CAN RÜSTƏM!

Bir xəbər çatdı mənə Nuhi-nəbi qarğışı tək,

İçərimdə biləsən qopdu nə tufan, Rüstəm.

Yandı bir ləhzədə, xirmən kimi arzım, ümidim,

Canım ol yanğıda yandıqca dedim: "Can, Rüstəm!"

Bəllidir - Rüstəm olan ağlamaz, amma oxlar

Sənə dəydikcə ürəklərdən axar qan, Rüstəm.

"Həftxan"lardan aşırsan, alısan dev yarasın,

Qərnimiz qəhrəmanı, Rüstəmi-Dəstan Rüstəm.

Nə qədər varsa bu dünyada Azərbaycan eli,

Şanlı Rüstəmlər üçündür şərəfü şan, Rüstəm.

Tilisim çay dərələrdə nə qoçaq salmış idin,

Bir ümid körpüsu ki, yol sala karvan, Rüstəm.

Dev yatarkən iki qardaş qonuşurduq gecələr,

O qonuş el qəminin dərdinə dərman, Rüstəm.

Devlər amma ayılıb duydular əhvalımızı,

Hələlik qaldı umid körpüsü viran, Rüstəm.

Hizbi-şeytandan olan qoy səni ixrac eləsin,

Başda yazmış səni öz Hizbinə Rəhman, Rüstəm.

Qalmışam mən də bu tayda qolubağlı, asılı,

Səf çəkib qarşıda qəm, sanki verir san, Rüstəm.

Qardaşın qardaş ilə bir görüşü, bir qonuşu

Qədəğən olmada, bax zülmə, nə tüğyan, Rüstəm.

Yetişib vədəsi həqqin, əmin ol dəm-dəmidir,

Açıla həqq qapısı, mat qala şeytan, Rüstəm.

Nəbi tək bizdə qılıc Rüstəmi çoxlar var imiş,

Sən qələm Rüstəmisən, can sənə qurban, Rüstəm.

Şəhriyar arzı-göz oldu ki, Səhəndilə gələ

Bəxtiyar məclisinə, başda Süleyman, Rüstəm.

Məhəmmədhüseyn ŞƏHRİYAR.

525-ci qəzet.- 2019.- 3 iyul. S. 11.