Yazıçı kimi ölümsüz,
şəxsiyyət kimi əvəzsiz
XALQ
YAZIÇISI, GÖRKƏMLİ ƏDİB VƏ PEDAQOQ
İSMAYIL ŞIXLI İLƏ BAĞLI XATİRƏLƏR
YADDAŞIMA ÖMÜRLÜK HƏKK OLUNUB
(Əvvəli ötən sayımızda)
İsmayıl
Qəhrəmanoğlunun mühazirələrinə qulaq
asdıqca, onun xoş avazla, aramla, astadan dediyi məftunedici
fikir və epizodları eşitdikcə hələ ilk günlərdən,
bir də yuxarıdakı təzadlı məqamlara rast gəldikcə
biri-birimizdən asılı olmadan ürəyimizdən qəribə
fikir keçirdi: Bu dərin bilik, yüksək pedaqoji takt,
auditoriyaya hakim kəsilmək məharəti, ən kiçik
detallardan tutmuş problem məsələlərə qədər
hər şeyi zərgər dəqiqliyi ilə yoluna qoyan
alimin, müəlimin, natiqin "ilham pərisi" görəsən,
haradan, ya nədən qaynaqlanır?
Heç birimiz, istər adi tələbə olsun, istərsə
də əlaçılarımız, fərqi yoxdur,
yazıçının, müəllimin bu xarakterik cəhətlərini
bilməkdə çətinlik çəkərdik. İzah, şərh,
bəyanat kimi ilkin mənbə İ.Şıxlının
öz dilindən, yazılarından qopdu, meydana gəldi.
Yazıçının seçilmiş əsərləri
(B.1971), "Xatirəyə dönmüş illər"
(B.1980), "Ölüləri qəbiristanda
basdırın" (B.1992)... kitabları, çoxsaylı
yazı və məqalələri, müsahibələri
işıq üzü gördükdən sonra çox şey
məlum oldu bizə. Buradaca əlavə edək
ki, İsmayıl Şıxlının pedaqoji aləmdə
geniş tanınmasında, eləcə də onun bədii
yaradıcılıq qüdrətinin parlamasında,
öncül mövqedə yer tutmasında iki zəka sahibinin əvəzsiz
xidməti olmuşdur. Bunları
xatırlamamaq, qeyd etməmək olmaz. Bizim
mülahizəmizə görə, daha bir güclü amili də
diqqətdə saxlamaq gərəkdir. Bu barədə
bir qədər sonra.
Ancaq haqqında söhbət açacağımız
bütün hadisələrin mərkəzində
İ.Şıxlının - tələbənin,
aspirantın, müəllimin, alimin, nəhayət,
adlı-sanlı yazıçının öz şəxsiyyəti,
onun oxuyub öyrənmək, mütaliə etmək məharəti,
bir də qeyri-adi iradi keyfiyyətləri dururdu. Digər cəhətləri
də əlavə edək: eldə-obada deyildiyi kimi,
görünür, bu, taleyin verdiyi qismət idi - milli bayram
günündə dünyaya gəlməyin şirin bəhrəsi
- uzun-uzadı axtarışlardan sonra belə bir qətiyyət
yaradır yazı müəllifinin - mənim qəlbimdə! Buna əmin olduğum üçün bəzən də
təkid edirəm. Yazıçının "Xatirəyə
dönmüş illər" kitabını oxuduqca,
buradakı yazılar - "Qranit kimi sərt" və
"Onun səsi qulağımızdadır" xatirələri
ilə əsrin ortalarında (1955-60) gördüklərimiz,
duyduqlarımız, bir də yaranan qənaətimiz arasında
nə qədər paralellər - bənzəyişlər
olduğuna dönə-dönə inandıq.
