Çöl çiçəyi

Son payızda,

Təzə açmış Çöl çiçəyi,

Çəmənlərin ən göyçəyi.

Əgər bilsən...

Qədim Muğan torpağına

Gəlişinlə gecikmisən.

Səndən başqa çəmənlikdə

Başqa güllər görmədim mən.

Tənhalığı bu həyatda

Duymuşam mən.

Çox qəmləndim,

Sevinmədim.

Nə qalıb ki, sərt şaxtanın

dövranına.

Mən ürəkdən acıyıram,

a tər çiçək, bu halına.

Bəlkə sən də əsirlikdən,

o dağlardan,

Baş götürüb, de, qaçmısan?

Gecikmisən gül bahara,

bu son payız

Muğanımda gül açmısan?

Görüb məni qəmli,

Sən min dərddən,

dil açmısan.

İlk şaxtalar toxunduqca

ləçəyinə, yarpağına.

Bir gün yəqin solacaqsan.

Muğanımın çəmənində donacaqsan.

Xoşbəxtliyin ondadır ki,

qürbətdə yox,

Doğma Vətən -

Azərbaycan torpağımda

Qalacaqsan.

Araz bulanıq axır

Araz bulanıq axır,

Artıb yenə kədəri.

Zaman özü içirib,

Ona acı zəhəri.

Zaman səf fərman verir,

Araz ölür, can verir,

İmdadına yetən yox,

Yaraları qan verir.

Araz, dadına yetdim,

Düşmən üstə tək getdim.

Yetər olmadı gücüm,

Ulu yurdlar tərk etdim.

Araz, ömür sür yaşa

Mənzərən var tamaşa

Ömür vəfa edəydi,

Sahil görəydim qoşa.

Araz qıvrılıb axır,

Suyu yorulub axır,

Düşmən kəsib yolunu,

Qolu qırılıb axır.

Araz Turandan keçir,

Dağda borandan keçir,

Vətəni iki bölüb,

Axıb Arandan keçir.

Kimdir indi günahkar

Zaman, Araz, yoxsa biz?

Al şəfəqli bir səhər

Gəlib qoşa dayandıq

Araz ilə üzbəüz.

Azadlığın eşqilə

Vurdu odlu qəlbimiz.

Keçən gün dönməyəcək,

Bayrağım enməyəcək,

İstiqlalın alovu,

Qəlblərdə sönməyəcək.

Araz bulanıq axır,

Artıb yenə kədəri.

Zaman özü içirib,

Ona acı zəhəri.

Baba dağ

Yolum keçdi yenə səndən, Baba dağ,

Allah saf məkanı cənnətçün seçir.

Qoynunda yerləşir yüz səfalı dağ

O cənnət paklığı qəlbimə köçür.

Yazda gülümsərkən olursan göyçək

Meşələr, çəmənlər açır gül-çiçək

Səndən ilk dərs alıb loğmanlar gerçək.

İnsanlar buz bulaq suyundan içir.

Yaz günü döyəndə qarlı zirvəni

Sel suları daşıb alır dərəni,

Girdiman da aşıb bəndi-bərəni,

Son mənzil özünə o Kürü seçir.

İmdadçün gəlmişəm sənin Pirinə

Çoxdan çevrilmisən ümid yerinə,

Sən həyat vermisən bəlkə mininə

Şəfa diləyənlər Pirə and içir.

Yayda qoyunun olur ellər yaylağı

Neçə nər igidin sənsən oylağı

Sədaqət deyir ki, bu bahar çağı

Təbiət saflığın canıma keçir.

Vətən bölünməzdir

Çağırdım köməyə,

mən neynəyim ki,

Artdı, qəlbi diddi,

dərdlər, qüssələr.

Nicat bir, ümid bir,

biz isə iki.

Çiynim götürmədi,

bu ağır yükü

Düşmən torpağımda

törətdi nələr.

Çağırdım gəlmədin,

mən neynəyim ki,

Vətən bölünməzdir,

fikrimiz iki.

Ana - Vətən Azərbaycan

Başın üstün aldı duman,

Səni sınaq edir zaman,

Türk elinə qalıb guman,

Üzür məni sonsuz hicran,

Ana - Vətən Azərbaycan!

Qartal kimi mərd dayandın,

Yatmış pələng gec oyandın,

Ox atdılar, yaralandın,

Düşməninə vermədin can

Ana - Vətən Azərbaycan!

Torpaqların bol bəhrəli,

Çəmənlərin gül çöhrəli,

Var ol, a Qafqaz gözəli,

Tanımıram səni danan,

Ana - Vətən Azərbaycan!

Qoy üzməsin səni kədər

İgidin var gör nə qədər

Sinən coşub vulkan edər

Şəhid verdin neçə qurban

Ana - Vətən Azərbaycan!

Sərkərdələr darda qaldı,

Göyçəm bilməm harda qaldı,

Vətən yüz yol parçalandı,

Çaşdırmadı səni zaman

Ana - Vətən Azərbaycan!

Od püskürən sinən dağlı

Vuran əlin, qolun bağlı

Vəd verən çox sənə yağlı

Yalanlardan gen gəz, dolan,

Ana - Vətən Azərbaycan!

Eşidən yox haqq səsini,

Dərib yorğun nəfəsini,

Dinlə "Cəngi" nəğməsini,

Mərd tanıyıb bizi cahan,

Ana - Vətən Azərbaycan!

Səni çox vaxt aldatdı yad,

İstəmədin ondan imdad,

Böyütmüsən igid övlad,

Məşəl kimi yan, alovlan

Ana - Vətən Azərbaycan!

Düşmənləri sallam oda,

Torpaqları verməm yada,

İstiqlalçün bu dünyada,

Durub sipər gör neçə can,

Ana - Vətən Azərbaycan!

Qələbəni qanla çaldım,

İstiqlala körpü saldım,

Azadlığı zorla aldım,

Sədaqətəm mənə inan,

Quracağam gözəl dövran

Ana - Vətən Azərbaycan!

Sədaqət VƏLİOĞLU

525-ci qəzet.- 2019.- 22 fevral.- S.8.