yoxdur.

Onun çox deyəni, çox yazanı var,

Onu doğru-dürüst yozanı yoxdur.

Tənhalağı üçün elə yanıb ki,

Yanıb ki, bir yanı niyə boş olsun.

İnsanın ürəyi tək yaranıb ki,

Bir sevən ürək də ona qoşulsun.

Niyə can yaranıb, bir daş olaq biz,

Ürək daşa dönüb qoy daş qalmasın.

Tənha ürəklərə sirdaş olaq biz,

Ürəklərin yanı qoy boş qalmasın!

GƏTİRMƏ

Sənindir, əzizim, bu ömür, bu baxt,

Bu ömrə, bu baxta tufan gətirmə.

Könlümün qapısı açıqdır hər vaxt,

Nə gətirsən gətir, hicran gətirmə.

Dərdinlə dərdləri hürküdərəm mən,

Dərdinlə canımı bərkidərəm mən.

Dərdinlə düşünüb dərk edirəm mən,

Qəlbimə dərd gətir, dərman gətirmə.

BU QƏDƏR ÖZÜNÜ UCUZ EYLƏMƏ!

Vecsiz müğənnilərə

Demə, qorxu keçər, qorxu kəsilər,

Gün keçər, fələyin çarxı kəsilər.

Üzdən gələn suyun arxı kəsilər,

Amandır, bostanı susuz eyləmə.

Güc gəlmə səsinə, sən içi boşsan,

Sən hansı yoldasan, sən hara-tuşsan.

İşığın zərrədir, işılda quşsan,

Özünü zor ilə ulduz eyləmə!

Səsinin nə karı, nə nəvası var,

Səsində bir xəstə quş avazı var.

Sənin nəfəsində qar havası var,

Bizim ruhumuzu sən buz eyləmə.

Bülbül oxuyanda oddan don geyər,

Nə səsdir, elə bil daşa daş dəyər.

Bu səs ahunu da quduz eyləyər,

Sakit könlümüzü quduz eyləmə.

O surahi baha, o mey bahadır,

O saz, o tar-kaman, o ney bahadır.

Görürsən, bazarda hər şey bahadır,

Sən də matahını ucuz eyləmə!

DAĞLAR

(dodaqdəyməz)

Yandı xatirələr, qatışdı dərdə,

Yatan qayğılar da ayıldı, dağlar.

Dərin dərələrin durduğu yerdə,

Kəkliyin harayı yayıldı, dağlar!

Həsrət nələr çəkir gör can içində,

Atəş necə qalar kətan içində?

Yaz da yer axtarır xəzan içində,

İllər də zay ildi, vay ildi, dağlar!

Qayadan daş uçar, qovuşar çaya,

Dağlara sığınır, yaşayır qaya.

İnsandır qəsd edən yenə dünyaya,

Hələ insan ağlı zaildi, dağlar!

Gedən nəsli görür gələn nəsil də,

Dənizə tələsir yağış da, sel də.

Zərə qərq olsa da, insan yad eldə,

Şirin el sözüyçün saildi, dağlar!

Qalalar, talalar söykənir sənə,

Daşın, kəsəyin də şirindir yenə.

Alqış dağ eşqinə, dağlar əhdinə,

Könüllər əhdinə qaildi, dağlar.

Yandırır ürəyi hey xatiratlar,

Dağlar Çənlibeldir, hanı Qıratlar?

Könül sarayında yaralı çatlar,

Çarəsi çiçəkdi, çayırdı, dağlar.

Üyütdük, ələkdən, ələyə düşdük,

Tufandan uzaşıb, küləyə düşdük.

Kələyə inandıq, tələyə düşdük,

Fələk gözü gözdən ayırdı, dağlar!

Hanı dərdinizi yada salanlar?

Sizdən yaylaq kimi ləzzət alanlar?

Vəhyi sizdən alır şair olanlar,

Axı Ağasən də şairdi, dağlar.

ÖMRÜN AXIRINDA

Ömrümün ot basmış cığırlarıyla,

Xəyalda geriyə qayıdıram mən.

Ömrün kəsirləri, uğurlarıyla,

Yolları mürgüdən ayıldıram mən.

Bir yanda kol-tikan, bir yanda otdur,

Yolçular dəyişib, yolda mən təkəm.

Uşaqlıq özü də bir köhnə yurddur,

Hərdənbir qayıdam, gərək baş çəkəm.

Heç dəymir gözümə tanışlarımdan,

Nə ellilər qalıb, nə də qəriblər.

Görmürəm yollarda tay-tuşlarımdan,

Keçmişdən inciyib, üz döndəriblər.

Baxmıram o gündən uzaqlığıma,

Baxıb yan-yörəmə yumşaqlaşıram.

Fikirlə dönürəm uşaqlığıma,

Özüm də elə bil uşaqlaşıram.