Fikir
verin, "balaca" İsmayıl (mərhum professor Əli
Sultanlının təbirincə desək) tələbədir,
150 nəfərdən biridir, Qazax pedaqoji məktəbindən
sonra APİ-də ali təhsilə davam
edir. Xarici ölkələr ədəbiyyatı üzrə
tanınmış müəlim Əli Sultanlı tələbələri
o ki var çalışdırır, hər an
"bərkə-boşa" salır - dərin bilik almaq
xatirinə - referat yazdırır, böyük birləşmənin
qarşısında onların müzakirəsini təşkil
edir. Bir sözlə, yaxşı ilə yamanı
ayla gün kimi "bir araya gətirir". Oğul
lazımdır burada baş çıxarsın, ad-san
qazansın...
İsmayıl
Şıxlı bərk həyəcan keçirir,
V.Şekspirin "Maqbet" əsərindən
götürdüyü referatı bir yana
çıxara bilməyib. Ədəbiyyat
azdır, olanlar da fayda vermir. Rus dilində
bir müəllifin kitabını tərcümə edib referat
üçün istiqamət götürmək
lazımdır. Lakin bütün təşəbbüslər
nəticəsiz qalır, heç kim tərcüməyə
yaxın düşə bilmir. Belə bir
"böhranlı" dövrdə yadına Mehdi Hüseyn
düşür, kitabı da götürür, onlara gedir.
Bir qədər "gəl-get" söhbətindən
sonra mətləb referatın üstünə gəlir.
Heç bir təklif gözləmədən M.Hüseyn
kitabı götürüb vərəqləyir və məsələnin
nə yerdə olduğunu başa düşür, dərhal da
keçir mətləbə: "Başlayaqmı?" - deyir.
Başlayırlar. M.Hüseyn məqaləni şifahi
çevirib "imla" deyir, İsmayıl yazır. Məqalə sona çatdıqda o, dəftər-kitabını
da götürüb yataqxanaya üz tutur. Bir
neçə gündən sonra tərcümə mətninin
köməyi ilə referat hazır olur, axşam növbəsində
müzakirələr başlayır.
İşin tərsliyinə bax ki, İsmayıl
Şıxlıya növbə çatanda işıqlar
sönür.
O, özünü itirir, nə edəcəyini bilmir. Elə bu
an Əli Sultanlı əlini onun kürəyinə
vurur, - qorxma, - deyir, ürəkli ol!
Elə bil hər şey o anda qaydasına
düşür. Onsuz da referatın bütün tezislərini
yaxşı mənimsəyən İsmayıl məruzəsini
qaranlıqda sona çatdırır. İş
yaxşı qarşılanır, tələbələrin
sevincinə səbəb olur. Xatirə-qeydlərdəki
bu cümlələri həvəslə oxuyursan: "O gündən
Əli müəllim mənimlə dost oldu... Əli
müəllim ... elə edərdi ki, onu görməyin, onun səsini
eşitməyin həsrətini çəkərdik" (səh.
43).
Xatirədən
daha bir nümunə: "Əli müəllim bizi yaman əfsunlamışdı.
Yüz əllimiz də (kurs nəzərdə
tutulur - Ə.Ə) Əli Sultanlı olmaq istəyirdik" (səh.
41).
Eynən bizdə olduğunun analoqudur. Hamımız
bizdən asılı olmadan özümüzü
İsmayıl müəllimə bənzətməyə
çalışardıq. Zahiri görkəmdə də, pal-paltarda da
(sifarişlə kostyum tikdirmək dəbdə idi), səbrlə,
təmkinlə danışmaqda da, saç-saqqal saxlamaqda da onu
təqlid etməyə çalışardıq...
Əli
Sultanlı - İsmayıl Şıxlı münasibətləri
"artan yekunla" irəliləyir, lap ata-bala
mehribanlığı səviyyəsinə çatır. Tələbəsinin
simasında professor öz əvəzləyicisini görür,
həmişə "balaca" adlandırdığı tələbəsinə
(müharibə illərində boyu uzanıb və bu zahiri
görünüşünə görə qayıdanda az qala müəllim onu tanımır) - Balaca,
İsmayıl, bu sənsənmi? - deyə
müraciət edib... İndi arxayınam, mən
universitetə keçirəm. Səni
burada öz yerimdə qoyuram.
