Acı əfsanə

Yaradan, insanların hamısını

özü kimi yalnız yaradıb...

Sevgi - uzaqdan görünən bir tablo,

uzaqda çalınan təbil!

Çiyinlərimizdən iki göyərçin uçdu,

Göyün şeh beşiyində

dimdik-dimdiyə dayandılar,

Külək buludları itələyirdi,

Rəhmsiz ovçu bir gözünü yummuşdu,

İki lüləli tüfənginin

dar dəliyindən baxırdı onlara,

Lülələr qaranlıq dalan kimi,

Dalanın dibində bir cüt köpək gizlənmişdi,

Barmaq tətik üstündə,

Göyərçinlər gözlərini yummuşdular,

Zaman bir an dayanmışdı,

Ovçu tətiyi çəkdi,

Yırtıcı köpəklərin zəncirini açdı,

Hürmək səsi buludları da diksindirdi,

Lələklər ovçunun başına sovruldu,

Qan yağışı yağdı başımıza,

Sevgi beşiyinə azadlıq qanı damdı,

Ax, ağılsız ağıl, ax...

Nə qazanırsan sevgi qanına yerikləməkdən,

Sevgi meydanını qanla suvarmaqdan?!

Kaş ki heç yetişməyəydik bir-birimizə,

Sevgili olaydıq, Sevgili qalaydıq,

Heç birimiz bilmədən...

Uydurma eşq acı əfsanədir,

Xoş özlərini tovlaya bilənlərin halına...

Bura Orta Şərqdi

Burası Şərqdi,

Bitmək bilmir burada ölüm karnavalları,

Körpələr bombalarla əmizdirilir,

Analar mərmilərlə döşlərini doldurur,

Atalar da, güllələrin mahnısı ilə tans edir...

Xirosima körpələri, yurdumuzun Şərqi Xocalıda,

Naqasaki yeniyetmələri Türkmən dağında

quylansaydı,

bizim uşaqlar da məzarlarında qorxmazdılar, bəlkə...

Körpələrimiz yalnız, Analarımız kimsəsiz,

Hindistanda ildə bir gün boyalar karnavalı olar,

İspaniyada pomidor şənliyi vardır,

Ancaq Şərqdə gündə bir tarix, ildə bir ömür,

lalələr bitir üzü qara torpaqlardan.

Artıq heyvanlar da, bir-birilərini alçaldanda

"adam balası, adam" deyirlər...

Bura Şərqdi,

Hər gün rus ruletkası oynayırlar burada,

Güllə darağının yalnız bir xanası boşdur,

Göylərində boşbeyinli,

daşürəkli dəmir quşlar uçur,

Dimdiklərində bomba,

Adresləri yanlış,

Tarlalarında güllər yerinə güllələr əkilir,

Xanlar suvarır tarlalarını,

Çaylarının hamısı Qızılüzəndir,

Nəhəng qızılalalar

o çaylardan tutulur,

Bütün qara torpaqlarına

qırmızı xalçalar döşənməyincə,

karnaval bitməyəcək sanıram...

Bura Şərqdi...

Ölülər də savaşırlar burada,

Məktəblər bir-birinin üstünə qusur,

Polislər də kədərlənir bəlkə,

Tanrım, harada gizlənibsən?

Ya özünü yaratmayaydın, ya da Orta Şərqi,

Bu karnavalın cavabdehi kimdir?..

Heç mənim yolumu gözləyirdinmi?

Mən səni gözlədim bilirsən, necə,

Şüşəyə qoyulmuş bir məktub kimi,

Bir zaman atıldı avtomobildən,

Qurumuş dənizin dalğalarına,

İndisə quylanıb duza torpağa...

Mən səni gözlədim bilirsən, necə,

Bələkdə ağlayan bir körpə kimi,

Atası getmişdi savaşa bir gün,

Otuz il ötüb də savaş da bitib,

Hələ də gözləyir atası gəlsin...

Mən səni gözlədim bilirsən, necə,

Dodağı çatlamış tarlalar kimi,

Yağışın nağılın gündə eşidər,

Susamış ağacdan qurumuş çaydan...

Bu günlər, bu aylar, bu illər sən də,

Heç mənim yolumu gözləyirdinmi?...

