"Ömrüm nar qabığıdı, acılı-şirinli illər kimidi içindəki dənələr..."

Bəlkə sabah olmadı?!

Toran çökür

Günəş “boğulur” təpənin arxasında,

öz kölgəsini yorğan kimi

başına çəkir ağaclar.

Buludsuz səmada

nar dənəsi kimi qızarır ulduzlar

bir azdan şeh düşəcək,

hələ yuyunmağı var

yaşıl yarpaqların.

Hələ heç kim

daş atmayıb gölə,

qurbağalar sabahadək

“canlı konsert verəcək”.

Gecənin kədərinə

aram-aram

bayquş da töhfə verir

cansıxıcı səsiylə.

Qaranlığın canına

bir az da qorxu dolur -

bəlkə sabah olmadı?!

İçimdəki ümid də

yavaş-yavaş can verir.

Baxıram vahiməylə,

qaranlığın canından

neçə iblis doğulur.

İlan kimi sürünür budaqların kölgəsi

Nar ağaclarının arasındakı ev

payızda miskin görünür.

Yarpaqsız budaqlar,

bozaran gövdələr

və kəllə kimi çürümüş nar qalağı.

Seyr elədikcə bu mənzərəni

elə bilirəm xarabalıqdayam,

cənuba köçən quşların əvəzinə

mərmilər uçub gəlib sanki.

Gecələr bu mənzərə

qara rəngin çalarında

daha da qorxunc görünür.

Ay çıxıb hərlənəndə isə

budaqların kölgəsi

yerdə ilan kimi sürünür.

Əslində bu çox sadədi

həm də xatirədi,

gözlərimi yumuram

hər yerdən, hər yerdən

uşaqlığım görünür.

Gümüşü nar

Ay çıxıb

yaşıl yarpaqlar

gümüş olub,

qıpqırmızı meyvələr

gümüş olub.

Narın kölgəsi

gümüş olub

torpağa səpilir.

İndi fərqi yoxdu

qurd düşən narın da

kölgəsi gümüş olub.

Kölgələr ayırmır

yaxşını-pisi.

Kölgələr ayırmır

ağı-qaranı.

Bəlkə də belə olub

dünya yaranan gün,

hər şey kölgə olub.

Bilirsən nar ağacı

Bilirsən, nar ağacı,

payızda küləklər başlayanda

yarpaqların ayrılıq səsi

gizilti salır canıma.

Xatirələr oyanır,

elə olur ki,

bir yox,

bir neçə adamdan sarı

darıxmağa başlayırsan!

Bilirsən nar ağacı,

bir neçə adamdan sarı darıxmaq

Tantal əzabıdır -

heç nəyə çata bilmirsən,

hərəyə görə bir az darıxırsan,

bölünüb neçə yerə darıxırsan.

Bu darıxmaq deyil e,

nəsə ayrı bir əzabdı.

Bəlkə də

darıxa bilməmək əzabıdı.

Bilirsən nar ağacı,

bəlkə də elə sən bilirsən.

Ay nəğmə deyir

Buludlar dağılıb

yağış ara verib,

yaşıl nar kollarına

ay nəğmə deyir

süd rəngli işığıyla.

Külək də susub,

yarpaqlar qımıldanmır

budaqlar təmkinlidi,

bircə ay oxuyur.

Pozulur kənd yolunun

ay işıqlı sükutu,

kimsə keçir

kölgəsi yol yoldaşı,

addımları yuxulu.

Söykənib pəncərəyə

baxıram aya sarı,

baxıram, unuduram

unuduram, dünyanı -

Ay nəğmə deyir

süd rəngli işığıyla.

Qara bulud

Qaraldıqca

qaralır göyü üzü.

Bir igidin ömrü qədər

kəsib ay işığını

qara buludlar.

Ərəbzəngi

dastanlardan çıxıb

göyə qalxıb,

bulud olub

yol kəsib.

Qara yarpaqlı

nar ağacı

qara dənəli

nar gətirir.

Bir igidin

ömrü qədərdir ki,

hər şey

qara bar gətirir.

Su axır, ay aparır

Su axır.

Təzə doğmuş ayın

əksi düşüb suya.

Su axır,

üzündə ləpələnir ay,

tanrının kitabındakı

balıq kimi

bölünür, çoxalır ay.

Su axır,

nar ağaclarının dibindən axır.

Su axır,

elə bil “əlində” ay aparır.

Su axır.

təzə doğmuş ay

İsa kimi suyun üstündə gəzir.

Su axır -

ömür də su kimidi,

heç yerdə dayanmır

axır, axır, hey axır.

Sarı

Küləyin qulağından uzaq

elə saralıb ki, nar yarpaqları

bir əsim himə bənddi.

Günəş də öləziyib -

öz sarısını “yarpaqlara verib”,

daha yoxdur avqust qızmarı.

Sarı zambaqlar

baharda qalıb,

indi çiçəklərin əvəzinə

yarpaqlar saralır.

Amma ömrün payızı

rəngsiz olur -

yarpaq kimi tökülüb,

günəş kimi öləziyib,

çiçək kimi solursan.

O dünya yalandı

sadəcə torpağa qarışıb,

qarışıb, yox olursan.

Çiçəklərlə suvarılır ürəyi yanan çöllər

Sular axır,

axdıqca toplayır

yerə döşənmiş

nar çiçəklərini.

Sular axır

axır, aparır

nar bağından

nar çiçəklərini.

Sular axır,

dodaqları çatlamış

boz torpaqlara

çiçək aparır.

Külək əsir

çiçəklər səpələnir,

sular axır,

çiçəklər toplanır,

çiçəklərlə suvarılır

ürəyi yanan çöllər.

Ad günümə

Ömrüm nar qabığıdı,

acılı-şirinli illər kimidi

içindəki dənələr.

İsadan 7 gün sonra doğulmaq

bəlkə də xoşbəxtlik deyil

Məsihin fiziki əzablarını

8-ci günə daşımaqdır.

Müsəlman olsaq da,

İsadan öz payımızı götürmüşük -

hərənin öz əzabı var,

1982 il sonra doğulsaq belə.

Ömrün əvvəli və sonu olmur,

ömrün bədbəxtlik və

xoşbəxtlik bölgüləri var.

Xilaskar İsa,

xilas edə bilməsən də bizi

yenə də sənə minnətdarıq,

minnətdarıq ki,

əzab çəkməyi öyrədibsən.

Xilaskar İsa,

yenə də tənhayam,

heç olmasa tənhalıqdan xilas et məni.

Yeni ilin ilk günündəyəm

əlimdə şərab,

yenidən doğuluram,

yenidən doğuluram, yenidən.

Səxavət SAHİL

525-ci qəzet.- 2019.- 20 mart.- S.23.