Hər yer mentalitet,
hər gün mentalitet...
"Riyaziyyat - baş aldatmağın ən mükəmməl metodudur"
A.Eynşteyn
Sizə hardan deyim, kimdən
xəbər verim? Talesiz tərcüməçi işindən...
Şərq dillərindən gözəl
tərcümələrin müəllifi,
şair Mirmehdi Seyidzadə vaxtilə deyirdi ki:
Otururam hər cümə,
Eyləyirəm tərcümə,
Düşünürəm yarayar
Xırda-para xərcimə.
İndiki vaxtda külfəti quru ziyalı maaşıyla keçindirmək
çətindir. Odur ki, mən xırda-para xərcimə
yaraması üçün
deyil, uşaqların böyüdükcə artan
tələblərini qarşılamaq
üçün tərcümə
eləyirəm.
Başınızı ağrıtmayım, bir həftə öncə mötəbər bir dövlət idarəsindən
hörmətli bir şəxs mənə telefon açdı. Hal-əhval tutduqdan sonra mənim mərifətlərimi sadaladı
və xeyli təriflədi. Adətən
belə hallarda dalağım sancır; acı təcrübəmdən
bilirəm ki, bu gözəlləmənin
sonu yaxşı qurtarmayacaq, don Karleone demiş, mənə elə "təklif" verəcək ki, işim başımdan aşsa da, boyun
qaçıra bilməyəcəyəm.
Hardasa, elə də oldu.
- Mənə bax, sənətkar, - həmin şəxs qılıqlı
səslə dedi, - otuz səhifəlik bir yazı var,
bir az
qəliz tekstdir, onu təcili tərcümə eləmək
lazımdır. Mənə səni
məsləhət görüblər,
nə deyirsən?
Cavabımda indilərdə bərk
məşğul olduğum,
üstəlik, bir az da özümü xəstəhal
hiss etdiyim barədə
əzbərdən kiçik
imtina nitqi söylədim. Məni səbirlə dinlədikdən
sonra, guya elə-belə maraqlanırmış
kimi soruşdu:
- Sən, ümumiyyətlə,
səhifəsini neçədən
tərcümə eləyirsən?
- On beş manatdan,
- onu başımdan eləmək üçün
ağlıma gələn
ilk rəqəmi dedim.
- Dediklərini nəzərə
alaraq, sənə iyirmi manat verirəm,
- amma vaxt azdır, bir həftəyə tərcüməni
təhvil verməlisən!
- On gün! - beynimdə
ani 30x20=600 hesablaması
aparıb, guya könülsüz razılaşdım.
- Danışdıq! - Telefonun
o başındakı səs
özündən razı
halda nıqqıldadı.
Şənbə günü idi,
adam balası
kimi uik-end keçirim deyə, işə birinci gündən başlamağı
qərara aldım. Amma sən saydığını
say...
Bazar gününün axşamı
anam zəng elədi ki, bəs, Osman kişi ölüb.
Mənim adət-ənənə,
mərasim, ritual kimi məsələlərlə bağlı
başısoyuqluğumu bildiyindən,
bərk-bərk tapşırdı
ki, Osman kişi ailəmizə
yaxın adam olub, ona görə
də, eləcə görünüb aradan çıxmağa çalışmayım,
dost var, düşmən
var, qoy görsünlər ki, biz haqq-saya sədaqətli adamlarıq.
Yasda əvvəldən-axıra
kimi iştirak elədim, gün axşam oldu. Yasda şivən qurmaq üçün kirayələnmiş
arvadların ah-vayı,
mollanın cəhalət
dövrünə aid moizələri,
yağlı dana
əti, şaxtalı
hava məni elə hala gətirdi
ki, həmin gün tərcümə eləyəsi olmadım. Evə gəlib yazı stolumun üstündə zərli-baftağlı iki
dəvətnamə gördüm.
Bu da əhvalıma
ayrı bir "rəng" qatdı.
Açıb gördüm
ki, xalaoğlu məni sabah
(!) saat altıda nəvəsinin sünnət,
o biri gün isə məktəb yoldaşım qızının
toy məclisinə çağırır.
Gecə saat 12 radələrində
telefonuma zəng gəldi. Bu da kim
ola, bacanağım!
- Ayə, xəbərin varmı, a qibləsiz, beşinci gün uşaq əsgər gedir, - bacanaq telefonda ağlamsındı.
- Gələrsən, yola
salarıq!
Sabahısı günü özüm qız toyuna getdim, xalaoğlumun məclisinə isə nəmər göndərdim.
Uzunçuluq eləməyim, beləcə
bütün həftəni
"dərd alıb, qəm satdım" və "kef elədim". Tərcüməyə tərəf baxmağa macalım belə olmadı.
Həftəsonu evdə oturub Azərbaycan insanının
bir ritual səviyyəsinə
yüksəltdiyi toy-yas,
əsgərliyə uğurlama,
instituta qəbul, yubileylər və s. və i.a. kimi
mərasimlərin acısını
canımdan çıxarmağa
çalışırdım. Düşünürdüm ki,
bu rituallar biz azərbaycanlıların anadangəlmə
travmasıdır - azərbaycanlı
özünün uydurduğu
miflərə dini ekstaz dərəcəsində
sitayiş eləyir; həm qohum-əqrəbanın
işinə yaramaq, sayı-hesabı bilinməyən
toy-yas mərasimlərini
yola vermək, evinə gələn qonaqları yüksək səviyyədə qarşılamaq,
həm də ortaya çıxarılası
bir iş görmək - bunlar bir araya sığmır.
Belə-belə düşündüyüm yerdə xalaoğlumdan bir ismarıc gəldi. İsmarıca onun nəvəsinin
sünnət toyuna göndərdiyim nəmər
də əlavə olunmuşdu. İsmarıcı
gətirən adam xalaoğlumun sozlərini "olduğu kimi" mənə çatdırdı: "Dedi
ki, denən, pulu təpəsinə dəysin, mən onun puluna qalmamışam,
sayıb məclisimə
dəvət etmişəm,
zəhmət çəkib
özü gələydi".
İndi də oturub, istəkli xalaoğlumun könlünü necə almaq və sifarişçiyə
nə cavab vermək haqqında fikirləşirəm.
Fələyin xərcinə getmiş
600 manat barədə isə
düşünməyə vaxt yoxdur...
Etimad
BAŞKEÇİD
525-ci qəzet.- 2019.- 26 iyun.- S.17.