Biri açıb oxusun məni

Beli bükülü qaldım şüşənin içində,

Kimsə qatımı açmadı,

Hərdən,

sabah-sabah böyrümə toxunan gəmilər,

diksindirir canımı...

Dalğalarla tans edirəm,

Fırtınalar acıdır yolunu azmış ruhumu...

Dənizin eniş-qalxmasına çarəsizəm,

İllərdir günəşi Şərqdə salamlayıram,

Qərbdə əl yelləyirəm ona hər axşam,

Yakamoz beşiyində yatıram gecələr,

Dəniz quşlarının səsinə ayılıram səhərlər,

Günlərin sayını itirmişəm,

itkin varlığım kimi...

Bəzən udur məni naqqalar bir dəlikdən,

buraxır başqa dəlikdən,

Hansı okeandayam bu an?

Haraya baxıram sudur,

Nə məni təkinə cumduran,

nə də sahilə çatdıran dəniz...

Sahilin adresini bilən varmı?

Mən, Donduran ayın ortalarında,

Naməlum bir sahildən,

mantarlı şüşə içində,

burum-burum burulub,

dənizə atılan oxunmamış məktubam...

Biri açsın oxusun məni, nə olar!

Qurtarsın ruhumu didərginlikdən,

Mən dənizdən qorxuram artıq..

Ağlama, gözəlim

Sil gözlərini, ağlama gözəlim,

"Urmu gölü"nü də boş ver, məni də,

Qoy sevincini görə bilməyənlərin

göz yaşı doldursun gölü.

Mən qəhqəhənə vurğunam.

Ağlama,

Dünyaya yazığın gəlmirmi heç?!

Ağlarsan dünyanı sellər aparar...

Bircə bizim yurdumuzdan yaz qoxusu uçub gedib

Barmaqlarımda siqaret, ürəyimdə sən,

Başımda xəyalın, bir də sənsizliyim!

Yerin boş idi!

Biz dördümüz ulduzsuz bir gecədə

Səndən danışırdıq...

Nə mutlu mənə, daha yalnız deyiləm!..

Bahar gəldi, ətəyini yığışdırıb şaxta qaçdı.

Günəş buludları yana çəkib güldü,

İşıq saçdı, qaranlıqlar axşamına çıraq oldu,

Sərçələr də himləşdilər, budaqlara qonuşdular,

Səs bir olub ağacların qulağına oxudular,

Nə yatıbsız? Bahar gəlib durun artıq!

Ağac dərin yuxusundan oyanaraq,

gərnəşərək, gözlərini ovuşdurdu,

Yağış yağdı, budaqları yuyundurdu,

Qaranquşlar qayıtdılar,

Bəy göyərçin budaqların zirvəsində y uva qurdu,

Qığıldayıb yoldaşını danışdırdı.

Şəlalələr qayaların qucağında züy gedərək,

ətəyinə tökülərək

dağın-daşın sinəsini ovuşdurdu.

Bircə bizim yurdumuzdan

yaz qoxusu uçub gedib,

Flaminqo küsüb gedib,

Qonşuların sahilinə köçüb gedib,

Əynimizə qəm donunu biçib gedib,

Torpağımız yad əlində,

Ermənilər əsgərinin çəkməsinə ayaqlanır.

İgidləri əsgər olan anaların

iki gözü yolda qalıb,

"Xocalı"da şəhid olan körpələrin

intiqamı yerdə qalıb,

Fəsil-fəsil arxasından gəlir keçir,

Amma nədən qara günlər bizi seçir?

Xalqımızın üzü gülmür,

Ana dili anaların dodağından asılıbdır...

Bayram adlı adi bir gün,

Yaz deyilən yaşıl fəsil,

Qara günün xatirəsin silə bilməz,

Azadlığa həsrət qalan,

parça-parça tikələnən

xalqın üzü gülə bilməz...

Yapışmışam dustağımın məftilindən,

Qonşuların Bayramını izləyirəm...

keşkə mən də quş olaydım,

Yoxsa bircə qarçiçəyi,

Xoş halına sərçələrin, ağacların, çiçəklərin...

Təbiətin fəsilləri sınırsızdır...

Rəsul QƏDİRİ

525-ci qəzet.- 2019.- 25 yanvar.- S.7.