Yazıçı-alim
bu anları belə təsvir edir: "O gündən müstəqil
mühazirələr oxumağa başladım. Həmişə
çalışdım ki, ustadıma layiq şagird olum"
(səh. 46).
Dərin
bilikli alimin xatirəsinə həsr olunmuş "Onun səsi
qulağımızdadır" yazısı o qədər
kamil, o qədər təkmil xatirədir ki, buradan antik ədəbiyyatın,
yunan mifologiyasının, Roma bədii təfəkkürünün,
eləcə də dünya korifeylərinin səsi-sorağı,
onların obrazlar aləminin xarakteri gəlir. Bunları
bilmədən xatirə-qeydləri lazımınca duymaq, qiymətləndirmək
olmaz. Budur İsmayıl Şıxlı əzəmətinin
qüdrəti, İsmayıl Şıxlı qələminin
daha bir ecazkar əks-sədası!
"Qranit kimi sərt" xatirə-qeydlə
başlayır kitab. Öz həcmi, ümumi dəyəri
baxımından yazı böyükdür, sanballıdır.
Burada Mehdi Hüseyn - İsmayıl Şıxlı
tanışlığı, ünsiyyəti, ustad-tələbə
münasibətləri, öyrədən-öyrənən
prinsipiallığı, nəhayət, istedadlı
yazıçının, gözəl dostun, həmkarın qəfil
dünyasını dəyişməsindən doğan dərin
kədər hisslərinin yana-yana törətdiyi qəm
karvanı ilə qarşılaşırıq! Yazını
həyəcansız oxumaq olmur. Gənc və
həvəskar qələm sahibinin şəxsində Mehdi
Hüseyn şagirdinin parlaq gələcəyini
görürmüş, sanki onu bütün sınaqlardan
çıxarmağa çalışırmış. Ədəbi yaradıcılıq üçün
lazımi bütün "tezisləri" işə
salır, onu "nəzəri" və əməli cəhətdən
möhkəm biliklərlə silahlandırmağa
çalışırmış. İlk
hekayələrini bəzən iki-üç dəfə oxuyub
geri qaytarır, "get, işlə" deyir. Gənc yazıçı İ.Şıxlı
bundan pərişan olur, bəzən inciyir, gileylənir də.
M.Hüseyn isə güzəştə getmir, necə deyərlər,
"kotanı daha dərindən bağlayır", onu məzəmmət
edir, deyir ki, "Yazıçı olmaq istəyən adam birinci növbədə adamları adam kimi
danışdırmağı bacarmalıdır (səh. 11).
Ədalət naminə demək lazımdır ki,
görüşlər, söhbətlər nə qədər
gərgin, prinsipial keçsə də, yenə Mehdi Hüseyn
öz təbəssümündən, "isti" münasibətlərindən
qalmır, bu və ya digər hekayəni iki-üç dəfə
qaytaranda yenə ona səmimiyyət göstərir. Burada Mehdi
Hüseyn tələbkarlığı ilə yanaşı,
İsmayıl Şıxlının yüksək iradi keyfiyyətlərini
də ayrıca qeyd etmək lazımdır.
Bu yaradıcılıq "çəkişməsi",
nəhayət, sona yaxınlaşır. Arada bir yenə Mehdi
Hüseyn dostunu evə dəvət edir, bu dəfə "yerdəyişmə"
aparır: indi öz əsərlərindən parçalar
oxuyur ona, İ.Şıxlının rəyini bilmək istəyir.
Ədəbi proseslərin kamil bilicisinə
çevrilmiş "şagird" rəy bildirir,
yaxşı-yaman cəhətləri öz təfəkkürünün
gücünə ortaya qoyur. M.Hüseyn haqlı tənqidə
söz demir, susur, ancaq nəticə çıxarır. İkinci görüşdə müəllim bu hissəni
şagirdin tələbi əsasında işləyib
yazısını cilalayır.
