Tahir Talıblı ilə 30 illik "Yeni fikir"
söhbəti
"Yeni Fikir"
o illərin ab-havasını, ictimai-siyasi mühitini obyektiv
şəkildə əks etdirirdi"
Şair, publisist, ssenarilər müəllifi,
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Əməkdar
jurnalist Tahir Talıblı 1948-ci ildə Ermənistanın
Kalinino rayonunun Evli kəndində anadan olub.
1972-ci ildə APİ-nin filologiya
fakültəsini bitirib, doğma kəndində dil-ədəbiyyat
müəllimi, direktor müavini, daha sonra həmin məktəbin
direktoru işləyib.
Ermənilərin milli seperatizm təcavüzü
nəticəsində, digər soydaşlarımız kimi Tahir
Talıblı da 1988-ci ildə dədə-baba yurdunu tərk eləməyə
məcbur olub. Həmin ildən
Bakı şəhərində yaşayır.
1989-cu ildə nəşrə
başlayan "Yeni fikir" qəzetində müxbir kimi
işə götürülür. 1992-1993-cü illərdə qəzetin baş redaktoru
vəzifəsində jurnalistlik fəaliyyətinə davam edir.
25 ildir ki, indi yubiley
yaşına çatmış, 50 illik tarixi bir yolun
yolçusu, "Bulaq" verilişinin ssenari müəllifidir. Xalq Yaradıcılığı
redaksiyasının baş redaktorudur.
Kitabları, elmi və
publisistik məqalələri çap olunub. "Yeni fikir"lə, eləcə də müstəqilliyin
ilk illərində nəşr olunan qəzetlərlə
bağlı elmi iş yazdığım üçün
Tahir Talıblıyla görüşüb söhbətləşdim.
- 1988-ci ildə doğma yurdunuzu və
qazandığınız bir çox uğurları bir andaca
itirdiniz. Yeni mühit həyatınıza necə
təsir elədi?
- Xəyalə xanım, bu, bizim millət
kimi silsilə faciələrimizdən biriydi. Bu
haqda geniş danışmağa, məncə, ehtiyac yoxdu.
Yazılarımın da, şeirlərimin də əsas
mövzusu yurddu. Elə "Yeni fikir"də
"El yeridi" adlı yazım o çağları, o faciəni,
məncə, yaxşı ifadə eləyib. Yazı sonrakı kitabımda da gedib. Təbii ki, mən yurdcanlı adamam. Ona görə
də ali məktəbdən sonra yurda
qayıtmağım təbii idi. Çox təəssüf
ki, şeir çoxlarını aldatdı, şəhər
çoxlarını uddu. Mən şəhəri
seçmədim. Baxmayaraq ki, hələ tələbə
ikən Söhrab Tahir kimi, Nəbi Xəzri kimi böyük
şairlər haqqımda ağsaqqal sözü demişdilər.
Amma sən saydığını say...
Adlı-sanlı məktəbimiz
vardı. Çox dərin elmi, məntiqi
əsaslara söykənən bir inanc yeriydi. Bir təəssüfüm də budu ki, o vaxt niyə
məktəbin "Əmr" kitabını özümlə
gətirmədim. Çox maraqlı tarix də
elə itdi. Həm də inanmadım ki, bu,
son gedişdi. Nə var bir anda alt-üst
oldu.
O vaxtlar İrəvanda dilimizdə
"Sovet Ermənistanı" adlı qəzet
çıxırdı. Şeirlərimi,
yazılarımı dərc eləyirdilər. 1981-ci ildə "Sovet Ermənistanı" qəzetinin
60 illik yubileyində dövlət tədbirində, təsəvvür
eləyin ki, dilimizdə tək çıxış mənə
həvalə olunmuşdu, Evlidə, yəni doğma kənddə
yaşaya-yaşaya. Təbii ki, bu, qəzetin
rəhbərliyinin təşəbbüsüynən
olmuşdu. O dövrdə İrəvan böyük
ziyalılarımızın yetişdiyi məkan idi. O
dövrü, indi xatırlamaq tək yazı yox, tarixdi.
Bir məsələni
də deyim ki, Ermənistan müəllimlərinin
qurultayında - 1987-ci ilin mayında azərbaycanlı kimi
çıxışı da mənə həvalə eləmişdilər. Bu da təbii ki, Ermənistan maarif nazirinin
müavini böyük ziyalı, indilərdə
dünyasını təzəcə dəyişmiş
tarixçi alim, tədqiqatçı, tanınmış
yazıçı İsrafil Məmmədovun tapşırığı
ilə olmuşdu. O dövr haqda təbii ki,
yazılıb, yazılır və yazılacaq. Bunu da ona
görə dedim ki, siz qəzetlə bağlı elmi iş
üzərində işləyirsiz.
