ÖZÜNDƏN
QAÇIŞ
Esse
"Bir nəfər qədim Yunan filosofu Falesdən soruşdu:
-Hamı üçün ümumi olan nədir?
-Ümid.
-Bəs ən çətin şey nədir?
Öz-özünü dərk etmək....”
Növbəti essemin adını
ağ vərəq üzərinə yazıb
kənara çəkilirəm...Eləcə hardan başlayacağımı düşünə-düşünə
gecəni yarıdan keçirirəm..Sonra da "ta yox,bu
gecədən keçdi..get yat..”deyən
daxili səsə tərəf dönürəm:
-Düz deyirsən,özündən
qaçmağın bir
yolu da elə
məhz yuxu deyilmi...!?
Yatmaq və xoşuna gəlməyən,səni incidən nə və bəlkə də kim varsa
müvəqqəti də
olsa unutmaq ..!Tərslikdən belə vaxtlarda yuxu da ərşə çəkilir..Beynimdə aləm bir-birinə dəyib,bütün sistem həmin o qaçışı
planlamaqla məşğuldu,amma
hara,necə?..Axı onsuz da bütün
gedişlər dönüşə
hesablanıb,onda əgər elədirsə
gərək getməyinə
dəyə!....Yadıma
bir bayatı düşür:
Əzizim
su dayandı,
Sal getdi,su dayandı.
Eşq dərdinə su tökdüm,
Alışdı su da yandı...
Bax,bu da özündən qaçmağın
eşq forması...
Sabah şənbə günüdü,yığışıb bir
sakit yerə getsəm dünya dağılmaz ki...Təklifim qəbul olunur...
Səhər obaşdan hazırlaşıb
respublikamızın cənub
istiqamətinə yol başlayırıq.Bəlli məsafədən
sonra rahat yola çıxırıq,hərəkət
istiqaməti birtərəfli
olan bu təzə
salınmış asfalt
yol birbaş cənub rayonlarına aparır,olduqca rahat və komfortludur,sürət
də saatda 120 km.Bir anlıq qəlbimdə qürürla
"Yaşa,var ol,Azərbaycan..”kəlmələri
işıqlanır...Mənzil
başına rahat çatırıq,Masallı ərazisində
gecələmək üçün
yolboyu adama gəl-gəl deyən
"Ailəvi istirahət
mərkəz”lərindən birinin reklam lövhəsinin göztərdiyi
tərəfə dönüb
meşənin içinə
qədər irəliləyirik.Burda
"domik” deyilən taxta evlər tikilmiş və qonaqların istirahəti üçün şərait
yaradılmışdır....Ətrafdan arası kəsilmədən bir
"musiqi” eşidilir,susmaq
bilmir,lap adamın beyninə işləyən
bu səsin sahibləri sən demə cırcıramalar imiş!!Meşəni başına alan xoşbəxt həşaratlar
gecə-gündüz bilmədən
oxuyurlar!Yadıma "Cırcırama və Qarışqa”nağılı düşür...”Hə,hələ yaydı,kef
edin,qışda yem olmayanda gedib Qarışqaya yalvaracaqsız-"deyə ürəyimdə
onlarla bir zarafat da edirəm..Yol qırağı yerləşdiyindən keçən
maşınların səsi
məni özümdən
qaçdığım bu
yerdə özümə
qaytarır,başqa əlac yoxdu,yenə qələm-kağızda gəzirəm
dincliyimi..Bu sətirləri
də Talış meşələrinin dərinliyində,Talış dağları
ilə üzbəüz
əyləşib yazıram..
...Bəs özündən qaçış nədir,nədən qidalanır,insan
hansı hallarda ona ehtiyac duyur?..Həddən artıq psixoloji yüklənmə,müxtəlif
növ sinir sarsıntıları,düşdüyü və kritik hesab etdiyi vəziyyətdən
çıxış yolunun
olmaması fikri,bədbinlik,xəstəlik
və bu zaman kiməsə yük olma düşüncəsi
və s...Adam yaşadığı
ərazidən başqa
yerə gedəndə
bir az qərib
olur sanki,onda dostlara ehtiyacı daha da artır..Bayaqdan bu zonada
olduğumu bilən yerli tanış,doğma
insanlar axtarır bizi..Fikrimdən Əli Tudənin
"Dost əllərdən yapışmasa
neylər əlimiz...”misrası keçir..İnsan həyatında
elə anlar olur ki,sanki
əli-qolu bağlı,üçürüm
qarşısında tək
qalmış kimi hiss edir özünü.Bu zaman öz özü
ilə,səhvləri,günahları ilə üzbəüz qalır həm də..Darıxır,sıxılır,vəziyyətdən çıxış yolları
arayır..bu
zaman yaranır özündən uzaqlaşmaq,qaçmaq
istəyi..Olub olacaqları qəbullanmaq üçün insanın
yaş faktoru,yaşam
tərzi,içindəki azadlıq
duyğusu,keçdiyi həyat
yolu və qazandığı təcribə
yetəri qədər
əhəmiyyətlidir.İnsan içində bu və ya digər
səbəbdən yaranan
boşluqdan can qurtarmaq
üçün qaçmağa
qərarlıdır və
elə qaçır da!İnsan bu zaman qorxur,özünü
itirməkdən qorxur...Amma kim ki,özüdür,onlar
qorxmur..Qaçır,kimi
musiqi dinləməyi,kimi
səfərə çıxmağı,kimi
də heç vaxt qapısını açmadığı dost-tanışını
seçir.İnsan nə
qədər yetkin və təcrübəlidirsə
aldığı yaraların
ağrıları nisbətən
az olur,vay o günə ki,gənc və təcrübəsiz
ola,onda yaralar daha dərin,ağrıları
isə dözülməz
olur.. Bir filosof əminliklə söyləyir ki,siz
yaralarınızdan qorxmayın,Gün
işığı məhz
həmin yaralardan süzülür ruhunuza...Məncə də!..