Xatirə başa-baş fikir yığını,

Gedəni qalana tanıdıram mən.

Ömrün parçasıtək uşaqlığımın,

Ömrümə calayıb, qayıdıram mən.

Mən indi oğullu, qızlı, nəvəli,

Yollar var arada, gözdən itirlər.

Ömrün sonu ilə ömrün əvvəli,

Axırda birləşib, bir yol gedirlər.

BİR DAMCI GÖZ YAŞI SAXLA MƏNİMÇÜN

Ötdüm uşaqlığı, keçdim gəncliyə,

Gənclik həsrət qoydu məni dincliyə.

Yollar aparırsa məni heçliyə,

Ləngit bu yolları, bağla mənimçün.

Səndən min dərd gəlir, heç qaçmıram mən,

Dərdim oda dönsə, dərd saçmıram mən.

Vallah, ürəyimdən baş açmıram mən,

Gəl gör nə dərdi var, yoxla mənimçün.

Göz yaşıdır gözə zinət verən də,

Haqdır göz yaşıtək nemət verən də.

Mənəm göz yaşına qiymət verən də,

Min dərd ver, özün də ağla mənimçün.

Sevənə sevəndən bir başqa kim var?

Odla bəslədiyim bir ümidim var.

Bir gün gərək olar, ölüm-itim var,

Bir damcı göz yaşı saxla mənimçün!

BİR HƏZİN ETİRAF

(75 yaşıma)

Gəl baxaq bir ömrün xatiratına,

Gün keçir, vaxt ötür, qocalırıq biz.

İlləri üst-üstə ayaq altına,

Yığıb, pillə-pillə ucalırıq biz.

Ömür bir ocaqdır, sönmək üçün yox,

Ölümü yandırıb-yaxmaq üçündür.

Qocalıq zirvədir, enmək üçün yox,

Dünyaya ucadan baxmaq üçündür.

Qayğısız bir ömür boş tərəzidir,

Ucuz yük çəkməyə kaş aşağıya.

Bizim ömrümüz də daş-tərəzidir,

Yaş yuxarıya qalxır, daş aşağıya.

Sonum torpaqdırsa, yaşım boş rəqəm,

Sən torpaq olana demə qonaqdır.

Saçımız ağarır, qorxmayaq, nə qəm,

Belə ki, qaranın axırı ağdır.

Ömür bir zəmidir, yağır göz yaşı,

Yağış çilənməsə, zəmi dirilməz.

Suvaqsız bərkiməz divarın daşı,

Suvaq su çəkməsə, divar hörülməz.

Doyduqmu ömürdən, tövbə, a tövbə,

Min zərbə dəysə də, hey ömrümüzə,

Axı, hansı qanun, hansı kitabə,

Ömrün son həddini göstərib bizə?

Nə olsun ki, yaşım yetmiş beş ildi,

Sonuncu rəqəmi kim yazıb qoyub?

Yolumda nə qədər daşlar deşildi,

Daş öz daşlığıyla yaşdan doymayıb.

Hər gərəksiz dərdi dərd etməsəydik,

Ömür gülü solub, mücəlməzdi də.

"Qocalıq" sözünü vird etməsəydik,

Qocalıq eşidib, heç gəlməzdi də.

Daşdan-daşa dəyir hey sellər, sular,

Şahlar da taxtında düşübdü bərkə.

Gəlib çin olsaydı bütün arzular,

Yaşamaq eşqi də olmazdı bəlkə.

Haqqın divanında kim dindirilib,

Biz haqqı-hesabı haçan bitirdik.

Bizə bəlkə min il ömür verilib,

Arzudan məst olub, çoxun itirdik.

Vaxtın nə vecinə günü gün qovar,

Bəs niyə gün gündən ülfət götürmür?

Həyatın tək bircə ibrət dərsi var,

Heç kim bu həyatdan ibrət götürmür.

Qocalıq yükdüsə, xoşdur bu yük də,

Həsrətsiz bir ömür yavan görünür.

Qoy gənclik var olsun, quru kötük də,

Pöhrələr içində cavan görünür.

Bir zəhərli dillə acılanmasa,

Bəlkə itirməzdi əslini söz də,

Nadanlar sözüylə qayçılanmasa,

Gödəlməzdi vallah, heç ömrümüz də.

Gəlin illər ilə biz əylənməyək,

Hələ ki, bir azca dincliyimiz var.

Gəlin qocalıqdan gileylənməyək,

Qocalıq içində gəncliyimiz var!

Qoy təmiz bir sevgi yandırsın bizi,

Ürəklər soyuyub, qoy buzlaşmasın.

Sevgiylə yaşadaq biz ömrümüzü,

Dünya gözümüzdə ucuzlaşmasın.

Ağasən BƏDƏLZADƏ

525-ci qəzet.- 2019.- 21 fevral.- S.7.