- Ustad Ələsgərin "El yeridi,
yalqız qaldıq səhrada" misrasını sərlövhə
verdiyiniz "El yeridi" adlı "Yeni fikir" qəzetində
dərc edilmiş yazıda da el həsrətindən bəhs
edirsiniz.
- Bəli, düzgün
vurğuladınız. Dədə Ələsgərin
peyğəmbər fəhmi ilə dediyi bu ağrılı
misra elə bil öz axirət taleyi üçün, bir də
qədim Göyçənin qəmgin taleyi üçün
deyilibmiş. Həmçinin, yalqız
qalan neçə-neçə tarixi abidələrimizin,
ocaqlarımızın, inanc yerlərimizin yaşı
dünyanın özü qədər qəbiristanlıqlarımızın
acısını qışqırır bu misra.
Amma Sovet vaxtı bizi
bu həqiqətlərdən uzaqda saxlayırdılar. Yalançı beynəlmiləlçilik
təbliğ olunurdu, əslində isə erməni separatizmi
öz işini görürdü.
- "Yeni fikir" qəzetinə
dəvət almağınız, əməkdaşlığınız
barədə məlumat verərdiniz.
- Bütün yaşadıqlarım, yurd
itkisi, ağrılı, sındırıcı olsa da,
parçalanmadan ayağa qalxmağa çalışdım, həyatımı
bürüyən o faciənin içindən çıxmaq
lazım idi. Tərcümə Mərkəzinin rəhbəri mərhum
Aydın Məmmədovla tanış oldum
və mənə Mərkəzdə işləməyi təklif
etdi. Bu, mənim həyatımda təzə
başlanğıc olacaqdı. Aydın
müəllim böyük türkoloq alim, yüksək mənəviyyatlı
türk kişisiydi. Fikirləşirdim ki,
mərkəzdə işə başlayım.
Bir gün küçədə
Taleh Həmidlə rastlaşdım. O, mənim
qardaşım Müzəffərlə bir qrupda, jurnalistika
fakültəsində oxumuşdu. Özünü
də yaxşı tanıyırdım. Bu
təsadüfi görüş hər şeyi həll elədi.
Dedi ki, Dövlət Mətbuat Komitəsi "Yeni fikir"
adlı qəzet buraxır, qəzetin baş redaktorluğunu mənə
həvalə eləyiblər. Məni işə
dəvət elədi. İndi Taleh Həmid
dünyasını dəyişib. Allah ona
rəhmət eləsin, tanınmış şair,
bacarıqlı jurnalist, o cümlədən, əsl təşkilatçı
idi.
Bu, mənim
üçün göydən düşmə bir təklif
oldu. Mənə qəzet
işi daha maraqlı gəldiyindən Taleh bəylə
razılaşdıq. O vaxt, tələbəliyimizdə
APİ-də "Gənc müəllim" adlı qəzet
çıxırdı. Tələbə qəzeti.
Çox mükəmməl bir nəşr idi.
O zaman respublika qəzetləri ilə yarışacaq bir qəzet
idi. Hətta deyərdim ki, çox üstün
idi. Qəzetin redaktoru tanınmış
şair Zahid Xəlil idi, ətrafında da çoxlu
yaradıcı tələbələr, alimlər, müəllimlər.
Rəhmətlik professor, güclü ədəbi
tənqidçi Əhəd Hüseynov APİ-də fəaliyyət
göstərən ədəbiyyat dərnəyimizin rəhbəri
idi. O dərnəkdə mükəmməl bir sənət
yolu keçdik. Odur ki, qəzet işi mənə
doğma idi.
1989-cu ilin
oktyabrında "Yeni fikir"in ilk sayı həyata vəsiqə
aldı. Qəzetin ilk sayına qədər
xeyli müddət axtarışlarda olduq, yaradıcılıq
fəaliyyətimiz müəyyənləşdi. Hətta
bülletenlər buraxdıq, yaxşı tərtibatlı,
şəkilli...