Hər yarpaq bir can kirəsi,
Axdı,qurudu şirəsi.
Fırlanır bu Yer kürəsi
Bir payızın başına!..(Ş.Ş)
....Masallıdan Yardımlıya
yetənədək yolun
sağ və solu ailəvi istirahət mərkəzlərinin
müxtəlif səviyyəli
reklamları ilə süslənib,axtardığım
"Yanardağ” istirahət
və müalicə mərkəzinin reklam lövhəsi isə solğun və köhnə olduğundan yanından bir neçə dəfə o
baş bu başa keçib getsək də görməmişdik...Nəhayət
tapdıq.(Amma bu ara çaşıb
mühafizə kəməri
bağlamadığımızdan yol polisinin də
nəzərindən qaçmadıq...)
Bu əsil möcüzədir!Kənarları
daşla hörülmüş,mənbəyini
isə dağların
ta başından alan bulaq 70-80 dərəcədə yerin
təkindən qaynayaraq
çıxır,artığı da axaraq yan
tərəfdən gedən
çaya tökülür.Burdaca
tikilib əhalinin istifadəsinə verilmiş
”İstisu” müalicəvi
mərkəzinin işçisi
yaxınlaşıb əlavə
məlumatlar verir.Suyu
min dərdə əlac
olan bulaq suyunun tərkibi alimlər tərəfindən
öyrənilmiş,bir çox
kimyəvi elementlərlə,o
cümlədən kükürdlə
zəngindir,bunu daşların
üstündəki çöküntü
və onun xüsusi iyi də təsdiq edir.Eyni zamanda suya qaz da
qarışdığından od vuranda yanır.
Elə bulağın adı da burdan
alınıb.Mərkəzdə dəri,sümük-oynaq-əzələ,sonsuzluq
və s xəstəliklər
uğurla müalicə
olunur!
Axşamüstü isə yolumuzü
Yardımlı ərazisindəki
"Təkdam şəlaləsi”ndən
salırıq.Təbii bulaq
suyu dağların arasından süzülərək
burda böyük və kiçik deyilən iki şəlalə əmələ
gətirir.Suyu da ki,tərtəmiz,buz kimi sərin..Deyəsən özündən
qaçmağıma dəyərmiş..Bu zaman Oşo
yadıma düşür:
-"Əgər Himalay dağlarına gedib tənha qalırsınızsa,bir musiqi notu kimisiniz,əgər böyük dünyada yaşayıb kiməsə
bağlısınızsa ,onda
da musiqinin bir notu kimisiniz.
Əgər siz dünyada və ondan kənardasınızsa
və əgər siz Himalayı ürəyinizdə daşıyırsınızsa
siz not yox,harmoniyasınız...
Həyat
daha mürəkkəb
olanda daha yüksək harmoniya yaranır!..”
Bəli,mən artıq
harmoniya olmağa yaxın yerdəyəm!..Axşam naharını da elə burdaca
edib geri-bir gecəlik evciyimizə dönürük...Səhər
yeni yol başlayacağam,ta üzü İranla sərhəddə dəyənədək
bu yerləri gəzmək keçir könlümdən...
...P.s Özündən qaçmağın
ən təhlükəli
isə yolu intihardı..Demişdim axı,bütün
yolların dönüşü
var,elə intiharın
da..Amma bir başqa şəkildə!...
Elə yol seçək ki,özümüzə qayıtmağa yolumuz qalsın...özü də sağ-salamat,arınmış,yetkin
və güclü qayıtmağa ..!
İstəsən neçə səbəb
Tapılar ayrılığa.
Hər an
açıla bilər
Qapılar ayrılığa.
Bax.mən elə bu səhər
Ayrılıqdan gəlmişəm.
Bəlkə elə sən özün
Ayrılıqdan ölmüsən...
Sözün ən şirini
də
Acısı da ayrılıq.
Yolların uzaqğı da
Yaxını da ayrılıq.
Tutar gur yağış kimi
Ömrümüzü bir anda.
Çirpilar qırma-qırma
Üzümüzə dumanda.
Yığışıb köç edərik
Bir həzin ayrılığa..
Bir üzüm sevgiyədi,
Bir üzüm ayrılığa!...(Ş.Ş)
İyul,2019
Şahnaz
Şahin
525-ci qəzet.- 2019.- 4 sentyabr.- S.15.