Biz burada roman, obrazlar haqqında rəy yürütmək
istəmədik. Bu haqda çox danışılıb, çox
deyilib... Yeridir ki, yuxarıda eyham vurduğumuz
bir cəhəti açıqlayaq. Bu,
mülahizədir, ürəyə dammadır, ya nə istəyirsiz
bir ad qoyun. Bəli, İ.Şıxlı
taleyin xoşbəxt bəndəsi (ən əvvəl!) idi.
Görünür, zəmanəmizin qüdrətli
nəsr əsərini yazıb ortaya qoymaq onun bəxtinə
yazılıbmış. El bayramı günündə
dünyaya gəlmək, ciddi adamlarla qarşılaşmaq,
onlardan atalıq nəsihəti almaq, ölüm-dirim
savaşına qatılıb oradan salamat çıxmaq, bəlkə
də bu ölməz epopeyanı yazıb ortaya qoymaq naminə
taleyin ona verdiyi bir fürsət, uğurlu möhlət
imiş!
Yazıçı haqqında çox demək, çox
danışmaq olar. Bu, 63-64 illik bir dövrün təəssüratları
barəsində bəzi ümumiləşdirmələrdir.
1980-ci
ilin iyununda ali təhsili başa
vurmağımızın 20 illiyini qeyd etdik. Yenə
APİ-nin tarixi akt zalında toplaşmışdıq. Yaddaqalan bir görüş oldu. Çıxışlar
çox idi, hamısı səmimiyyətlə, xoş təəssüratlarla
dolu idi. Bizə dərs deyən, təlim-tərbiyə
verən müəllimlərimizi iftixar hissi ilə yad etdik,
dünyasını dəyişənlərə rəhmət
dilədik, sırada qalanlara yeni-yeni uğurlar. Dosent Azər Hüseynov o illərin rəngi saralmış
cib dəftərçəsini çıxarıb ortaya qoydu,
zarafatla "davamiyyəti" yoxladı. Bəzilərimizin
müvəffəqiyyətlərini qeyd etdi və sonda fikrini
belə yekunlaşdırdı: APİ-nin tarix-filologiya
fakültəsinin 1960-cı il məzunları
institutun varlığı ərzində ən yaxşı, ən
uğurlu buraxılış olub!
Müdrik fikrin təsdiqi göz qabağındadır. Məzunlardan Qəzənfər
Kazımov, Əjdər Ağayev, Mürsəl Həkimov,
Quşdan Bağırov, Xasay Cabbarov, Cemma Osmanova və
başqaları onda elmi dərəcə almışdılar. Az sonra elmlər doktoru səviyyəsinə
qalxdılar.
Budur sevimli İsmayıl Qəhrəmanoğlunun - ədəbiyyatımızın
müdrik zəkasının, pedaqoji aləmin
tanınmış simasının dildə-avazda gəzən
xidmətləri, Azər müəllimi də,
başqalarını da gözəl fikirlər deməyə səsləyən
tarixi "əsaslar!"
Dərin hörmət əlaməti olaraq, İ.Şıxlının 60-dan başlamış ad günləri müntəzəm qeyd olunub. Onun 70 illiyində daha təmtəraqlı tədbir keçirilib. Buradakı çıxışlardan birisi xüsusilə seçilib. Bu, yazıçı, ədəbiyyatşünas alim, elmlər doktoru Qulu Xəlilovun sözləridir. O, yubilyarı təqdim edərək demişdi: "Bizim çoxumuz, ali məktəb müəllimləri, zamanın havasına uyduq, təmiz adımızı qoruya bilmədik. İsmayıl Şıxlı isə bu adı ürəyi kimi təmiz saxladı".
Bu da şəxsiyyətin, ziyalının
müqəddəsliyinə, böyüklüyünə
yönəlmiş daha bir etiraf, əlahiddə ümumxalq qiymətidir.
Əsgər
ƏSGƏROV
Azərbaycan
Jurnalistlər Birliyinin üzvü
525-ci
qəzet.- 2019.- 19 oktyabr.- S.21.