Qəzetin ilk
sayında mənim Xalq şairi Bəxtiyar Vahabzadə ilə
"Sözü cavanlara verin" adlı müsahibəm
çıxdı. Yaxşı
qarşılandı, şairin özü çox
razılıq elədi. Beləliklə,
"Yeni fikirçi" kimi yetişdik, tanındıq. Dediyim kimi, Taleh Həmid jurnalist kimi maraqlı,
bacarıqlı, işi təşkil eləməyi bilən bir
rəhbər oldu. Çox yaxşı bir
kollektiv yarandı. Qəzet əsasən "Dövlət
Nəşrkom"un gördüyü
işləri işıqlandırır, ölkədə kitab
çapının, kitab mədəniyyətinin təbliği
ilə məşğul olurdu. "Yeni fikir"
o illərin ab-havasını, ölkədəki ictimai-siyasi
mühiti obyektiv şəkildə əks etdirirdi. Quranın tərcüməsini ilk dəfə
"Yeni fikir"də nəşr elədik. Bu da o zaman
üçün çox maraqlı iş idi. Əsl
sensasiya oldu. Tanınmış əməkdaşlardan
Müsəllim Həsənov, Mehdi Şıxlinski, Ellada Umudlu,
Mübariz Əhmədov, Qəzənfər, Əlisəfdər
Hüseynov və başqaları - adlarını
unutduqlarım yəqin ki, məni bağışlasınlar -
bu sahədə seçilən imzalar oldular. İndi hər
biri öz yaradıcılıqlarıyla fərqlənir,
çoxlu kitab, elmi iş, televerilişlər müəllifidir.
Taleh Həmid 1992-ci ilin yayında başqa işə getdiyi
üçün "Dövlət Nəşrkom"un sədri Sabir Rüstəmxanlı məni
baş redaktor təyin elədi. Həm siyasi gərginlik,
həm iqtisadi durğunluq vaxtı, təbii ki, qəzeti
saxlamaq, dolandırmaq mümkün deyildi. O vaxtlar təsisçi
dövlət orqanı olsa da, qəzet öz-özünü
dolandırma məcburiyyətində qalmışdı.
Satışdan gələn gəlirlə işçilərə
maaş verilirdi. Mətbəə
xərcləri yüksək olduğundan böyük tirajla
çıxa bilmirdik. Baxmayaraq ki, qəzet
son nömrəsinə qədər satılırdı. Bir yandan da mətbəə bizi borc adıyla
sıxışdırırdı. Bir dəfə mən
təsadüfən bir qəzet köşkündə
qalaqlanmış çoxlu "Yeni fikir" gördüm, məlum
oldu ki, bu köşkə cəmi 7 ədəd qəzet
göndərildiyi halda, yüzdən çox nüsxə
qalaqlanıb qalıb, guya heç nə satılmayıb. Deməli,
qəzeti bankrot eləmək üçün böyük
sayda tiraj vurulur, yəni satılan qəzetlərin pulları mətbəə
xərcinə gedir, əməkdaşlara isə maaş
vermək mümkün olmur. Belə bir şəraitdə
işləməyin mümkünsüzlüyünü anlamaq
çətin deyildi.
- Qəzet cəmi 3 ildən sonra fəaliyyətini
dayandırdı. Böhrandan savayı, bunun daha
nə kimi səbəbləri vardı?
- Bizim çox aktual mövzularda
yazılarımız olurdu. O dövrdə Heydər Əliyevə
qarşı haqsız hücumlar edilirdi. Biz isə
çalışırdıq ki, obyektiv yazılar verək.
Odu ki, Heydər Əliyevin müdafiə edildiyi
yazılar verməyi lazım bilirdik. "Yeni
fikir"in 2 sayında Ellada Umudlunun İsa Muğanna ilə
bir müsahibəsini çap elədik. O müsahibədə
Heydər Əliyevin yenidən hakimiyyətə gəlməsinin
labüdlüyü önə çəkilirdi. Bu müsahibədən bir gün sonra rəsmi
dövlət qəzetlərinin birində əleyhimizə,
şəxsən mənim haqqımda kəskin bir yazı
yayımlandı. Beləliklə, bu, qəzetin
bağlanmasına bir fürsət oldu. Bəhanəyə
bir gün doğdu. Mən nə o müəllifə, nə
də qəzetin adına heç bir cavab
vermədim, heç ehtiyac da yoxuydu. Bu məsələnin
üstündən 27 ilə yaxın bir vaxt keçir, bu məsələni
də ilk dəfə açıqlayıram. O da sizin
sorğunuza əsasən. Açığını
deyim ki, nə mənə olunan pisliklər yadımda qalır,
nə də kimlərəsə elədiyim
yaxşılıqlar. Amma bu söhbətə fürsət
yaratdığınız üçün, "Yeni fikir"
qəzeti ilə maraqlanan ilk gənc tədqiqatçı kimi
sizə öz təşəkkürümü bildirirəm.
Çox arzu edərdim ki, bugünkü gənc
nəsil müstəqilliyimizə gedən yolda xidmət
göstərmiş qəzet və jurnalları diqqətlə
araşdırsın.
Xəyalə MƏZAHİRQIZI
525-ci qəzet.- 2019.- 24 iyul. S. 13.