Qeyri-adi sənətkar haqqında qeyri-adi nağıl   

 

 

Xalq artisti, ustad tarzən Ramiz Quliyevdən öncə ünlü tarzənlərimiz, Xalq artistlərimiz olub, Ramiz müəllimlə eyni dövrdə belə sənətkarlar var yəqin gələcəkdə olacaq.

 

Tar yeni musiqi aləti deyil, tarzənlik Azərbaycanda, ümumən bizim aid olduğumuz coğrafiyada - Şərqdə özünəməxsus gələnəklərə malikdir. Ramiz müəllim haqqında daha öncələr yazılıb, yəqin, gələcəkdə yazılacaq, ancaq "Min bir gecə" intonasiyası, ahəng üslubunda yazılmış bu əsər - "Şəhrizadın... tarzən Ramiz Quliyev nağılı" həmişə öz məziyyətləri ilə seçiləcək, oxunacaq.

Tanınmış yazıçı-jurnalist, ədəbi ödüllər laureatı Rafiq Hacıyevin Füzuli əsintili "Heyrət, ey Ramiz, tarın gördükdə lal eylər bizi..." nidası, "Min bir gecə" şirinlikli nağılı incə duyğulardan, sağlığında əfsanələşən, nağıllaşan sənətkar ömründən zərif söz açır.

Bir görkəmli sənətkardan yazmaq, onun həyat yoluna nəzər salmaq, bütövlükdə sənətdən yazmaq, "sənətin öz estetik dəyərləri ilə inkişafı"ndan söz açmaqdır həm . Sənət, sənət yolu dediyimiz məhz ayrı-ayrı sənətkarların yaradıcılığı ilə şəkillənir, əlbəttə; müəllif Rafiq müəllimin "Min bir gecə" hekayətlərinin üslubunda işlədiyi, özünün müəyyənləşdirdiyi kimi "lirik süjetlər" əsasında, ustad sənətkarımız haqqında nağılın məna dərinliyini, mahiyyət üfüqünü daha da genişləndirib. Bəs (ən azı) bu dediklərimiz fonunda əsərin qəhrəmanını bizlərə sevdirən, onu fərqli qılan (lər)dir? Nələrdir müəllifi sayğıdəyər Ramiz müəllim haqqında sevgi ilə, bu sevgini peşəkarlıq qatında təzahür etdirərək yazdıran? Məncə, Ramiz müəllimin şəxsi nümunəsi, peşəsindən, şöhrətindən asılı olmayaraq, sırf bir insan olaraq ləyaqəti, azərbaycanlı mənidir burada qeyd edilməli olan məqam hadisə...

Rafiq Hacıyevin yazdıqlarından - "Min bir gecə"dən sonrakı gecələrə daşıdığı məqamlardan biri Ramiz müəllimin klassik irsə sədaqəti yeniliklərə açıqlığıdır, məncə. Müəllif əsərin qəhrəmanınını sənətlə elmi qoşa qanad kimi daşıyanlardan, bu qoşqanadlıqla gözəllikləri, zövqü... Simurq quşu kimi işığa qovuşduranlardan biri olaraq obrazlaşdırması ilə məntiqli, hərəkət etmişdir. Sənətin məntiqi həmişə sirayətedicidir. "Min bir gecə" üslubu hər qədər keçmişi, nağıllaşmış məqamları, yaxud nağılın özünü, xatiratı diqqətə çatdırırsa da, əsərin qəhrəmanı yalnız keçmiş xatirələrdən ibarət deyil, o, həm bu gündür, həm , gələcəkdir. Ümumən əsl sənətin bir özəlliyi , həmişə təzə olmasındadır...

