Dost sözü

Mayın 26-da Nailə İbrahimovanın doğum günüdür. O, Bakı Musiqi Akademiyasının "Konsertmeyster ustalığı" kafedrasının müdiri və professoru olmuş, gözəl qadın və insan, pianoçu və pedaqoq idi. Nailə xanımla biz dost idik. Bir çox ölkələrdə - Fransada, Türkiyədə, Belarusda və başqa yerlərdə, müxtəlif tədbirlərdə, konsertlərdə olmuşduq. Deyirlər, insanla yol yoldaşı olanda, onu daha yaxşı tanıyırsan. O, geniş intelektə, zövqə, biliyə malik qadın idi.

Dost haqqında böyük filosof şair Cəlaləddin Ruminin kəlamı yadıma düşür. O deyirdi ki, "qüsursuz dost axtaran dostsuz qalar". Biz bir-birimizdə şübhəsiz ki, qüsur axtarmırdıq, lakin bir-birimizin varlığından həzz alır, qürur duyurduq, maraqlarımız, zövqümüz, yumor hissimiz bir-birimizə xoş gəlirdi. Məndən öncə isə o, mərhum bacım, pianoçu Elmira Səfərova ilə dost idi. Elmira deyərdi ki, Nailə öz istedadı, biliyi, intellekti ilə mədəniyyət naziri ola bilərdi. Mən də onunla razı idim.

Azərbaycan konsertmeyster ustalığı tarixinin inkişafında Nailə xanım İbrahimovanın böyük rolu olmuşdur. O, konsertmeyster ustalığı haqqında, onun tarixi, nəzəriyyəsi və təcrübəsi barədə qiymətli kitab, dərs vəsaiti yazmışdır. Bu vəsait Bakı Musiqi Akademiyasının fortepiano fakültəsinin tələbələri və müəllimləri üçün nəzərdə tutulmuşdur. Lakin bu tədqiqatın, mən bunu məhz vəsait deyil, tədqiqat adlandırıram, çünki onun daha geniş əhəmiyyəti və rolu vardır. O, tədqiqatında həm bu sahənin inkişaf tarixini, həm də əsas nəzəri xüsusiyyətlərini, konsertmeyster təcrübəsini, müasir konsertmeyster repertuarını təhlil və təqdim edir, böyük ədəbiyyat siyahısı və onun izahatını verir. Tədqiqatda pianoçular üçün o qədər əhəmiyyətli, dəyərli tövsiyələr və məsləhətlər verilmişdir ki, bunu bir qədər genişləndirib elmi əsər kimi müdafiə etmək də olardı. Olardı, əgər özü olsaydı. O, əvvəllər də Azərbaycan musiqisi haqqında dissertasiya yazmışdı və əlyazmasını (o vaxt hələ kseroks yox idi), oxumağa elmi rəhbərinə vermişdi, təəssüf ki, elmi rəhbəri onu itirmişdi. Mən biləndə çox təəccüb elədim. O isə bu məsələyə ona xas olan təvazökarlıqla, çox sakit reaksiya verdi, itirib də... - dedi.

Bir neçə illər professor adını almaq üçün Nailə xanımın sənədləri Ali Attestasiya Komissiyasında yatıb qalırdı. Mənə məlum olmayan səbəblərə görə, onun sənədlərinə "yox" deyilmişdi və heç baxılmırdı da. Lakin mən mədəniyyət üzrə ekspert şurasının sədri seçiləndən sonra, elə ilk işlərdən biri Nailənin sənədlərini professuraya təqdim etməyim oldu. Prezidiumun iclasında mən çıxışımı onunla başladım ki, dünya şöhrətli musiqiçi Mstislav Rostropoviç Bakı Musiqi Akademiyasında kafedralar ilə tanış olanda, Nailə xanımın sinfinə girib ona professor kimi müraciət etmişdi, çünki onun gördüyü dəyərli işlərlə tanış idi. Biləndə ki, Nailə xanım hələ professor deyil, çox təəccüb eləmişdi. Prezidiumun iclasında da mən verən məlumatdan sonra, Nailə xanımın professor olmamağı etiraz doğurdu. Birinci coğrafiya sahəsində məşhur akademik öz müsbət rəyini bildirdi, onun səsə qoyulub keçirilməsini təklif etdi. Beləliklə, hamı yekdilliklə Nailə xanımın professorluğuna səs verdilər. Mən Nailəyə bu barədə xəbər verib, onu təbrik edəndə, zarafatla dedim ki, heç bilməzdim ki, məşhur akademik sənin bu cür fanatındır. O da güldü və soruşdu ki, o kimdir? Dedim gözəl mütəxəssis və alim.

Mən Nailə haqqında çox danışa bilərəm, onun hazırladığı tələbələr bir sıra müsabiqələrdə laureat adına layiq olmuşlar. O, çox gözəl həyat yoldaşı və ana idi. Onun həyat yoldaşı, gözəl pianoçu Fərhad Bədəlbəyli çalanda Nailənin həyəcanını müşahidə etmək kifayət idi. O, həm sayırdı, həm oxuyurdu, həm də dirijorluq edirdi. Fərhadın isə gənclikdə ona dəlicəsinə aşiq olması yadımdadır. O, "Dəniz" əsərini Nailəyə ithaf etmişdir, Nailənin təbiətinə uyğun, dənizin gah coşqun, gah sakit vaxtını Fərhad gözəl təsvir etmişdir. Bu əsər ifa olunarkən yanımda oturan Nailəyə yavaşca deyərdim ki, indi sənin sevgi mövzun səslənəcək, bu vaxt o, çox utanardı.

Bu günlərdə isə Fərhad Bədəlbəylinin digər gözəl əsəri "Pərvərdigara" möhtəşəm ifada - dünya şöhrətli vokal ustaları Anna Netrepko, Yusif Eyvazov və Elçin Əzizov tərəfindən böyük uğurla səsləndi.

Dahi C.Verdi deyirdi ki, əgər bəstəkarın yaradıcılığından bir-iki melodiya yadda qalıb oxunmursa, o, bəstəkar deyildir. C.Verdinin özünün əsərləri ifa olunan gündən bəstəkarın melodiyalarını bütün İtaliya oxuyardı. Heydər Əliyev mərkəzində "Azərbaycana sevgi ilə" adlı möhtəşəm konsertdən neçə gün keçdiyinə baxmayaraq, mən hələ də Fərhadın orada ifa olunan "Pərvərdigara" əsərinin gözəl melodiyasını oxuyuram, zümzümə edirəm. Doğrudur, Fərhad özünü bəstəkar hesab etmir, bu, onun bir hobbisidir (dirijorluq kimi), amma çox uğurlu hobbidir. Fərhadın bu uğuruna Nailə xanım çox sevinərdi. Onun şad ruhu bu gün bizimlədir. Allah ona qəni-qəni rəhmət eləsin!

Zemfira SƏFƏROVA

Akademik, Əməkdar Elm Xadimi

525-ci qəzet.- 2019.- 22 may.- S.17.