Ana quzuları
esse
Bir neçə
gün öncə oktyabr çağırışçılarını
hərbi xidmətə
yola salırdıq. Bir-birindən yaraşıqlı, oğul
balaları. Kimimiz ata-ana,
kimimiz baba-nənə,
kimimiz də digər qohumlar idik. Hərəsi hər birimizin
bir ciyər paramız idi. Anaları üçünsə "ana
quzuları". Gözünün, ürəyinin yağını
yedirdikləri, üzərində
tir-tir əsdikləri,
"ana quzuları".
İllər öncə
nənəmin hər əsgər gördüyündə
nə üçün
onlara "ana quzusu" dediyini indi çox yaxşı başa düşdüm...
"Anan boyuna qurban",
- deyən səs tərəfə çevrildim. İçəridən qeydiyyatdan keçən çağırışçı çıxıb anasıgil
olan tərəfə gəlirdi. Ortaboylu, arıq bir
oğlan idi. Amma siz ona bir
də anasının gözlərilə baxardız.
Anası
üçün ona doğru çinar boylu, yarlı-yaraşıqlı
bir igidi gəlirdi. Baxdıqca doymurdu balasından.
Üzünü tumarlayır, əlini
tutur, ya da tez-tez qulağına
pıçıldayaraq nə
isə məsləhətlər
verirdi. Beləcə də oradakı
hər bir ana. "Ana quzuları"
isə bu nəvazişi özünə
sığışdırmayıb, anaya gözü-qaşı
ilə "Yaxşı
da, ana, bəsdir də. Mən sənin üçün uşaq deyiləm", - deyib anadan bir
addım aralanırdı.
Ona elə gəlirdi ki, kənardan təzə yoldaşları
ona güləcək,
"ana uşağı"
deyəcəklər. Amma xəbərləri
yox idi ki,
onlar da eynilə özü kimi əzizlənirdilər.
Hər nə qədər anaya göz-qaş ağartsalar da, bir-iki dəqiqədən sonra yenə də hərlənib ananın yanına gəlirdilər. Çünki boylarından, görünüşlərindən
asılı olmayaraq hərəsi bir "ana quzusu" idi. O anda xanımına "uşaqnan
işin olmasın",
- deyən atalar əgər ayıb hesab etməsəydilər,
bəlkə də, anadan çox sarıb-sarmalayardılar balalarını.
Nənə-babaların sevgisi hər zaman bir başqa
olur. Nədənsə onlara elə
gəlir ki, onlar nəvələrini ata-anasından daha çox istəyirlər.
Bəlkə də bu, belədir. Bəlkə bu səbədəndir
ki, onların bir-birilə münasibəti
bir başqa aləm olur. Nəvələr də hər
zaman baba-nənəyə
ərk edir, danlamaq məqamında onların tərəfkeşliyinə
arxalanırlar. Lakin bu gün baba-nənələr
də ata-ana ilə bir tərəfi
paylaşırdı. Onlar da gah oxşayır, gah da məsləhətlər
verirdilər.
Bir azdan idarənin həyətinə
avtobus sürüldü. Çağırışçıları təlim məntəqələrinə
aparacaqdılar. Həyəcan birə-min artdı. Adlar çəkildi. Hər birisi
əzizlərilə sağollaşıb
avtobusa mindi. Yerlərinə oturdular. Atalar, babalar
hər zamankı kimi özlərinə sığışdırmayıb avtobusdan kənarda dayandılar. Analar, nənələrsə
hərəsi öz
"quzusu" oturan tərəfin pəncərəsinin
qarşısında durdular.
Üzləri gülürdü. Gözləri isə nəmli
idi. İçəridən boylanan "ana
quzuları" analarına
əllərilə gözlərini
işarə edərək,
"ağlama da bəsdir", deyirdilər.
Avtobus yerindən tərpəndiyi
an isə pəncərədən
boylanan bu igid balaların gözlərindən, ürəklərindən
süzülüb gələn
minlərcə sətir
oxundu. Başlarını çevirməyə utansalar da, gözlərilə
avtobus dönənə
qədər arxaya boylandılar. Onlar həm
ata-ana nəzarətindən
uzaq olacaqlarına sevinir, həm də bu məchul
yolda nə ilə qarşılaşacaqlarını
bilmədikləri üçün
qəlbləri həyəcan
təbili çalırdı.
Görəsən, bu müvəqqəti
də olsa ayrılıq kimin üçün daha çətin olacaq?.. "Ana quzuları" üçünmü, onları
Allaha, vətənə
əmanət edən doğmaları üçünmü?..
Yolları çox uzaqdır...
Məsələ məsafədə deyil. Onları bu yolda çox imtahanlar gözləyir. Həyatı bildiklərini zənn etdikləri halda, əslində isə hələ heç nədən xəbərdar
olmadıqları bir yol. Adi bir poladdan bir qılınca çevriləcəkləri bir
yol. Eynən dəmirçinin poladı kimi gah alova, gah
da soyuğa salınacaqları bir yol. Dostla, yoldaşla sınağa
çəkiləcəkləri bir yol. Sevdiyinin vəfasının sınandığı
bir yol. Doğru ilə yanlışı ata-ananın məsləhəti
olmadan ayırd etməli olduqları bir yol. Bəzən səhərin ayazına, bəzən gecənin zülmətinə yoldaş
olacaqları bir yol. Nəfslərinə hakim olmağı öyrənəcəkləri bir
yol. Bəzən
dost bildiklərinin düşmən,
düşmən bildiklərinin
dost olacağına təəccüblənəcəkləri
bir yol. Anaya
bəyənmədiyi yemək
üçün naz edərkən, qarşısındakı
yeməyi nemət biləcəkləri bir yol. Gecə soyuq olduğunda
üstlərini ananın
gəlib örtməyəcəyi
bir yol. Naxoşladıqları vaxt ananın
kəkliotu, zoğallı
çayının olmayacağını,
öz qeydlərinə
özlərinin qalmalı
olduqları bir yol. Dara düşəndə ataya qürrələnə
bilməyəcəkləri bir yol. Nənə-babanın nazlandıra bilməyəcəyi
bir yol. Bəlkə bu səbəbdəndir ki, bu yola "kişilik,
ərlik məktəbi"
deyilir...
Yolları çox uzaqdır...
Amma geri döndüklərində
"ana quzusu"ndan
tam bir nər igid olaraq dönəcəklər.
Çinar boylu, ər
igidlər dönəcəklər.
Onların yolunu sevgiylə
gözləyən analar
üçünsə bir
"ana quzusu" olaraq qalacaqlar.
Yolunuz açıq olsun, igid oğullar! Şanınız ata-anaya fərəh, düşmənə
qorxu olsun! Su kimi gedib, su
kimi gələsiz! Ayağınıza daş
dəyməsin! Biləyiniz
bərk, beliniz dik, alnınız açıq olsun! Vətənə xidmətiniz
mübarək olsun, Azərbaycan əsgərləri!
Fidan MALİK
525-ci qəzet.- 2019.- 4 oktyabr.- S.16.