Ramiz Quliyev hər iki sahədəki (elm, sənət) yeniliklərdə imzası olan aydınlarımızdandır. Ramiz müəllim sənət məktəbi, müəllim görmüş özü müəllim olan - ustad olan sənətkardır. Sənəti tale kimi yaşadığındandır ki, yalnız onun yanına, sinfinə, ustad dərslərinə gələn qıraq yetirmələri deyil, öz övladı da sənət ecazından nəsibini alıb, onun fiziki övladı olmaqla yanaşı, həm , mənəvi övladı oldu... Bax, Rafiq Hacıyevin belə həssaslıqlara güzgü tutması xüsusi diqqətəlayiqdir. Başqa nələri fərqləndirmək olar? Tarzən Ramiz Quliyev az qala bütün böyük sənətkarlar haqqında deyilən, "o sənəti yaşayır" deyimini hər ifasında göstərir - yəni təbii halı ilə biz ustadın sənəti yaşaya-yaşaya ifa etdiyinə şahid oluruq - üz-gözündə, barmaqlarında, əlində, qolunda cərəyan edən enerji seli ilə...

Ramiz müəllim böyük sənətçi olmaqla yanaşı, kübar, səmimi ... sadə insandır. gizlədək, özəlliklə bax, bu məqam heç hər sənətkarda rast gəlinən hal deyil...  İstər nağılda, istər gerçəklikdə...

Əgər Ramiz müəllimin bütün qalan ifaları mövcud olmasaydı belə, "Ay işığında" "Ləpələr"dəki mükəmməl ifası onun dünyasını, xəyallarını, sənətçi siqlətini göstərməyə yetərli olardı... İstər ay işığını, istər ləpələri seyr edərkən təbiətin gözümüzə sığdıra bilmədiyimiz əsrarını, gözəlliyini... Xalq artistimiz, elm xadimimiz sənətin ecazı ilə könlümüzdə şəkilləndirir, ruhumuzu qidalandırır...

"Min bir gecə"nin hər nağılı, öncəki nağılın davamı, yaxud orada cərəyan edən hadisələrin inkişafı ilə xarakterizə olunursa, hər sonrakı sənətçi , özündən öncəkilərin qalxdığı zirvəni əsas alaraq, məhz o məqam(lar)a istinad edərək, bir sonrakı zirvəyə boylanır. Sənətdə zirvələr təbiətdəki zirvələrdən fərqli olaraq, sonlu deyil: hər sənətçi öz zirvəsini yaradır, yaxud hər zirvə öz fatehini gözləyir! Mən "Şəhrizadın... tarzən Ramiz Quliyev nağılı" yeni sənət fəthlərinə inam hissinin məhsulu hesab edirəm. Əgər müəllif Rafiq Hacıyev "Min bir gecə"dən sonrakı gecələrdən söz açıbsa, deməli, nağıl davam edir, deməli, sözün qüdrəti, sənətin ecazı hələ öz sehrini saxlayır - daha doğrusu, "...gələcəkdə , saxlayacaqdır" ismarıncı hasil olur. bu ismarıncı duymaq, paylaşmaq çox xoşdur.

İnanırıq nağıl saymırıq ki, ustad sənətkarımızın fiziki ömrünün növbəti illəri doğma Ağdamda keçəcək! O Ağdamda ki, orada gecələr gündüz kimi olacaq! Ağdamın gününü bəstələmək, o günü sənət ecazına qaldırmaq Ramiz müəllimin, Ağdamlı gecələrin nağılını yazmaqsa, Rafiq müəllimin nəsibi olsun! Bizlərə isə, dinləmək oxumaq nəsib olsun! Ağdamda ya Bəxtiyar Vahabzadənin "ağac altı, yaşıl çəmən, bir ki tünd çay" şeirini, ya da Zəlimxan Yaqubun "Bu yaşıl ağacın altı bizimdir" şeirini zümzümə edəcək gələcək günün övladlarına, gənclərə bugündən, bu "Şəhrizadın... tarzən Ramiz Quliyev nağılı"ndan salam olsun!

03.06.2019

 

 

Qənirə PAŞAYEVA

Milli Məclisin üzvü

 

525-ci qəzet.- 2019.- 5 iyun.- S.17.